(1)

Od rozpoczęcia okresu przejściowego w dniu 1 października 2023 r., określonego w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2023/956 (3), Komisja gromadzi dane i informacje dotyczące wdrażania mechanizmu dostosowywania cen na granicach z uwzględnieniem emisji CO₂ (CBAM), zgodnie z tym rozporządzeniem, w tym poprzez analizę kwartalnych sprawozdań przedkładanych przez zgłaszających objętych obowiązkiem sprawozdawczym. Zgromadzone informacje oraz wymiany z zainteresowanymi stronami, w tym wymiany w ramach grupy ekspertów ds. CBAM, pozwoliły na zidentyfikowanie obszarów uproszczenia i wzmocnienia CBAM zgodnie ze zobowiązaniem Unii do zapewnienia sprawnego wdrożenia CBAM po zakończeniu okresu przejściowego w dniu 1 stycznia 2026 r.

(2)

W oparciu o zgromadzone w okresie przejściowym doświadczenia i dane dotyczące rozmieszczenia importerów do Unii towarów wymienionych w załączniku I do rozporządzenia (UE) 2023/956, tylko niewielka część tych importerów odpowiada za zdecydowaną większość emisji wbudowanych związanych z towarami przywożonymi. Odstępstwo mające zastosowanie do przywozu towarów o niewielkiej wartości, tj. o wartości nieprzekraczającej 150 EUR na przesyłkę, o których mowa w art. 23 rozporządzenia Rady (WE) nr 1186/2009 (4), wydaje się niewystarczające do zapewnienia, aby CBAM miał zastosowanie do importerów proporcjonalnie do ich wpływu na emisje objęte rozporządzeniem (UE) 2023/956. Dla importerów małych ilości towarów przestrzeganie obowiązków sprawozdawczych i finansowych określonych w rozporządzeniu (UE) 2023/956 mogłoby być nadmiernie uciążliwe. W związku z tym należy wprowadzić nowe odstępstwo, aby zwolnić z obowiązków wynikających z rozporządzenia (UE) 2023/956 importerów małych – pod względem masy – ilości towarów wymienionych w załączniku I do tego rozporządzenia, przy jednoczesnym zachowaniu celu środowiskowego CBAM oraz zdolności CBAM do osiągnięcia planowanego celu klimatycznego.

(3)

Do rozporządzenia (UE) 2023/956 należy wprowadzić nowy próg oparty na łącznej masie netto towarów przywiezionych w danym roku kalendarzowym w przeliczeniu na importera (zwany dalej „jednolitym progiem masy”), ustalony początkowo na poziomie 50 ton. Jednolity próg masy powinien mieć zastosowanie łącznie do wszystkich towarów w sektorach żelaza i stali, aluminium, nawozów i cementu. W przypadku gdy masa netto wszystkich towarów przywiezionych przez importera w danym roku kalendarzowym nie przekracza łącznie jednolitego progu masy, taki importer, w tym każdy importer o statusie upoważnionego zgłaszającego CBAM, powinien być w danym roku kalendarzowym objęty zwolnieniem z obowiązków wynikających z rozporządzenia (UE) 2023/956 (zwanym dalej „zwolnieniem de minimis”). W przypadku gdy w danym roku kalendarzowym importer przekroczy jednolity próg masy, powinien on podlegać obowiązkom wynikającym z rozporządzenia (UE) 2023/956 w odniesieniu do całości emisji wbudowanych związanych ze wszystkimi towarami przywożonymi w ciągu tego danego roku kalendarzowego, w tym w szczególności obowiązkowi uzyskania statusu upoważnionego zgłaszającego CBAM, obowiązkowi złożenia deklaracji CBAM w odniesieniu do całości emisji wbudowanych związanych ze wszystkimi towarami przywożonymi w tym danym roku kalendarzowym oraz obowiązkowi zakupu i przekazania do umorzenia certyfikatów CBAM w odniesieniu do całości tych emisji.

(4)

W sektorach energii elektrycznej i wodoru kluczowe cechy, takie jak wielkość przywozu, struktura handlu, informacje celne oraz intensywność emisji, znacznie różnią się od kluczowych cech w sektorach żelaza i stali, aluminium, nawozów i cementu. Różnice te oznaczają, że objęcie importu energii elektrycznej i wodoru jednolitym progiem masy wymagałoby wprowadzenia złożonych dostosowań, które nie pozwoliłyby na znaczne obniżenie kosztów administracyjnych ponoszonych przez importerów w tych sektorach. W związku z tym przywóz energii elektrycznej lub wodoru nie powinien być objęty zwolnieniem de minimis.

(5)

Ustanowienie jednolitego progu masy odzwierciedlającego średnią intensywność emisji związanych z ilością przywożonych towarów ma na celu zapewnienie, aby co najmniej 99 % emisji wbudowanych związanych z towarami przywożonymi pozostało objęte zakresem CBAM, a zatem aby zwolnienie de minimis miało zastosowanie do nie więcej niż 1 % emisji wbudowanych związanych z towarami przywożonymi. Zwolnienie de minimis stanowiłoby konsekwentne i ukierunkowane podejście, ponieważ dokładnie odzwierciedla charakter środowiskowy i cel klimatyczny CBAM, przy jednoczesnym znacznym zmniejszeniu związanych z CBAM obciążeń administracyjnych dla importerów, których zdecydowana większość zostanie objęta wyłączeniem z obowiązków wynikających z rozporządzenia (UE) 2023/956. Jednocześnie mechanizm ten będzie nadal miał zastosowanie do co najmniej 99 % emisji wbudowanych związanych z towarami przywożonymi. Taki jednolity próg masy eliminuje również ryzyko obchodzenia przepisów w drodze sztucznego dzielenia przesyłek przez jednego importera.

(6)

Komisja powinna co roku oceniać, na podstawie danych dotyczących przywozu z poprzednich 12 miesięcy kalendarzowych, czy nastąpiła istotna zmiana w średniej intensywności emisji związanych z towarami lub w strukturze handlu towarami, w tym czy mają miejsce praktyki obchodzenia przepisów. W celu zapewnienia, aby co najmniej 99 % emisji wbudowanych związanych z towarami przywożonymi pozostało objętych zakresem CBAM, Komisja powinna przyjmować akty delegowane zmieniające jednolity próg masy przy użyciu metody określonej w pkt 2 załącznika VII do rozporządzenia (UE) 2023/956. Aby zapewnić skuteczność i pewność, Komisja powinna przyjmować takie akty wyłącznie w przypadku, gdy wartość uzyskanego progu odbiega od progu mającego zastosowanie o więcej niż 15 ton. W przypadku zmiany jednolitego progu masy, powinien on mieć zastosowanie od początku następnego roku kalendarzowego.

(7)

W celu zapewnienia, aby odstępstwo było wystarczająco ukierunkowane, jednolity próg masy powinien mieć zastosowanie do każdego importera, w tym importerów mających status upoważnionych zgłaszających CBAM. W tym celu przywóz dokonywany przez importera powinien być brany pod uwagę niezależnie od tego, czy towar zgłosił sam importer czy pośredni przedstawiciel celny. Pośredni przedstawiciel celny, ze względu na charakter swojej działalności i powiązane z nią obowiązki wynikające z rozporządzenia (UE) 2023/956, powinien być zawsze zobowiązany do uzyskania statusu upoważnionego zgłaszającego CBAM przed podjęciem działań w imieniu importera w odniesieniu do towarów wymienionych w załączniku I do rozporządzenia (UE) 2023/956. W przypadku gdy importer reprezentowany przez jednego lub większą liczbę pośrednich przedstawicieli celnych przekroczył jednolity próg masy, każdy pośredni przedstawiciel celny działający w charakterze upoważnionego zgłaszającego CBAM powinien złożyć deklarację CBAM w odniesieniu do towarów przywożonych do obszaru celnego Unii przez tego pośredniego przedstawiciela celnego, w tym wszelkich towarów poniżej jednolitego progu masy, dla tych reprezentowanych importerów, którzy przekroczyli jednolity próg masy, oraz powinien przekazać do umorzenia liczbę certyfikatów CBAM, która odpowiada emisjom wbudowanym w te towary.

(8)

Do celów pewności prawa należy wyraźnie przewidzieć, że w przypadku gdy pośredni przedstawiciel celny działa jako upoważniony zgłaszający CBAM w imieniu importera, pośredni przedstawiciel celny powinien podlegać obowiązkom mającym zastosowanie do tego importera na podstawie rozporządzenia(UE) 2023/956, w szczególności obowiązkowi złożenia deklaracji CBAM w odniesieniu do towarów przywożonych przez danego pośredniego przedstawiciela celnego w imieniu tego importera oraz przekazania do umorzenia certyfikatów CBAM w odniesieniu do emisji wbudowanych związanych z tymi towarami. W związku z tym w przypadku nieprzestrzegania przepisów, pośredni przedstawiciel celny powinien podlegać karom wynikającym z rozporządzenia (UE) 2023/956. Pośredni przedstawiciel celny nie powinien jednak podlegać karom w przypadku, gdy pośredni przedstawiciel celny działający w imieniu importera mającego siedzibę w państwie członkowskim nie wyraził zgody na pełnienie funkcji upoważnionego zgłaszającego CBAM.

(9)

Komisja powinna na podstawie informacji celnych monitorować ilość przywożonych towarów, aby dokonać oceny zgodności z jednolitym progiem masy. Właściwe organy również powinny mieć możliwość takiego monitorowania. Aby umożliwić właściwym organom podjęcie uzasadnionej decyzji, należy określić odpowiednie zasady dotyczące udostępniania właściwym organom niezbędnych informacji i danych. W przypadku gdy takie informacje nie są dostępne właściwemu organowi w innym trybie, każdy właściwy organ powinien mieć możliwość zażądania niezbędnych informacji i dowodów od organów celnych, w tym nazwy, adresu i danych kontaktowych importera. W przypadku gdy organy celne dowiedzą się – w tym na podstawie informacji przekazanych przez właściwy organ – że importer przekroczył jednolity próg masy, organy celne nie powinny zezwalać na dalszy przywóz towarów przez tego importera do końca danego roku kalendarzowego lub do momentu uzyskania przez tego importera statusu upoważnionego zgłaszającego CBAM.

(10)

Importer, który spodziewa się przekroczyć roczny jednolity próg masy, powinien złożyć wniosek o udzielenie upoważnienia. Taki importer powinien uzyskać status upoważnionego zgłaszającego CBAM przed przekroczeniem jednolitego progu masy. W przypadku importerów, którzy przekroczyli jednolity próg masy przed uzyskaniem upoważnienia, powinni oni podlegać karom.

(11)

Obowiązek uzyskania statusu upoważnionego zgłaszającego CBAM przed przekroczeniem jednolitego progu masy mógłby skutkować złożeniem dużej liczby wniosków na początku 2026 r. Aby ułatwić stosowanie rozporządzenia (UE) 2023/956 po wygaśnięciu przepisów przejściowych oraz uniknąć potencjalnych zakłóceń w przywozie, należy umożliwić importerom oraz pośrednim przedstawicielom celnym, którzy złożyli wniosek o udzielenie upoważnienia do dnia 31 marca 2026 r., kontynuowanie przywozu towarów w 2026 r. nawet po przekroczeniu jednolitego progu masy w oczekiwaniu na decyzję o udzieleniu upoważnienia. Aby uniknąć obchodzenia rozporządzenia (UE) 2023/956, w przypadku odmowy udzielenia upoważnienia importerzy oraz pośredni przedstawiciele celni powinni podlegać karom zgodnie z art. 26 ust. 2a tego rozporządzenia.

(12)

W celu zapewnienia, aby definicja importera uwzględniała wszystkie odpowiednie procedury celne, konieczna jest jej zmiana w celu objęcia nią uproszczonej procedury celnej, w której przedstawia się jedynie rozliczenie zamknięcia, zgodnie z art. 175 ust. 5 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2015/2446 (5).

(13)

Aby osiągnąć równowagę między sprawnością procedury udzielania upoważnień a profilem ryzyka wnioskodawców, procedura konsultacji powinna być opcjonalna dla właściwego organu. Procedura konsultacji powinna umożliwiać właściwemu organowi skonsultowanie się z innymi właściwymi organami oraz Komisją, w przypadku gdy uzna on to za konieczne na podstawie informacji przedłożonych mu przez wnioskodawcę oraz informacji celnych udostępnionych w rejestrze CBAM.

(14)

Aby zapewnić dodatkową elastyczność, upoważniony zgłaszający CBAM powinien mieć możliwość przekazania złożenia deklaracji CBAM osobie trzeciej. Upoważniony zgłaszający CBAM powinien pozostawać odpowiedzialny za złożoną deklarację CBAM. Aby umożliwić upoważnionemu zgłaszającemu CBAM zapewnienie wymaganego przekazania i dostępu osobie trzeciej, ta osoba trzecia powinna spełniać określone wymogi techniczne w zakresie danych uwierzytelniających, w tym posiadać numer rejestracyjny i identyfikacyjny przedsiębiorcy (EORI) oraz siedzibę w państwie członkowskim.

(15)

Do dnia 30 września roku następującego po roku przywozu towarów upoważnieni zgłaszający CBAM powinni złożyć roczną deklarację CBAM oraz przekazać do umorzenia odpowiednią liczbę certyfikatów. Aby zapewnić upoważnionym zgłaszającym CBAM elastyczność w wypełnianiu ich obowiązków, późniejszy termin składania deklaracji zapewniłby upoważnionym zgłaszającym CBAM więcej czasu na zgromadzenie niezbędnych informacji, zweryfikowanie przez akredytowanego weryfikatora emisji wbudowanych, oraz zakupienie odpowiedniej liczby certyfikatów CBAM. Data anulowania certyfikatów CBAM powinna zostać odpowiednio dostosowana.

(16)

Emisje wbudowane związane z niektórymi towarami z aluminium i ze stali obecnie objętymi zakresem stosowania rozporządzenia (UE) 2023/956 zależą przede wszystkim od wbudowanych emisji materiałów wsadowych (prekursorów), podczas gdy emisje powstające na etapach produkcji tych towarów są zazwyczaj stosunkowo niskie. Te etapy produkcji obejmują procesy wykończeniowe przeprowadzane przez oddzielne instalacje nieobjęte unijnym systemem handlu uprawnieniami do emisji (EU ETS) przewidzianym w dyrektywie 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (6), z wyjątkiem instalacji zintegrowanych. W celu zapewnienia spójności z przepisami dotyczącymi EU ETS oraz uproszczenia stosowania przepisów dotyczących CBAM w odniesieniu do operatorów w państwach trzecich emisje wbudowane związane z tymi procesami produkcji należy wyłączyć z granic systemowych na potrzeby obliczania emisji poprzez dostosowanie granic systemowych procesów produkcji do granic systemowych procesów produkcji objętych EU ETS.

(17)

Uznaje się, że energia elektryczna wytwarzana na szelfie kontynentalnym lub w wyłącznej strefie ekonomicznej państwa członkowskiego lub państwa trzeciego pochodzi, odpowiednio, z tego państwa członkowskiego lub z tego państwa trzeciego. Uznaje się, że wodór pochodzący z szelfu kontynentalnego lub wyłącznej strefy ekonomicznej państwa członkowskiego lub państwa trzeciego pochodzi, odpowiednio, z tego państwa członkowskiego lub z tego państwa trzeciego.

(18)

W przypadku gdy materiały wsadowe (prekursory) objęto już EU ETS lub systemem ustalania opłat emisyjnych w pełni powiązanym z EU ETS, emisji wbudowanych związanych z tymi prekursorami nie należy uwzględniać przy obliczaniu emisji wbudowanych związanych z towarami złożonymi.

(19)

Upoważnieni zgłaszający CBAM są zobowiązani do składania rocznej deklaracji CBAM zawierającej obliczenia emisji wbudowanych oparte na wartościach domyślnych albo wartościach rzeczywistych zweryfikowanych przez akredytowanych weryfikatorów. Wartości domyślne powinny zostać obliczone i udostępnione przez Komisję. W związku z tym weryfikacja emisji wbudowanych powinna mieć zastosowanie wyłącznie do wartości rzeczywistych.

(20)

Z informacji zgromadzonych w okresie przejściowym wynika, że zgłaszający objęci obowiązkiem sprawozdawczym mają trudności z uzyskiwaniem wymaganych informacji o opłacie emisyjnej faktycznie uiszczonej w państwie trzecim. Aby ułatwić im odliczenie takiej opłaty emisyjnej, Komisja powinna, w miarę możliwości, określić średnią roczną opłatę emisyjną wyrażoną w EUR/tonę ekwiwalentu CO₂ na podstawie faktycznie uiszczonej opłaty emisyjnej, w tym na podstawie ostrożnych założeń, w oparciu o najlepsze dostępne dane z wiarygodnych, publicznie dostępnych źródeł oraz o informacje przekazane Komisji przez państwa trzecie.

(21)

Dowody wymagane do odliczenia faktycznie uiszczonej opłaty emisyjnej opierają się na informacjach istotnych dla określenia i weryfikacji rzeczywistych emisji wbudowanych. W przypadku gdy emisje wbudowane zadeklarowano na podstawie wartości domyślnych, odliczenie opłaty emisyjnej powinno być możliwe wyłącznie na podstawie rocznych domyślnych opłat emisyjnych, o ile są dostępne. Ponadto, ponieważ emisji wbudowanych związanych z tymi prekursorami nie należy uwzględniać w przypadku, gdy zostały już objęte EU ETS lub systemem ustalania opłat emisyjnych, który jest w pełni powiązany z EU ETS, opłaty emisyjnej związanej z tymi emisjami wbudowanymi nie uwzględnia się przy odliczeniu.

(22)

Upoważnieni zgłaszający CBAM mogą ubiegać się o zmniejszenie liczby certyfikatów CBAM, które mają przekazać do umorzenia, o opłatę emisyjną faktycznie uiszczoną w państwie pochodzenia za zadeklarowane emisje wbudowane. Ponieważ opłatę emisyjną można uiścić w państwie trzecim innym niż państwo pochodzenia przywożonych towarów, taka opłata również powinna kwalifikować się do odliczenia.

(23)

Aby poprawić wiarygodność zawartych w rejestrze CBAM danych dotyczących emisji wbudowanych oraz ułatwić ich przekazywanie, akredytowani weryfikatorzy powinni mieć dostęp, na wniosek operatora w państwach trzecich, do rejestru CBAM w celu weryfikacji emisji wbudowanych. Ponadto jednostki dominujące tych operatorów lub podmioty sprawujące nad nimi kontrolę powinny mieć dostęp do rejestru CBAM w celu rejestrowania i udostępniania odpowiednich danych w imieniu tych operatorów. Operatorzy powinni być zobowiązani do podawania swojego numeru wpisu do rejestru przedsiębiorców lub rejestru działalności gospodarczej, aby zapewnić ich identyfikację.

(24)

W celu zapewnienia spójności z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 765/2008 (7) oraz z rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2018/2067 (8), weryfikator powinien być osobą prawną, która jest akredytowana do celów rozporządzenia (UE) 2023/956 decyzją krajowej jednostki akredytującej. Podejmując tę decyzję, krajowa jednostka akredytująca powinna uwzględniać odpowiednie rodzaje działań na podstawie rozporządzenia wykonawczego (UE) 2018/2067 na potrzeby oceny kwalifikacji osoby prawnej.

(25)

Aby wspierać wykonywanie rozporządzenia (UE) 2023/956 na poziomie krajowym, państwa członkowskie zapewniają, aby właściwe organy miały wszystkie uprawnienia niezbędne do wypełniania swoich funkcji i obowiązków.

(26)

Koszty ponoszone w związku z ustanowieniem wspólnej centralnej platformy, jej obsługą i zarządzaniem nią powinny być finansowane z opłat wnoszonych przez upoważnionych zgłaszających CBAM. Przez czas obowiązywania pierwszego wspólnego zamówienia publicznego na stworzenie wspólnej centralnej platformy, jej obsługę i zarządzanie nią koszty te powinny być początkowo pokrywane z budżetu ogólnego Unii i w związku z tym, aby pokryć odpowiednie koszty, dochody uzyskane z opłat należy przypisać do budżetu Unii. Ze względu na charakter dochodów należy traktować je jako wewnętrzne dochody przeznaczone na określony cel. Wszelkie dochody pozostające po pokryciu tych kosztów należy przypisać do budżetu Unii. Komisja powinna być uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych określających strukturę i wysokość opłat, tak aby organizacja i korzystanie ze wspólnej centralnej platformy były racjonalne pod względem kosztów, aby wysokość opłat była ustalana w taki sposób, by ściśle pokrywała odpowiednia koszty, oraz aby uniknąć nadmiernych kosztów administracyjnych. Komisja powinna również przyjmować akty delegowane określające, na czas obowiązywania kolejnych wspólnych zamówień publicznych, że opłaty powinny bezpośrednio finansować koszty obsługi platformy i zarządzania nią.

(27)

Aby zapewnić upoważnionym zgłaszającym CBAM wystarczający czas na przygotowanie się do wypełniania zmienionych obowiązków wynikających z rozporządzenia (UE) 2023/956, państwa członkowskie powinny rozpocząć w 2027 r. sprzedaż certyfikatów CBAM w odniesieniu do emisji wbudowanych związanych z towarami przywiezionymi w 2026 r. Cena zakupionych w 2027 r. certyfikatów CBAM odpowiadających emisjom wbudowanym związanym z towarami przywiezionymi do Unii w 2026 r. powinna odzwierciedlać ceny uprawnień w ramach EU ETS w 2026 r.

(28)

Obowiązek zapewnienia przez upoważnionych zgłaszających CBAM, aby liczba certyfikatów CBAM na ich rachunku w rejestrze CBAM na koniec każdego kwartału liczby certyfikatów CBAM odpowiadała co najmniej 80 % emisji wbudowanych związanych z towarami, które przywieźli oni od początku roku, nie jest wystarczająco dostosowany do zakładanych zmian finansowych. Konieczne jest zatem zarówno zmniejszenie wskaźnika z 80 % do 50 %, jak i uwzględnienie przydziału bezpłatnych uprawnień w ramach EU ETS. Ponadto upoważniony zgłaszający CBAM powinien mieć możliwość wykorzystywania informacji przedłożonych w poprzednim roku w deklaracji CBAM w odniesieniu do tych samych towarów i tych samych państw trzecich.

(29)

Także limit odkupu należy dostosować do liczby certyfikatów CBAM, które upoważnieni zgłaszający CBAM są zobowiązani nabyć w roku przywozu.

(30)

Ponieważ certyfikaty CBAM anuluje się bez jakiejkolwiek rekompensaty, nie ma potrzeby przekazywania informacji ze wspólnej centralnej platformy do rejestru CBAM na koniec dnia roboczego.

(31)

W przypadku gdy upoważniony zgłaszający CBAM nie przekaże do umorzenia prawidłowej liczby certyfikatów CBAM w wyniku przekazania nieprawidłowych informacji przez osobę trzecią, tj. operatora, weryfikatora lub niezależną osobę poświadczającą dokumentację dotyczącą opłat emisyjnych, właściwe organy – przy nakładaniu kar – powinny mieć możliwość uwzględnienia szczególnych okoliczności, takich jak czas trwania, waga, zakres, umyślny lub wynikający z zaniedbania charakter lub powtarzalność niedopełniania obowiązków lub stopnia współpracy ze strony upoważnionego zgłaszającego CBAM. Umożliwi to obniżenie kwoty kary w przypadku błędów drobnych lub niezamierzonych.

(32)

Importerzy inni niż upoważnieni zgłaszający CBAM, którzy przekroczyli jednolity próg masy, powinni podlegać karze przewidzianej w art. 26 ust. 2a. W tym celu uwzględnia się całość emisji wbudowanych związanych z towarami przywiezionymi przez takiego importera bez upoważnienia w danym roku kalendarzowym. Należy przewidzieć, że uiszczenie kary zwalnia importera z obowiązku złożenia deklaracji CBAM i umorzenia certyfikatów CBAM w odniesieniu do tych przywozów. W celu uwzględnienia niewielkiego naruszenia lub jego niezamierzonego charakteru właściwe organy powinny mieć możliwość nałożenia niższej kary, w przypadku gdy jednolity próg masy został przekroczony o nie więcej niż 10 % tego progu lub w przypadku gdy importer tymczasowo kontynuował przywóz towarów, a jego wniosek o przyznanie statusu upoważnionego zgłaszającego CBAM został odrzucony.

(33)

Rozporządzenie (UE) 2023/956 ma zastosowanie do niektórych przywożonych do Unii towarów, których produkcja wiąże się z wysokimi emisjami. Towary wymienione w załączniku I do rozporządzenia (UE) 2023/956 w wykazie towarów cementowych obejmują „pozostałe gliny kaolinowe”. Chociaż kalcynowane gliny kaolinowe są produktami wysokoemisyjnymi, nie dotyczy to niekalcynowanych glin kaolinowych. Niekalcynowane gliny kaolinowe należy zatem wyłączyć z zakresu stosowania rozporządzenia (UE) 2023/956.

(34)

W załączniku II do rozporządzenia (UE) 2023/956 wymieniono towary, w odniesieniu do których przy obliczaniu emisji wbudowanych należy uwzględniać wyłącznie emisje bezpośrednie. W odniesieniu do towarów niewymienionych w tym załączniku należy uwzględniać zarówno emisje bezpośrednie, jak i emisje pośrednie. Ponieważ emisje pośrednie nie mają znaczenia w przypadku wytwarzania energii elektrycznej, energię elektryczną należy dodać do wykazu towarów w tym załączniku.

(35)

Konieczne jest uproszczenie sposobów określania wartości domyślnych, jeżeli w odniesieniu do określonego rodzaju towarów nie istnieją wiarygodne dane dotyczące kraju wywozu. W takich przypadkach, aby zapobiec ucieczce emisji, wartość domyślną należy ustalić na poziomie średniej intensywności emisji 10 państw wywozu o najwyższej intensywności emisji, w odniesieniu do których dostępne są wiarygodne dane, co stanowi średnią odpowiednią do zapewnienia osiągnięcia celu środowiskowego CBAM. Pozostaje to bez uszczerbku dla możliwości dostosowania tych wartości domyślnych do cech danego regionu, zgodnie z pkt 7 załącznika IV do rozporządzenia (UE) 2023/956.

(36)

W celu uzupełnienia i zmiany niektórych, innych niż istotne, elementów rozporządzenia (UE) 2023/956 należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej w odniesieniu do zmiany, w razie potrzeby, jednolitego progu masy określonego w załączniku VII do tego rozporządzenia, zgodnie z art. 2 ust. 3a tego rozporządzenia, oraz uzupełnienia tego rozporządzenia w celu określenia, że opłaty uiszczane przez upoważnionych zgłaszających CBAM bezpośrednio finansują koszty organizacji i korzystania ze wspólnej platformy centralnej. Szczególnie ważne jest, aby w czasie prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne konsultacje, w tym na poziomie ekspertów, oraz aby konsultacje te prowadzone były zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa (9). W szczególności, aby zapewnić Parlamentowi Europejskiemu i Radzie udział na równych zasadach w przygotowaniu aktów delegowanych, instytucje te otrzymują wszelkie dokumenty w tym samym czasie co eksperci państw członkowskich, a eksperci tych instytucji mogą systematycznie brać udział w posiedzeniach grup eksperckich Komisji zajmujących się przygotowaniem aktów delegowanych.

(37)

Ponieważ cele niniejszego rozporządzenia, a mianowicie uproszczenie niektórych obowiązków oraz wzmocnienie mechanizmu przyjętego przez Unię w celu zapobiegania ryzyku ucieczki emisji, a tym samym ograniczenia globalnych emisji dwutlenku węgla, nie mogą zostać osiągnięte w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, natomiast ze względu na rozmiary i skutki działań możliwe jest ich lepsze osiągnięcie na poziomie Unii, może ona podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule, niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów.

(38)

Aby umożliwić terminowe przyjęcie aktów delegowanych i wykonawczych na podstawie rozporządzenia (UE) 2023/956, niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

(39)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (UE) 2023/956,

1)

pkt 3 otrzymuje brzmienie:

„3. USTALENIE WIELKOŚCI RZECZYWISTYCH EMISJI WBUDOWANYCH W PRZYPADKU TOWARÓW ZŁOŻONYCH

W celu ustalenia wielkości rzeczywistych specyficznych emisji wbudowanych związanych z towarami złożonymi produkowanymi w danej instalacji stosuje się następujący wzór:

gdzie:

gdzie:

2)

pkt 4 otrzymuje brzmienie:

„4. USTALENIE WARTOŚCI DOMYŚLNYCH, O KTÓRYCH MOWA W ART. 7 UST. 2 I 3

Do celów ustalenia wartości domyślnych, przy określaniu poziomu emisji wbudowanych stosuje się wyłącznie wartości rzeczywiste. W przypadku braku rzeczywistych danych można stosować wartości z literatury. Wartości domyślne ustala się w oparciu o najlepsze dostępne dane. Najlepsze dostępne dane muszą opierać się na wiarygodnych i publicznie dostępnych informacjach. Wartości domyślne zmienia się okresowo w drodze aktów wykonawczych przyjętych zgodnie z art. 7 ust. 7 na podstawie najbardziej aktualnych i wiarygodnych informacji, w tym na podstawie informacji przekazanych przez państwo trzecie lub grupę państw trzecich.”;

3)

pkt 4.1 otrzymuje brzmienie:

„4.1. Wartości domyślne, o których mowa w art. 7 ust. 2

Wartości domyślne ustala się na poziomie średniej intensywności emisji dla każdego państwa wywozu i dla każdego z towarów wymienionych w załączniku I innych niż energia elektryczna, powiększonej o proporcjonalnie określony narzut. Wysokość tego narzutu określa się w aktach wykonawczych przyjętych na podstawie art. 7 ust. 7 oraz ustala na odpowiednim poziomie, aby zapewnić integralność środowiskową CBAM, w oparciu o najbardziej aktualne i wiarygodne informacje, w tym na podstawie informacji zgromadzonych w okresie przejściowym. W przypadku gdy dla danego rodzaju towarów nie można zastosować wiarygodnych danych dotyczących państwa wywozu, wartości domyślne opierają się na średniej intensywności emisji z 10 państw wywozu o najwyższej intensywności emisji, w odniesieniu do których dostępne są wiarygodne dane, które można zastosować do tego rodzaju towarów.”;

4)

pkt 7 akapit drugi otrzymuje brzmienie:

„W przypadku gdy zgłaszający towary wyprodukowane w państwie trzecim, grupie państw trzecich lub regionie w państwie trzecim może wykazać, na podstawie wiarygodnych danych, że alternatywne dostosowanie wartości domyślnych dla danego regionu skutkuje uzyskaniem wartości niższych niż wartości domyślne określone przez Komisję, można zastosować takie wartości dostosowane dla danego regionu.”.