(1)

Rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2015/309 (2) Komisja Europejska („Komisja”) nałożyła ostateczne cło wyrównawcze na przywóz niektórych pstrągów tęczowych pochodzących z Turcji („pierwotne dochodzenie”).

(2)

W dniu 4 czerwca 2018 r., w następstwie częściowego przeglądu okresowego dotyczącego subsydiowania wszystkich producentów eksportujących zgodnie z art. 19 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1036 (3) („rozporządzenie podstawowe”), Komisja postanowiła utrzymać stosowanie środków ustalonych w toku pierwotnego dochodzenia w drodze rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2018/823 (4).

(3)

W dniu 15 maja 2020 r., w następstwie częściowego przeglądu okresowego zgodnie z art. 19 rozporządzenia podstawowego, Komisja zmieniła poziom cła wyrównawczego w stosunku do jednego producenta eksportującego w drodze rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2020/658 (5).

(4)

W dniu 25 maja 2021 r., w następstwie przeglądu wygaśnięcia zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego, rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2021/823 (6) Komisja przedłużyła stosowanie środków ustalonych w toku pierwotnego dochodzenia (i zmienionych rozporządzeniem wykonawczym (UE) 2020/658) o kolejne pięć lat.

(5)

W dniu 8 grudnia 2022 r., w następstwie częściowego przeglądu okresowego, Komisja opublikowała rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2022/2390 (7) („zaskarżone rozporządzenie”) zmieniające ostateczne cło wyrównawcze nałożone na przywóz niektórych pstrągów tęczowych pochodzących z Turcji rozporządzeniem wykonawczym (UE) 2021/823.

(6)

W dniu 6 marca 2023 r. Ege İhracatçıları Birliği (Stowarzyszenie Eksporterów Egejskich), Akdeniz İhracatçıları Birliği (Stowarzyszenie Eksporterów Śródziemnomorskich), İstanbul İhracatçıları Birliği (Stowarzyszenie Eksporterów Stambulskich), Doğu Karadeniz İhracatçıları Birliği (Stowarzyszenie Eksporterów Wschodnioczarnomorskich) oraz Denizli İhracatçıları Birliği (Stowarzyszenie Eksporterów z Prowincji Denizli) wraz ze swoimi członkami („skarżący”) wniosły do Sądu Unii Europejskiej („Sąd”) skargę o stwierdzenie nieważności, kwestionując zgodność z prawem zaskarżonego rozporządzenia.

(7)

W dniu 5 lutego 2025 r. Sąd wydał wyrok w sprawie T-122/23 (8) Ege İhracatçıları Birliği i in./Komisja, w którym stwierdził częściową nieważność zaskarżonego rozporządzenia w zakresie, w jakim dotyczyło ono producentów eksportujących Gümüşdoga Su Ürünleri Üretim Ihracat Ithalat AŞ („Gümüșdoğa”) oraz pozostałych skarżących, z wyjątkiem Özpekler İnșaat Taahhüt Dayanıklı Tüketim Malları Su Ürünleri Sanayi ve Ticaret Ltd Șirketi oraz Selina Balık İșleme Tesisi İthalat İhracat Ticaret AȘ („wyrok”).

(8)

Skarżący podnieśli szereg zarzutów wobec zaskarżonego rozporządzenia, dotyczących ustalonych kwot świadczeń. Sąd wydał wyrok na ich korzyść w sprawie dwóch zarzutów, stwierdzając, że Komisja popełniła w ocenie dwa błędy mające wpływ na ustalone kwoty świadczeń, a mianowicie świadczenia otrzymanego z tytułu programu wsparcia działalności wystawienniczej oraz świadczenia otrzymanego z tytułu wsparcia od Egejskiego Stowarzyszenia Eksporterów.

(9)

Po pierwsze Sąd stwierdził, że Komisja popełniła oczywisty błąd w ocenie, przypisując świadczenie otrzymane przez Gümüșdoğa w ramach programu wsparcia działalności wystawienniczej do produktu objętego postępowaniem, wywiezionego do Unii Europejskiej w okresie objętym dochodzeniem.

(10)

Sąd stwierdził, że wsparcie otrzymane przez Gümüșdoğa w ramach tego programu było związane z jego udziałem w międzynarodowych targach handlowych, które odbyły się w Bostonie (Stany Zjednoczone) w dniach 17–19 marca 2019 r., oraz że żaden z dowodów zgromadzonych w aktach sprawy nie pozawala na stwierdzenie, że wsparcie to było związane również z produktem objętym postępowaniem wywiezionym do Unii Europejskiej podczas dochodzenia. W związku z tym Sąd stwierdził, że podejście przyjęte przez Komisję w zaskarżonym rozporządzeniu nie było uzasadnione.

(11)

Sąd zauważył ponadto, że to na Komisji spoczywał obowiązek wykazania, na podstawie dowodów lub przynajmniej poszlak, że – niezależnie od faktu, iż wsparcie było związane z udziałem Gümüșdoğa w międzynarodowych targach handlowych w Bostonie – wsparcie to przysporzyło korzyści również wywozowi produktu objętego postępowaniem do Unii w okresie objętym dochodzeniem.

(12)

Po drugie Sąd orzekł, że Komisja popełniła kolejny oczywisty błąd w ocenie, przypisując świadczenie otrzymane przez Gümüșdoğa w ramach wsparcia od Egejskiego Stowarzyszenia Eksporterów do produktu objętego postępowaniem, wywiezionego do Unii Europejskiej w okresie objętym dochodzeniem.

(13)

Sąd stwierdził, że świadczenie uzyskane od Egejskiego Stowarzyszenia Eksporterów było powiązane ze wsparciem przeznaczonym na przewóz lotniczy i że w okresie objętym dochodzeniem Gümüșdoğa dokonywało wywozu produktu objętego postępowaniem do Unii Europejskiej środkami transportu drogowego, a nie lotniczego.

(14)

Z uwagi na te okoliczności Sąd stwierdził, że podejście przyjęte przez Komisję, polegające na przyporządkowaniu świadczenia uzyskanego w ramach programu do łącznego obrotu grupy z wywozu w odnośnym okresie, a następnie przypisaniu tego świadczenia do produktu objętego postępowaniem, nie wydaje się uzasadnione.

(15)

Sąd nie unieważnił środków w odniesieniu do dwóch objętych próbą producentów eksportujących, Özpekler İnșaat Taahhüt Dayanıklı Tüketim Malları Su Ürünleri Sanayi ve Ticaret Ltd Șirketi oraz Selina Balık İșleme Tesisi İthalat İhracat Ticaret AȘ, ponieważ nie mieli oni interesu prawnego we wniesieniu skargi.

(16)

Art. 266 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej („TFUE”) zobowiązuje instytucje do wprowadzenia niezbędnych środków zapewniających wykonanie jego wyroku. W przypadku stwierdzenia nieważności aktu przyjętego przez instytucje w kontekście procedury administracyjnej, takiej jak dochodzenie antysubsydyjne w przedmiotowej sprawie, zgodność z wyrokiem Sądu oznacza zastąpienie unieważnionego aktu nowym aktem, w którym wyeliminowana zostanie niezgodność z prawem wskazana przez Sąd (9).

(17)

Zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej („Trybunał Sprawiedliwości”) procedura zastąpienia unieważnionego aktu może zostać wznowiona dokładnie od momentu, w którym wystąpiła niezgodność z prawem (10). Oznacza to w szczególności, że w sytuacji, w której stwierdza się nieważność aktu kończącego procedurę administracyjną, unieważnienie to niekoniecznie wpływa na akty przygotowawcze, takie jak wszczęcie postępowania antysubsydyjnego.

(18)

W sytuacji, gdy unieważnia się na przykład rozporządzenie wprowadzające ostateczne środki antysubsydyjne, oznacza to, że w następstwie unieważnienia postępowanie antysubsydyjne jest nadal otwarte, ponieważ akt kończący to postępowanie został usunięty z unijnego porządku prawnego (11), z wyjątkiem sytuacji, w której niezgodność z prawem pojawiła się na etapie wszczęcia postępowania. Wznowienie procedury administracyjnej i ewentualne ponowne nałożenie ceł nie może być postrzegane jako sprzeczne z zasadą nieretroakcji (12).

(19)

W tym przypadku Sąd stwierdził nieważność zaskarżonego rozporządzenia w odniesieniu do producentów eksportujących objętych postępowaniem, uzasadniając to faktem, iż Komisja nieprawidłowo przypisała świadczenie uzyskane przez jednego producenta eksportującego objętego próbą z dwóch programów subsydiowania.

(20)

Pozostałe ustalenia w zaskarżonym rozporządzeniu, których nie zaskarżono, albo które zaskarżono, ale zostały odrzucone przez Sąd, pozostają w całości ważne i wznowienie dochodzenia nie ma na nie wpływu (13).

(21)

Zważywszy na wyrok Sądu, Komisja postanowiła wznowić dochodzenie, które doprowadziło do przyjęcia zaskarżonego rozporządzenia, na etapie, w którym wystąpiła niezgodność z prawem.

(22)

W następstwie wyroku Komisja opublikowała w dniu 15 kwietnia 2025 r. zawiadomienie (14) („zawiadomienie o wznowieniu”), w którym wznowiła dochodzenie w zakresie, w jakim dotyczyło ono wykonania wyroku Sądu.

(23)

Komisja opublikowała również rozporządzenie wykonawcze (UE) 2025/719 (15) („rozporządzenie w sprawie rejestracji”) poddające rejestracji przywóz niektórych pstrągów tęczowych i poleciła krajowym organom celnym oczekiwanie na publikację odpowiedniego rozporządzenia wykonawczego Komisji ponownie nakładającego cła przed podjęciem decyzji w sprawie wszelkich wniosków o zwrot i umorzenie ceł wyrównawczych w zakresie takiego przywozu.

(24)

Komisja poinformowała zainteresowane strony o wznowieniu i zachęciła je do przedstawienia uwag. Otrzymano jedną uwagę od Duńskiej Organizacji ds. Akwakultury, która poparła nałożenie ceł wyrównawczych na przywóz niektórych pstrągów tęczowych z Turcji. Nie sformułowano jednak żadnych uwag na temat wyroku Sądu.

(25)

Żadna z zainteresowanych stron nie złożyła wniosku o posiedzenie wyjaśniające przed rzecznikiem praw stron w postępowaniach w sprawie handlu.

(26)

Sąd orzekł, że Komisja nie przypisała prawidłowo świadczenia otrzymanego przez Gümüșdoğa z dwóch programów subsydiowania w okresie objętym dochodzeniem.

(27)

W przypadku obu programów Komisja przypisała świadczenie do obrotu z wywozu. Sąd nie zgodził się jednak z tym przypisaniem i przedstawił swoją argumentację w wyroku.

(28)

Komisja zauważyła, że Sąd nie zakwestionował ustaleń Komisji, zgodnie z którymi oba programy stanowią podstawę środków wyrównawczych, oraz że otrzymano świadczenie – w związku z tym w celu wykonania wyroku konieczne może być inne ustalenie przypisania.

(29)

Orzecznictwo WTO stanowi, że środki pieniężne przeznaczone na subsydia stanowiące podstawę środków wyrównawczych otrzymanych przez producentów eksportujących są dobrem zamiennym (ang. fungible (16)) i w związku z tym mogą stanowić korzyść dla produkcji lub wywozu produktu objętego postępowaniem. W związku z tym Komisja mogła przynajmniej przypisać kwotę świadczenia, która stanowi podstawę środków wyrównawczych, do całkowitego obrotu producenta eksportującego.

(30)

Komisja zauważyła jednak, że ze względu na bardzo niewielkie kwoty, jakie Gümüșdoğa otrzymało jako świadczenie zarówno z tytułu programu wsparcia działalności wystawienniczej, jak i programu wsparcia od Egejskiego Stowarzyszenia Eksporterów, stawka cła w odniesieniu do Gümüșdoğa zostałaby dostosowana do 4,2 %, niezależnie od tego, czy subsydia te zostały przypisane do produktu objętego postępowaniem, czy też w ogóle nie zostały uwzględnione.

(31)

W związku z tym Komisja postanowiła nie stosować środków wyrównawczych w odniesieniu do dwóch przedmiotowych programów. Doprowadziło to do spadku całkowitej kwoty stwierdzonego subsydiowania z 4,4 % do 4,2 %.

(32)

Biorąc pod uwagę, że Gümüșdoğa było objęte próbą, obliczenia jego subsydiów wpłynęły również na średnią stawkę cła mającego zastosowanie do następujących przedsiębiorstw, których także dotyczy wyrok: Abalıoğlu Balık ve Gıda Ürünleri A.Ş., Bağcı Balık Gıda ve Enerji Üretimi Sanayi ve Ticaret A.Ş., Ertuğ Balık Üretim Tesisi Gıda ve Tarım İşletmeleri Sanayi ve Ticaret A.Ş., Kemal Balıkçılık İhracat LTD. ŞTİ., Kılıç Deniz Ürünleri Üretimi İhracat ve İthalat A.Ş., Liman Entegre Balıkçılık San ve Tic. Ltd. Şti, More Su Ürünleri Ticaret A.Ş., Ömer Yavuz Balıkçılık Su Ürünleri San. Tic. Ltd. Şti, Premier Kültür Balıkçılığı Yatırım ve Paz. A.Ş., Uluturhan Balıkçılık Turizm Ticaret Limited Şirketi, oraz Yavuzlar Otomotiv Balıkçılık San. Tic. Ltd. Şti. Stawka cła wyrównawczego mająca zastosowanie do tych przedsiębiorstw została obniżona z 4,0 % do 3,8 %.

(33)

Biorąc pod uwagę, że cło ogólnokrajowe zostało ustalone na poziomie Gümüșdoğa, które otrzymało najwyższe indywidualne cło spośród producentów eksportujących objętych próbą, zmienione obliczenia subsydiów miały również wpływ na cło w odniesieniu do jednego przedsiębiorstwa, którego również dotyczy wyrok i na które nałożono ogólnokrajowe cło wyrównawcze, a mianowicie Kuzuoğlu Su Ürünleri Sanayi ve Ticaret A.Ş. Stawka cła wyrównawczego mająca zastosowanie do tego przedsiębiorstwa została obniżona z 4,4 % do 4,2 %.

(34)

Istotne fakty i ustalenia, na podstawie których miały zostać zmienione cła, zostały ujawnione Gümüșdoğa i innym zainteresowanym stronom w dniu 26 czerwca 2025 r. oraz wyznaczono okres, w którym przedsiębiorstwa te mogły przedstawić uwagi na temat ujawnienia.

(35)

Komisja otrzymała uwagi na temat ujawnienia od eksportera Uluturhan Balıkçılık Turizm Ticaret Limited Şirketi. Uwagi te (w zakresie kwoty subsydiowania dla tego przedsiębiorstwa) nie dotyczyły jednak zakresu wznowienia dochodzenia.

(36)

Komisja otrzymała także uwagi od eksportera Kuzuoğlu Su Ürünleri Sanayi ve Ticaret A.Ş. („Kuzuoğlu”), którego sytuację opisano w motywie (33) jako przedsiębiorstwo objęte cłem ogólnokrajowym.

(37)

W swoich uwagach Kuzuoğlu poinformowało Komisję, że 12 stycznia 2022 r. w dzienniku rejestru handlowego opublikowano zawiadomienie o zmianie nazwy przedsiębiorstwa Lazsom Su Urunleri Gida Uretim Pazarlama Sanayi Ve Ticaret Limited Sirketi na Kuzuoğlu Su Ürünleri Sanayi ve Ticaret A.Ş., a także zwróciło się do Komisji o ponowne zweryfikowanie cła mającego zastosowanie do Kuzuoğlu zgodnie z ujawnieniem.

(38)

8 lipca 2025 r. przedsiębiorstwu Kuzuoğlu przesłano kwestionariusz, aby przedsiębiorstwo to potwierdziło, czy zmiana nazwy z Lazsom Su była uzasadniona. Nie otrzymano odpowiedzi.

(39)

W związku z tym Komisja odrzuciła wniosek o zmianę nazwy.

(40)

Zmieniony poziom cła wyrównawczego wynikający z wznowienia dochodzenia ma zastosowanie bez przerwy od wejścia w życie zaskarżonego rozporządzenia (tj. od dnia 9 grudnia 2022 r.). Zaleca się organom celnym pobranie odpowiedniej kwoty w przypadku przywozu i dokonanie zwrotu wszelkich nadmiernych kwot pobranych do tej pory zgodnie z mającymi zastosowanie przepisami prawa celnego.

(41)

Zgodnie z art. 109 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) 2024/2509 (17), gdy kwotę należy zwrócić w następstwie wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, do wypłaty należnych odsetek stosuje się stopę oprocentowania stosowaną przez Europejski Bank Centralny w odniesieniu do jego głównych operacji refinansujących, opublikowaną w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, obowiązującą pierwszego kalendarzowego dnia każdego miesiąca.

(42)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią komitetu ustanowionego w art. 25 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2016/1036,