KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/429 z dnia 9 marca 2016 r. w sprawie przenośnych chorób zwierząt oraz zmieniające i uchylające niektóre akty w dziedzinie zdrowia zwierząt („Prawo o zdrowiu zwierząt”) (¹), w szczególności jego art. 259 ust. 1 lit. b),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Zakażenie wirusem rzekomego pomoru drobiu jest wirusową chorobą zakaźną ptaków i może wywierać poważny wpływ na rentowność gospodarstw drobiarskich, co z kolei powoduje zakłócenia w handlu wewnątrz Unii oraz w wywozie do państw trzecich.

(2) W przypadku wystąpienia ogniska zakażenia wirusem rzekomego pomoru drobiu istnieje ryzyko, że czynnik chorobotwórczy rozprzestrzeni się na inne zakłady, w których utrzymuje się drób lub ptaki żyjące w niewoli.

(3) W rozporządzeniu (UE) 2016/429 ustanowiono ramy prawne w zakresie zapobiegania chorobom przenoszonym na zwierzęta lub ludzi oraz zwalczania tych chorób. Zakażenie wirusem rzekomego pomoru drobiu wchodzi w zakres definicji choroby umieszczonej w wykazie w tym rozporządzeniu i podlega ustanowionym w nim przepisom dotyczącym zapobiegania chorobom i ich zwalczania. Ponadto rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2020/687 (²) uzupełnia rozporządzenie (UE) 2016/429 w odniesieniu do przepisów dotyczących zwalczania chorób umieszczonych w wykazie, o których mowa w jego art. 9 ust. 1 lit. a), b) i c), i zdefiniowanych jako choroby kategorii A, B i C w rozporządzeniu wykonawczym Komisji (UE) 2018/1882 (³). W szczególności art. 21 i 22 rozporządzenia delegowanego (UE) 2020/687 nakładają na właściwy organ obowiązek natychmiastowego ustanowienia obszaru objętego ograniczeniami w przypadku wystąpienia ogniska choroby kategorii A, w tym zakażenia wirusem rzekomego pomoru drobiu, a także przewidują stosowanie niektórych środków na tym obszarze. Art. 21 ust. 1 tego rozporządzenia delegowanego stanowi, że obszar objęty ograniczeniami obejmuje obszar zapowietrzony, obszar zagrożony oraz, w razie potrzeby, obszary buforowe wokół lub w sąsiedztwie obszarów zapowietrzonego i zagrożonego.

(4) Polska poinformowała Komisję o sytuacji epidemiologicznej w odniesieniu do zakażenia wirusem rzekomego pomoru drobiu na swoim terytorium. Od września 2024 r. i na przestrzeni całego roku w tym państwie członkowskim wykryto ogniska choroby w zakładach, w których utrzymuje się drób lub ptaki żyjące w niewoli, głównie w województwach podlaskim i mazowieckim. Te ogniska choroby wystąpiły u konkretnych kategorii drobiu, m.in. u kurcząt rzeźnych, w zakładach, w których nie przeprowadzano rutynowych szczepień przeciwko wirusowi rzekomego pomoru drobiu. W odpowiedzi na wystąpienie tych ognisk właściwy organ Polski wprowadził niezbędne środki zwalczania chorób wymagane zgodnie z rozporządzeniem delegowanym (UE) 2020/687.

(5) W lutym 2025 r. choroba zaczęła się rozprzestrzeniać; nowe ogniska wykryto w województwach: kujawsko-pomorskim, łódzkim, lubelskim, małopolskim, mazowieckim, podkarpackim, pomorskim, świętokrzyskim, warmińsko-mazurskim i wielkopolskim, również w zakładach, w których nie przeprowadzano szczepień i w których utrzymywano drób lub ptaki żyjące w niewoli. Obserwując rozwój sytuacji epidemiologicznej, właściwy organ Polski podjął decyzję o wprowadzeniu niektórych dodatkowych środków, oprócz już stosowanych środków – przede wszystkim środek polegający na nałożeniu na zakłady drobiarskie obowiązku przeprowadzania szczepień przeciwko wirusowi rzekomego pomoru drobiu. Po wejściu w życie tego nowego obowiązku liczba ognisk zmniejszyła się, a w sierpniu i we wrześniu 2025 r. nie potwierdzono żadnych nowych ognisk.

(6) Sytuacja epidemiologiczna w odniesieniu do zakażenia wirusem rzekomego pomoru drobiu w Polsce zaczęła się jednak ponownie pogarszać w październiku 2025 r., a Polska powiadomiła Komisję o wystąpieniu 13 nowych ognisk choroby na swoim terytorium w zakładach, w których utrzymuje się drób lub ptaki żyjące w niewoli. Te nowe ogniska wystąpiły w zakładach, w których utrzymuje się drób lub ptaki żyjące w niewoli i które znajdują się w województwach kujawsko-pomorskim, lubuskim, mazowieckim, podlaskim, warmińsko-mazurskim, wielkopolskim i zachodniopomorskim, na obszarach, na których ta choroba nie występowała wcześniej.

(7) W związku z tymi ogniskami właściwy organ Polski wprowadził niezbędne środki zwalczania chorób wymagane zgodnie z rozporządzeniem delegowanym (UE) 2020/687, w tym ustanowił obszary zapowietrzone i zagrożone wokół tych ognisk.

(8) Komisja przeanalizowała środki zwalczania chorób wprowadzone przez Polskę i uznała je za niewystarczające. Szczególnie w przypadku potwierdzenia wystąpienia ogniska zakażenia wirusem rzekomego pomoru drobiu na obszarze o dużym zagęszczeniu zakładów drobiarskich, istnieje większe ryzyko, że czynnik chorobotwórczy rozprzestrzeni się na inne zakłady, w których utrzymuje się drób lub ptaki żyjące w niewoli.

(9) W związku z tym w następstwie wykrycia kilku ognisk na obszarze województwa mazowieckiego, gdzie występuje duże zagęszczenie zakładów drobiarskich i podwyższone ryzyko rozprzestrzeniania się zakażenia wirusem rzekomego pomoru drobiu, wokół obszarów zapowietrzonych i zagrożonych, które ustanowiono na tym obszarze, lub w ich sąsiedztwie należy ustanowić obszar buforowy, zgodnie z art. 21 ust. 1 rozporządzenia delegowanego (UE) 2020/687.

(10) W obliczu obecnej sytuacji epidemiologicznej w odniesieniu do zakażenia wirusem rzekomego pomoru drobiu w Polsce, gdzie choroba rozprzestrzeniła się na różne regiony tego państwa członkowskiego, konieczne jest zatem przyjęcie środków nadzwyczajnych w celu natychmiastowego ograniczenia rozprzestrzeniania się choroby i zmniejszenia ryzyka jej dalszego rozprzestrzeniania się na terytorium Polski i do innych państw członkowskich.

(11) Wielkość obszarów zapowietrzonych, zagrożonych i buforowych oraz okres obowiązywania środków, które mają być na nich stosowane, opierają się na wymogach określonych w art. 64 ust. 1 oraz art. 68 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2016/429, na przepisach określonych w rozporządzeniu delegowanym (UE) 2020/687, w tym sytuacji epidemiologicznej w odniesieniu do zakażenia wirusem rzekomego pomoru drobiu na obszarach dotkniętych tą chorobą oraz ogólnej sytuacji epidemiologicznej w zakresie tej choroby w Polsce, jak i na poziomie ryzyka jej dalszego rozprzestrzeniania się.

(12) Dodatkowo, aby zapobiec niepotrzebnym zakłóceniom w handlu wewnątrz Unii, a także uniknąć wprowadzenia przez państwa trzecie nieuzasadnionych utrudnień w handlu, konieczne jest niezwłoczne określenie na poziomie Unii, we współpracy z Polską, obszarów zapowietrzonych, zagrożonych i buforowych, ustanowionych przez to państwo członkowskie zgodnie z rozporządzeniem delegowanym (UE) 2020/687.

(13) W związku z tym wspomniane obszary w Polsce należy wymienić w załączniku do niniejszej decyzji wykonawczej jako obszary zapowietrzone i zagrożone, a także jako obszary buforowe, tak aby uwzględniały one granice obszarów zapowietrzonych i zagrożonych, a także obszarów buforowych, ustanowionych przez to państwo członkowskie w związku z nowymi ogniskami zakażenia wirusem rzekomego pomoru drobiu na jego terytorium; należy także ustanowić wymagany okres obowiązywania środków, które mają być stosowane na tych obszarach, zgodnie z rozporządzeniem delegowanym (UE) 2020/687.

(14) Ze względu na pilny charakter sytuacji epidemiologicznej w Polsce w odniesieniu do rozprzestrzeniania się zakażenia wirusem rzekomego pomoru drobiu oraz potrzebę zapobieżenia rozprzestrzenianiu się tej choroby z zakładów w Polsce, w których ona wystąpiła, do innych części tego państwa członkowskiego lub do innych państw członkowskich bądź państw trzecich, środki określone w niniejszej decyzji powinny mieć zastosowanie jak najszybciej.

(15) Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Przedmiot i zakres stosowania

Niniejsza decyzja ustanawia na poziomie Unii:

a) obszary zapowietrzone i zagrożone, które mają zostać ustanowione przez Polskę w następstwie wystąpienia ogniska lub ognisk zakażenia wirusem rzekomego pomoru drobiu u drobiu lub ptaków żyjących w niewoli, zgodnie z art. 21 rozporządzenia delegowanego (UE) 2020/687, oraz okres obowiązywania środków zwalczania chorób, które mają być stosowane na obszarach zapowietrzonych zgodnie z art. 39 i na obszarach zagrożonych zgodnie z art. 55 tego rozporządzenia delegowanego;

b) obszary buforowe, które mają zostać ustanowione przez Polskę w następstwie wystąpienia ogniska lub ognisk zakażenia wirusem rzekomego pomoru drobiu u drobiu lub ptaków żyjących w niewoli, zgodnie z art. 21 rozporządzenia delegowanego (UE) 2020/687, oraz okres obowiązywania środków, które mają być stosowane na tych obszarach buforowych.

Artykuł 2

Obszar zapowietrzony

Polska zadba o to, aby:

a) obszary zapowietrzone ustanowione przez właściwy organ tego państwa członkowskiego zgodnie z art. 21 ust. 1 lit. a) rozporządzenia delegowanego (UE) 2020/687 obejmowały co najmniej obszary wymienione jako obszary zapowietrzone w załączniku do niniejszej decyzji;

b) środki, które mają być stosowane na obszarach zapowietrzonych, przewidziane w art. 39 rozporządzenia delegowanego (UE) 2020/687, były utrzymywane przynajmniej do dat określonych w odniesieniu do obszarów zapowietrzonych w załączniku do niniejszej decyzji.

Artykuł 3

Obszar zagrożony

Polska zadba o to, aby:

a) obszary zagrożone ustanowione przez właściwy organ tego państwa członkowskiego zgodnie z art. 21 ust. 1 lit. b) rozporządzenia delegowanego (UE) 2020/687 obejmowały co najmniej obszary wymienione jako obszary zagrożone w załączniku do niniejszej decyzji;

b) środki, które mają być stosowane na obszarach zagrożonych, przewidziane w art. 55 rozporządzenia delegowanego (UE) 2020/687, były utrzymywane przynajmniej do dat określonych w odniesieniu do obszarów zagrożonych w załączniku do niniejszej decyzji.

Artykuł 4

Obszar buforowy

Polska zadba o to, aby:

a) obszary buforowe ustanowione przez właściwy organ tego państwa członkowskiego zgodnie z art. 21 ust. 1 lit. c) rozporządzenia delegowanego (UE) 2020/687 obejmowały co najmniej obszary wymienione jako obszary buforowe w załączniku do niniejszej decyzji;

b) środki, które mają być stosowane na obszarach buforowych, przewidziane w art. 21 ust. 1 lit. c) rozporządzenia delegowanego (UE) 2020/687, były utrzymywane przynajmniej do dat określonych w odniesieniu do obszarów buforowych w załączniku do niniejszej decyzji.

Artykuł 5

Adresat

Niniejsza decyzja skierowana jest do Rzeczypospolitej Polskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia 5 listopada 2025 r.