(1)

W następstwie dochodzenia antysubsydyjnego („pierwotne dochodzenie”) oraz w ramach częściowego przeglądu okresowego środków antydumpingowych rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) nr 1379/2014 (2) Komisja nałożyła ostateczne cło wyrównawcze na przywóz niektórych produktów z włókien szklanych ciągłych („GFR”) pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej („ChRL”, „Chiny” lub „państwo, którego dotyczy postępowanie”), oraz zmieniła pierwotne cło antydumpingowe na wartości w przedziale od 0 % do 19,9 % i nałożyła dodatkowe cło wyrównawcze wynoszące od 4,9 % do 10,3 %. W związku z tym połączone środki wyrównawcze i antydumpingowe sięgały od 4,9 % do 30,2 %.

(2)

W następstwie przeglądu wygaśnięcia środków antydumpingowych, rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2017/724 (3) Komisja utrzymała środki ustanowione w rozporządzeniu wykonawczym (UE) nr 1379/2014.

(3)

W następstwie przeglądu wygaśnięcia środków wyrównawczych, rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2021/328 (4) Komisja utrzymała środki ustanowione w rozporządzeniu wykonawczym (UE) nr 1379/2014.

(4)

W następstwie przeglądu wygaśnięcia środków antydumpingowych, rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2023/1452 (5) Komisja utrzymała środki ustanowione w rozporządzeniu wykonawczym (UE) nr 1379/2014.

(5)

W związku z tym połączone środki wyrównawcze i antydumpingowe wynoszą od 4,9 % do 30,2 %.

(6)

Obowiązują również środki w odniesieniu do przywozu GFR pochodzących z Egiptu, nałożone w następstwie dochodzenia antysubsydyjnego rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2020/870 (6). Cło na przywóz niektórych produktów z włókien ciągłych szklanych pochodzących z Egiptu, oparte na poziomie subsydiowania, wynosi 13,1 %.

(7)

W dniu 30 sierpnia 2024 r. Komisja wszczęła pełny przegląd okresowy środków antydumpingowych mających zastosowanie do przywozu produktów z włókien szklanych ciągłych pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej. Komisja opublikowała zawiadomienie o wszczęciu postępowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (7).

(8)

W dniu 17 lutego 2025 r. Komisja wszczęła postępowanie antydumpingowe dotyczące przywozu produktów z włókien szklanych ciągłych pochodzących z Bahrajnu, Egiptu i Tajlandii. Komisja opublikowała zawiadomienie o wszczęciu postępowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (8).

(9)

W dniu 30 sierpnia 2024 r. na podstawie art. 19 rozporządzenia podstawowego Komisja Europejska („Komisja”) wszczęła częściowy przegląd okresowy ograniczony do zbadania szkody wynikającej ze środków wyrównawczych stosowanych względem przywozu GFR pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej. Komisja opublikowała zawiadomienie o wszczęciu postępowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (9) („zawiadomienie o wszczęciu”).

(10)

Komisja wszczęła wspomniany przegląd w następstwie wniosku złożonego w dniu 3 czerwca 2024 r. przez Glass Fibre Europe („wnioskodawca”). Wniosek o dokonanie przeglądu został złożony w imieniu przemysłu Unii zajmującego się produkcją GFR w rozumieniu art. 10 ust. 6 rozporządzenia podstawowego. We wniosku o dokonanie przeglądu przedstawiono dowody potwierdzające zmiany w strukturze unijnego przemysłu GFR mające charakter stały oraz wynikającą z nich istotną szkodę, która były wystarczająca, by uzasadnić wszczęcie dochodzenia.

(11)

W zawiadomieniu o wszczęciu postępowania Komisja wezwała zainteresowane strony do skontaktowania się z nią w celu wzięcia udziału w dochodzeniu. Ponadto Komisja wyraźnie poinformowała wnioskodawcę, innych znanych producentów unijnych, znanych importerów, użytkowników, a także stowarzyszenia, o których wiadomo, że są zainteresowane, o wszczęciu dochodzenia i zaprosiła te podmioty do wzięcia w nim udziału.

(12)

Zainteresowane strony miały możliwość przedstawienia uwag na temat wszczęcia dochodzenia przeglądowego oraz złożenia wniosku o posiedzenie wyjaśniające przed Komisją lub rzecznikiem praw stron w postępowaniach w sprawie handlu.

(13)

Komisja poinformowała wszystkie zainteresowane strony o istotnych faktach i ustaleniach, na podstawie których zamierzała utrzymać ostateczne cło wyrównawcze na przywóz GFR pochodzących z ChRL („ujawnienie ostatecznych ustaleń”). Wszystkim stronom wyznaczono termin do zgłaszania uwag na temat ujawnionych informacji. Uwagi przedstawione przez Glass Fibre Europe i PROXIM po ujawnieniu ustaleń omówiono w odpowiedniej sekcji poniżej.

(14)

Stronom, które wystąpiły z odpowiednim wnioskiem, także umożliwiono przedstawienie argumentów. Nie złożono jednak wniosku o posiedzenie wyjaśniające i nie zwrócono się do rzecznika praw stron o interwencję.

(15)

W zawiadomieniu o wszczęciu postępowania Komisja oznajmiła, że może dokonać kontroli wyrywkowej zainteresowanych stron zgodnie z art. 27 rozporządzenia podstawowego.

(16)

W zawiadomieniu o wszczęciu postępowania Komisja ogłosiła, że wstępnie wybrała próbę producentów unijnych. Komisja dokonała doboru próby na podstawie wielkości produkcji i sprzedaży, która to próba obejmowała trzech producentów unijnych. Produkcja producentów unijnych objętych próbą odpowiadała ponad 60 % całkowitej szacunkowej wielkości produkcji i ponad 69 % całkowitej szacowanej sprzedaży produktu podobnego w Unii. Komisja zwróciła się do zainteresowanych stron o przedstawienie uwag na temat wstępnego doboru próby. Nie otrzymano żadnych uwag. Próbę uznano za reprezentatywną dla przemysłu unijnego.

(17)

Aby podjąć decyzję co do konieczności przeprowadzenia kontroli wyrywkowej i, jeżeli konieczność taka zostanie stwierdzona, aby dokonać doboru próby, Komisja zwróciła się do importerów niepowiązanych o udzielenie informacji określonych w zawiadomieniu o wszczęciu.

(18)

Na pytania zawarte w formularzu kontroli wyrywkowej nie odpowiedział żaden importer niepowiązany. W związku z tym Komisja zdecydowała, że kontrola wyrywkowa nie jest konieczna.

(19)

Komisja opublikowała (10) w internecie kwestionariusze dla użytkowników, importerów niepowiązanych i producentów unijnych.

(20)

Odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu otrzymano od wszystkich trzech producentów unijnych wybranych do próby producentów unijnych.

(21)

Komisja zgromadziła i zweryfikowała wszystkie informacje uznane za niezbędne do stwierdzenia istnienia szkody oraz interesu Unii. Wizyty weryfikacyjne na podstawie art. 26 rozporządzenia podstawowego odbyły się na terenie następujących przedsiębiorstw:

(22)

Dochodzenie objęło okres od 1 lipca 2023 r. do 30 czerwca 2024 r. („okres objęty dochodzeniem przeglądowym”). Badanie tendencji mających znaczenie dla oceny szkody objęło okres od 1 stycznia 2021 r. do końca okresu objętego dochodzeniem przeglądowym („okres badany”).

(23)

Niniejszy przegląd dotyczy nici ciętych z włókien szklanych, o długości nieprzekraczającej 50 mm; niedoprzędów z włókien szklanych, z wyłączeniem niedoprzędów z włókien szklanych, które są impregnowane i powlekane i których straty podczas prażenia wynoszą więcej niż 3 % (zgodnie z normą ISO 1887); oraz mat z włókien ciągłych szklanych z wyłączeniem mat z waty szklanej („produkt objęty przeglądem”), obecnie objętych kodami CN 7019 11 00 , ex 7019 12 00 , 7019 14 00 i 7019 15 00 (kody TARIC 7019 12 00 22, 7019 12 00 25, 7019 12 00 26, 7019 12 00 39). Kody CN i kody TARIC podano jedynie w celach informacyjnych, bez uszczerbku dla późniejszej zmiany klasyfikacji taryfowej.

(24)

Produkt objęty przeglądem jest surowcem stosowanym najczęściej do wzmacniania żywic termoplastycznych i termoutwardzalnych w przemyśle materiałów kompozytowych. Wzmocnione w ten sposób materiały kompozytowe (tworzywa sztuczne wzmocnione włóknem szklanym ciągłym) są stosowane w wielu branżach, takich jakich: przemysł samochodowy, elektryczny/elektroniczny, produkcja śmigieł silników wiatrowych, budownictwo, produkcja rur i zbiorników, towarów konsumpcyjnych, lotnictwo i obronność itd.

(25)

Produktem objętym postępowaniem jest produkt objęty dochodzeniem pochodzący z Chińskiej Republiki Ludowej („produkt objęty postępowaniem”).

(26)

W toku dochodzenia wykazano, że następujące produkty mają takie same podstawowe właściwości fizyczne, chemiczne i techniczne, a także te same podstawowe zastosowania:

(27)

Na obecnym etapie Komisja uznała zatem, że są to produkty podobne w rozumieniu art. 2 lit. c) rozporządzenia podstawowego.

(28)

Po ujawnieniu ustaleń przedsiębiorstwo Glass Fibre Europe przedstawiło uwagi dotyczące zakresu produktu objętego obowiązującymi środkami.

(29)

Uwagi te otrzymano po terminie wyznaczonym na przedstawienie uwag dotyczących ujawnienia ostatecznych ustaleń. Ponadto kwestia zakresu produktu nie wchodzi w zakres niniejszego postępowania, który ogranicza się do oceny szkody i związku przyczynowego.

(30)

Z tych powodów Komisja nie uwzględniła wniosku i odrzuciła go.

(31)

W zawiadomieniu o wszczęciu Komisja wskazała, że trwałe zmiany dotyczące szkody były związane ze znaczącymi zmianami struktury przemysłu Unii spowodowanymi coraz większą agresywną presją wywieraną przez przywóz z Chin pod względem ilości i cen, wynikającą z nadwyżki chińskich mocy produkcyjnych GFR.

(32)

Dochodzenie potwierdziło, że utrzymująca się nadwyżka mocy produkcyjnych w Chinach w połączeniu z agresywnymi cenami znacznie utrudniła rozwój przemysłu Unii produkującego GFR. Producenci unijni osiągnęli jedynie ograniczony wzrost mocy produkcyjnych przez optymalizację istniejących zakładów. Po wprowadzeniu dodatkowych środków handlowych w 2014 r. chiński wywóz nadal wywierał presję na rynek unijny, powodując wycofanie się kilku producentów. W 2009 r. w okresie objętym pierwotnym dochodzeniem w Unii było jedenastu producentów GFR. Do 2021 r., czyli do początku okresu badanego, liczba ta spadła do dziesięciu. Warto zauważyć, że w 2019 r. produkcji w Niemczech zaprzestało przedsiębiorstwo P-D Glasseiden. Niedawno – w lipcu 2023 r. – produkcji GFR zaprzestało przedsiębiorstwo Krosglass, aby skoncentrować się na działalności niższego szczebla. Ponadto upadłość ogłosiło przedsiębiorstwo NEG NL (11), głównie z powodu rosnących kosztów energii i spadku popytu ze strony sektora motoryzacyjnego, który był głównym rynkiem końcowym produktów z szklanych włókien światłowodowych. To kolejne zamknięcie spowodowało zatem spadek liczby producentów do zaledwie ośmiu. Jednocześnie produkcji GPR zaprzestało w 2025 r. przedsiębiorstwo Electric Glass Fiber UK (12). Chociaż od dnia 1 stycznia 2021 r. Zjednoczone Królestwo nie jest już częścią Unii Europejskiej, zmiana ta nie ma wpływu na liczbę producentów unijnych, chociaż zmniejsza dostępne zaopatrzenie regionalne i stanowi część trwałych zmian mających wpływ na rynek Unii.

(33)

Biorąc pod uwagę zmiany mocy produkcyjnych oraz fakt, że moce produkcyjne na rynku Unii oceniono wyłącznie w odniesieniu do producentów objętych próbą w pierwotnym dochodzeniu i nie można ich wykorzystać jako punktu odniesienia w tym względzie, moce produkcyjne Unii oszacowano w ramach przeglądu wygaśnięcia środków wyrównawczych z 2021 r. na 770 642 tony w 2019 r. (13) Natomiast w prowadzonym dochodzeniu stwierdzono spadek mocy produkcyjnych z 711 692 ton w 2021 r. do 651 196 ton w ODP (–9 %), tj. o około 10 % poniżej poziomu z 2015 r. Nawet bez uwzględnienia producenta ze Zjednoczonego Królestwa we wskaźnikach po brexicie potwierdzono tendencję spadkową dotyczącą mocy produkcyjnych.

(34)

Porównując dane z pierwotnego dochodzenia, sprzedaż przemysłu w Unii spadła z 737 818 ton w 2006 r. do 520 064 ton w okresie objętym dochodzeniem, a udział w rynku zmniejszył się w tym samym okresie z 75,1 % do 69,5 %. Natomiast w obecnym dochodzeniu sprzedaż przemysłu unijnego spadła w ODP do 337 898 ton, a udział w rynku spadł do 40 %. Pokazuje to, że sprzedaż w Unii osiągnęła obecnie poziom znacznie poniżej poziomu z połowy pierwszej dekady XXI w., a co ważniejsze, udział w rynku zmniejszył się o około 30 punktów procentowych, co wskazuje na trwałą utratę pozycji przemysłu Unii.

(35)

Na sytuację na rynku Unii wpłynęło również utworzenie chińskich przedsiębiorstw produkujących GFR w państwach trzecich, takich jak Egipt i Bahrajn (14). Po tym jak powstały przedsiębiorstwa w Egipcie, Komisja nałożyła cła wyrównawcze na przywóz GFR z Egiptu (15), by przywrócić równe warunki działania w związku z subsydiowanym przywozem, który przynosi szkodę przemysłowi Unii. Ponadto doszło do dodatkowego zwiększenia mocy produkcyjnych w zakresie produkcji GPR w Egipcie (16) i Bahrajnie (17). Pomimo środków wprowadzonych w odniesieniu do przywozu GFR z ChRL przemysł Unii nadal znajdował się pod stałą presją ze względu na powtarzające się napływy GPR będących przedmiotem nieuczciwego przywozu z coraz większej liczby państw trzecich, w tym z kontrolowanych przez Chiny zakładów w Bahrajnie i Egipcie, które znacznie zwiększyły swój udział w rynku Unii. W dniu 17 lutego 2025 r. Komisja wszczęła postępowanie antydumpingowe dotyczące przywozu GFR pochodzących z Bahrajnu, Egiptu i Tajlandii (18).

(36)

Komisja ustaliła również, że zmiany strukturalne nastąpiły na unijnych rynkach energii. Chociaż koszty energii spadły do końca ODP ze szczytowego poziomu z 2022 r., pozostały one powyżej poziomów obowiązujących na początku okresu badanego. Komisja uznała, że jest mało prawdopodobne, aby ceny gazu powróciły do poziomu odnotowanego do połowy 2021 r. lub ustabilizowały się na tym poziomie. Od tamtego roku większość państw członkowskich, które wcześniej polegały na przywozie rurociągowego gazu ziemnego z Rosji, stopniowo zmniejszała tę zależność. W następstwie nieuzasadnionej agresji wojskowej Rosji wobec Ukrainy Unia i jej państwa członkowskie wzmocniły i przyspieszyły środki mające na celu dywersyfikację dostaw energii i wyeliminowanie zależności od rosyjskiego gazu. W tym kontekście planowana jest lub trwa budowa co najmniej 17 nowych terminali LNG (19). Biorąc pod uwagę skalę inwestycji niezbędnych do budowy infrastruktury LNG oraz wyraźne zobowiązanie Unii do uniezależnienia się od rosyjskiego gazu rurociągowego (20), Komisja stwierdziła, że jest bardzo mało prawdopodobne, aby Unia powróciła do zakupu rosyjskiego gazu w ilościach i po cenach, które obowiązywały przed 2021 r. W związku z tym należy oczekiwać, że ceny gazu pozostaną trwale wyższe niż ceny obserwowane do pierwszej połowy 2021 r.

(37)

Komisja zauważyła, że przemysł Unii działa w kontekście coraz bardziej rygorystycznych obowiązków dotyczących środowiska i energii. W swoim stanowisku z 2023 r. wnioskodawca ostrzegł, że unijni producenci GFR borykają się z rosnącymi kosztami operacyjnymi związanymi z przestrzeganiem przepisów w dziedzinie środowiska i energii (21). W tym względzie niedawna ocena cyklu życia obejmująca około 95 % unijnej produkcji materiałów z włókna szklanego wykazała, że produkcja jednego kilograma materiału pozostawia ślad środowiskowy wynoszący średnio 2,2 kg emisji CO_{2 i 39 MJ zużycia energii pierwotnej (22). W latach 2015–2021 zużycie energii w całym przemyśle zmniejszyło się o 8 %, a emisje gazów cieplarnianych o 3 %. Dane te wskazują, że chociaż osiągnięto pewne postępy, dalsze redukcje będą wymagały znacznych dodatkowych inwestycji. Ponadto Komisja zauważyła, że oczekuje się, iż przepisy Unii w dziedzinie ochrony środowiska, w tym dyrektywa w sprawie emisji przemysłowych (dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/75/UE (23) zmieniona dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2024/1785 (24})), a także inne środki dotyczące klimatu i gospodarki o obiegu zamkniętym stanowiące część Europejskiego Zielonego Ładu, spowodują dodatkowe koszty dla producentów unijnych związane z zapewnieniem zgodności z przepisami. Łącznie ustalenia te potwierdzają, że oczekuje się, iż w nadchodzących latach koszty środowiskowe ponoszone przez przemysł Unii wzrosną. Stanowi to trwałą zmianę w strukturze kosztów przemysłu Unii.

(38)

Komisja przypomina, że produkt objęty postępowaniem jest wykorzystywany głównie jako materiał wzmacniający w produkcji materiałów kompozytowych. Ponad 95 % popytu na włókna szklane w Unii jest związane z takimi zastosowaniami wzmacniającymi. W ostatnich latach rynek kompozytów w Unii uległ jednak zmniejszeniu. Wielkość produkcji tworzyw sztucznych wzmocnionych włóknem szklanym w Europie spadła o 9 % w 2022 r. i o dodatkowe 8 % w 2023 r. (25), co oznacza spadek całkowitej produkcji do 2,4 mln ton w 2024 r., czyli do poziomu, którego nie zaobserwowano od 2012 r. Jednocześnie globalna produkcja kompozytów wzrosła o około 6 % w 2023 r., co świadczy o spadku udziału Unii w rynku. Spadek ten ma bezpośredni wpływ na popyt na podstawowe formy włókien szklanych objęte obecnym przeglądem. Na tej podstawie Komisja stwierdziła, że spadek popytu na kompozyty w Unii w połączeniu ze wzrostem światowej produkcji i wzrostem przywozu z państw trzecich stanowi trwałą zmianę warunków rynkowych.

(39)

W związku z powyższym Komisja stwierdziła, że od czasu pierwotnego dochodzenia nastąpiły zmiany okoliczności o trwałym charakterze dotyczące struktury przemysłu Unii i rynku unijnego, które uznaje się za istotną zmianę okoliczności w rozumieniu art. 19 rozporządzenia podstawowego.

(40)

Produkt podobny wytwarzało dziesięciu producentów w Unii na początku okresu badanego, przy czym dwóch z nich zaprzestało produkcji w ODP, jak wspomniano w motywie 32. Producenci ci reprezentują przemysł Unii w rozumieniu art. 9 ust. 1 rozporządzenia podstawowego.

(41)

Ustalano, że całkowita produkcja unijna w ODP wynosiła 504 019 ton. Komisja ustaliła tę wartość na podstawie dostępnych informacji dotyczących przemysłu Unii dostarczonych przez przedsiębiorstwo Glass Fibre Europe („GFE”). Jak wskazano w motywie 16, do próby wybrano zakłady produkcyjne trzech producentów unijnych, które odpowiadają za 60 % całkowitej unijnej produkcji produktu podobnego.

(42)

Komisja ustaliła wielkość konsumpcji w Unii na podstawie (i) wielkości sprzedaży przemysłu Unii na rynku unijnym (w tym celu wykorzystano dane przedstawione przez GFE) oraz (ii) wielkości przywozu z państw trzecich (ustalonej w oparciu o dane pochodzące z bazy Eurostatu (COMEXT)).

Tabela 1

Konsumpcja w Unii (w tonach)

(43)

Łączna konsumpcja GFR w Unii spadła o 6 % w okresie badanym. Wzrost odnotowany w 2022 r. wynikał głównie z ożywienia gospodarczego po zniesieniu środków związanych z COVID-19, ponieważ użytkownicy wznowili składanie zamówień w celu uzupełnienia zapasów i ponownego uruchomienia produkcji. W 2023 r. popyt na GFR w Unii zmniejszył się jednak, natomiast w ODP wzrósł o 2 %. Spadek konsumpcji i późniejsze słabe ożywienie gospodarcze wynikały z nadmiernych zamówień w poprzednich latach oraz z większej ostrożności konsumentów w wydatkach ze względu na sytuację gospodarczą w ODP.

(44)

Przywóz do Unii z ChRL kształtował się następująco:

Tabela 2

Wielkość przywozu i udział w rynku

(45)

Nawet po wprowadzeniu środków wielkość przywozu z ChRL wzrosła w okresie badanym o 51 %. Biorąc pod uwagę zmiany konsumpcji, udział przywozu z Chin w rynku wzrósł z 6 % w 2021 r. do 10 % w ODP.

(46)

Komisja ustaliła ceny przywozu na podstawie danych Eurostatu. Średnia cena przywozu do Unii z ChRL kształtowała się następująco:

Tabela 3

Ceny importowe

(47)

Średnia cena przywozu produktu objętego przeglądem do Unii początkowo wzrosła o 22 % w 2022 r. ze względu na wyjątkowo wysokie koszty transportu, które wzrosły po zniesieniu środków związanych z COVID-19. Następnie odnotowano znaczny spadek średnich cen importowych. W ODP średnia cena przywozu do Unii była o 28 % niższa niż w 2021 r.

(48)

Komisja określiła podcięcie cenowe w ODP przez porównanie:

(49)

W przypadku objętego próbą producenta eksportującego Taishan Fiberglass Inc. sprzedaż dokonywana na podstawie specjalnej umowy na dostawy z producentem unijnym European Owens Corning Fiberglas SPRL została wyłączona z obliczeń podcięcia cenowego, ponieważ przedmiotowy produkt – włókno szklane odporne na działanie zasad wykorzystywane do wzmacniania cementu – nie był produkowany w Unii. Produkt jest natomiast wytwarzany wyłącznie w Chinach i Japonii na podstawie długoletniej umowy na dostawy między tymi dwoma przedsiębiorstwami, a produkcja opiera się na zastrzeżonej technologii i materiałach European Owens Corning Fiberglas SPRL (np. łódkach do snucia).

(50)

Porównanie wykazało, że w ODP przywożony produkt objęty przeglądem pochodzący z ChRL sprzedawano w Unii po cenach podcinających ceny przemysłu Unii o między 16,64 % a 30,68 %, nawet po uwzględnieniu obowiązujących ceł antydumpingowych i wyrównawczych.

(51)

Oprócz podcięcia cenowego odnotowano również znaczne tłumienie cen w rozumieniu art. 8 ust. 2 rozporządzenia podstawowego. Ze względu na znaczną presję cenową spowodowaną tanim przywozem po cenach subsydiowanych ze strony chińskich producentów eksportujących przemysł Unii nie był w stanie podnieść cen w całym ODP stosownie do zmian kosztów produkcji, próbując jednocześnie osiągnąć rozsądny poziom zysku, jak określono w tabeli 8 poniżej. Znaczne tłumienie cen potwierdzają również dane przedstawione w tabeli 3.

(52)

Ocena sytuacji gospodarczej przemysłu Unii obejmowała ocenę wszystkich wskaźników ekonomicznych oddziałujących na stan przemysłu Unii w okresie badanym.

(53)

Jak wspomniano w motywie 16, w celu oceny warunków ekonomicznych przemysłu Unii zastosowano kontrolę wyrywkową.

(54)

W celu określenia szkody Komisja wprowadziła rozróżnienie między makroekonomicznymi i mikroekonomicznymi wskaźnikami szkody. Komisja oceniła wskaźniki makroekonomiczne na podstawie informacji dostarczonych przez GFE. Komisja oceniła wskaźniki mikroekonomiczne na podstawie danych przedstawionych w odpowiedziach na pytania zawarte w kwestionariuszu, udzielonych przez objętych próbą producentów unijnych.

(55)

Do wskaźników makroekonomicznych zalicza się: produkcję, moce produkcyjne, wykorzystanie mocy produkcyjnych, wielkość sprzedaży, udział w rynku, zatrudnienie, wydajność, wielkość subsydiowania oraz poprawę sytuacji po wcześniejszym subsydiowaniu.

(56)

Do wskaźników mikroekonomicznych zalicza się: średnie ceny jednostkowe, koszt jednostkowy, koszty pracy, zapasy, rentowność, przepływy środków pieniężnych, inwestycje, zwrot z inwestycji i zdolność do pozyskania kapitału.

(57)

Całkowita produkcja unijna, moce produkcyjne i wykorzystanie mocy produkcyjnych kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 4

Produkcja, moce produkcyjne i wykorzystanie mocy produkcyjnych

(58)

Wielkość produkcji w 2022 r. nieznacznie wzrosła w porównaniu z 2021 r. po złagodzeniu środków związanych z COVID-19, co umożliwiło stabilniejszą produkcję. Ponadto w 2022 r. kilku producentów unijnych objętych próbą zwiększyło wielkość produkcji w celu zgromadzenia zapasów gotowych produktów, ponieważ planowali oni remonty pieców. W 2023 r. i w ODP nastąpił jednak znaczny spadek wielkości produkcji, ponieważ producenci unijni sprzedawali zgromadzone zapasy, a jednocześnie przemysł Unii borykał się ze spadkiem popytu i wzrostem przywozu GFR z ChRL po niskich cenach.

(59)

Moce produkcyjne stale spadały w całym okresie badanym i zmniejszyły się o 9 %. Jak wyjaśniono w motywie 32, spadek mocy produkcyjnych wynikał z zaprzestania produkcji przez niektórych producentów unijnych, w tym przedsiębiorstwo Krosglass S.A., które wstrzymało produkcję GFR w Polsce, oraz przedsiębiorstwo Electric Glass Fiber NL, B.V., które wszczęło postępowanie upadłościowe. Ponadto po brexicie przedsiębiorstwo NEG UK zostało wyłączone z zakresu przemysłu Unii, co również przyczyniło się do widocznego spadku mocy produkcyjnych w porównaniu z poprzednim dochodzeniem przeglądowym.

(60)

Wykorzystanie mocy produkcyjnych spadło w okresie badanym o 10 punktów procentowych, ponieważ wielkość produkcji zmniejszyła się bardziej niż moce produkcyjne.

(61)

Wielkość sprzedaży na wolnym rynku i udział przemysłu Unii w rynku kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 5

Wielkość sprzedaży na wolnym rynku i jej udział w tym rynku

(62)

W okresie badanym wielkość sprzedaży na wolnym rynku unijnym i udział producentów unijnych w rynku wykazywały znaczną tendencję spadkową odzwierciedlającą spadek popytu w połączeniu ze wzrostem przywozu z ChRL po niskich cenach. Jednocześnie, chociaż konsumpcja na wolnym rynku spadła o 6 %, wielkość sprzedaży przemysłu Unii zmniejszyła się jeszcze bardziej, a udział w rynku przemysłu Unii spadł z 45 % w 2021 r. do 40 % w ODP.

(63)

Wielkość produkcji kształtowała się w okresie badanym następująco:

Tabela 6

Wielkość produkcji na użytek własny na rynku unijnym i udział w rynku

(64)

Wielkość produkcji własnej przemysłu Unii (na którą składają się transfery na użytek własny i sprzedaż wewnętrzna) na rynku unijnym spadła w okresie badanym o 10 %. Chociaż sprzedaż zarówno na wolnym rynku, jak i na rynku sprzedaży wewnętrznej wykazywała podobną tendencję od 2021 r. do końca ODP, spadek sprzedaży na rynku sprzedaży wewnętrznej był o 7 punktów procentowych mniejszy niż na wolnym rynku.

(65)

Zatrudnienie i wydajność kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 7

Zatrudnienie i wydajność

(66)

W okresie badanym odnotowano zarówno początkowy wzrost, jak i późniejszy spadek liczby pracowników zatrudnionych w przemyśle Unii. Początkowy wzrost w 2022 r. w porównaniu z 2021 r. odpowiadał wzrostowi produkcji i sprzedaży po złagodzeniu ograniczeń związanych z COVID-19. Następnie przemysł Unii musiał zmniejszyć zatrudnienie, aby dostosować się do trudnych warunków rynkowych i utrzymać wydajność operacyjną, a niektórzy producenci unijni całkowicie zaprzestali produkcji GFR, jak wyjaśniono w motywie 32.

(67)

W latach 2021–2023 wydajność spadła z 190 do 166 ton metrycznych na pracownika, a następnie wzrosła w ODP do 187 ton metrycznych na pracownika po znacznym spadku zatrudnienia. Wzrost wydajności wynikał również z inwestycji w piece dokonanych przez kilku unijnych producentów GFR.

(68)

Wpływ wielkości rzeczywistego marginesu subsydiowana na przemysł Unii był znaczny, jeśli weźmie się pod uwagę wielkość i ceny przywozu z ChRL.

(69)

W okresie badanym całkowita konsumpcja w Unii zmniejszyła się o 6 %. Wielkość sprzedaży przemysłu Unii na rynku unijnym zmniejszyła się jeszcze bardziej, bo o 16 %. Przemysł Unii odnotował zatem utratę udziału w rynku, w przeciwieństwie do udziału w rynku przywozu z państw, których dotyczy postępowanie, który w okresie badanym wzrósł.

(70)

Średnie ważone jednostkowe ceny sprzedaży stosowane przez objętych próbą producentów unijnych wobec klientów niepowiązanych w Unii kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 8

Ceny sprzedaży i koszt produkcji w Unii

(71)

Średnie ceny sprzedaży wzrosły w 2022 r. w porównaniu z 2021 r., ponieważ dzięki wzrostowi popytu objęci próbą producenci unijni mogli przenieść wzrost kosztów spowodowany inflacją na klientów. W 2023 r. i w ODP średnie ceny sprzedaży spadły w wyniku niższego popytu na rynku światowym i zwiększonej presji cenowej ze strony przywozu pochodzącego z ChRL.

(72)

W latach 2021–2023 jednostkowe koszty produkcji wzrosły o 26 % ze względu na wzrost kosztów pracy i surowców. Ponadto ceny energii były niestabilne, co miało znaczący wpływ na sektory przemysłu, które w dużym stopniu opierają się na energii. Jednostkowy koszt produkcji zmniejszył się w ODP, ale pozostał znacznie powyżej poziomu z 2021 r. ze względu na spadek cen energii, poprawę efektywności energetycznej i skuteczne strategie zarządzania kosztami.

(73)

Średnie koszty pracy objętych próbą producentów unijnych kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 9

Średnie koszty pracy na pracownika

(74)

Średnie koszty pracy w przeliczeniu na pracownika wykazywały stałą tendencję wzrostową, przy ogólnym wzroście o 11 % w okresie badanym. Wzrost ten wynikał głównie z presji na rynku pracy, ponieważ przedsiębiorstwa podniosły wynagrodzenia, aby zatrzymać i przyciągnąć pracowników na rynku pracy po pandemii COVID-19, na którym panowała wysoka inflacja i trudno było znaleźć zatrudnienie.

(75)

Stan zapasów objętych próbą producentów unijnych kształtował się w okresie badanym następująco:

Tabela 10

Zapasy

(76)

Wzrost zapasów w 2022 r. wynikał początkowo ze strategicznego gromadzenia zapasów w oczekiwaniu na planowane remonty pieców. Sytuacja ta była podobna do wcześniejszej sytuacji w okresie pandemii COVID-19, kiedy to nastąpił znaczny wzrost popytu i problemów w łańcuchach dostaw, co skłoniło producentów unijnych do zamawiania nadmiernych ilości surowców, aby sprostać wymogom pod względem produkcji. Po zakończeniu remontu pieców zapasy zmniejszyły się, ponieważ objęci próbą producenci unijni zdołali sprzedać istniejące zapasy w 2023 r. i w ODP.

(77)

Rentowność, przepływy środków pieniężnych, inwestycje i zwrot z inwestycji objętych próbą producentów unijnych kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 11

Rentowność, przepływy środków pieniężnych, inwestycje i zwrot z inwestycji

(78)

Komisja określiła rentowność objętych próbą producentów unijnych, wyrażając zysk netto przed opodatkowaniem ze sprzedaży produktu podobnego klientom niepowiązanym w Unii jako odsetek obrotów z tej sprzedaży. Chociaż przemysł Unii poniósł straty w 2021 r., w 2022 r. odnotowano wzrost rentowności, ponieważ objęci próbą producenci unijni mogli przenieść wzrost jednostkowych kosztów produkcji na klientów dzięki korzystnym warunkom rynkowym związanym z wysokim popytem i wysokimi kosztami transportu. W 2023 r. i w ODP poziom rentowności obniżył się jednak ze względu na wzrost kosztów, których nie można było zrekompensować podniesieniem cen sprzedaży ze względu na wzrost wielkości przywozu z ChRL podcinający ceny przemysłu Unii.

(79)

W okresie badanym odnotowano wzrost inwestycji. Inwestycje te dotyczyły głównie remontów pieców objętych próbą producentów unijnych i miały na celu zapewnienie trwałości urządzeń. Inwestycje te, planowane długoterminowo, miały miejsce w kontekście niekorzystnych warunków rynkowych panujących w 2023 r. i w ODP.

(80)

Przepływy środków pieniężnych od 2021 r. do ODP wykazywały znaczne wahania spowodowane niestabilnymi warunkami rynkowymi i szczególnymi ograniczeniami operacyjnymi niektórych zakładów w wyniku odłożenia w czasie remontów pieców. W okresie badanym rok 2022 był jedynym rokiem, w którym wszyscy objęci próbą producenci unijni osiągnęli znaczne zyski, częściowo obniżone w wyniku gromadzenia zapasów na planowane remonty pieców, co doprowadziło do dodatniego przepływu środków pieniężnych. W 2023 r. i w ODP pomimo poważnych strat przepływy pieniężne pozostały dodatnie. Tę pozornie sprzeczną sytuację, szczególnie widoczną w ODP, można w dużej mierze przypisać znacznemu pozytywnemu wpływowi na przepływy pieniężne wynikającemu ze zmniejszenia stanu zapasów zgromadzonych w 2022 r.

(81)

Zwrot z inwestycji to procentowy stosunek zysku do wartości księgowej netto inwestycji. Zwrot z inwestycji podążał za trendem wyznaczonym przez rentowność. Najpierw wzrósł w 2022 r., a następnie spadł w 2023 r., a w ODB spadł jeszcze bardziej, co utrudniło przemysłowi Unii pozyskiwanie kapitału i rozwój.

(82)

W okresie badanym przemysł Unii był rentowny dopiero w 2022 r., po czym ponownie zaczął ponosić straty. W 2023 r. i w ODP sytuacja ponoszenia strat przez przemysł Unii zbiegła się ze wzrostem przywozu z ChRL po cenach niższych od średnich cen sprzedaży i kosztów produkcji przemysłu Unii.

(83)

Przemysł Unii był w stanie podnieść poziom cen w 2022 r., aby osiągnąć rentowność. W 2023 r. i w ODP wzrosła jednak różnica między cenami sprzedaży przemysłu Unii a cenami importowymi z ChRL. Ceny unijne wzrosły w okresie badanym o 10 %, podczas gdy ceny importowe z ChRL spadły w tym samym okresie o 28 %. W związku z tym ceny importowe produktu objętego przeglądem z Chin wykazywały tendencję odwrotną do tendencji odnotowanej w przemyśle Unii. W rezultacie, mimo że przemysł Unii był zmuszony do sprzedaży ze stratą, między 2021 r. a ODP stracił udział w rynku na rzecz przywozu z ChRL.

(84)

Prawie wszystkie wskaźniki szkody wskazywały na istnienie ogólnej negatywnej tendencji w całym okresie badanym. Produkcja, moce produkcyjne, wykorzystanie mocy produkcyjnych, rentowność, zwrot z inwestycji uległy pogorszeniu wraz ze spadkiem wielkości sprzedaży i udziału w rynku. W 2022 r. sytuacja w Unii uległa do pewnego stopnia poprawie, ponieważ w następstwie zniesienia środków związanych z COVID-19 wzrósł popyt na GFR. W 2023 r. i w ODP ze względu na wzrost wielkości przywozu po spadających cenach sytuacja przemysłu Unii uległa jednak dalszemu pogorszeniu, o czym świadczy wzrost strat.

(85)

Jak wskazano powyżej, inne wskaźniki ekonomiczne, takie jak zwrot z inwestycji, były w okresie badanym ujemne, z wyjątkiem 2022 r. Miało to wpływ na zdolność przemysłu Unii do samofinansowania swojej działalności i pozyskiwania kapitału, hamując tym samym jego wzrost, a zatem wpłynęło na jego rozwój, a nawet zagroziło jego przetrwaniu w perspektywie średnio- i długoterminowej.

(86)

W związku z powyższym Komisja stwierdziła, że przemysł Unii poniósł istotną szkodę w rozumieniu art. 8 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(87)

Zgodnie z art. 8 ust. 5 rozporządzenia podstawowego zbadano, czy subsydiowany przywóz towarów z ChRL spowodował istotną szkodę dla przemysłu Unii.

(88)

Zgodnie z art. 8 ust. 6 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała także, czy inne znane czynniki mogły w tym samym czasie również spowodować szkodę dla przemysłu Unii. Komisja dopilnowała, aby ewentualne szkody spowodowane przez inne czynniki niż subsydiowany przywóz towarów z państwa, którego dotyczy postępowanie, nie były łączone z tym przywozem. Czynniki uwzględnione przez Komisję obejmują przywóz z państw trzecich innych niż ChRL, wyniki wywozu przemysłu Unii oraz wzrost kosztów surowców, koszty energii ponoszone przez przemysł Unii oraz spadek popytu.

(89)

Komisja zbadała zmiany wielkości przywozu z państwa, którego dotyczy postępowanie, i jego wpływ na przemysł Unii zgodnie z wymogami określonymi w art. 8 ust. 5 rozporządzenia podstawowego.

(90)

Dochodzenie wykazało, że pomimo obowiązujących środków antydumpingowych i wyrównawczych oraz malejącej konsumpcji wielkość subsydiowanego przywozu z ChRL podcinającego ceny przemysłu Unii wzrosła w okresie badanym zarówno w ujęciu bezwzględnym, jak i względnym. Przyjmując rok 2021 za rok odniesienia, wielkość przywozu wzrosła o 51 %, a udział w rynku przywozu pochodzącego z ChRL wzrósł z 6 % w 2021 r. do 10 % w ODP.

(91)

Jednocześnie w okresie badanym udział przemysłu Unii w rynku zmniejszył się o pięć punktów procentowych.

(92)

Średnie ceny jednostkowe subsydiowanego przywozu spadły o 28 % między 2021 r. a ODP i były niższe od cen przemysłu unijnego w tym samym okresie.

(93)

Przemysł Unii był rentowny w 2022 r., ale następnie stał się deficytowy, co zbiegło się w czasie ze znacznym spadkiem cen importowych z ChRL. Nawet po obniżeniu ceny sprzedaży w 2023 r. i w ODP przemysłowi Unii nie udało się utrzymać swojego udziału w rynku. Wspomniana obniżka cen odbyła się kosztem rentowności, co w efekcie doprowadziło do sytuacji, w której przemysł Unii odnosił straty.

(94)

Na podstawie powyższego stwierdzono, że poziom cen subsydiowanego przywozu z ChRL miał istotny negatywny wpływ na sytuację gospodarczą przemysłu Unii i w związku z tym odegrał decydującą rolę w spowodowaniu istotnej szkody dla przemysłu Unii.

(95)

Pogorszenie się sytuacji gospodarczej przemysłu Unii zbiegło się w czasie ze zwiększoną obecnością subsydiowanego przywozu z ChRL. W warunkach kurczącego się rynku zwiększony udział przywozu z ChRL w połączeniu z jego niskimi średnimi cenami sprzedaży miał negatywny wpływ na sytuację finansową przemysłu Unii. Chociaż sytuacja przemysłu Unii uległa poprawie w 2022 r., nie był on w stanie zwiększyć swoich cen sprzedaży w stopniu wystarczającym, aby w pełni pokryć wyższe koszty produkcji, ze względu na zwiększoną obecność subsydiowanego przywozu GFR z ChRL. W związku z tym Komisja stwierdziła, że wzrost przywozu z ChRL po niższych cenach zbiegł się w czasie ze znacznym pogorszeniem sytuacji przemysłu Unii w 2023 r., które utrzymywało się w ODP.

(96)

Mając na uwadze powyższe, Komisja ustaliła, że istotna szkoda poniesiona przez przemysł Unii została spowodowana subsydiowanym przywozem z ChRL, w rozumieniu art. 8 ust. 5 rozporządzenia podstawowego.

(97)

Przywóz GFR z państw trzecich innych niż ChRL pochodził głównie z Egiptu, Malezji i Zjednoczonego Królestwa.

(98)

Wielkość przywozu do Unii oraz udział w rynku i trendy cenowe dotyczące przywozu GFR z innych państw trzecich kształtowały się następująco:

Tabela 12

Przywóz z państw trzecich

(99)

Tendencja w zakresie przywozu z Malezji do Unii od 2021 r. do ODP wskazuje na znaczny spadek zarówno wielkości, jak i udziału w rynku, a także wahania cen. Wielkość przywozu gwałtownie spadła z 136 086 ton w 2021 r. do 76 909 ton w 2023 r., a następnie nieznacznie wzrosła do 84 827 ton w ODP. W związku z tym udział w rynku przywozu z Malezji zmniejszył się z 15 % do 9 %, a następnie nieznacznie wzrósł do 10 %. Chociaż w 2022 r. średnia cena za tonę początkowo wzrosła o 32 %, w 2023 r. i w ODP nastąpił znaczny spadek.

(100)

Wielkość i udział w rynku przywozu GFR pochodzących z Egiptu utrzymywały się na stałym poziomie pomimo znacznych wahań cen, zwłaszcza w porównaniu ze średnimi cenami w Unii. Wielkość przywozu z Egiptu wykazała nieznaczny wzrost o około 5 % w latach 2021–2022, spadek o około 10 % w 2023 r. i powrót do niemal pierwotnych poziomów w ODP, utrzymując stały udział w rynku wynoszący 12 %, który nieznacznie wzrósł do 13 % w ODP. Ceny egipskie pozostawały niższe zarówno od średnich cen przemysłu Unii, jak i chińskich cen importowych.

(101)

Między 2021 r. a ODP odnotowano wzrost wielkości przywozu GFR ze Zjednoczonego Królestwa do Unii i jego stosunkowo stały udział w rynku. Wielkość przywozu ze Zjednoczonego Królestwa wzrosła w latach 2021–2022, po czym spadła o około 12 % w 2023 r. i o kolejne 5 % w ODP. Udział w rynku wzrósł z 4 % do 6 % w 2022 r. i pozostał na tym poziomie do końca ODP. Średnia cena za tonę ze Zjednoczonego Królestwa była na poziomie zbliżonym do średniej ceny przemysłu Unii lub wyższym oraz wyższa od ceny przywozu z ChRL Ceny importowe ze Zjednoczonego Królestwa najpierw wzrosły o 31 % w latach 2021–2022 i nadal rosły do 1 397 EUR w 2023 r., a następnie nieznacznie spadły do 1 273 EUR w ODP.

(102)

W badanym okresie odnotowano spadek wielkości przywozu GFR z państw trzecich do Unii, z wyjątkiem państw wymienionych powyżej. Pomimo spadku o 6 % ich udział w rynku utrzymywał się na stosunkowo stałym poziomie wynoszącym 20 %. Ponadto średnie ceny z tych państw były wyższe niż ceny przywozu z ChRL.

(103)

Analiza danych dotyczących przywozu GFR z innych państw trzecich przedstawia niejednoznaczny obraz sytuacji. W okresie badanym przywóz z Malezji zmniejszył się znacząco w ujęciu bezwzględnym i względnym, podczas gdy ceny były niższe od cen przemysłu Unii. Przywóz z Egiptu utrzymywał się na stałym poziomie, a ceny również były niższe od średnich cen przemysłu Unii. Przywóz ze Zjednoczonego Królestwa, choć wzrastał, był wprowadzany do Unii po wyższych cenach w 2023 r. i w ODP. W okresie badanym znacznie spadła wielkość przywozu z innych – niewymienionych powyżej – państw trzecich w ujęciu bezwzględnym i względnym. Poziom cen tego przywozu był wyższy od poziomu cen przemysłu Unii w 2023 r. i w okresie objętym dochodzeniem. Podsumowując, nie odnotowano znaczącego przywozu z państw trzecich, które zwiększyłyby swój udział w rynku, oferując ceny niższe od cen przemysłu Unii w okresie badanym, a w szczególności w ODP.

(104)

W związku z powyższym Komisja stwierdziła, że przywóz z innych państw trzecich nie osłabił związku przyczynowego między szkodą poniesioną przez przemysł Unii a subsydiowanym przywozem z ChRL.

(105)

Wielkość wywozu przemysłu Unii kształtowała się w okresie badanym następująco:

Tabela 13

Wyniki wywozu producentów unijnych

(106)

Od 2021 r. wywóz przemysłu Unii stopniowo rósł, choć pozostawał niewielki w porównaniu z całkowitą sprzedażą. Wywóz ten obejmował głównie produkty o lepszych specyfikacjach technicznych, co chroniło je przed bezpośrednią konkurencją cenową. W związku z tym Unia mogła osiągnąć wyższe ceny tych produktów GFR na rynkach międzynarodowych w porównaniu z cenami na rynku unijnym. Odzwierciedlało to strategiczne ukierunkowanie na rynki niszowe za granicą.

(107)

W związku z tym wzrost sprzedaży eksportowej nie osłabił związku przyczynowego między subsydiowanym przywozem z państwa, którego dotyczy postępowanie, a szkodą poniesioną przez przemysł Unii. Wręcz przeciwnie, sprzedaż eksportowa umożliwiła poprawę ogólnej sytuacji finansowej przemysłu Unii dzięki zwiększonej wielkości sprzedaży i osiągnięciu poziomów cen wyższych niż na rynku unijnym.

(108)

Średnia cena energii przemysłu Unii kształtowała się w okresie badanym następująco:

Tabela 14

Ceny energii i surowców w Unii

(109)

W okresie badanym tendencja w zakresie cen energii w Unii była wysoce zmienna, a ostatecznie ustabilizowała się. Gwałtowny wzrost w 2022 r. w porównaniu z 2021 r. spotęgowały konsekwencje napięć geopolitycznych mających wpływ na dostawy energii, głównie z powodu nieuzasadnionej i niczym niesprowokowanej wojny napastniczej Rosji przeciwko Ukrainie. Gwałtowny wzrost cen energii miał znaczący wpływ na koszty produkcji objętych próbą producentów unijnych. Do 2023 r. ceny energii spadły.

(110)

Dochodzenie wykazało, że koszty głównych surowców znacznie wzrosły w 2022 r., co przyczyniło się do znacznego wzrostu jednostkowych cen sprzedaży, ponieważ przemysł Unii mógł przenieść te koszty na klientów. Natomiast w 2023 r., mimo że koszty surowców nadal rosły, jednostkowa cena sprzedaży spadła, ponieważ przemysł Unii nie był w stanie przenieść tych dodatkowych kosztów na klientów. W ODP, mimo że koszty surowców spadły w porównaniu z kosztami odnotowanymi w latach 2023 i 2022, ceny na rynku unijnym spadły jeszcze bardziej, ponieważ przemysł Unii nie był w stanie utrzymać ani podnieść swoich cen ze względu na presję cenową wywieraną przez subsydiowany przywóz z Chin.

(111)

Na tej podstawie Komisja stwierdziła, że zmiany cen energii i kosztów surowców nie osłabiły związku przyczynowego między subsydiowanym przywozem a pogorszeniem się sytuacji gospodarczej przemysłu Unii.

(112)

Jak wskazano w motywach 62 i 64, sprzedaż zarówno na wolnym rynku, jak i na rynku sprzedaży wewnętrznej wykazywała w okresie badanym podobną tendencję, przy czym sprzedaż wewnętrzna wykazywała wolniejszy spadek – o 7 punktów procentowych. W związku z tym sprzedaży wewnętrznej nie można uznać za czynnik podważający związek przyczynowy między subsydiowanym przywozem a jego wpływem na przemysł Unii.

(113)

Jak wyjaśniono w motywie 43, chociaż nastąpił pewien spadek popytu, przywóz z Chin zwiększył swój udział w rynku z 6 % w 2021 r. do 10 % w ODP, natomiast wielkość sprzedaży i udział w rynku przemysłu Unii spadły. Ponadto w dochodzeniu stwierdzono również podcięcie cenowe i tłumienie cen przez przywóz z Chin.

(114)

Na tej podstawie Komisja stwierdziła, że spadek popytu nie osłabił związku przyczynowego między przywozem towarów po cenach dumpingowych a pogorszeniem się sytuacji gospodarczej przemysłu Unii.

(115)

W 2023 r. i w ODP nastąpiło ogólne pogorszenie sytuacji finansowej przemysłu Unii. Te negatywne okoliczności zbiegły się w czasie ze zwiększonym udziałem w rynku przywozu GFR z ChRL, dokonywanego po cenach podcinających ceny i koszty przemysłu Unii pomimo obowiązywania ceł antydumpingowych i wyrównawczych.

(116)

Przeanalizowano także inne czynniki, które mogły wyrządzić szkodę przemysłowi Unii. W tym względzie stwierdzono, że przywóz z innych państw trzecich, wyniki wywozu przemysłu Unii, wzrost cen energii, zmiany na rynku sprzedaży wewnętrznej i spadek popytu nie osłabiły ustalonego związku przyczynowego między subsydiowanym przywozem a szkodą poniesioną przez przemysł Unii.

(117)

W wyniku dochodzenia ustalono, że w ODP przemysł Unii poniósł istotną szkodę spowodowaną subsydiowanym przywozem z ChRL. Jak wyjaśniono w motywie 32, w ODP dwóch producentów unijnych całkowicie zaprzestało produkcji GFR ze względu na niekorzystne warunki rynkowe.

(118)

Zmiana środków umożliwiłaby przemysłowi Unii utrzymanie lub odzyskanie udziału w rynku, zwiększenie produkcji i wykorzystania mocy produkcyjnych, podniesienie cen w celu pokrycia kosztów produkcji i osiągniecie poziomu rentowności, którego można by oczekiwać w normalnych warunkach konkurencji. Na tej podstawie przemysł Unii musiałby powrócić do ustabilizowanej sytuacji, która umożliwiłaby mu dokonywanie przyszłych inwestycji.

(119)

Utrzymanie środków na tym samym poziomie prawdopodobnie doprowadziłoby do dalszej utraty udziału w rynku i pogorszenia rentowności, która w 2023 r. i w ODP osiągnęła poziom ujemny. Mogłoby to doprowadzić do kolejnych zamknięć zakładów produkcyjnych i zwolnień pracowników, co zagrażałoby rentowności przemysłu Unii.

(120)

W związku z tym Komisja stwierdziła, że zmiana środków wyrównawczych na przywóz GFR z ChRL będzie leżała w interesie przemysłu Unii.

(121)

Żaden importer niepowiązany nie zgłosił się ani nie współpracował w niniejszym dochodzeniu poprzez przedłożenie odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu.

(122)

W trakcie dochodzenia tylko dwóch użytkowników, Amiblu Holding GmbH oraz F.S. Fehrer Automotive GmbH, zgłosiło się i przekazało dalece niepełne odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu. Komisja zwróciła się do zainteresowanych stron o przekazanie brakujących informacji, strony te nie zastosowały się jednak do tego wezwania w wyznaczonym terminie.

(123)

Po wszczęciu postępowania inny użytkownik, przedsiębiorstwo PROXIM, zgłosił zastrzeżenia do ewentualnej zmiany środków. Przedsiębiorstwo PROXIM stwierdziło, że wielu użytkowników nie wiedziało o dochodzeniu, co uniemożliwiło im przesłanie kwestionariusza w wyznaczonym terminie.

(124)

Komisja podjęła jednak wszelkie niezbędne kroki w celu należytego powiadomienia wszystkich znanych użytkowników i importerów niepowiązanych wymienionych we wniosku. Ponadto w Dzienniku Urzędowym opublikowano zawiadomienie o wszczęciu, w którym poinformowano wszystkie zainteresowane strony o dochodzeniu. Na stronie internetowej poświęconej tej sprawie (26) opublikowano również kwestionariusze przeznaczone dla użytkowników i importerów.

(125)

W swoich uwagach użytkownicy Tolnatext Fonalfeldolgozo es Müszakiszovet-gyàrto Bt. („Tolnatext”) i Dr Günther Kast GmbH & Co., które to przedsiębiorstwa należą do grupy KAST, stwierdzili, że wprowadzenie dodatkowych środków handlowych będzie miało negatywny wpływ na sprawne funkcjonowanie łańcucha dostaw. Według przedsiębiorstwa Tolnatext pomimo ochrony zapewnianej przez istniejące środki producenci unijni nie zwiększyli swoich mocy produkcyjnych do zaopatrywania rynku unijnego w GFR, aby odpowiednio zaspokoić popyt użytkowników. Ponadto przedsiębiorstwo to zauważyło, że niektóre niedoprzędy, takie jak niedoprzędy o niskiej wartości tex, nie są produkowane w Unii, a w niektórych przypadkach specyfikacje techniczne producentów unijnych nie spełniają wymagań użytkowników, co sprawia, że użytkownicy są w znacznym stopniu uzależnieni od dostępności określonych produktów z alternatywnych źródeł. Wreszcie na użytkowników w Unii negatywny wpływ miała ulga w podatku wywozowym ChRL oraz coraz bardziej skoncentrowany oligopol kilku producentów unijnych.

(126)

W toku dochodzenia ustalono, że argumenty te są bezpodstawne. Jak podkreślono we wcześniejszych motywach, przemysł Unii dokonał znacznych inwestycji pomimo trudnych warunków rynkowych. Dalszy rozwój mocy produkcyjnych wymaga jednak długoterminowych nakładów kapitałowych, które opierają się na zapewnionych równych warunkach działania, w których konkurencyjni producenci mogą oczekiwać godziwego zwrotu z inwestycji. Przemysł Unii borykał się również z nieuczciwym przywozem z innych państw, takich jak Egipt, oraz z trudnymi warunkami rynkowymi, w tym skutkami pandemii COVID-19.

(127)

GFR jest w dużym stopniu produktem znormalizowanym. Pomimo pewnych różnic w wyglądzie i potencjalnych różnic w zastosowaniach końcowych wszystkie rodzaje GFR mają te same podstawowe właściwości fizyczne, chemiczne i techniczne i są zasadniczo wykorzystywane do tych samych celów. W związku z tym użytkownicy GFR mogą zmieniać źródła dostaw, ponieważ poza ChRL dostępne są alternatywne źródła dostaw, m.in. w Malezji, Egipcie, Zjednoczonym Królestwie i innych państwach. Ponadto przemysł Unii dysponuje mocami produkcyjnymi, zdolnościami i technologią do produkcji wielu wymaganych rodzajów niedoprzędów, takich jak niedoprzędy o niskiej wartości tex. Przemysł Unii inwestuje w innowacje i konsekwentnie współpracuje z sektorami niższego szczebla w zakresie badań i rozwoju, aby skutecznie dostosowywać produkty do potrzeb.

(128)

Nawet po zmniejszeniu w ChRL ulgi w podatku wywozowym w listopadzie 2024 r. na rynek unijny nadal napływał przywóz w dużych ilościach. Sugeruje to, że sama zmiana ulgi nie wpłynęła znacząco na dynamikę rynku. Przeanalizowano obawy dotyczące koncentracji rynku. W tym względzie Komisja zauważyła, że ogólnie rzecz biorąc, organy regulacyjne dokładnie badają połączenia i przejęcia, aby zapobiec zachowaniom antykonkurencyjnym. Kwestie te nie wchodzą jednak w zakres niniejszego dochodzenia w sprawie handlu. Na tej podstawie argumenty te zostały odrzucone.

(129)

Użytkownik OPTIPLAN GmbH przedstawił uwagi, otrzymano je jednak po terminie określonym w zawiadomieniu o wszczęciu, w którym wymaga się od wszystkich zainteresowanych stron przedstawienia ich opinii, informacji i dowodów potwierdzających w terminie 37 dni od publikacji zawiadomienia.

(130)

Po ujawnieniu ustaleń przedsiębiorstwo PROXIM argumentowało, że Komisja nie uwzględniła należycie sytuacji i argumentów unijnych użytkowników GFR. Przedsiębiorstwo to stwierdziło, że użytkownicy znajdują się w znacznie trudniejszej pozycji konkurencyjnej niż producenci unijni, zwłaszcza ci, którzy są zintegrowani pionowo. Przedsiębiorstwo PROXIM twierdziło ponadto, że Komisja nie zapewniła użytkownikom odpowiedniej pomocy, aby ułatwić im skuteczny udział w dochodzeniu, co spowodowało, że ich obawy nie zostały odpowiednio odzwierciedlone w ustaleniach.

(131)

Komisja przypomniała, że wszyscy znani użytkownicy i importerzy niepowiązani wymienieni we wniosku zostali należycie poinformowani o wszczęciu przeglądu. W Dzienniku Urzędowym opublikowano zawiadomienie o wszczęciu, kwestionariusze dla użytkowników i importerów udostępniono w internecie, a wszystkie strony wezwano do przedstawienia uwag i złożenia wniosku o posiedzenie wyjaśniające. Kilku użytkowników, w tym PROXIM, przedstawiło opinie, a stronom, które wystąpiły z wnioskiem o posiedzenie wyjaśniające, zapewniono możliwość udziału w takim posiedzeniu Komisja stwierdziła zatem, że użytkownicy mieli wszelkie możliwości uczestnictwa, a ich argumenty zostały uwzględnione zgodnie z wymogami proceduralnymi.

(132)

Przedsiębiorstwo PROXIM argumentowało również, że zgodnie z publicznie dostępnymi informacjami rząd Chińskiej Republiki Ludowej obniżył pod koniec 2024 r. poziom ulg w podatku wywozowym dla niektórych kategorii wyrobów z mineralnych surowców niemetalicznych, w tym potencjalnie istotnych pozycji taryfowych dotyczących GFR, z 13 % do 9 %. Zdaniem przedsiębiorstwa zmiana ta skutecznie obniżyła poziom subsydiowania po stronie ChRL i powinna była zostać uwzględniona przy ustalaniu poziomu środków wyrównawczych.

(133)

Jeżeli chodzi o odniesienie do obniżenia ulgi w podatku wywozowym ChRL pod koniec 2024 r., Komisja zauważyła, że nawet po tej obniżce duże ilości subsydiowanego przywozu z ChRL nadal trafiały na rynek unijny. Jak wskazano w dochodzeniu, zmiana wysokości ulgi nie wpłynęła w istotny sposób na dynamikę rynku, która nadal charakteryzowała się znacznym podcięciem cenowym i tłumieniem cen spowodowanym przywozem z Chin. Ponadto zmiana wysokości ulgi nastąpiła po okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, w związku z czym nie mogła zostać uwzględniona przy ustalaniu poziomu subsydiowania w niniejszym postępowaniu.

(134)

Przedsiębiorstwo PROXIM twierdziło również, że obecny poziom środków może zaszkodzić gałęziom przemysłu niższego szczebla w Unii poprzez zwiększenie ich kosztów w porównaniu z konkurentami spoza Unii. W szczególności przedsiębiorstwo zwróciło uwagę na ryzyko zmniejszenia konkurencyjności użytkowników unijnych i ewentualnego przeniesienia działalności niższego szczebla poza Unię. Przedsiębiorstwo PROXIM zwróciło się zatem do Komisji o zapewnienie bardziej zrównoważonego podejścia do ochrony producentów unijnych i interesów użytkowników unijnych, aby uniknąć nieproporcjonalnych szkód dla tych ostatnich.

(135)

Jeżeli chodzi o twierdzenie, że środki te zwiększyłyby koszty ponoszone przez użytkowników i zmniejszyły ich konkurencyjność w porównaniu z podmiotami spoza Unii, Komisja stwierdziła, że oczekuje się, iż jakikolwiek wpływ na koszty będzie ograniczony, biorąc pod uwagę umiarkowany udział wzmocnień z włókna szklanego w całkowitych kosztach produkcji oraz dostępność alternatywnych źródeł dostaw. Komisja stwierdziła, że środki nie wpłyną w istotny sposób na konkurencyjność użytkowników unijnych ani nie doprowadzą do przeniesienia działalności niższego szczebla. W związku z tym Komisja odrzuciła ten argument.

(136)

Na podstawie informacji, którymi dysponuje Komisja, oraz wobec braku merytorycznych odpowiedzi ze strony użytkowników i importerów, nie było dowodów zaprzeczających wnioskowi, zgodnie z którym oczekuje się, że ewentualny negatywny wpływ środków na importerów niepowiązanych i użytkowników będzie ograniczony i nie przeważy nad pozytywnym wpływem środków na producentów unijnych.

(137)

Przedsiębiorstwa, które dostarczają żywicę epoksydową przemysłowi Unii – Olin Epoxy & Chemicals International (USA), Westlake Epoxy BV (NL) i Spolek pro chemickou a hutní výrobu, akciová společnost (CZ), wyraziły poparcie dla wprowadzenia środków. Podkreśliły one, jak ważne jest, by wszystkie kluczowe komponenty i materiały w ramach tego łańcucha wartości znajdowały się w Unii, aby zapewnić odporność w sektorach strategicznych. Stwierdziły one ponadto, że utrzymanie takiej obecności wzmocni łańcuch dostaw i zwiększy zdolność Unii do innowacji i skutecznego reagowania na potrzeby rynku.

(138)

Na tej podstawie Komisja stwierdziła, że nie ma przekonujących powodów, aby stwierdzić, że zmiana środków wyrównawczych w odniesieniu do przywozu GFR z ChRL nie leży w interesie Unii.

(139)

Jak stwierdzono w motywie 86, przemysł Unii poniósł istotną szkodę w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. W związku z tym obecny poziom środków nie jest już wystarczający, by zrównoważyć skutki subsydiowania, które powoduje szkodę.

(140)

Mając na uwadze sformułowane przez Komisję wnioski dotyczące szkody, związku przyczynowego i interesu Unii, należy utrzymać i zmienić środki wyrównawcze, aby zapobiec dalszemu wyrządzaniu szkody przemysłowi unijnemu przez przywóz subsydiowanych produktów.

(141)

Jak wskazano w zawiadomieniu o wszczęciu, celem przeglądu jest ustalenie poziomu szkody. Szkoda zostałaby usunięta, gdyby przemysł Unii był w stanie osiągnąć zysk docelowy dzięki sprzedaży po cenie docelowej w rozumieniu art. 12 ust. 1a i 1b rozporządzenia podstawowego.

(142)

Zgodnie z art. 12 ust. 1a rozporządzenia podstawowego przy ustalaniu zysku docelowego Komisja wzięła pod uwagę następujące czynniki: poziom rentowności przed wzrostem przywozu z państwa objętego dochodzeniem, poziom rentowności potrzebny do pokrycia pełnych kosztów i inwestycji, działalności badawczo-rozwojowej i innowacji oraz poziom rentowności spodziewany w normalnych warunkach konkurencji. Taka marża zysku nie powinna być niższa niż 6 %.

(143)

W odniesieniu do poziomu rentowności przed wzrostem przywozu z ChRL Komisja przeanalizowała zyski osiągnięte przez objętych próbą producentów unijnych w okresie 10 lat. Zauważono, że przywóz z Chin był obecny na rynku unijnym przez cały okres 10 lat, w związku z czym nie było możliwe ustalenie marży zysku na podstawie żadnego z tych lat poprzedzających wzrost przywozu z ChRL. Ponadto stwierdzono, że w 2022 r. obserwowano znaczny wpływ ożywienia gospodarczego po pandemii COVID-19 i okres ten nie wydawał się właściwy do ustalenia zysku docelowego. W związku z tym uznano, że rok 2016 jest odpowiedni, ponieważ był to ostatni rok, w którym przemysł Unii działał w normalnych warunkach rynkowych po wprowadzeniu środków antydumpingowych i wyrównawczych w 2014 r. W 2016 r. przemysł Unii osiągnął zysk w wysokości 12,28 %, podczas gdy przywóz z ChRL stanowił 8 % konsumpcji w Unii (27).

(144)

Przemysł Unii dostarczył dowody, że jego poziom inwestycji, badań i rozwoju oraz innowacji w okresie badanym byłby wyższy w normalnych warunkach konkurencji. Komisja zweryfikowała te informacje podczas wizyt weryfikacyjnych na miejscu, sprawdzając wewnętrzną dokumentację przedsiębiorstwa dotyczącą planów inwestycyjnych, decyzji zarządczych i sprawozdań finansowych. Argumenty przemysłu Unii uznano za uzasadnione. Aby odzwierciedlić to w zysku docelowym, Komisja obliczyła różnicę między wydatkami na inwestycje, badania i rozwój oraz innowacje w normalnych warunkach konkurencji, przedstawionymi przez przemysł Unii i zweryfikowanymi przez Komisję, a faktycznymi wydatkami na te cele w okresie badanym. Na podstawie zweryfikowanych informacji dotyczących inwestycji, których nie można było zrealizować w okresie badanym, docelowe marże zysku zwiększono o 0,26–1,99 % w zależności od producentów objętych próbą.

(145)

W związku z tym zysk docelowy ustalony w niniejszym dochodzeniu zgodnie z art. 12 ust. 1a rozporządzenia podstawowego wynosił 12,54–14,27 %, w zależności od sytuacji stwierdzonej w każdym z przedsiębiorstw objętych próbą.

(146)

Na tej podstawie Komisja obliczyła niewyrządzającą szkody cenę produktu podobnego dla przemysłu Unii, stosując odpowiednią docelową marżę zysku do kosztu produkcji ponoszonego przez objętych próbą producentów unijnych w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym.

(147)

Na koniec, zgodnie z art. 12 ust. 1b rozporządzenia podstawowego, Komisja oceniła przyszłe koszty wynikające z wielostronnych umów środowiskowych i protokołów do tych umów, których Unia jest stroną, które to koszty przemysł Unii poniesie w okresie stosowania środka. Na podstawie przedłożonych informacji popartych narzędziami sprawozdawczymi i prognozami przedsiębiorstw Komisja ustaliła, że w ODP nie wystąpiły dodatkowe koszty zapewnienia zgodności ze wspomnianymi konwencjami.

(148)

Komisja ustaliła następnie margines szkody poprzez porównanie średniej ważonej ceny importowej objętych próbą współpracujących producentów eksportujących w państwie, którego dotyczy postępowanie, wyłączając cła antydumpingowe i wyrównawcze, ze średnią ważoną niewyrządzającej szkody ceny produktu podobnego sprzedawanego przez objętych próbą producentów unijnych na rynku unijnym w okresie objętym dochodzeniem. Wszelkie różnice wynikające z tego porównania zostały wyrażone jako odsetek średniej ważonej wartości importowej CIF.

(149)

Biorąc pod uwagę wysoki poziom współpracy chińskich producentów eksportujących w ramach pełnego przeglądu okresowego środków antydumpingowych, poziom usuwający szkodę w odniesieniu do cła dla „wszystkich pozostałych przedsiębiorstw” ustalono na najwyższym poziomie, jaki miał zostać nałożony na przedsiębiorstwa objęte próbą lub przedsiębiorstwa współpracujące. Poziom „wszystkich pozostałych przedsiębiorstw” będzie miał zastosowanie w odniesieniu do tych przedsiębiorstw, które nie współpracowały w ramach przedmiotowego dochodzenia.

(150)

Przedsiębiorstwo Chongqing Polycomp International Corporation było jedynym producentem eksportującym, który zgłosił się podczas kontroli wyrywkowej i nie został objęty próbą. Poziom usuwający szkodę dla tego przedsiębiorstwa ustalono na poziomie średniej ważonej stawek ustalonych dla współpracujących producentów eksportujących objętych próbą.

(151)

Po ujawnieniu ustaleń Glass Fibre Europe wskazało na pewne błędy pisarskie w obliczeniach marginesu szkody. Po przeanalizowaniu tych uwag Komisja zidentyfikowała i skorygowała błędy w obliczeniach, co doprowadziło do dostosowania marginesu szkody, który ujawniono współpracującym chińskim producentom eksportującym.

(152)

W pierwotnym dochodzeniu poziom usuwający szkodę ustalony dla przedsiębiorstwa Jiangsu był niższy niż margines subsydiowania, a cło wyrównawcze zostało ustalone na poziomie usuwającym szkodę. Poziomy usuwające szkodę ustalone w niniejszym dochodzeniu są wyższe niż marginesy subsydiowania ustalone w pierwotnym dochodzeniu dla wszystkich przedsiębiorstw, w tym dla przedsiębiorstwa Jiangsu. Aby to odzwierciedlić, poziom cła wyrównawczego dla przedsiębiorstwa Jiangsu powinien zostać zmieniony i ustalony na poziomie jego marginesu subsydiowania ustalonego w pierwotnym dochodzeniu.

(153)

To antysubsydyjne dochodzenie przeglądowe, ograniczone do zbadania szkody, zostało przeprowadzone w tym samym czasie co odrębny pełny przegląd okresowy środków antydumpingowych (zob. motyw 7). Zgodnie z art. 15 ust. 2 rozporządzenia podstawowego oraz aby uniknąć podwójnego liczenia, Komisja najpierw nakłada ostateczne cło wyrównawcze na poziomie ustalonej ostatecznej kwoty subsydiowania w pierwotnym dochodzeniu, a następnie nakłada pozostałe ostateczne cło antydumpingowe, które odpowiada odpowiedniemu marginesowi dumpingu pomniejszonemu o kwotę cła wyrównawczego.

(154)

Komisja obniża ustalony margines dumpingu o całą kwotę subsydiowania określoną dla ChRL, w związku z czym nie dochodzi do podwójnego liczenia w rozumieniu art. 24 ust. 1 rozporządzenia podstawowego.

(155)

W związku z powyższym stawki ostatecznego cła wyrównawczego, wyrażone w cenach CIF na granicy Unii przed ocleniem, powinny być następujące:

(156)

Wobec powyższego Komisja stwierdziła, że należy zmienić poziom ceł wyrównawczych określony w rozporządzeniu wykonawczym (UE) 2021/328.

(157)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią komitetu ustanowionego w art. 25 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2016/1037,