(1)

Rada ma przyjąć środki dotyczące ustalenia i przydziału uprawnień do połowów, w tym określonych warunków funkcjonalnie związanych z uprawnieniami do połowów. Zgodnie z art. 16 ust. 4 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1380/2013 (1) uprawnienia do połowów należy ustalać zgodnie z celami wspólnej polityki rybołówstwa (WPRyb) określonymi w art. 2 ust. 2 tego rozporządzenia. Art. 16 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 stanowi, że uprawnienia do połowów należy przydzielać państwom członkowskim w taki sposób, aby zapewnić względną stabilność działalności połowowej każdego państwa członkowskiego w odniesieniu do każdego stada lub rodzaju połowów.

(2)

Całkowite dopuszczalne połowy (TAC) należy zatem ustalać zgodnie z art. 3 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 na podstawie najlepszych dostępnych opinii naukowych, z uwzględnieniem aspektów biologicznych i społeczno-gospodarczych przy jednoczesnym zapewnieniu sprawiedliwego traktowania poszczególnych sektorów rybołówstwa, oraz biorąc pod uwagę opinie wyrażane podczas konsultacji z zainteresowanymi stronami.

(3)

Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1139 (2) ustanowiono wieloletni plan w odniesieniu do stad dorsza atlantyckiego (Gadus morhua), śledzia atlantyckiego (Clupea harengus) i szprota (Sprattus sprattus) w Morzu Bałtyckim oraz połowów eksploatujących te stada. Zgodnie z art. 3 ust. 1 tego rozporządzenia plan ten ma przyczynić się do osiągnięcia celów WPRyb. Plan ten ma również na celu zapewnienie, aby eksploatacja żywych zasobów morza pozwalała na odtwarzanie i utrzymywanie populacji poławianych gatunków powyżej poziomów pozwalających zapewnić maksymalny podtrzymywalny połów (MSY). Celem tego planu jest również zapewnienie, aby działalność połowowa i w zakresie akwakultury była zrównoważona środowiskowo w perspektywie długoterminowej oraz zarządzana w sposób spójny z celami, które dotyczą osiągania korzyści ekonomicznych, społecznych i w dziedzinie zatrudnienia oraz dostępności zaopatrzenia w żywność. Cele te, doprecyzowane w art. 2 ust. 5 lit. c) i f) rozporządzenia (UE) nr 1380/2013, obejmują zapewnienie warunków dla rentownego i konkurencyjnego przemysłu rybnego i przetwórczego oraz związanej z połowami działalności na lądzie. Mają one ponadto zapewnić odpowiedni poziom życia osobom zależnym od działalności połowowej, z uwzględnieniem w szczególności rybołówstwa przybrzeżnego i aspektów społeczno-gospodarczych.

(4)

W dniu 28 maja 2025 r. Międzynarodowa Rada Badań Morza (ICES) opublikowała swoją roczną opinię dotyczącą stad w Morzu Bałtyckim na 2026 r. W odniesieniu do dorsza atlantyckiego we wschodniej części Morza Bałtyckiego ICES jedynie podtrzymała opinię wydaną wcześniej na 2025 r. Według ICES w większości połowów w Morzu Bałtyckim w co najmniej pewnym stopniu występuje mieszanie się stad. Mieszanie to w dotyczy zarówno stad zarządzanych w ramach TAC, jak i stad, które nie są zarządzane w ramach TAC. W największym stopniu mieszanie występuje między gatunkami pelagicznymi i gatunkami dennymi.

(5)

Na 2026 r. ICES zaleca połowy na poziomie zerowym w odniesieniu do: śledzia atlantyckiego w zachodniej części Morza Bałtyckiego, dorsza atlantyckiego we wschodniej i zachodniej części Morza Bałtyckiego oraz łososia atlantyckiego (Salmo salar) w podrejonach ICES 22–31 (zwanego dalej „łososiem atlantyckim w basenie głównym”). Do przyłowu dorsza atlantyckiego dochodzi we wszystkich połowach, do przyłowu śledzia atlantyckiego w zachodniej części Morza Bałtyckiego dochodzi w ukierunkowanych połowach szprota, a do przyłowu łososia atlantyckiego w basenie głównym dochodzi w różnych połowach. Jeżeli zatem TAC dla tych stad zostałby ustalony na poziomach zalecanych przez ICES, obowiązek wyładunku wszystkich połowów tych stad – w tym przyłowów tych stad w połowach wielogatunkowych – doprowadziłby do wystąpienia zjawiska „gatunków dławiących”. „Gatunki dławiące” to gatunki, na które nie przyznaje się kwot i które mogą spowodować zaprzestanie połowów przez jeden lub większą liczbę statków rybackich, nawet jeżeli nadal posiadają one kwoty na inne gatunki. Zjawisko „gatunków dławiących” wpłynęłoby w szczególności na statki poławiające płastugokształtne i gatunki pelagiczne, potencjalnie zmuszając te statki do zaprzestania działalności połowowej w 2026 r. i prowadząc do przedwczesnego zamknięcia tych łowisk. Na podstawie danych Europejskiego Centrum Monitorowania Rynku Produktów Rybołówstwa i Akwakultury szacuje się, że wartość pierwszej sprzedaży połowów gładzicy (Pleuronectes platessa), szprota i odpowiednich połowów śledzia atlantyckiego, które mogą być poławiane w granicach TAC i mają zostać złowione w odpowiednim obszarze połowowym, szacuje się na, odpowiednio, 25 300 000 EUR, 55 700 000 EUR i 43 400 000 EUR. W 2026 r. musiałaby również zostać wstrzymana działalność połowowa, w szczególności w ramach łodziowego rybołówstwa przybrzeżnego, w odniesieniu do gatunków, które nie są zarządzane w ramach TAC. Aby osiągnąć równowagę między kontynuowaniem połowów – mając na względzie potencjalnie poważne skutki społeczno-gospodarcze ich zaprzestania – a potrzebą osiągnięcia dobrego stanu biologicznego tych stad, oraz biorąc pod uwagę trudności w prowadzeniu połowów wszystkich stad w ramach połowów wielogatunkowych z zachowaniem MSY, należy utrzymać TAC, który pozwoli wyłącznie na nieuniknione przyłowy dla śledzia atlantyckiego w zachodniej części Morza Bałtyckiego, dorsza atlantyckiego we wschodniej i zachodniej części Morza Bałtyckiego oraz łososia atlantyckiego w basenie głównym.

(6)

W odniesieniu do dorsza atlantyckiego we wschodniej części Morza Bałtyckiego ICES od 2019 r. zaleca połowy tego stada na poziomie zerowym. Ponieważ stado to pozostaje w tym samym stanie krytycznym, na 2026 r. ICES podtrzymała opinię wcześniej wydaną na 2025 r., w której wyraziła pewność co do tendencji w zakresie biomasy stada oraz co do tego, że biomasa znajdowała się znacznie poniżej punktu odniesienia do celów ochrony (B_lim), poniżej którego zdolność reprodukcyjna może być ograniczona. Zgodnie z art. 3 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2016/1139 i art. 16 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 należy zatem zawiesić połowy ukierunkowane i przyjąć funkcjonalnie związane środki zaradcze. Zgodnie z art. 2 ust. 1 i art. 2 ust. 5 lit. c) i f) rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 uprawnienia do połowów w odniesieniu do nieuniknionych przyłowów należy ustalić na niskim poziomie, aby uniknąć potencjalnie poważnych skutków społeczno-gospodarczych wynikających z ustalenia uprawnień do połowów na poziomie zerowym.

(7)

W odniesieniu do stada dorsza atlantyckiego w zachodniej części Morza Bałtyckiego, po zalecanym przez szereg lat niskim poziomie połowów, na rok 2026 ICES zaleca połowy na poziomie zerowym, ponieważ szacuje się, że biomasa tego stada w 2025 r. znajduje się poniżej B_{lim i nie wzrośnie powyżej Blim} w 2027 r. Zgodnie z art. 3 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2016/1139 i art. 16 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 należy zatem zawiesić połowy ukierunkowane i przyjąć funkcjonalnie związane środki zaradcze. Zgodnie z art. 2 ust. 1 i art. 2 ust. 5 lit. c) i f) rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 uprawnienia do połowów w odniesieniu do nieuniknionych przyłowów należy ustalić na niskim poziomie, aby uniknąć skutków społeczno-gospodarczych wynikających z ustalenia uprawnień do połowów na poziomie zerowym.

(8)

W odniesieniu do łososia atlantyckiego w basenie głównym ICES podtrzymała swoją opinię dotyczącą połowów na poziomie zerowym, jednocześnie rozważając możliwość kontynuowania latem w 2026 r. przybrzeżnych połowów komercyjnych i rekreacyjnych w obszarze na północ od szerokości geograficznej 59o30′ N (podrejony ICES 29 część północna do 31). ICES ograniczyła jeszcze bardziej swoją opinię dotyczącą połowów w porównaniu z opinią z 2025 r. również ze względu na dodatkową niepewność co do abundancji łososia w basenie głównym w najważniejszej rzece, w której on występuje. Zgodnie z art. 16 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 poziom uprawnień do połowów oraz obszar połowowy i okres połowu należy zatem ustalić zgodnie z opinią ICES oraz utrzymać funkcjonalnie związane środki zaradcze.

(9)

Aby zapewnić pełne wykorzystanie uprawnień do przybrzeżnych połowów łososia atlantyckiego w podrejonie ICES 32, należy zezwolić na ograniczoną elastyczność między obszarami w odniesieniu do łososia atlantyckiego z podrejonów ICES 22–31 i z podrejonu ICES 32.

(10)

Aby zmniejszyć ryzyko błędnego zgłaszania łososia atlantyckiego jako troci wędrownej w połowach łososia atlantyckiego, należy zakazać połowów troci wędrownej poza obszarem czterech mil morskich mierzonych od linii podstawowych oraz ograniczyć przyłowy troci wędrownej do 3 % łącznego połowu troci wędrownej i łososia atlantyckiego.

(11)

Środki dotyczące połowów rekreacyjnych dorsza atlantyckiego i łososia atlantyckiego w basenie głównym oraz środki ochrony stad troci wędrownej i stad łososia atlantyckiego powinny pozostawać bez uszczerbku dla bardziej rygorystycznych środków krajowych przyjętych zgodnie z art. 19 i 20 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013.

(12)

W odniesieniu do śledzia atlantyckiego w Zatoce Botnickiej ICES szacuje, że biomasa nadal spada i obecnie utrzymuje się między B_{lim a punktem odniesienia do celów ochrony (MSY Btrigger), poniżej którego należy podjąć odpowiednie środki zaradcze w celu zapewnienia szybkiego przywrócenia stada do poziomów wyższych niż poziomy umożliwiające uzyskanie MSY. ICES wspomina również o niepewności w szacowaniu młodych grup wiekowych i stosunku masy ciała do wieku. Ponadto ICES nadal zauważa, że odsetek starszych osobników w populacji prawdopodobnie nie wzrośnie, jeżeli uprawnienia do połowów zostałyby ustalone na poziomie wartości punktu FMSY}. ICES odnotowuje ponadto, że stado jest prawdopodobnie narażone na utratę różnorodności genetycznej. Zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2016/1139 należy zatem odpowiednio ustalić uprawnienia do połowów oraz ustanowić trzymiesięczny okres zamknięcia tarlisk jako funkcjonalnie związany środek zaradczy.

(13)

W odniesieniu do śledzia atlantyckiego w zachodniej części Morza Bałtyckiego ICES zaleca połowy tego stada na poziomie zerowym ósmy rok z rzędu. Podobnie jak miało to miejsce w 2024 r., ICES skorygowała w dół szacunki dotyczące biomasy za poprzednie lata i szacuje, że w 2025 r. biomasa będzie wynosiła zaledwie 52 % B_{lim, nawet jeżeli stale rosła od 2021 r. Ponadto uzupełnianie stada utrzymuje się na rekordowo niskich poziomach i nie oczekuje się, że biomasa powróci do poziomu powyżej Blim} w 2027 r. Zgodnie z art. 2 ust. 1 i art. 2 ust. 5 lit. c) i f) rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 uprawnienia do połowów w odniesieniu do nieuniknionych przyłowów należy ustalić na niskim poziomie, aby uniknąć skutków społeczno-gospodarczych wynikających z ustalenia uprawnień do połowów na poziomie zerowym.

(14)

W odniesieniu do śledzia atlantyckiego w środkowej części Morza Bałtyckiego ICES szacuje, że przez większość ostatnich 30 lat stado znajdowało się poniżej B_{lim. ICES szacuje, że – z powodu zwiększenia się stosunku masy ciała do wieku oraz większego uzupełnienia stada w 2022 r. – biomasa stada utrzymywała się powyżej Blim od 2024 r., lecz nadal jest zdecydowanie poniżej wartości Btrigger}. ICES szacuje, że uzupełnianie stada w latach 2024 i 2025 może być zdecydowane, ale podkreśla, że szacunki te są niepewne. Uzupełnianie stada w 2023 r. jest poniżej średniej. Ponadto ICES przypomina, że utrzymująca się błędna sprawozdawczość dotycząca gatunków zwiększa niepewność opinii. Zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2016/1139 należy zatem odpowiednio ustalić uprawnienia do połowów oraz ustanowić trzymiesięczny okres zamknięcia tarlisk jako funkcjonalnie związany środek zaradczy.

(15)

W odniesieniu do śledzia atlantyckiego w Zatoce Ryskiej i gładzicy ICES szacuje, że biomasa jest powyżej MSY B_{trigger, a presja połowowa – poniżej FMSY}. Zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2016/1139 należy zatem odpowiednio ustalić uprawnienia do połowów.

(16)

W odniesieniu do szprota ICES szacuje, że chociaż biomasa nadal jest powyżej MSY B_{trigger, w dalszym ciągu się zmniejsza z powodu historycznie niskiego poziomu uzupełniania stada w latach 2021–2023. Szacuje się, że w 2025 r. biomasa jest na najniższym poziomie od 1990 r. i zbliża się do MSY Btrigger}. ICES szacuje, że uzupełnianie stada w 2024 r. mogło być na wyjątkowo wysokim poziomie, ale podkreśla, że szacunki są niepewne i że prawdopodobieństwo, że biomasa znajdzie się poniżej punktów odniesienia do celów ochrony, może być niedoszacowane. Ponadto ICES przypomina, że utrzymująca się błędna sprawozdawczość dotycząca gatunków zwiększa niepewność opinii. Zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2016/1139 należy zatem odpowiednio ustalić uprawnienia do połowów oraz utrzymać trzymiesięczny okres zamknięcia tarlisk.

(17)

Korzystanie z określonych w niniejszym rozporządzeniu uprawnień do połowów będzie monitorowane i kontrolowane zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 1224/2009 (3), a w szczególności z jego art. 33 i 34, dotyczącymi zapisu połowów i nakładu połowowego oraz przekazywania Komisji danych dotyczących wyczerpania uprawnień do połowów. Należy zatem określić kody stosowane przez państwa członkowskie przy przesyłaniu Komisji danych dotyczących wyładunków stad objętych niniejszym rozporządzeniem.

(18)

W art. 3 i 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 847/96 (4) przewidziano elastyczność kwot obejmującą kolejny rok w odniesieniu do stad objętych zarówno TAC przezornościowymi jak i analitycznymi. Na podstawie art. 2 tego rozporządzenia przy ustalaniu TAC Rada ma zadecydować, do których stad – w szczególności ze względu na ich stan biologiczny – nie będzie się stosować art. 3 i 4. Ponadto w art. 15 ust. 9 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 przewidziano elastyczność obejmującą kolejny rok w odniesieniu do wszystkich stad objętych obowiązkiem wyładunku. Aby uniknąć nadmiernej elastyczności, która utrudniałaby osiągnięcie celów WPRyb, elastyczności kwot obejmującej kolejny rok na podstawie art. 3 i 4 rozporządzenia (WE) nr 847/96 i art. 15 ust. 9 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 nie należy stosować łącznie. W stosownych przypadkach, z uwagi na stan biologiczny stad, należy wykluczyć elastyczność obejmującą kolejny rok przewidzianą w art. 15 ust. 9 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013.

(19)

Biomasa dorsza atlantyckiego we wschodniej części Morza Bałtyckiego, dorsza atlantyckiego w zachodniej części Morza Bałtyckiego oraz śledzia atlantyckiego w zachodniej części Morza Bałtyckiego jest poniżej B_{lim. W 2026 r. w odniesieniu do wszystkich tych stad powinny być dozwolone wyłącznie przyłowy i połowy naukowe. Z tego powodu oraz biorąc pod uwagę stosunkowo niską odporność ekosystemu Morza Bałtyckiego, państwa członkowskie mające udział w kwotach odpowiednich TAC zobowiązały się, że w 2026 r. w odniesieniu do tych stad nie będą stosować obejmującej kolejny rok elastyczności na podstawie art. 15 ust. 9 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013, tak aby połowy w 2026 r. nie przekroczyły odpowiednich TAC. Ponadto biomasa prawie wszystkich stad rzecznych łososia atlantyckiego w basenie głównym na południe od szerokości geograficznej 59o 30′ N znajduje się poniżej granicznego punktu odniesienia dla produkcji łososia w stadium smolt (Rlim}), a w 2026 r. dozwolone są wyłącznie przyłowy i połowy naukowe. W związku z tym odpowiednie państwa członkowskie podjęły podobne zobowiązanie dotyczące obejmującej kolejny rok elastyczności w odniesieniu do połowów łososia atlantyckiego w głównym basenie w 2026 r.

(20)

Rozporządzenie Rady (UE) 2025/202 (5) ustala TAC dla okowiela (Trisopterus esmarkii) w rejonie ICES 3a (Skagerrak-Kattegat), w wodach Zjednoczonego Królestwa i wodach Unii podobszaru ICES 4 oraz wodach Zjednoczonego Królestwa rejonu ICES 2a (Morze Północne). W dniu 20 października 2025 r. Unia i Zjednoczone Królestwo przeprowadziły dwustronne konsultacje w sprawie TAC dla okowiela w tych obszarach na okres od dnia 1 listopada 2025 r. do dnia 31 października 2026 r. Konsultacje te odbyły się na podstawie art. 498 ust. 2 Umowy o handlu i współpracy między Unią Europejską i Europejską Wspólnotą Energii Atomowej, z jednej strony, a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, z drugiej strony (6). Unia uczestniczyła w tych konsultacjach w oparciu o szczegółowe określenie stanowiska Unii zatwierdzonego przez Radę w dniu 14 października 2025 r. na podstawie art. 2 decyzji Rady (UE) 2021/1875 (7). Unia i Zjednoczone Królestwo uzgodniły TAC na podstawie opublikowanej w dniu 10 października 2025 r. opinii ICES dotyczącej okowiela w podobszarze ICES 4 i rejonie ICES 3a na ten okres. Wynik konsultacji udokumentowano w pisemnym protokole podpisanym przez szefów delegatur Unii i Zjednoczonego Królestwa w dniu 24 października 2025 r. TAC na okres od dnia 1 listopada 2025 r. do dnia 31 października 2026 r. należy ustalić na poziomie określonym w tym pisemnym protokole.

(21)

W rozporządzeniu (UE) 2025/202 określono całkowity dopuszczalny połów (TAC) dla tuńczyka białego (Thunnus alalunga) w Morzu Śródziemnym na 2025 r. W dniu 29 września 2025 r. Turcja zgodziła się przekazać Unii 50 kg swojej kwoty tuńczyka białego w Morzu Śródziemnym na 2025 r. zgodnie z mającymi zastosowanie zasadami dotyczącymi transferów przyjętymi przez Międzynarodową Komisję ds. Ochrony Tuńczyka Atlantyckiego. Transfer ten należy wprowadzić do prawa Unii.

(22)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (UE) 2025/202.

(23)

Aby uniknąć przerwania działalności połowowej oraz zagwarantować środki utrzymania rybakom, przepisy niniejszego rozporządzenia dotyczące Morza Bałtyckiego powinny mieć zastosowanie od dnia 1 stycznia 2026 r. Przepisy zmieniające rozporządzenie (UE) 2025/202 dotyczące okowiela w cieśninach Skagerrak i Kattegat oraz Morzu Północnym powinny mieć zastosowanie z mocą wsteczną od dnia 1 listopada 2025 r. do dnia 31 października 2026 r., ponieważ jest to okres połowu okowiela. Przepisy zmieniające rozporządzenie (UE) 2025/202 dotyczące tuńczyka białego w Morzu Śródziemnym powinny mieć zastosowanie z mocą wsteczną od dnia 1 stycznia 2025 r., aby zachować okres sprawozdawczy TAC, który miał zastosowanie od dnia 1 stycznia 2025 r. Takie stosowanie z mocą wsteczną nie narusza zasad pewności prawa ani ochrony uzasadnionych oczekiwań, ponieważ kwoty w ramach tych TAC nie zostały jeszcze wyczerpane lub zostają zwiększone. Ze względu na pilny charakter niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie natychmiast po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,

-

Grecja, Chorwacja, Włochy i Cypr: od dnia 1 października do dnia 30 listopada 2025 r. oraz od dnia 1 do dnia 31 marca 2025 r.;

-

Hiszpania, Francja i Malta: od dnia 1 stycznia do dnia 31 marca 2025 r.