UNIA EUROPEJSKA

oraz

REPUBLIKA SAN MARINO, zwana dalej „San Marino”,

obie zwane dalej indywidualnie „Umawiającą się Stroną”, a łącznie „Umawiającymi się Stronami”,

MAJĄC NA UWADZE, że Umawiające się Strony zobowiązały się do poprawy wzajemnych stosunków i zwiększenia współpracy między sobą, o czym świadczy niedawne zakończenie negocjacji w sprawie umowy o stowarzyszeniu w grudniu 2023 r., przewidującej prawo San Marino do dołączenia do rynku wewnętrznego Unii Europejskiej, w tym jego czterech podstawowych wolności, a takżewspółpracę w innych obszarach,

MAJĄC NA UWADZE, że Umawiające się Strony utrzymują od dawna bliskie stosunki w odniesieniu do wzajemnej pomocy w kwestiach podatkowych, które początkowo polegały na stosowaniu środków równoważnych środkom ustanowionym w dyrektywie Rady 2003/48/WE (1), a następnie przybrały formę Umowy między Unią Europejską a Republiką San Marino w sprawie automatycznej wymiany informacji finansowych w celu poprawy wypełniania międzynarodowych obowiązków podatkowych (2) (zwanej dalej „Umową”), zmienionej Protokołem zmieniającym do Umowy między Wspólnotą Europejską a Republiką San Marino ustanawiającej środki równoważne środkom ustanowionym w dyrektywie Rady 2003/48/WE w sprawie opodatkowania dochodów z oszczędności w formie wypłacanych odsetek (3), w oparciu o wzajemną automatyczną wymianę informacji poprzez wdrożenie standardu w zakresie automatycznej wymiany informacji finansowych opracowanego przez Organizację Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD) (zwanego dalej „globalnym standardem”),

MAJĄC NA UWADZE, że w następstwie pierwszego kompleksowego przeglądu globalnego standardu przeprowadzonego przez OECD, Komitet do Spraw Fiskalnych OECD zatwierdził w sierpniu 2022 r. zmiany globalnego standardu, a w dniu 8 czerwca 2023 r. Rada OECD przyjęła je w drodze zmienionego zalecenia w sprawie międzynarodowych standardów automatycznej wymiany informacji w sprawach podatkowych (zwanego dalej „aktualizacją globalnego standardu”),

MAJĄC NA UWADZE, że w ramach kompleksowego przeglądu OECD stwierdzono rosnącą złożoność instrumentów finansowych oraz pojawianie się i wykorzystywanie nowych rodzajów aktywów cyfrowych, a także uznano konieczność dostosowania globalnego standardu w celu zapewnienia kompleksowego i skutecznego przestrzegania przepisów podatkowych,

MAJĄC NA UWADZE, że aktualizacja globalnego standardu rozszerzyła zakres sprawozdawczości o nowe cyfrowe produkty finansowe, takie jak specyficzne produkty z zakresu pieniądza elektronicznego i cyfrowe waluty banku centralnego, które zapewniają wiarygodne alternatywy dla tradycyjnych rachunków finansowych podlegających już sprawozdawczości w ramach globalnego standardu,

MAJĄC NA UWADZE, że nowe ramy sprawozdawczości OECD w zakresie kryptoaktywów (CARF), które wprowadzono równolegle z aktualizacją globalnego standardu, służą jako mechanizm uzupełniający na poziomie globalnym i zostały specjalnie opracowane, aby sprostać szybkiemu rozwojowi i wzrostowi rynku kryptoaktywów,

MAJĄC NA UWADZE, że uznano za konieczne zapewnienie skutecznej interakcji między tym dwojgiem ram, w szczególności w celu ograniczenia przypadków powielania sprawozdawczości, poprzez: (i) wyłączenie z zakresu CARF specyficznych produktów z zakresu pieniądza elektronicznego i cyfrowych walut banku centralnego, gdyż wchodzą one w zakres zaktualizowanego globalnego standardu; (ii) uznawanie kryptoaktywów objętych zakresem zaktualizowanego globalnego standardu za aktywa finansowe do celów raportowania rachunków powierniczych, udziałów kapitałowych lub dłużnych w jednostkach inwestycyjnych (z wyjątkiem przypadków świadczenia usług polegających na realizacji transakcji wymiany na rzecz lub w imieniu klientów, które są objęte CARF), inwestycji pośrednich w kryptoaktywa za pośrednictwem innych tradycyjnych produktów finansowych lub tradycyjnych produktów finansowych emitowanych w formie krypto; oraz (iii) wprowadzenie opcjonalnego przepisu, zgodnie z którym raportujące instytucje finansowe wyłączają sprawozdawczość dotyczącą przychodów brutto w odniesieniu do aktywów, które są klasyfikowane jako kryptoaktywa na podstawie obojga ram, w przypadku gdy takie informacje są zgłaszane w ramach CARF, przy jednoczesnym dalszym raportowaniu, zgodnie z globalnym standardem, wszystkich innych informacji, takich jak saldo na rachunku,

MAJĄC NA UWADZE, że CARF został wdrożony w Unii Europejskiej dyrektywą Rady (UE) 2023/2226 (4), którą zmieniono dyrektywę Rady 2011/16/UE (5), a przepisy te mają zastosowanie od dnia 1 stycznia 2026 r., oraz że San Marino zobowiązało się do wdrożenia CARF do swojego prawodawstwa krajowego i stosowania tych przepisów począwszy od tej samej daty,

MAJĄC NA UWADZE, że w celu ograniczenia przypadków powielania sprawozdawczości Umawiające się Strony powinny stosować rozgraniczenie między Umową, CARF i dyrektywą (UE) 2023/2226 w sposób spójny z rozgraniczeniem między zaktualizowanym globalnym standardem a CARF,

MAJĄC NA UWADZE, że w wyniku aktualizacji globalnego standardu wprowadzono bardziej szczegółowe obowiązki sprawozdawcze oraz wzmocnione procedury należytej staranności, aby poprawić wiarygodność i wykorzystanie wymienianych informacji,

MAJĄC NA UWADZE, że w wyniku aktualizacji globalnego standardu dodano nową kategorię „rachunek wyłączony” dla kont wkładów kapitałowych oraz próg de minimis na potrzeby raportowania rachunków depozytowych, na których deponowane są produkty z zakresu pieniądza elektronicznego,

MAJĄC NA UWADZE, że rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 (6) ustanowiono szczegółowe przepisy o ochronie danych w Unii Europejskiej, które mają również zastosowanie do wymiany informacji objętej Umową,

MAJĄC NA UWADZE, że ustawa nr 171 (7) z dnia 21 grudnia 2018 r. reguluje ochronę danych osobowych w San Marino,

MAJĄC NA UWADZE, że na dzień podpisania niniejszego protokołu zmieniającego Komisja Europejska nie przyjęła dotychczas decyzji na podstawie art. 45 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2016/679 stwierdzającej, że San Marino jest państwem zapewniającym odpowiedni poziom ochrony danych osobowych,

MAJĄC NA UWADZE, że obie Umawiające się Strony zobowiązują się do wdrażania i przestrzegania szczególnych zabezpieczeń w zakresie ochrony danych zawartych w Umowie, w tym w załączniku III,

MAJĄC NA UWADZE, że raportujące instytucje finansowe, właściwe organy przesyłające i właściwe organy otrzymujące, jako administratorzy danych, powinny zatrzymywać informacje przetwarzane zgodnie z Umową przez okres nie dłuższy, niż jest to konieczne do osiągnięcia jej celów, oraz mając na uwadze, że ze względu na różnice w prawodawstwie państw członkowskich i San Marino maksymalny okres zatrzymywania powinien zostać ustalony poprzez odniesienie do okresu przedawnienia przewidzianego w krajowych przepisach podatkowych każdego administratora danych,

MAJĄC NA UWADZE, że przetwarzanie informacji na podstawie Umowy jest niezbędne i proporcjonalne do tego, aby umożliwić administracjom podatkowym państw członkowskich i San Marino prawidłowe i jednoznaczne identyfikowanie odnośnych podatników, stosowanie i egzekwowanie ich przepisów podatkowych w sytuacjach transgranicznych, w celu oceny prawdopodobieństwa uchylania się od opodatkowania, a także uniknięcia zbędnych dalszych dochodzeń,

UZGADNIAJĄ, CO NASTĘPUJE:

WSPÓLNA DEKLARACJA UMAWIAJĄCYCH SIĘ STRON W SPRAWIE UMOWY I ZAŁĄCZNIKÓW

Umawiające się Strony zgadzają się, że - w odniesieniu do wykonywania Umowy i załączników I i II do Umowy, zmienionych protokołem zmieniającym z dnia 13 października 2025 r. - komentarze do opracowanego przez OECD modelu umowy między właściwymi organami i do wspólnego standardu do wymiany informacji, a także komentarze do addendum z 2023 r. do opracowanego przez OECD modelu umowy między właściwymi organami oraz do aktualizacji wspólnego standardu do wymiany informacji z 2023 r. powinny być źródłem przykładów lub interpretacji oraz służyć zapewnieniu spójności stosowania.

WSPÓLNA DEKLARACJA UMAWIAJĄCYCH SIĘ STRON W SPRAWIE ART. 5 UMOWY

Umawiające się Strony zgadzają się, że art. 5 Umowy jest dostosowany do najnowszego standardu OECD dotyczącego przejrzystości i wymiany informacji podatkowych zapisanego w art. 26 modelowej konwencji podatkowej OECD. W związku z tym Umawiające się Strony postanawiają, że - w kwestii stosowania art. 5 - źródłem interpretacji powinien być komentarz do art. 26 Modelowej konwencji OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku w wersji obowiązującej w chwili podpisania protokołu zmieniającego.

W przypadku gdy OECD przyjmie w późniejszych latach nowe wersje komentarza do art. 26 Modelowej konwencji OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku każde państwo członkowskie lub Republika San Marino - działając jako jurysdykcja, do której zwrócono się o informacje - może stosować te nowe wersje jako źródło interpretacji zastępujące wcześniejsze wersje. Państwa członkowskie powiadamiają Republikę San Marino, a Republika San Marino powiadamia Komisję Europejską o stosowaniu zdania poprzedniego. Komisja Europejska może koordynować przekazywanie wiadomości kierowanych przez państwa członkowskie do Republiki San Marino oraz przekazuje wiadomości Republiki San Marino do wszystkich państw członkowskich. Stosowanie staje się skuteczne od daty powiadomienia.

WSPÓLNA DEKLARACJA UMAWIAJĄCYCH SIĘ STRON W SPRAWIE STOSUNKÓW MIĘDZY SAN MARINO A UNIĄ EUROPEJSKĄ

Unia Europejska uznaje aktywną rolę Republiki San Marino w międzynarodowym procesie służącym przejrzystości i współpracy podatkowej między państwami. San Marino stale dąży do osiągnięcia pełnej zbieżności z międzynarodowymi i unijnymi standardami w zakresie przeciwdziałania praniu pieniędzy, podatków i finansów, co potwierdziły Moneyval, OECD i Międzynarodowy Funduszy Walutowy.

W szczególności proces dostosowania do odpowiednich przepisów Unii Europejskiej w zakresie bankowości, przeciwdziałania praniu pieniędzy, systemów płatniczych, statystyki oraz banknotów i monet euro - które to przepisy mają również znaczenie z punktu widzenia wyżej wymienionych standardów przejrzystości - reguluje Układ monetarny między Unią Europejską a Republiką San Marino (zwany dalej „układem monetarnym”), podpisany w 2012 r. W układzie monetarnym San Marino zobowiązało się do transpozycji odpowiednich przepisów Unii Europejskiej do swojego własnego krajowego systemu prawnego.

Ten proces konwergencji ma być wspomagany przez Umowę między Unią Europejską a Republiką San Marino w sprawie automatycznej wymiany informacji finansowych w celu poprawy wypełniania międzynarodowych obowiązków podatkowych (zwanej dalej „Umową”), w kontekście której San Marino podkreśliło potrzebę zapewnienia stabilności finansowej, technicznej i operacyjnej.

Unia Europejska przyjmuje do wiadomości gotowość San Marino do osiągnięcia skutecznej integracji systemu finansowego i bankowego z rynkiem Unii, zgodnie z zobowiązaniami wynikającymi z układu monetarnego, uwzględniając rozpoczęcie wymiany informacji na podstawie Umowy.

Zagadnienia związane z tą integracją będą dalej podejmowane w ramach układu o stowarzyszeniu z Unią Europejską; negocjacje w sprawie tego układu zakończono w dniu 12 grudnia 2023 r.

WSPÓLNA DEKLARACJA UMAWIAJĄCYCH SIĘ STRON W SPRAWIE DEFINICJI BANKU CENTRALNEGO

Umawiające się Strony zgadzają się, w odniesieniu do kryteriów identyfikacji nieraportujących instytucji finansowych (załącznik I - sekcja VIII część B), że termin „bank centralny” (załącznik I - sekcja VIII część B pkt 4) należy w odniesieniu do San Marino interpretować jako odnoszący się do Banku Centralnego Republiki San Marino (Banca Centrale della Repubblica di San Marino).

WSPÓLNA DEKLARACJA UMAWIAJĄCYCH SIĘ STRON W SPRAWIE WEJŚCIA W ŻYCIE PROTOKOŁU ZMIENIAJĄCEGO

Umawiające się Strony oświadczają, że oczekują terminowego spełnienia wymogw konstytucyjnych San Marino i wymogów prawa Unii Europejskiej dotyczących przystępowania do umów międzynarodowych, aby umożliwić wejście w życie protokołu zmieniającego w pierwszym dniu stycznia 2026 r. Strony podejmą wszelkie dostępne im środki, aby osiągnąć ten cel.