(1)

Stany Zjednoczone Ameryki (zwane dalej „Stanami Zjednoczonymi”) wprowadziły nowy wymóg dotyczący przyjęcia do programu znoszenia wiz Stanów Zjednoczonych, który umożliwia obywatelom państw uczestniczących podróżowanie do Stanów Zjednoczonych w celach turystycznych lub biznesowych bez wiz na okres maksymalnie 90 dni, oraz dalszego uczestnictwa w tym programie. Nowy wymóg zakłada zawarcie z amerykańskim Departamentem Bezpieczeństwa Wewnętrznego Stanów Zjednoczonych wzmocnionego partnerstwa na rzecz bezpieczeństwa granic. W związku z tym po stronie Unii potrzebne są wspólne ramy wymiany informacji w kontekście wzmocnionego partnerstwa na rzecz bezpieczeństwa granic, mające na celu ułatwienie i zwiększenie pewności wymiany informacji między partnerami. Należy zatem podjąć negocjacje w celu zawarcia umowy ramowej między Unią a Stanami Zjednoczonymi dotyczącej wzajemnej wymiany informacji na potrzeby przesiewowej kontroli bezpieczeństwa i weryfikacji tożsamości podróżnych, niezbędnych do ustalenia, czy wjazd lub pobyt podróżnego stwarzałby ryzyko dla bezpieczeństwa publicznego lub porządku publicznego (zwanej dalej „umową ramową”). Powinno być możliwe wykorzystywanie informacji wymienianych w celu wsparcia kontroli przesiewowej i weryfikacji tożsamości podróżnych, bez uszczerbku dla stosowania odpowiednich ram wymiany informacji ze Stanami Zjednoczonymi, w tym w zakresie ścigania przestępstw i spraw karnych, takich jak umowy o zapobieganiu i zwalczaniu poważnej przestępczości oraz porozumienia o wzajemnej pomocy prawnej, i wyłącznie wtedy, gdy jest to konieczne i dozwolone na podstawie umowy dwustronnej lub porozumienia dwustronnego, w celu wspierania właściwych organów w podejmowanych przez nich wysiłkach na rzecz rozwiązania problemu migracji nieuregulowanej oraz zapobiegania poważnej przestępczości i przestępstwom terrorystycznym, ich wykrywania i zwalczania, pod warunkiem że wysiłki te są podejmowane w kontekście zarządzania granicami i kontroli granicznej.

(2)

Umowa ramowa nie powinna mieć wpływu na funkcjonowanie innych umów między Unią lub jej państwami członkowskimi a Stanami Zjednoczonymi, w tym umów o zapobieganiu i zwalczaniu poważnej przestępczości, w zakresie ścigania przestępstw, lub porozumień o wzajemnej pomocy prawnej, w zakresie spraw karnych.

(3)

Umowa ramowa powinna mieć na celu odzwierciedlenie zobowiązania państw członkowskich do uczestnictwa w programie znoszenia wiz Stanów Zjednoczonych. W związku z tym istotne jest, aby Unia wyraźnie zasygnalizowała, że – w świetle podjęcia negocjacji w sprawie umowy ramowej – Stany Zjednoczone powinny ocenić dopiero po odpowiednim czasie, czy państwa członkowskie zawarły dwustronną umowę lub porozumienie dotyczące wzmocnionego partnerstwa na rzecz bezpieczeństwa granic.

(4)

Umowa ramowa nie powinna naruszać praw podstawowych ani zasad uznanych w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej (zwanej dalej „Kartą”), w szczególności prawa do wolności i bezpieczeństwa osobistego, uznanego w art. 6 Karty, prawa do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego, uznanego w art. 7 Karty, prawa do ochrony danych osobowych, uznanego w art. 8 Karty, prawa do skutecznego środka prawnego i dostępu do bezstronnego sądu, uznanego w art. 47 Karty, domniemania niewinności i prawa do obrony, uznanych w art. 48 Karty, a także zasad legalności oraz proporcjonalności kar do czynów zabronionych pod groźbą kary, uznanych w art. 49 Karty. Umowę ramową należy stosować zgodnie z tymi prawami i zasadami oraz z należytym uwzględnieniem zasady proporcjonalności zgodnie z art. 52 ust. 1 Karty. Umowa ramowa powinna być również zgodna z rozdziałem V rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 (1) i rozdziałem V dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/680 (2) oraz zasadami ustanowionymi w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2024/1689 (3).

(5)

Zgodnie z art. 42 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1725 (4) skonsultowano się z Europejskim Inspektorem Ochrony Danych, który wydał opinię w dniu 17 września 2025 r.

(6)

Umowa ramowa powinna umożliwiać zawieranie między państwami członkowskimi a Stanami Zjednoczonymi dwustronnych porozumień i umów w kwestiach objętych umową ramową, pod warunkiem że postanowienia tych dwustronnych porozumień i umów są zgodne z postanowieniami umowy ramowej i z prawem Unii. Dwustronne porozumienia lub umowy dotyczące kwestii objętych umową ramową, które zostały zawarte przed wejściem w życie umowy ramowej, powinny zostać dostosowane do umowy ramowej.

(7)

Na negocjatora Unii należy wyznaczyć Komisję.

(8)

Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu nr 22 w sprawie stanowiska Danii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej (TUE) i do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), Dania nie uczestniczy w przyjęciu niniejszej decyzji i nie jest nią związana ani jej nie stosuje.

(9)

Niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, które nie mają zastosowania do Irlandii zgodnie z Protokołem nr 19 w sprawie dorobku Schengen włączonego w ramy Unii Europejskiej, który jest załączony do TUE i do TFUE i, z zastrzeżeniem stosowania art. 4 tego Protokołu; Irlandia nie jest nią związana ani jej nie stosuje,