ROZDZIAŁ I

PRZEPISY OGÓLNE

Artykuł 1

Cele ogólne i przedmiot

1. Celem niniejszego rozporządzenia jest wzmocnienie przywództwa technologicznego, innowacji, gotowości, długoterminowej konkurencyjności, odporności, integracji i przygotowania europejskiej bazy technologiczno-przemysłowej sektora obronnego (zwanej dalej „EDTIB”), co zapewni terminową dostępność i terminowe dostawy produktów związanych z obronnością oraz przyczyni się do odbudowy, rekonstrukcji i modernizacji ukraińskiej bazy technologiczno-przemysłowej sektora obronnego (zwanej dalej „ukraińską DTIB”).

2. Niniejsze rozporządzenie ustanawia budżet na lata 2025-2027 oraz:

3. Niniejsze rozporządzenie pozostaje bez uszczerbku dla wyłącznej odpowiedzialności każdego państwa członkowskiego za swoje bezpieczeństwo narodowe, zgodnie z art. 4 ust. 2 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE), jak również dla prawa każdego państwa członkowskiego do ochrony swoich podstawowych interesów bezpieczeństwa zgodnie z art. 346 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE).

Artykuł 2

Definicje

Na potrzeby niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

Artykuł 3

Budżet

1. Pule środków finansowych na wdrażanie EDIP w okresie od dnia 30 grudnia 2025 r. do dnia 31 grudnia 2027 r. obejmują:

2. Pule środków finansowych na wdrażanie Instrumentu Wsparcia Ukrainy w okresie od dnia 30 grudnia 2025 r. do dnia 31 grudnia 2027 r. obejmują:

3. Finansowanie unijne na podstawie niniejszego rozporządzenia pokrywa wyłącznie koszty niezbędne do osiągnięcia celów EDIP i Instrumentu Wsparcia Ukrainy. Finansowanie unijne w ramach EDIP i Instrumentu Wsparcia Ukrainy nie pokrywa zatem kosztów zakupu i konserwacji produktów związanych z obronnością na potrzeby wojskowe lub obronne, w tym w kontekście ustanawiania pul gotowości przemysłu obronnego, zarządzania nimi i ich utrzymywania, zgodnie z art. 38 (zwanych dalej „pulami gotowości przemysłu obronnego”). Finansowanie unijne na podstawie niniejszego rozporządzenia może pokrywać koszty - w szczególności koszty jednorazowe - poniesione w związku z zakupem lub konserwacją takich produktów, jeżeli koszty te są niezbędne do wzmocnienia konkurencyjności EDTIB lub odbudowy, rekonstrukcji i modernizacji ukraińskiej DTIB.

4. Co najmniej 15 % puli środków finansowych, o której mowa w ust. 1 lit. a) niniejszego artykułu, przydziela się na działania, o których mowa w art. 11, a co najmniej 30 % tej puli środków finansowych przydziela się na działania, o których mowa w art. 12. Do 25 % tej puli środków finansowych można przydzielić na działania, o których mowa w art. 35.

5. Aby móc reagować na nieprzewidziane sytuacje lub nowe wydarzenia i potrzeby, Komisja może przenosić środki, o których mowa w ust. 1 i 2 niniejszego artykułu, między EDIP a Instrumentem Wsparcia Ukrainy zgodnie z rozporządzeniem finansowym.

6. Do 3,5 % kwoty, o której mowa w ust. 1 i 2 niniejszego artykułu, może być wykorzystane na pomoc techniczną i administracyjną w ramach wdrażania EDIP i Instrumentu Wsparcia Ukrainy, taką jak działania przygotowawcze, monitorowanie, kontrola, audyt i ocena, w tym badania cen oraz instytucjonalne systemy i platformy informatyczne, a także na wszelką inną pomoc techniczną i administracyjną lub wydatki związane z personelem poniesione przez Komisję w związku z zarządzaniem EDIP i Instrumentem Wsparcia Ukrainy.

7. Zobowiązania budżetowe z tytułu działań trwających dłużej niż jeden rok budżetowy można rozłożyć na kilka lat na roczne raty.

8. Jeżeli jest to niezbędne, aby umożliwić zarządzanie działaniami, które nie zostaną zakończone przed dniem 31 grudnia 2027 r., w budżecie Unii można zapisywać do 2033 r. środki na pokrycie wydatków niezbędnych do realizacji celów określonych w art. 4 w odniesieniu do EDIP lub, w stosownych przypadkach, w art. 22 w odniesieniu do Instrumentu Wsparcia Ukrainy, aby umożliwić zarządzanie działaniami, które nie zostaną zakończone przez końcem obowiązywania EDIP lub Instrumentu Wsparcia Ukrainy, oraz środki na pokrycie wydatków związanych z mającymi zasadnicze znaczenie działaniami operacyjnymi i usługami.

ROZDZIAŁ II

EDIP

SEKCJA 1

PRZEPISY OGÓLNE MAJĄCE ZASTOSOWANIE DO EDIP

Artykuł 4

Cele

1. Celem EDIP jest zwiększenie konkurencyjności i gotowości EDTIB poprzez inicjowanie i przyspieszenie dostosowania przemysłu do zmian strukturalnych wynikających ze zmieniającego się środowiska bezpieczeństwa. W szczególności celem EDIP jest:

2. EDIP jest wdrażany z uwzględnieniem celów Strategicznego kompasu na rzecz bezpieczeństwa i obrony i jest spójny zarówno z priorytetami w zakresie zdolności obronnych uzgodnionymi wspólnie przez państwa członkowskie w ramach wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa (WPZiB), w szczególności w kontekście planu rozwoju zdolności (CDP), jak i z możliwościami współpracy określonymi w skoordynowanym rocznym przeglądzie w zakresie obronności (CARD).

3. EDIP jest spójny ze współpracą państw członkowskich w ramach stałej współpracy strukturalnej (PESCO), inicjatywami i projektami EDA oraz cywilną i wojskową pomocą Unii dla Ukrainy. EDIP uwzględnia w należyty sposób odpowiednie działania prowadzone przez Organizację Traktatu Północnoatlantyckiego (NATO) i innych partnerów, jeżeli takie działania służą interesom Unii w zakresie bezpieczeństwa i obrony.

Artykuł 5

Dodatkowe zasoby finansowe

1. Państwa członkowskie, instytucje, organy i jednostki organizacyjne Unii, państwa trzecie, organizacje międzynarodowe, międzynarodowe instytucje finansowe lub inne osoby trzecie mogą zapewnić dodatkowe wkłady finansowe na rzecz EDIP, w tym Funduszu na rzecz Przyspieszenia Transformacji Łańcuchów Dostaw w Sektorze Obronności (FAST), o którym mowa w art. 14 niniejszego rozporządzenia, zgodnie z art. 211 ust. 2 rozporządzenia finansowego. Takie wkłady finansowe stanowią zewnętrzne dochody przeznaczone na określony cel w rozumieniu art. 21 ust. 2 lit. a), d) lub e) lub art. 21 ust. 5 rozporządzenia finansowego.

2. Jeżeli wkłady państw członkowskich wspierane z Instrumentu na rzecz Odbudowy i Zwiększania Odporności przyczyniają się do osiągnięcia co najmniej jednego z celów określonych w art. 4 rozporządzenia (UE) 2021/241, są one wykorzystywane na rzecz danego państwa członkowskiego i mogą, na zasadzie odstępstwa od art. 20 ust. 6 niniejszego rozporządzenia i art. 193 ust. 1 rozporządzenia finansowego, zostać wykorzystane z myślą o przyczynieniu się do finansowania kwalifikujących się działań na podstawie art. 12 niniejszego rozporządzenia w wysokości do 100 % kosztów kwalifikowalnych.

Na zasadzie odstępstwa od art. 5 ust. 2, art. 18 ust. 4 lit. d) i art. 19 ust. 3 lit. d) rozporządzenia (UE) 2021/241 oraz od kryterium 2.4 określonego w załączniku V do tego rozporządzenia zasada „nie czyń poważnych szkód” nie ma zastosowania do wkładów państw członkowskich wspieranych w ramach Instrumentu na rzecz Odbudowy i Zwiększania Odporności, pod warunkiem że w odpowiedniej umowie z Komisją o przyznanie wkładu dane państwo członkowskie uzasadni, że nie jest wykonalne ani odpowiednie zapewnienie zgodności danego rodzaju działań - które mają być wspierane na podstawie niniejszego rozporządzenia - z zasadą „nie czyń poważnych szkód”.

3. Dodatkowe kwoty otrzymane na mocy umów dwustronnych lub wielostronnych zawartych na podstawie art. 17 rozporządzenia Rady (UE) 2025/1106 (38) stanowią zewnętrzne dochody przeznaczone na określony cel w rozumieniu art. 21 ust. 5 rozporządzenia finansowego i są wykorzystywane na potrzeby EDIP zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

4. Zasoby przydzielone państwom członkowskim w ramach zarządzania dzielonego mogą, na wniosek danych państw członkowskich, zostać przesunięte do EDIP z zastrzeżeniem warunków określonych w rozporządzeniu (UE) 2021/1060. Komisja wykonuje te zasoby bezpośrednio zgodnie z art. 62 ust. 1 akapit pierwszy lit. a) rozporządzenia finansowego lub pośrednio zgodnie z lit. c) tego akapitu. Zasoby te wykorzystuje się na rzecz danego państwa członkowskiego.

5. W odniesieniu do kwot wniesionych zgodnie z ust. 1 niniejszego artykułu dane państwo członkowskie może podjąć decyzję o tym, które części tych kwot mają zostać udostępnione wszystkim podmiotom kwalifikującym się do finansowania na podstawie niniejszego rozporządzenia, tak aby mogły one zostać udostępnione wyłącznie na rzecz danego państwa członkowskiego lub aby mogły one zostać udostępnione dodatkowo na rzecz innych państw członkowskich. Jeżeli kwoty zostały udostępnione na rzecz danego państwa członkowskiego lub dodatkowo na rzecz innych państw członkowskich, kwoty takie mogą, na zasadzie odstępstwa od art. 20 ust. 6 niniejszego rozporządzenia i art. 193 ust. 1 rozporządzenia finansowego, zostać wykorzystane z myślą o przyczynieniu się do finansowania kwalifikujących się działań na podstawie art. 12 niniejszego rozporządzenia w wysokości do 100 % kosztów kwalifikowalnych.

6. Jeżeli w ramach zarządzania bezpośredniego lub pośredniego Komisja nie podjęła zobowiązania prawnego w odniesieniu do zasobów przesuniętych zgodnie z ust. 4 niniejszego artykułu, najpóźniej do dnia 31 grudnia 2028 r. odpowiednie niewykorzystane zasoby mogą zostać przesunięte z powrotem do jednego lub większej liczby odpowiednich programów źródłowych na wniosek danego państwa członkowskiego, zgodnie z warunkami określonymi w rozporządzeniu (UE) 2021/1060.

Artykuł 6

Finansowanie alternatywne, łączone i skumulowane

1. EDIP jest wdrażany w synergii z innymi programami unijnymi. Działanie, które otrzymało wkład w ramach innego programu unijnego, może również otrzymać wkład w ramach EDIP, pod warunkiem że wkłady te nie pokrywają tych samych kosztów. Zasady odpowiedniego programu unijnego mają zastosowanie do odpowiedniego wkładu lub do wszystkich wkładów można zastosować jeden zbiór przepisów dowolnego z programów unijnych zapewniających wkład, i można zaciągnąć jedno zobowiązanie prawne. Skumulowane wsparcie z budżetu Unii nie przekracza łącznych kosztów kwalifikowalnych działania i może być obliczane na zasadzie proporcjonalnej, zgodnie z dokumentami określającymi warunki udzielenia wsparcia.

2. W celu otrzymania pieczęci doskonałości w ramach EDIP działania muszą spełniać wszystkie następujące warunki:

3. Zgodnie z odpowiednimi przepisami rozporządzenia (UE) 2021/1060 wnioskom złożonym w odpowiedzi na zaproszenie do składania wniosków w ramach EDIP, którym przyznano pieczęć doskonałości, można udzielić wsparcia z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego (EFRR) lub Europejskiego Funduszu Społecznego Plus (EFS+).

Artykuł 7

Wykonywanie i formy finansowania unijnego

1. EDIP jest wdrażany w ramach zarządzania bezpośredniego zgodnie z rozporządzeniem finansowym lub w ramach zarządzania pośredniego z podmiotami, o których mowa w art. 62 ust. 1 lit. c) rozporządzenia finansowego.

2. Bez uszczerbku dla art. 20 ust. 3 niniejszego rozporządzenia finansowanie unijne może być udzielane w dowolnej formie określonej w rozporządzeniu finansowym, w szczególności w formie dotacji, nagród, zamówień i instrumentów finansowych w ramach działań łączonych na podstawie Programu InvestEU zgodnie z tytułem X rozporządzenia finansowego.

3. W odniesieniu do działań, o których mowa w art. 12 ust. 1 niniejszego rozporządzenia, w przypadku których zapewnia się finansowanie unijne w formie dotacji i w przypadku których osiągany jest zysk, Komisja jest uprawniona do odzyskania odsetka zysku odpowiadającego wkładowi Unii w koszty kwalifikowalne faktycznie poniesione przez beneficjenta realizującego działanie, do wysokości ostatecznej kwoty wkładu Unii. Na zasadzie odstępstwa od art. 195 ust. 2 rozporządzenia finansowego zysk oblicza się na podstawie nadwyżki wpływów w stosunku do kosztów kwalifikowalnych działania, przy czym wpływy są ograniczone do finansowania unijnego, finansowania przez państwa członkowskie, w tym zamówień, innych dochodów wygenerowanych w trakcie działania oraz dochodów wynikających z działania. Programy prac, o których mowa w art. 21 niniejszego rozporządzenia, mogą zawierać dalsze szczegóły.

4. Na zasadzie odstępstwa od art. 196 ust. 2 rozporządzenia finansowego wkłady finansowe mogą, w stosownych przypadkach i gdy jest to konieczne do realizacji działania, obejmować działania rozpoczęte i koszty poniesione przed datą złożenia wniosku dotyczącego tych działań, pod warunkiem że działania te nie rozpoczęły się przed dniem 5 marca 2024 r. i nie zostały zakończone przed podpisaniem umowy o udzielenie dotacji.

Artykuł 8

Państwa trzecie stowarzyszone z EDIP

Uczestnictwo w EDIP jest otwarte dla członków państw stowarzyszonych, zgodnie z warunkami ustanowionymi w Porozumieniu o Europejskim Obszarze Gospodarczym.

Artykuł 9

Kwalifikujące się podmioty prawne

1. Wyłącznie podmioty prawne mające siedzibę w Unii lub w państwie stowarzyszonym i posiadające swoje zarządcze struktury wykonawcze w Unii lub w państwie stowarzyszonym kwalifikują się do bycia odbiorcami finansowania unijnego na podstawie niniejszego rozporządzenia.

2. Oprócz kryteriów określonych zgodnie z rozporządzeniem finansowym zastosowanie mają kryteria kwalifikowalności określone w ust. 3-9 niniejszego artykułu.

3. Infrastruktura, obiekty, aktywa i zasoby odbiorców finansowania unijnego, którzy uczestniczą w danym działaniu, wykorzystywane na potrzeby tego działania, muszą być zlokalizowane na terytorium państwa członkowskiego lub państwa stowarzyszonego przez cały czas realizacji działania.

4. Na zasadzie odstępstwa od ust. 3 niniejszego artykułu, jeżeli odbiorcy finansowania unijnego, którzy uczestniczą w danym działaniu, nie mają łatwo dostępnych alternatyw ani odpowiednich infrastruktury, obiektów, aktywów i zasobów w Unii ani w państwie stowarzyszonym, mogą oni korzystać ze swojej infrastruktury oraz swoich obiektów, aktywów lub zasobów zlokalizowanych lub przechowywanych poza terytorium państw członkowskich lub państw stowarzyszonych, pod warunkiem że takie korzystanie nie jest sprzeczne z interesami Unii lub jej państw członkowskich w zakresie bezpieczeństwa i obrony, obejmującymi poszanowanie zasady stosunków dobrosąsiedzkich, i że odbywa się ono w sposób spójny z celami określonymi w art. 4. Koszty związane z działaniami wykorzystującymi taką infrastrukturę lub takie obiekty, aktywa lub zasoby nie kwalifikują się do wsparcia w ramach EDIP.

5. Odbiorcy finansowania unijnego udzielanego w ramach EDIP nie mogą podlegać kontroli ze strony niestowarzyszonego państwa trzeciego ani podmiotu z niestowarzyszonego państwa trzeciego.

6. Na zasadzie odstępstwa od ust. 5 niniejszego artykułu podmiot prawny mający siedzibę w Unii lub w państwie stowarzyszonym i kontrolowany przez niestowarzyszone państwo trzecie lub podmiot z niestowarzyszonego państwa trzeciego kwalifikuje się do bycia odbiorcą finansowania unijnego, jeżeli Komisji udzielono gwarancji zatwierdzonych zgodnie z procedurami krajowymi państwa członkowskiego lub państwa stowarzyszonego, w którym podmiot ten ma siedzibę, takich jak odpowiednie środki podejmowane w ramach monitorowania w rozumieniu art. 2 pkt 3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/452 (39).

Gwarancje, o których mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, zapewniają, aby udział w działaniu podmiotu prawnego, o którym mowa w tym akapicie, nie był sprzeczny z interesami Unii i jej państw członkowskich w zakresie bezpieczeństwa i obrony ustalonymi w ramach WPZiB na podstawie tytułu V TUE, obejmującymi poszanowanie zasady stosunków dobrosąsiedzkich, lub z celami określonymi w art. 4 niniejszego rozporządzenia. Gwarancje te w szczególności potwierdzają, że na potrzeby danego działania istnieją środki zapewniające, aby:

Jeżeli państwo członkowskie lub państwo stowarzyszone, w którym dany podmiot prawny ma siedzibę, uznają to za stosowne, mogą być udzielone dodatkowe gwarancje.

Komisja informuje komitet, o którym mowa w art. 77, o każdym podmiocie prawnym uznanym za kwalifikujący się do bycia odbiorcą finansowania unijnego zgodnie z niniejszym ustępem.

7. Gwarancje, o których mowa w ust. 6 niniejszego artykułu, mogą się opierać na standardowym wzorze opracowanym przez Komisję, wspomaganą przez komitet, o którym mowa w art. 77, tak by zapewnić zharmonizowane podejście w całej Unii.

8. Przeprowadzając kwalifikujące się działanie, odbiorcy mogą także współpracować z podmiotami prawnymi mającymi siedzibę poza terytorium państw członkowskich lub państw stowarzyszonych, lub kontrolowanymi przez niestowarzyszone państwo trzecie lub przez podmiot z niestowarzyszonego państwa trzeciego, w tym poprzez wykorzystywanie aktywów, infrastruktury, obiektów i zasobów takich podmiotów prawnych, pod warunkiem że takie wykorzystywanie nie jest sprzeczne z interesami Unii i jej państw członkowskich w zakresie bezpieczeństwa i obrony, obejmującymi poszanowanie zasady stosunków dobrosąsiedzkich, ani z celami określonymi w art. 4.

Niestowarzyszone państwo trzecie lub inny podmiot z niestowarzyszonego państwa trzeciego nie mogą uzyskać nieuprawnionego dostępu do informacji niejawnych związanych z prowadzeniem danego działania; unika się też potencjalnych negatywnych skutków, jakie dla bezpieczeństwa dostaw mogą mieć czynniki o kluczowym znaczeniu dla danego działania.

Koszty związane ze współpracą z podmiotami prawnymi mającymi siedzibę poza terytorium państw członkowskich lub państw stowarzyszonych lub kontrolowanymi przez niestowarzyszone państwo trzecie lub podmiot z niestowarzyszonego państwa trzeciego nie kwalifikują się do wsparcia w ramach EDIP.

9. Ust. 5 i 6 nie mają zastosowania do:

SEKCJA 2

KWALIFIKUJĄCE SIĘ DZIAŁANIA

Artykuł 10

Kwalifikujące się działania

1. Działania kwalifikujące się do finansowania w ramach EDIP służą realizacji celów określonych w art. 4 i mogą przyjąć jedną z następujących form lub mogą stanowić ich połączenie:

2. Do finansowania w ramach EDIP nie kwalifikują się następujące działania:

3. W przypadku zamówień udzielanych na podstawie art. 11, 13 i 35, które to zamówienia są wspierane z finansowania unijnego, koszt komponentów pochodzących spoza Unii i państw stowarzyszonych nie może przekraczać 35 % szacunkowego kosztu komponentów produktu końcowego. Żaden komponent nie może pochodzić z państw trzecich, które naruszają interesy Unii i jej państw członkowskich w zakresie bezpieczeństwa i obrony.

4. W przypadku działań prowadzonych na podstawie art. 12 i działań prowadzonych na podstawie art. 35, innych niż działania w zakresie zamówień, koszt komponentów pochodzących spoza Unii i państw stowarzyszonych nie może przekraczać 35 % szacunkowego kosztu komponentów produktu, w odniesieniu do którego zwiększenie zdolności produkcyjnych jest wspierane z finansowania unijnego. Żaden komponent produktu, w odniesieniu do którego zwiększenie zdolności produkcyjnych jest wspierane z finansowania unijnego, nie może pochodzić z państw trzecich, które naruszają interesy Unii i jej państw członkowskich w zakresie bezpieczeństwa i obrony.

5. Odbiorcy finansowania unijnego lub, w stosownych przypadkach, wykonawcy muszą mieć możliwość decydowania - bez podlegania ograniczeniom nakładanym przez niestowarzyszone państwa trzecie lub podmioty z niestowarzyszonych państw trzecich - o określeniu, dostosowaniu i rozwoju projektu danych produktów związanych z obronnością, w tym mieć prawną możliwość zastąpienia lub usunięcia komponentów, które podlegają ograniczeniom nałożonym przez niestowarzyszone państwa trzecie lub podmioty z niestowarzyszonych państw trzecich.

6. Bez uszczerbku dla art. 5 dyrektywy 2009/43/WE państwa członkowskie mogą publikować generalne zezwolenia na transfer w odniesieniu do transferu do innych państw członkowskich produktów związanych z działaniami wspieranymi w ramach EDIP.

Artykuł 11

Działania dotyczące zamówień realizowanych na zasadzie współpracy

1. Działania dotyczące zamówień realizowanych na zasadzie współpracy obejmują działania dotyczące współpracy podmiotów prawnych w zakresie zamówień na takie produkty związane z obronnością na każdym etapie cyklu życia tych produktów, w tym w celu ustanowienia, zarządzania i utrzymywania pul gotowości przemysłu obronnego.

2. Do działań dotyczących zamówień realizowanych na zasadzie współpracy kwalifikują się wyłącznie następujące podmioty prawne:

3. Działania dotyczące zamówień realizowanych na zasadzie współpracy prowadzone są przez:

4. Państwa członkowskie i państwa stowarzyszone prowadzące działanie dotyczące zamówienia realizowanego na zasadzie współpracy jednomyślnie wyznaczają pełnomocnika ds. zamówień, który działa w ich imieniu na potrzeby tego zamówienia realizowanego na zasadzie współpracy. Pełnomocnik ds. zamówień przeprowadza postępowania o udzielenie zamówień i zawiera wynikające z nich umowy z wykonawcami w imieniu uczestniczących państw. Pełnomocnik ds. zamówień może uczestniczyć w danym działaniu jako beneficjent i występować w roli koordynatora ze strony konsorcjum podmiotów prawnych, i tym samym może mieć możliwość zarządzania środkami finansowymi z EDIP i środkami finansowymi z uczestniczących państw członkowskich i państw stowarzyszonych oraz łączenia tych środków.

5. Postępowania o udzielenie zamówień, o których mowa w ust. 4, opierają się na umowie podpisywanej przez uczestniczące państwa członkowskie i państwa stowarzyszone z pełnomocnikiem ds. zamówień na warunkach określonych w programie prac. Umowa określa w szczególności praktyczne ustalenia regulujące zamówienia realizowane na zasadzie współpracy i proces podejmowania decyzji w odniesieniu do wyboru procedury, oceny ofert i udzielenia zamówienia.

6. Pełnomocnik ds. zamówień stosuje kryteria równoważne z kryteriami określonymi w art. 9 w odniesieniu do swoich postępowań o udzielenie zamówienia i umów z wykonawcami oraz wymaga, aby kryteria te były stosowane wobec podwykonawców.

7. Na zasadzie odstępstwa od ust. 6, aby uwzględnić współpracę przemysłową z niestowarzyszonymi państwami trzecimi, zamówienie realizowane na zasadzie współpracy, w którym uczestniczy podwykonawca, któremu przydzielono między 15 % a 35 % wartości zamówienia i który nie ma siedziby ani zarządczych struktur wykonawczych w Unii ani w państwie stowarzyszonym, kwalifikuje się do wsparcia w ramach EDIP, pod warunkiem że przed datą wejścia w życie niniejszego rozporządzenia wykonawca i dany podwykonawca nawiązali bezpośredni stosunek umowny dotyczący produktu związanego z obronnością.

8. Pełnomocnicy ds. zamówień powiadamiają Komisję o gwarancjach, o których mowa w art. 9 ust. 6. Dalsze informacje na temat tych gwarancji są udostępniane Komisji na jej wniosek. Komisja informuje komitet, o którym mowa w art. 77, o każdym powiadomieniu przekazanym zgodnie z niniejszym ustępem.

9. Przed rozpoczęciem postępowania o udzielenie zamówienia w odniesieniu do działania dotyczącego zamówienia realizowanego na zasadzie współpracy na podstawie niniejszego rozporządzenia pełnomocnik ds. zamówień odpowiednio informuje państwa członkowskie, które nie uczestniczą w planowanym postępowaniu, i umożliwia im przedstawienie w rozsądnym czasie uzasadnionego wniosku o zakupienie dla nich przez pełnomocnika ds. zamówień dodatkowych ilości produktów związanych z obronnością. Jeżeli taki wniosek zostanie przedstawiony, w zamówieniu realizowanym na zasadzie współpracy zastrzega się prawo uczestniczących instytucji zamawiających do zakupienia dodatkowych ilości produktów związanych z obronnością dla takich państw członkowskich, bez uszczerbku dla mających zastosowanie przepisów prawa Unii i prawa krajowego, które dotyczą wywozu produktów związanych z obronnością.

10. Przed rozpoczęciem postępowania o udzielenie zamówienia w odniesieniu do działania dotyczącego zamówienia realizowanego na zasadzie współpracy na podstawie niniejszego rozporządzenia pełnomocnik ds. zamówień informuje również, w miarę możliwości, państwa stowarzyszone i Ukrainę o planowanym postępowaniu i daje im możliwość przedstawienia mu uzasadnionego wniosku dotyczącego zakupienia dla nich dodatkowych ilości produktów związanych z obronnością. Jeżeli taki wniosek zostanie przedstawiony, w zamówieniu realizowanym na zasadzie współpracy zastrzega się prawo uczestniczących instytucji zamawiających do zakupienia dodatkowych ilości produktów związanych z obronnością dla państw stowarzyszonych i dla Ukrainy.

Artykuł 12

Działania na rzecz wzmocnienia przemysłu

1. Działania na rzecz wzmocnienia przemysłu obejmują działania związane z przyspieszeniem dostosowania do zmian strukturalnych zdolności produkcyjnych produktów związanych z obronnością, w tym ich komponentów i odpowiadających im surowców, o ile są one przeznaczone lub wykorzystywane w całości do produkcji produktów związanych z obronnością, w szczególności:

2. W przypadku działań, o których mowa w ust. 1 lit. d), działanie jest prowadzone przez podmioty prawne współpracujące w ramach konsorcjum składającego się z co najmniej trzech kwalifikujących się podmiotów prawnych, spośród których co najmniej dwa mają siedzibę w różnych państwach członkowskich. Co najmniej trzy spośród tych kwalifikujących się podmiotów prawnych, które mają siedziby w co najmniej dwóch różnych państwach członkowskich, nie mogą, w trakcie całego okresu prowadzenia działania, być kontrolowane, bezpośrednio lub pośrednio, przez ten sam podmiot prawny, ani nie mogą kontrolować siebie nawzajem.

3. Niezależnie od ust. 2, działania, o których mowa w ust. 1, mogą być prowadzone przez SEAP.

4. W przypadku produkcji amunicji i pocisków rakietowych odbiorcy finansowania unijnego lub odpowiednie organy rządowe danych państw członkowskich mają możliwość decydowania - bez podlegania ograniczeniom nakładanym przez niestowarzyszone państwa trzecie lub podmioty z niestowarzyszonych państw trzecich - o określeniu, dostosowaniu i rozwoju projektu danego produktu związanego z obronnością, w tym mają prawną możliwość zastąpienia lub usunięcia komponentów, które podlegają ograniczeniom nałożonym przez niestowarzyszone państwa trzecie lub podmioty z niestowarzyszonych państw trzecich, lub alternatywnie, na zasadzie odstępstwa od art. 10 ust. 5, ci odbiorcy lub te organy uzyskują od niestowarzyszonego państwa trzeciego lub od danego podmiotu z niestowarzyszonego państwa trzeciego prawnie wiążące zobowiązanie, że otrzymają taką możliwość w rozsądnym terminie współmiernym do złożoności danego działania, a w każdym razie nie później niż do dnia 31 grudnia 2033 r.

Artykuł 13

Działania wspierające

1. Działania wspierające obejmują:

2. W przypadku działań, o których mowa w ust. 1 lit. a), działanie jest prowadzone przez podmioty prawne współpracujące w ramach konsorcjum składającego się z co najmniej trzech kwalifikujących się podmiotów prawnych, spośród których co najmniej dwa mają siedzibę w co najmniej dwóch różnych państwach członkowskich. Co najmniej trzy spośród tych kwalifikujących się podmiotów prawnych nie mogą, w trakcie całego okresu przeprowadzania działania, być kontrolowane, bezpośrednio lub pośrednio, przez ten sam podmiot prawny, ani nie mogą kontrolować siebie nawzajem.

3. Niezależnie od ust. 2, działania, o których mowa w ust. 1, mogą być prowadzone przez SEAP.

SEKCJA 3

FUNDUSZ NA RZECZ PRZYSPIESZENIA TRANSFORMACJI ŁAŃCUCHÓW DOSTAW W SEKTORZE OBRONNOŚCI (FAST)

Artykuł 14

Fundusz na rzecz Przyspieszenia Transformacji Łańcuchów Dostaw w Sektorze Obronności (FAST)

1. W celu lewarowania, zmniejszenia ryzyka i przyspieszenia inwestycji niezbędnych do zwiększenia zdolności produkcyjnych MŚP i małych spółek o średniej kapitalizacji spełniających kryteria równoważne z kryteriami określonymi w art. 9 ust. 1 i, w stosownych przypadkach, art. 9 ust. 3 i 4, można ustanowić działanie łączone oferujące wsparcie dłużne, wsparcie kapitałowe lub obydwa rodzaje wsparcia - o nazwie „Fundusz na rzecz Przyspieszenia Transformacji Łańcuchów Dostaw w Sektorze Obronności” (FAST). Działanie to wdrażane jest zgodnie z tytułem X rozporządzenia finansowego i z rozporządzeniem (UE) 2021/523.

2. FAST realizuje następujące cele szczegółowe:

SEKCJA 4

ZAMÓWIENIA

Artykuł 15

Zamówienia przy wsparciu ze strony Komisji

1. Zgodnie z art. 168 rozporządzenia finansowego państwa członkowskie mogą zwrócić się do Komisji, aby:

2. W przypadku gdy instytucje zamawiające z państw członkowskich zwracają się do Komisji, aby działała zgodnie z ust. 1 niniejszego artykułu, uznaje się, że spełniły one wymogi określone w dyrektywie 2009/81/WE.

3. Na zasadzie odstępstwa od art. 168 ust. 2 akapit drugi rozporządzenia finansowego państwo stowarzyszone może zwrócić się do Komisji, aby uczestniczyła we wspólnych zamówieniach zgodnie z ust. 1 lit. a) niniejszego artykułu. Do takich wspólnych zamówień zastosowanie mają inne warunki określone w art. 168 ust. 2 rozporządzenia finansowego.

4. Na zasadzie odstępstwa od art. 168 ust. 3 rozporządzenia finansowego państwo stowarzyszone wraz z co najmniej jednym państwem członkowskim może zwrócić się do Komisji, aby działała w charakterze centralnej jednostki zakupującej, o której mowa w ust. 1 lit. b) niniejszego artykułu. W przypadku gdy Komisja działa jako centralna jednostka zakupująca, stosuje się warunki równoważne warunkom określonym w art. 168 ust. 3 rozporządzenia finansowego.

5. Oprócz warunków określonych w rozporządzeniu finansowym postępowanie o udzielenie zamówienia, o którym mowa w ust. 1, 3 i 4 niniejszego artykułu, musi spełniać następujące warunki:

6. W przypadku gdy Komisja działa jako centralna jednostka zakupująca zgodnie z ust. 1 lit. b) i ust. 4, może ona zamawiać, na rzecz lub w imieniu państw członkowskich lub państw stowarzyszonych komponenty i surowce niezbędne dla dostaw produktów związanych z obronnością w celu budowania rezerw strategicznych przez państwa uczestniczące, w tym gromadzenia zapasów.

7. W przypadku gdy jest to należycie uzasadnione wyjątkowo pilną sytuacją, Komisja może, na zasadzie odstępstwa od art. 175 ust. 1 rozporządzenia finansowego, zwrócić się o dostawę produktów związanych z obronnością od daty wysłania projektów umów wynikających z zamówienia przeprowadzonego do celów niniejszego rozporządzenia.

8. W celu zawarcia umów zakupu z podmiotami gospodarczymi przedstawiciele Komisji lub eksperci wyznaczeni przez Komisję mogą przeprowadzać kontrole na miejscu we współpracy z odpowiednimi organami krajowymi w miejscach, w których znajdują się obiekty produkcyjne odpowiednich produktów związanych z obronnością.

9. Niniejszy artykuł pozostaje bez uszczerbku dla obowiązujących przepisów prawa Unii i prawa krajowego regulujących własność, wywóz i transfer produktów związanych z obronnością.

10. Komisja zapewnia równe traktowanie uczestniczących państw podczas przeprowadzania postępowań o udzielenie zamówienia i wykonywania wynikających z nich umów.

11. Oprócz warunków określonych w rozporządzeniu finansowym kryteria równoważne z kryteriami określonymi w art. 9 ust. 1, 3 i 4 niniejszego rozporządzenia stosuje się również do oferentów, wykonawców i podwykonawców w umowach wynikających z zamówień udzielanych na podstawie niniejszego artykułu.

12. W przypadku zamówienia udzielanego na podstawie ust. 1 lit. a) i ust. 3 niniejszego artykułu zastosowanie mają zasady określone w art. 10 ust. 3 i 5.

Artykuł 16

Zakup z wyprzedzeniem produktów związanych z obronnością

1. Wspólne zamówienia, o których mowa w art. 15 ust. 1 lit. a), mogą przybrać formę umów zakupu z wyprzedzeniem produktów związanych z obronnością, wynegocjowanych i zawartych w imieniu lub na rzecz państw uczestniczących. Umowy takie mogą obejmować mechanizm przedpłaty za produkcję takich produktów w zamian za prawo do rezultatu, który może obejmować jedynie części zamówienia dotyczące kosztów jednorazowych, w tym rezerwację zdolności produkcyjnych.

2. W przypadku gdy umowy, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, zawierają mechanizm przedpłaty, płatność z góry na rzecz wykonawcy może być pokrywana z puli środków finansowych, o której mowa w art. 3 ust. 1. Wkłady państw uczestniczących, o których mowa w art. 5, są uwzględniane na równych warunkach w podziale na poszczególne pozycje zamówione przez państwa uczestniczące.

3. W przypadkach gdy wynegocjowane ilości przekraczają popyt, Komisja, na wniosek danych państw uczestniczących, ustanawia mechanizm realokacji do krajowych zapasów lub ustanawiania puli gotowości przemysłu obronnego.

Artykuł 17

Pośredniczenie w zawieraniu umów odbioru

1. Komisja ustanawia system ułatwiający zawieranie umów odbioru związanych z przemysłowym zwiększeniem zdolności produkcyjnych EDTIB między państwami członkowskimi i, w stosownych przypadkach, państwami stowarzyszonymi z jednej strony, oraz podmiotami gospodarczymi z EDTIB, z drugiej strony, zgodnie z przepisami Unii dotyczącymi konkurencji i zamówień. Komisja zapewnia, aby niestowarzyszone państwa trzecie i podmioty z niestowarzyszonego państwa trzeciego nie miały dostępu do informacji niejawnych lub informacji szczególnie chronionych związanych z tym działaniem oraz aby pracownicy lub inne osoby uczestniczące w działaniu posiadały krajowe poświadczenie bezpieczeństwa wydane przez państwo członkowskie lub państwo stowarzyszone.

2. System, o którym mowa w ust. 1, umożliwia zainteresowanym państwom członkowskim i państwom stowarzyszonym składanie ofert zakupu produktów związanych z obronnością ze wskazaniem:

3. System, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, umożliwia producentom produktów związanych z obronnością, którzy spełniają kryteria równoważne z kryteriami określonymi w art. 9 ust. 1, 3 i 4, składanie ofert sprzedaży ze wskazaniem:

4. Na podstawie ofert zakupu i sprzedaży otrzymanych zgodnie z ust. 2 i 3 Komisja kontaktuje odpowiednich producentów produktów związanych z obronnością z zainteresowanymi państwami członkowskimi i państwami stowarzyszonymi.

5. W następstwie kontaktów, o których mowa w ust. 4 niniejszego artykułu, zainteresowane państwa mogą zwrócić się do Komisji o udział w postępowaniu o wspólne udzielenie zamówienia lub w postępowaniu o udzielenie zamówienia w ich imieniu lub na ich rzecz zgodnie z art. 15.

6. Pula środków finansowych, o której mowa w art. 3 ust. 1, może obejmować części zamówienia dotyczące kosztów jednorazowych, w tym rezerwację zdolności produkcyjnych.

SEKCJA 5

KRYTERIA UDZIELENIA ZAMÓWIENIA I PROGRAMY PRAC

Artykuł 18

Kryteria udzielenia zamówienia

1. Wnioski dotyczące działań są oceniane w świetle celów określonych dla danego działania, spodziewanych rezultatów odpowiedniego działania oraz jakości i efektywności jego realizacji. W szczególności ocena ta obejmuje co najmniej jedno z następujących kryteriów:

2. Oprócz kryteriów określonych w ust. 1 niniejszego artykułu wnioski w sprawie działań dotyczących zamówień realizowanych na zasadzie współpracy, o których to działaniach mowa w art. 11, są oceniane na podstawie następujących kryteriów:

3. Oprócz kryteriów określonych w ust. 1 niniejszego artykułu wnioski dotyczące działań na rzecz wzmocnienia przemysłu, o których mowa w art. 12, są oceniane na podstawie następujących kryteriów:

4. W programach prac, o których mowa w art. 21, określa się dalsze szczegóły dotyczące stosowania kryteriów określonych w ust. 1 niniejszego artykułu, w tym wagę poszczególnych kryteriów, które mają być stosowane. Nie określa się w nich indywidualnych progów.

5. Komisję oceniającą mogą wspierać niezależni eksperci zewnętrzni zgodnie z art. 153 ust. 3 rozporządzenia finansowego. Programy pracy mogą określać, że ci eksperci są zobowiązani do posiadania ważnego poświadczenia bezpieczeństwa osobowego.

Artykuł 19

Procedura wyboru i udzielenia zamówienia

Z wyjątkiem działań, o których mowa w art. 11, art. 13 ust. 1 lit. g) i art. 10 ust. 1 lit. d), Komisja przyznaje środki finansowe na mocy niniejszego rozdziału w drodze aktów wykonawczych. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 77 ust. 4.

Artykuł 20

Wkład finansowy Unii

1. W przypadku działań, o których mowa w art. 13 i 35 niniejszego rozporządzenia, oraz, na zasadzie odstępstwa od art. 193 ust. 1 rozporządzenia finansowego, jeżeli wkład finansowy Unii przyjmuje formę dotacji, EDIP może finansować do 100 % kosztów kwalifikowalnych.

2. W przypadku gdy dotacja Unii przyjmuje formę finansowania niepowiązanego z kosztami, zgodnie z art. 183 ust. 3 rozporządzenia finansowego, poziom wkładu Unii przypisanego do każdego działania może opierać się na takich czynnikach, jak:

3. Działania, o których mowa w art. 11 niniejszego rozporządzenia, są finansowane w drodze dotacji w formie finansowania niepowiązanego z kosztami, na podstawie art. 183 ust. 3 rozporządzenia finansowego.

4. Wkład finansowy Unii w każde działanie, o którym mowa w art. 11, nie przekracza 15 % szacunkowej wartości danego zamówienia realizowanego na zasadzie współpracy.

5. Na zasadzie odstępstwa od ust. 4 niniejszego artykułu wkład finansowy Unii w każde działanie, o którym mowa w art. 11, może wynosić do 25 % szacunkowej wartości danego zamówienia realizowanego na zasadzie współpracy, jeżeli spełniony został co najmniej jeden z następujących warunków:

6. W odniesieniu do działań, o których mowa w art. 12, wkład finansowy Unii nie przekracza 35 % kosztów kwalifikowalnych.

7. Na zasadzie odstępstwa od ust. 6 niniejszego artykułu wkład finansowy Unii w każde działanie, o którym mowa w art. 12, może wynosić do 50 % kosztów kwalifikowalnych, jeżeli większość beneficjentów stanowią MŚP lub spółki o średniej kapitalizacji mające siedzibę w państwach członkowskich lub państwach stowarzyszonych lub jeżeli działanie prowadzone jest przez SEAP i jeżeli spełniony został co najmniej jeden z następujących warunków:

8. W programach prac, o których mowa w art. 21, określa się dalsze szczegóły.

Artykuł 21

Programy prac

1. EDIP jest wdrażany w ramach programów prac, o których mowa w art. 110 rozporządzenia finansowego. W stosownych przypadkach programy prac mogą być wieloletnie. Programy prac określają działania i powiązany budżet niezbędne do osiągnięcia celów EDIP oraz, w stosownych przypadkach, całkowitą kwotę zarezerwowaną na działania łączone.

2. Komisja przyjmuje programy prac w drodze aktów wykonawczych. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 77 ust. 4.

3. Programy prac obejmują w szczególności:

4. Przyjmując programy prac Komisja uwzględnia potrzebę spójności między innymi odpowiednimi unijnymi programami i instrumentami.

5. Pula środków finansowych, o której mowa w art. 3 ust. 1, może obejmować wspólne zamówienia, o których mowa w art. 15 ust. 1 lit. a) i które mogą obejmować jedynie części zamówienia dotyczące kosztów jednorazowych, w tym rezerwację zdolności produkcyjnych.

ROZDZIAŁ III

INSTRUMENT WSPARCIA UKRAINY

SEKCJA 1

PRZEPISY OGÓLNE MAJĄCE ZASTOSOWANIE DO INSTRUMENTU WSPARCIA UKRAINY

Artykuł 22

Cele

1. Instrument Wsparcia Ukrainy przyczynia się do odbudowy, rekonstrukcji i modernizacji ukraińskiej DTIB z myślą o zwiększeniu gotowości ukraińskiego przemysłu obronnego, z uwzględnieniem jej ewentualnej przyszłej integracji z EDTIB, w drodze współpracy między Unią a Ukrainą, wzmacniając w ten sposób wzajemną stabilność, bezpieczeństwo, pokój, dobrobyt, odporność i zrównoważoność.

2. Cel określony w ust. 1 realizuje się z naciskiem na zacieśnienie współpracy transgranicznej między EDTIB a ukraińską DTIB, z uwzględnieniem wzmocnienia przemysłu obronnego i potrzeb Ukrainy w zakresie zamówień w dziedzinie obronności, przez tworzenie zdolności produkcyjnych lub ich zwiększenie zgodnie z normami NATO i innymi odpowiednimi normami, ochronę aktywów, pomoc techniczną i wymianę personelu oraz ściślejszą współpracę w zakresie realizowanych na zasadzie współpracy zamówień na produkty związane z obronnością dotyczących Ukrainy i ukraińskiej DTIB, w tym konserwacji tych produktów, oraz licencjonowanie współpracy w zakresie produkcji w ramach partnerstw publiczno-prywatnych lub innych form współpracy, takich jak wspólne przedsięwzięcia. Szczególną uwagę zwraca się na cel, jakim jest wspieranie Ukrainy w stopniowym dostosowaniu się do przepisów, norm, polityk i praktyk Unii z myślą o przyszłym członkostwie w Unii.

Artykuł 23

Dodatkowe zasoby finansowe

1. Państwa członkowskie, instytucje, organy i jednostki organizacyjne Unii, państwa trzecie, organizacje międzynarodowe, międzynarodowe instytucje finansowe lub inne osoby trzecie mogą zapewnić dodatkowe wkłady finansowe na rzecz Instrumentu Wsparcia Ukrainy, zgodnie z art. 208 ust. 2 rozporządzenia finansowego. Takie wkłady finansowe stanowią zewnętrzne dochody przeznaczone na określony cel w rozumieniu art. 21 ust. 2 lit. a), d) lub e) lub art. 21 ust. 5 rozporządzenia finansowego.

2. Dodatkowe kwoty otrzymane na mocy umów dwustronnych lub wielostronnych zawartych na podstawie art. 17 rozporządzenia (UE) 2025/1106 stanowią zewnętrzne dochody przeznaczone na określony cel w rozumieniu art. 21 ust. 5 rozporządzenia finansowego i są wykorzystywane na potrzeby Instrumentu Wsparcia Ukrainy zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

3. Dodatkowe kwoty otrzymane w ramach odpowiednich unijnych środków ograniczających stanowią zewnętrzne dochody przeznaczone na określony cel w rozumieniu art. 21 ust. 5 rozporządzenia finansowego i są wykorzystywane na działania wzmacniające ukraińską DTIB.

4. Zasoby przydzielone państwom członkowskim w ramach zarządzania dzielonego mogą, na wniosek danego państwa członkowskiego, zostać przesunięte do Instrumentu Wsparcia Ukrainy z zastrzeżeniem warunków określonych w rozporządzeniu (UE) 2021/1060. Komisja wykonuje te zasoby bezpośrednio zgodnie z art. 62 ust. 1 akapit pierwszy lit. a) rozporządzenia finansowego lub pośrednio zgodnie z lit. c) tego akapitu. Zasoby te wykorzystuje się na rzecz danego państwa członkowskiego.

5. W odniesieniu do kwot wniesionych zgodnie z ust. 1 niniejszego artykułu dane państwa członkowskie mogą podjąć decyzję o tym, które części tych kwot mają zostać udostępnione wszystkim podmiotom kwalifikującym się do finansowania na podstawie niniejszego rozporządzenia, tak aby mogły one zostać udostępnione wyłącznie na rzecz danych państw członkowskich lub aby mogły one zostać udostępnione dodatkowo na rzecz innych państw członkowskich lub Ukrainy.

6. Jeżeli w ramach zarządzania bezpośredniego lub pośredniego Komisja nie podjęła zobowiązania prawnego w odniesieniu do zasobów przesuniętych zgodnie z ust. 4 niniejszego artykułu, najpóźniej do dnia 31 grudnia 2028 r. odpowiednie niewykorzystane zasoby mogą zostać przesunięte z powrotem do jednego lub większej liczby odpowiednich programów źródłowych na wniosek danego państwa członkowskiego, zgodnie z warunkami określonymi w rozporządzeniu (UE) 2021/1060.

Artykuł 24

Finansowanie alternatywne, łączone i skumulowane

1. Instrument Wsparcia Ukrainy jest wdrażany w synergii z innymi programami unijnymi. Działanie, które otrzymało wkład w ramach programu unijnego, może również otrzymać wkład w ramach Instrumentu Wsparcia Ukrainy, pod warunkiem że wkład ten nie pokrywa tych samych kosztów. Zasady odpowiedniego programu unijnego mają zastosowanie do odpowiedniego wkładu lub do wszystkich wkładów można zastosować jeden zbiór przepisów dowolnego z programów unijnych zapewniających wkład, i można zaciągnąć jedno zobowiązanie prawne. Skumulowane wsparcie z budżetu Unii nie przekracza łącznych kosztów kwalifikowalnych działań i może być obliczane na zasadzie proporcjonalnej, zgodnie z dokumentami określającymi warunki udzielenia wsparcia.

2. W celu otrzymania pieczęci doskonałości w ramach Instrumentu Wsparcia Ukrainy działania muszą spełniać wszystkie następujące warunki:

3. Zgodnie z odpowiednimi przepisami rozporządzenia (UE) 2021/1060 wnioskom złożonym w odpowiedzi na zaproszenie do składania wniosków w ramach Instrumentu Wsparcia Ukrainy, którym przyznano pieczęć doskonałości, można udzielić wsparcia z EFRR lub EFS+.

Artykuł 25

Wykonywanie i formy finansowania unijnego

1. Instrument Wsparcia Ukrainy jest wdrażany w ramach zarządzania bezpośredniego zgodnie z rozporządzeniem finansowym lub w ramach zarządzania pośredniego z podmiotami, o których mowa w art. 62 ust. 1 lit. c) rozporządzenia finansowego.

2. Bez uszczerbku dla art. 33 ust. 3 niniejszego rozporządzenia finansowanie unijne może być udzielane w dowolnej formie określonej w rozporządzeniu finansowym zgodnie z jego tytułem X, z wyjątkiem działań łączonych prowadzonych w ramach Programu InvestEU.

3. W odniesieniu do działań, o których mowa w art. 12 ust. 1 lit. d) niniejszego rozporządzenia, w przypadku których zapewnia się finansowanie unijne w formie dotacji w ramach Instrumentu Wsparcia Ukrainy i w przypadku których osiągany jest zysk, Komisja ma prawo odzyskać odsetek zysku odpowiadający wkładowi Unii w koszty kwalifikowalne faktycznie poniesione przez beneficjenta realizującego działanie, do wysokości ostatecznej kwoty wkładu Unii. Na zasadzie odstępstwa od art. 195 ust. 2 rozporządzenia finansowego zysk oblicza się na podstawie nadwyżki wpływów w stosunku do kosztów kwalifikowalnych działania, przy czym wpływy są ograniczone do finansowania unijnego, finansowania przez państwa członkowskie, w tym zamówień, innych dochodów wygenerowanych w trakcie działania oraz dochodów wynikających z działania. Programy prac, o których mowa w art. 34 niniejszego rozporządzenia, mogą zawierać dalsze szczegóły.

4. Na zasadzie odstępstwa od art. 196 ust. 2 rozporządzenia finansowego wkłady finansowe mogą, w stosownych przypadkach i gdy jest to konieczne do realizacji działania, obejmować działania rozpoczęte i koszty poniesione przed datą złożenia wniosku dotyczącego tych działań, pod warunkiem że działania te nie rozpoczęły się przed dniem 5 marca 2024 r. i nie zostały zakończone przed podpisaniem umowy o udzielenie dotacji.

Artykuł 26

Kwalifikujące się podmioty prawne

1. Wyłącznie podmioty prawne mające siedzibę w Unii lub w Ukrainie i mające swoje zarządcze struktury wykonawcze w Unii lub w Ukrainie kwalifikują się do bycia odbiorcami finansowania unijnego na podstawie niniejszego rozporządzenia.

Podmioty prawne mające siedzibę na obszarach Ukrainy niekontrolowanych przez jej rząd nie kwalifikują się do finansowania na podstawie niniejszego rozporządzenia.

2. Oprócz kryteriów określonych zgodnie z rozporządzeniem finansowym zastosowanie mają kryteria kwalifikowalności określone w ust. 3-9 niniejszego artykułu.

3. Infrastruktura, obiekty, aktywa i zasoby odbiorców finansowania unijnego uczestniczących w działaniu, które są wykorzystywane na potrzeby tego działania, muszą znajdować się na terytorium państwa członkowskiego lub Ukrainy w całym okresie realizacji danego działania.

4. Na zasadzie odstępstwa od ust. 3 niniejszego artykułu, jeżeli odbiorcy finansowania unijnego, którzy uczestniczą w danym działaniu, nie mają łatwo dostępnych alternatyw ani odpowiednich infrastruktury, obiektów, aktywów i zasobów w Unii ani w Ukrainie, mogą oni korzystać ze swojej infrastruktury oraz swoich obiektów, aktywów lub zasobów znajdujących się lub przechowywanych poza terytorium państw członkowskich lub w państwie trzecim innym niż Ukraina, pod warunkiem że takie korzystanie nie jest sprzeczne z interesami Unii i jej państw członkowskich w zakresie bezpieczeństwa i obrony, obejmującymi poszanowanie zasady stosunków dobrosąsiedzkich, i że odbywa się ono w sposób spójny z celami określonymi w art. 22. Koszty związane z działaniami wykorzystującymi taką infrastrukturę, takie obiekty, aktywa lub zasoby nie kwalifikują się do wsparcia w ramach Instrumentu Wsparcia Ukrainy.

5. Do celów działania wspieranego w ramach Instrumentu Wsparcia Ukrainy odbiorcy finansowania unijnego nie mogą podlegać kontroli niestowarzyszonego państwa trzeciego innego niż Ukraina ani podmiotu z innego państwa trzeciego.

6. Na zasadzie odstępstwa od ust. 5 niniejszego artykułu podmiot prawny mający siedzibę w Unii i kontrolowany przez niestowarzyszone państwo trzecie inne niż Ukraina lub przez podmiot z innego państwa trzeciego kwalifikuje się do bycia odbiorcą finansowania unijnego, jeżeli Komisji udostępniono gwarancje zatwierdzone zgodnie z procedurami krajowymi państwa członkowskiego, w którym podmiot ten ma siedzibę, takie jak odpowiednie środki podejmowane w ramach monitorowania w rozumieniu art. 2 pkt 3 rozporządzenia (UE) 2019/452.

Gwarancje, o których mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, zapewniają, aby udział w działaniu podmiotu prawnego, o którym mowa w tym akapicie, nie był sprzeczny z interesami Unii i jej państw członkowskich w zakresie bezpieczeństwa i obrony ustalonymi w ramach WPZiB na podstawie tytułu V TUE, obejmującymi poszanowanie zasady stosunków dobrosąsiedzkich, lub z celami określonymi w art. 22 niniejszego rozporządzenia. Gwarancje te w szczególności potwierdzają, że na potrzeby danego działania istnieją środki zapewniające, aby:

Jeżeli państwo członkowskie, w którym dany podmiot prawny ma siedzibę, uzna to za stosowne, można udzielić dodatkowych gwarancji.

Komisja informuje komitet, o którym mowa w art. 77, o każdym podmiocie prawnym uznanym za kwalifikujący się do bycia odbiorcą finansowania unijnego zgodnie z niniejszym ustępem.

7. Gwarancje, o których mowa w ust. 6 niniejszego artykułu, mogą się opierać na standardowym wzorze opracowanym przez Komisję, wspomaganą przez komitet, o którym mowa w art. 77, tak by zapewnić zharmonizowane podejście w całej Unii.

8. Przeprowadzając kwalifikujące się działanie, odbiorcy mogą także współpracować z podmiotami prawnymi mającymi siedzibę poza terytorium państw członkowskich lub Ukrainy lub kontrolowanymi przez niestowarzyszone państwo trzecie inne niż Ukraina lub przez podmiot z innego państwa trzeciego, w tym poprzez wykorzystywanie aktywów, infrastruktury, obiektów i zasobów takich podmiotów prawnych, pod warunkiem że takie wykorzystywanie nie jest sprzeczne z interesami Unii i jej państw członkowskich w zakresie bezpieczeństwa i obrony, obejmującymi poszanowanie zasady stosunków dobrosąsiedzkich, lub z celami określonymi w art. 22.

Niestowarzyszone państwo trzecie inne niż Ukraina lub podmiot z innego państwa trzeciego nie mogą uzyskać nieuprawnionego dostępu do informacji niejawnych związanych z prowadzeniem danego działania; unika się też potencjalnych negatywnych skutków, jakie dla bezpieczeństwa dostaw mogą mieć czynniki o kluczowym znaczeniu dla danego działania.

Koszty związane ze współpracą z podmiotami prawnymi mającymi siedzibę poza terytorium państw członkowskich lub Ukrainy lub kontrolowanymi przez niestowarzyszone państwo trzecie inne niż Ukraina lub podmiot z innego państwa trzeciego nie kwalifikują się do wsparcia z Instrumentu Wsparcia Ukrainy.

9. Ust. 5-6 nie mają zastosowania do:

SEKCJA 2

KWALIFIKUJĄCE SIĘ DZIAŁANIA

Artykuł 27

Kwalifikujące się działania

1. Działania kwalifikujące się do finansowania w ramach Instrumentu Wsparcia Ukrainy służą realizacji celów określonych w art. 22 i mogą przyjąć jedną z następujących form lub stanowić ich połączenie:

2. Do finansowania w ramach Instrumentu Wsparcia Ukrainy nie kwalifikują się następujące działania:

3. W przypadku zamówień udzielanych na podstawie ust. 1 lit. a) i c), które to zamówienia są wspierane z finansowania unijnego, koszt komponentów pochodzących spoza Unii i Ukrainy nie może przekraczać 35 % szacunkowego kosztu komponentów produktu końcowego. Żaden komponent nie może pochodzić z państw trzecich, które naruszają interesy Unii i jej państw członkowskich w zakresie bezpieczeństwa i obrony.

4. W przypadku działań prowadzonych na podstawie ust. 1 lit. b) koszt komponentów pochodzących spoza Unii i Ukrainy nie może przekraczać 35 % szacunkowego kosztu komponentów produktu, w odniesieniu do którego zwiększenie zdolności produkcyjnych jest wspierane z finansowania unijnego. Żaden komponent produktu, w odniesieniu do którego zwiększenie zdolności produkcyjnych jest wspierane z finansowania unijnego, nie może pochodzić z państw trzecich, które naruszają interesy Unii i jej państw członkowskich w zakresie bezpieczeństwa i obrony.

5. Odbiorcy finansowania unijnego lub, w stosownych przypadkach, wykonawcy muszą mieć możliwość decydowania - bez podlegania ograniczeniom nakładanym przez niestowarzyszone państwa trzecie inne niż Ukraina lub podmioty z innych państw trzecich - o określeniu, dostosowaniu i rozwoju projektu danych produktów związanych z obronnością, w tym mieć prawną możliwość zastąpienia lub usunięcia komponentów, które podlegają ograniczeniom nałożonym przez niestowarzyszone państwa trzecie inne niż Ukraina lub podmioty z innych państw trzecich.

6. Bez uszczerbku dla art. 5 dyrektywy 2009/43/WE państwa członkowskie mogą publikować generalne zezwolenia na transfer w odniesieniu do transferu do innych państw członkowskich produktów związanych z działaniami wspieranymi w ramach Instrumentu Wsparcia Ukrainy.

7. Działania kwalifikujące się do finansowania w ramach Instrumentu Wsparcia Ukrainy są prowadzone przez Ukrainę lub przez jeden podmiot prawny mający siedzibę i zarządczą strukturę wykonawczą w Ukrainie lub są prowadzone przynajmniej z udziałem Ukrainy lub takiego podmiotu.

8. Na potrzeby niniejszego rozdziału odniesienia do państw członkowskich w art. 11, 12, 13 i 38 rozumie się jako obejmujące Ukrainę. Odniesienia do państw stowarzyszonych w art. 11, 12, 13 i 38 nie mają zastosowania do niniejszego rozdziału. Na potrzeby niniejszego rozdziału odniesienia do art. 9 zawarte w art. 11 rozumie się jako odniesienia do art. 26, a odniesienia do art. 10 ust. 5 zawarte w art. 12 rozumie się jako odniesienia do ust. 5 niniejszego artykułu.

SEKCJA 3

ZAMÓWIENIA

Artykuł 28

Zamówienia przy wsparciu ze strony Komisji

1. Na zasadzie odstępstwa od art. 168 ust. 2 akapit drugi rozporządzenia finansowego Ukraina może, wraz z co najmniej jednym państwem członkowskim, zwrócić się do Komisji, aby uczestniczyła we wspólnych zamówieniach zgodnie z ust. 168 ust. 2 rozporządzenia finansowego, wskutek czego państwa członkowskie i Ukraina mogą w pełni nabyć, wziąć w najem lub w leasing wspólnie zamówione produkty związane z obronnością. Do takich wspólnych zamówień zastosowanie mają inne warunki określone w art. 168 ust. 2 rozporządzenia finansowego.

2. Na zasadzie odstępstwa od art. 168 ust. 3 rozporządzenia finansowego Ukraina może, wraz z co najmniej jednym państwem członkowskim, zwrócić się do Komisji, aby działała w charakterze centralnej jednostki zakupującej zgodnie z art. 168 ust. 3 rozporządzenia finansowego w celu udzielania zamówień na produkty związane z obronnością w ich imieniu lub na ich rzecz. W przypadku gdy Komisja działa jako centralna jednostka zakupująca, stosuje się warunki równoważne warunkom określonym w art. 168 ust. 3 rozporządzenia finansowego.

3. W przypadku gdy instytucje zamawiające z państw członkowskich zwracają się do Komisji, aby działała zgodnie z ust. 1 niniejszego artykułu, uznaje się, że spełniły one wymogi określone w dyrektywie 2009/81/WE.

4. Oprócz warunków określonych w rozporządzeniu finansowym postępowanie o udzielenie zamówienia, o którym mowa w ust. 1 i 2 niniejszego artykułu, musi również spełniać następujące warunki:

5. W przypadku gdy Komisja działa jako centralna jednostka zakupująca zgodnie z ust. 2, może ona, w ramach zamówienia, udzielać zamówień na komponenty i surowce niezbędne do dostaw produktów związanych z obronnością w celu budowania rezerw strategicznych przez państwa uczestniczące, w tym gromadzenia zapasów.

6. W przypadku gdy jest to należycie uzasadnione wyjątkowo pilną sytuacją, Komisja może, na zasadzie odstępstwa od art. 175 ust. 1 rozporządzenia finansowego, zwrócić się o dostawę produktów od daty wysłania projektów umów wynikających z zamówienia przeprowadzonego do celów niniejszego rozporządzenia.

7. W celu zawarcia umów zakupu z podmiotami gospodarczymi przedstawiciele Komisji lub eksperci wyznaczeni przez Komisję mogą przeprowadzać kontrole na miejscu we współpracy z odpowiednimi organami krajowymi w miejscach, w których znajdują się obiekty produkcyjne odpowiednich produktów związanych z obronnością.

8. Niniejszy artykuł pozostaje bez uszczerbku dla obowiązujących przepisów unijnych i krajowych regulujących własność, wywóz i transfer produktów związanych z obronnością.

9. Komisja zapewnia równe traktowanie uczestniczących państw podczas przeprowadzania postępowań o udzielenie zamówienia i wykonywania wynikających z nich umów.

10. Oprócz warunków określonych w rozporządzeniu finansowym kryteria równoważne z kryteriami określonymi w art. 26 ust. 1, 3 i 4 niniejszego rozporządzenia stosuje się również do oferentów, wykonawców i podwykonawców w umowach wynikających z zamówień udzielanych na podstawie niniejszego artykułu.

11. W przypadku zamówień udzielanych na podstawie ust. 1 niniejszego artykułu zastosowanie mają zasady określone w art. 27 ust. 3 i 5.

Artykuł 29

Zakup z wyprzedzeniem produktów związanych z obronnością

1. Wspólne zamówienia, o których mowa w art. 28, mogą przybrać formę umów zakupu z wyprzedzeniem produktów związanych z obronnością, wynegocjowanych i zawartych w imieniu lub na rzecz państw uczestniczących. Umowy takie mogą obejmować mechanizm przedpłaty za produkcję takich produktów w zamian za prawo do rezultatu, który może obejmować jedynie części zamówienia dotyczące kosztów jednorazowych, w tym rezerwację zdolności produkcyjnych.

2. W przypadku gdy umowy, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, zawierają mechanizm przedpłaty, płatność z góry na rzecz wykonawcy może być pokrywana z puli środków finansowych, o której mowa w art. 3 ust. 2. Wkłady państw uczestniczących, o których mowa w art. 23, są uwzględniane na równych warunkach w podziale na poszczególne pozycje zamówione przez państwa uczestniczące.

3. W przypadkach gdy wynegocjowane ilości przekraczają popyt, Komisja, na wniosek zainteresowanych państw uczestniczących, ustanawia mechanizm realokacji do krajowych zapasów lub ustanawiania puli gotowości przemysłu obronnego.

Artykuł 30

Pośredniczenie w zawieraniu umów odbioru

1. Komisja ustanawia system ułatwiający zawieranie umów odbioru związanych z przemysłowym zwiększeniem zdolności produkcyjnych ukraińskiej DTIB między państwami członkowskimi i Ukrainą, z jednej strony, oraz podmiotami gospodarczymi z ukraińskiej DTIB, z drugiej strony, zgodnie z przepisami Unii dotyczącymi konkurencji i zamówień. Komisja zapewnia, aby niestowarzyszone państwo trzecie inne niż Ukraina lub podmiot z innego państwa trzeciego nie miały dostępu do informacji niejawnych lub informacji szczególnie chronionych związanych z tym działaniem oraz aby pracownicy lub inne osoby uczestniczące w działaniu posiadały krajowe poświadczenie bezpieczeństwa wydane przez państwo członkowskie, państwo stowarzyszone lub Ukrainę.

2. System, o którym mowa w ust. 1, umożliwia zainteresowanym państwom członkowskim i Ukrainie składanie ofert zakupu produktów związanych z obronnością ze wskazaniem:

3. System, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, umożliwia producentom produktów związanych z obronnością, którzy spełniają kryteria równoważne z kryteriami określonymi w art. 26 ust. 1, 3 i 4, składanie ofert sprzedaży ze wskazaniem:

4. Na podstawie ofert zakupu i ofert sprzedaży otrzymanych zgodnie z ust. 2 i 3 Komisja kontaktuje odpowiednich producentów produktów związanych z obronnością z zainteresowanymi państwami członkowskimi i Ukrainą.

5. W następstwie kontaktów, o których mowa w ust. 4 niniejszego artykułu, Ukraina i zainteresowane państwa członkowskie mogą zwrócić się do Komisji, aby uczestniczyła w postępowaniu o wspólne udzielenie zamówienia lub w postępowaniu o udzielenie zamówienia w ich imieniu lub na ich rzecz zgodnie z art. 28.

6. Pula środków finansowych, o której mowa w art. 3 ust. 2, może obejmować części zamówienia dotyczące kosztów jednorazowych, w tym rezerwację zdolności produkcyjnych.

SEKCJA 4

KRYTERIA UDZIELENIA ZAMÓWIENIA I PROGRAMY PRAC

Artykuł 31

Kryteria udzielenia zamówienia

1. Wnioski dotyczące działań są oceniane w świetle celów określonych dla danych działań, o których to celach mowa w art. 22, spodziewanych rezultatów odpowiedniego działania oraz jakości i efektywności jego realizacji.

2. Oprócz kryteriów określonych w ust. 1 niniejszego artykułu wnioski w sprawie działań dotyczących zamówień realizowanych na zasadzie współpracy, o których to działaniach mowa w art. 11, mogą być oceniane na podstawie co najmniej jednego z następujących kryteriów:

3. Oprócz kryteriów określonych w ust. 1 niniejszego artykułu wnioski dotyczące działań na rzecz wzmocnienia przemysłu, o których mowa w art. 12, mogą być oceniane na podstawie co najmniej jednego z następujących kryteriów:

4. W programach prac, o których mowa w art. 34, określa się dalsze szczegóły dotyczące stosowania kryteriów udzielenia zamówienia, w tym wagę poszczególnych kryteriów, które mają być stosowane. W programach prac nie określa się indywidualnych progów.

5. Komisję oceniającą mogą wspierać niezależni eksperci zewnętrzni zgodnie z art. 153 ust. 3 rozporządzenia finansowego. Programy prac mogą określać, że ci eksperci są zobowiązani do posiadania ważnego poświadczenia bezpieczeństwa osobowego.

Artykuł 32

Procedura wyboru i udzielenia zamówienia

Z wyjątkiem działań, o których mowa w art. 11 i art. 13 ust. 1 lit. g), Komisja przyznaje środki finansowe na podstawie niniejszego rozdziału w drodze aktów wykonawczych. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 77 ust. 4.

Artykuł 33

Wkład finansowy Unii

1. W przypadku gdy wkład Unii przyjmuje formę dotacji, na podstawie art. 193 ust. 3 rozporządzenia finansowego, Instrument Wsparcia Ukrainy może finansować do 100 % kosztów kwalifikowalnych działań, o których mowa w art. 27 ust. 1 lit. b) i c) niniejszego rozporządzenia.

2. W przypadku gdy dotacja Unii przyjmuje formę finansowania niepowiązanego z kosztami, poziom wkładu Unii do każdego działania może opierać się na takich czynnikach, jak:

3. Działania, o których mowa w art. 27 ust. 1 lit. a) niniejszego rozporządzenia, są finansowane poprzez dotacje w formie finansowania niepowiązanego z kosztami, na podstawie art. 183 ust. 3 rozporządzenia finansowego.

4. W przypadku działań, o których mowa w art. 27 ust. 1 lit. a), wsparcie z Instrumentu Wsparcia Ukrainy nie przekracza 25 % szacunkowej wartości danego zamówienia realizowanego na zasadzie współpracy.

5. W programach prac, o których mowa w art. 34, określa się dalsze szczegóły.

Artykuł 34

Programy prac

1. Instrument Wsparcia Ukrainy jest wdrażany w ramach programów prac, o których mowa w art. 110 rozporządzenia finansowego. W stosownych przypadkach programy prac mogą być wieloletnie. W programach prac określa się działania i powiązany budżet niezbędne do osiągnięcia celów Instrumentu Wsparcia Ukrainy.

2. Komisja przyjmuje programy prac w drodze aktów wykonawczych. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 77 ust. 4.

3. Programy prac obejmują w szczególności:

4. Przyjmując programy prac Komisja uwzględnia potrzebę spójności z innymi odpowiednimi unijnymi programami i instrumentami.

ROZDZIAŁ IV

EUROPEJSKIE PROJEKTY WSPÓLNEGO ZAINTERESOWANIA W DZIEDZINIE OBRONNOŚCI

Artykuł 35

Europejskie projekty wspólnego zainteresowania w dziedzinie obronności

1. Europejskie projekty wspólnego zainteresowania w dziedzinie obronności (EDPCI) obejmują oparte na współpracy projekty przemysłowe mające wzmocnić konkurencyjność EDTIB w całej Unii, a jednocześnie przyczynić się do rozwoju zdolności wojskowych państw członkowskich o krytycznym znaczeniu dla interesów Unii w zakresie bezpieczeństwa i obrony, z uwzględnieniem zdolności zapewniających dostęp do wszystkich domen operacyjnych, to jest lądowych, morskich, powietrznych, kosmicznych i cyberprzestrzeni.

2. EDPCI spełniają wszystkie następujące kryteria:

3. Rada, działając na wniosek Komisji, może przyjmować akty wykonawcze określające poszczególne EDPCI.

4. Państwa członkowskie koordynują w inkluzywny sposób działania w celu przygotowania propozycji projektów dotyczących potencjalnych EDPI, korzystając w razie potrzeby ze wsparcia ze strony EDA.

5. Przed zaproponowaniem aktów wykonawczych, o których mowa w ust. 3, Komisja sprawdza zgodność propozycji projektów, o których mowa w ust. 4, z wszystkimi kryteriami wymienionymi w ust. 2 oraz:

6. W aktach wykonawczych, o których mowa w ust. 3, Rada:

7. Rada przyjmuje akty wykonawcze, o których mowa w ust. 3, stanowiąc większością kwalifikowaną. Rada może zmienić propozycje projektów, o których mowa w ust. 4, stanowiąc większością kwalifikowaną.

8. Wdrażanie EDPCI, które kwalifikuje się do finansowania unijnego, o którym mowa w art. 10 ust. 1 lit. d), musi obejmować wyłącznie jedno lub większą liczbę działań dotyczących:

9. Uczestniczące państwa członkowskie zapewniają, aby w zamówieniach dotyczących działań w ramach EDPCI wspieranych z finansowania unijnego stosowane były kryteria równoważne z kryteriami określonymi w art. 9. W przypadku realizowanych na zasadzie współpracy zamówień na produkty związane z obronnością, które są wspierane z finansowania unijnego w ramach EDPCI, zastosowanie ma również art. 11 ust. 6.

10. Państwa członkowskie uczestniczące w EDPCI zapewniają, aby działania w ramach EDPCI, w tym działania, które nie są wspierane z finansowania unijnego, były zgodne z celami określonymi w art. 4 i w ust. 1 niniejszego artykułu i nie wpływały na zgodność EDPCI z kryteriami określonymi w ust. 2 niniejszego artykułu.

11. EDPCI może dotyczyć rozwoju zdolności podwójnego zastosowania dla Unii.

12. EDPCI, jak również konkretne działania przewidziane w jego ramach, można ustanowić w ramach SEAP.

13. Do finansowania działań w ramach EDPCI kwalifikują się wyłącznie państwa członkowskie, państwa stowarzyszone, jak również SEAP, w skład których wchodzą państwa członkowskie lub państwa członkowskie i państwa stowarzyszone.

14. W stosownych przypadkach w projekcie może uczestniczyć Komisja. Uczestniczące państwa członkowskie mogą podjąć decyzję o zaangażowaniu Wysokiego Przedstawiciela i EDA w charakterze obserwatorów danego EDPCI.

15. Państwa członkowskie mogą, bez uszczerbku dla art. 107 i 108 TFUE, stosować systemy wsparcia i zapewniać wsparcie administracyjne dla ECPCI.

16. Planowanie, budowę i eksploatację obiektów produkcyjnych związanych z EDPCI można uznać za powód o charakterze zasadniczym wynikający z nadrzędnego interesu publicznego w rozumieniu art. 6 ust. 4 i art. 16 ust. 1 lit. c) dyrektywy Rady 92/43/EWG (40) i art. 4 ust. 7 dyrektywy 2000/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (41), za uzasadnione ze względu na obronność w rozumieniu art. 2 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady (42) oraz za leżące w interesie zdrowia i bezpieczeństwa publicznego w rozumieniu art. 9 ust. 1 lit. a) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/147/WE (43), pod warunkiem że spełnione są pozostałe warunki określone w tych przepisach.

17. Państwa członkowskie uczestniczące w EDPCI przedkładają Komisji co roku wspólne sprawozdanie z realizacji działań w ramach EDPCI, w tym na temat zgodności z wymogami określonymi w ust. 10 niniejszego artykułu.

18. Na wniosek Komisji Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną, może zmieniać akty wykonawcze przyjęte na podstawie ust. 3, w tym poprzez usunięcie projektu jako EDPCI lub poprzez odzwierciedlenie zmian wprowadzonych w elementach określonych w ust. 6.

19. Wszystkie państwa członkowskie i państwa stowarzyszone oraz Ukraina mają możliwość przystąpienia do EDPCI po jego ustanowieniu, pod warunkiem że wszystkie państwa członkowskie uczestniczące w EDPCI wyrażą na to zgodę.

ROZDZIAŁ V

EUROPEJSKI MECHANIZM SPRZEDAŻY NA POTRZEBY WOJSKA

Artykuł 36

Europejski mechanizm sprzedaży na potrzeby wojska

1. Aby wzmocnić konkurencyjność EDTIB, jak również, w stosownych przypadkach, ukraińskiej DTIB, w szczególności poprzez zwiększenie zdolności EDTIB w zakresie zapewnienia dostępności produktów związanych z obronnością w odpowiednim czasie i w odpowiedniej ilości, ustanawia się niniejszym europejski mechanizm sprzedaży na potrzeby wojska.

2. Europejski mechanizm sprzedaży na potrzeby wojska składa się z następujących elementów:

Artykuł 37

Europejski katalog sprzedaży na potrzeby wojska

1. Komisja, po konsultacji z EDA, ustanawia i aktualizuje jednolity scentralizowany katalog produktów związanych z obronnością opracowany przez EDTIB i ukraińską DTIB (zwany dalej „katalogiem”). Komisja konsultuje się z EDA i uwzględnia jej opinie przy opracowywaniu specyfikacji technicznych dotyczących katalogu i w stosownych przypadkach udziela zamówienia na instytucjonalną platformę informatyczną niezbędną do jego ustanowienia. Państwa członkowskie, Ukrainę i podmioty gospodarcze zachęca się do dobrowolnego uzupełniania katalogu.

2. Produkty związane z obronnością wpisane do katalogu muszą być wytwarzane przez podmioty gospodarcze spełniające kryteria kwalifikowalności określone w art. 9 ust. 1, 3 i 4 lub w art. 26 ust. 1, 3 i 4. Ponadto w katalogu wskazuje się, czy podmiot gospodarczy ma możliwość decydowania - bez podlegania ograniczeniom nakładanym przez niestowarzyszone państwa trzecie lub podmioty z niestowarzyszonych państw trzecich - o określeniu, dostosowaniu i rozwoju projektu danego produktu związanego z obronnością, w tym czy ma prawną możliwość zastąpienia lub usunięcia komponentów, które podlegają ograniczeniom nałożonym przez niestowarzyszone państwa trzecie lub podmioty z niestowarzyszonych państw trzecich. W katalogu można również wskazać wsparcie otrzymane w ramach EDIP, Instrumentu Wsparcia Ukrainy lub rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1092 (44), rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/697 (45) lub rozporządzeń (UE) 2023/1525 lub (UE) 2023/2418.

Artykuł 38

Pule gotowości przemysłu obronnego

1. Konsorcjum składające się z państw członkowskich, państw stowarzyszonych lub Ukrainy, lub SEAP mogą ustanawiać pule gotowości przemysłu obronnego, zarządzać nimi i je utrzymywać oraz mogą w tym celu zwracać się do EDA o pomoc ekspercką.

Na potrzeby akapitu pierwszego konsorcjum państw członkowskich, państw stowarzyszonych lub Ukrainy składa się z co najmniej trzech spośród tych państw, z których co najmniej dwa są państwami członkowskimi.

2. Państwa członkowskie, które ustanawiają pulę gotowości przemysłu obronnego, zapewniają, aby ustanowienie tej puli, zarządzanie nią i jej utrzymywanie były zgodne z celami określonymi w art. 36 ust. 1, a także z celami określonymi w art. 4 i, w stosownych przypadkach, art. 22.

3. Państwa członkowskie, państwa stowarzyszone, Ukraina i SEAP, które ustanawiają pulę gotowości przemysłu obronnego, zapewniają wszystkim państwom członkowskim, państwom stowarzyszonym i Ukrainie możliwość natychmiastowego i preferencyjnego zakupu, użytkowania lub leasingu produktów związanych z obronnością, które wchodzą w skład tej puli gotowości przemysłu obronnego.

4. W przypadku gdy pula gotowości przemysłu obronnego jest ustanowiona w kontekście SEAP, z EDIP lub z Instrumentu Wsparcia Ukrainy można wspierać finansowo:

5. Na potrzeby dokonania przez państwa członkowskie lub, w stosownych przypadkach, państwa stowarzyszone zakupu z puli gotowości przemysłu obronnego ustanowionej, zarządzanej i utrzymywanej przez SEAP, dane zamówienie uznaje się za zamówienie udzielane przez rząd innemu rządowi, o którym mowa w art. 13 lit. f) dyrektywy 2009/81/WE.

Artykuł 39

Ułatwienie postępowań o udzielenie realizowanych na zasadzie współpracy zamówień na produkty związane z obronnością

W przypadku gdy państwa członkowskie zawierają umowę w celu udzielania realizowanych na zasadzie współpracy zamówień na produkty związane z obronnością, mogą one stosować przepisy i procedury przewidziane w art. 11 ust. 9 i 10, art. 52 i 53, z zastrzeżeniem warunków w nich określonych.

ROZDZIAŁ VI

STRUKTURA NA RZECZ EUROPEJSKIEGO PROGRAMU ZBROJENIOWEGO

Artykuł 40

Cel szczegółowy i działania struktury na rzecz europejskiego programu zbrojeniowego

1. Struktura na rzecz europejskiego programu zbrojeniowego (SEAP) wspiera konkurencyjność EDTIB i, w stosownych przypadkach, ukraińskiej DTIB. Cel ten osiąga się poprzez agregowanie popytu na produkty związane z obronnością i zapewnienie terminowej dostępności i terminowych dostaw takich produktów w całym ich cyklu życia, jak również poprzez stymulowanie transgranicznej współpracy przemysłowej.

2. Aby osiągnąć cel, o którym mowa w ust. 1, główne zadania SEAP obejmują co najmniej jeden z następujących elementów:

3. SEAP może powierzyć zadanie lub większą liczbę zadań, o których mowa w ust. 2 niniejszego artykułu, w drodze umowy o delegowaniu zadań, jednemu lub większej liczbie kwalifikujących się podmiotów, o których mowa w art. 11 ust. 2. SEAP jest odpowiedzialna za zapewnienie, aby jej obowiązki na podstawie prawa Unii, a w szczególności niniejszego rozporządzenia, zostały wypełnione.

Artykuł 41

Wymogi dotyczące ustanowienia SEAP

1. W celu zwiększenia konkurencyjności EDTIB lub ukraińskiej DTIB, SEAP musi spełniać wszystkie następujące wymogi:

2. SEAP stosuje znormalizowane procedury inicjowania programów współpracy w zakresie uzbrojenia i zarządzania nimi. Komisja może, uwzględniając opinie wyrażone przez państwa członkowskie, opracować wskazówki lub szablony dla tych procedur, w tym wytyczne dotyczące zarządzania projektami, zamówień, zarządzania finansami i sprawozdawczości.

Artykuł 42

Wniosek o ustanowienie SEAP

1. Wnioski o ustanowienie SEAP przedkłada się Komisji. Wniosek zawiera następujące elementy:

Na potrzeby akapitu pierwszego lit. d) niniejszego ustępu ograniczenia i warunki zwolnień przewidzianych w art. 143 ust. 1 lit. g) i art. 151 ust. 1 lit. b) dyrektywy 2006/112/WE oraz w art. 11 ust. 2 dyrektywy (UE) 2020/262 określa się w umowie zawieranej między członkami SEAP.

2. Komisja ocenia - niezwłocznie po otrzymaniu kompletnego wniosku, o którym mowa w ust. 1 - ten wniosek zgodnie z wymogami określonymi w niniejszym rozporządzeniu i może w tym celu zwrócić się do EDA o pomoc ekspercką. Wnioskodawcy są informowani o wyniku tej oceny i w razie potrzeby są wzywani do uzupełnienia lub zmiany wniosku.

3. Uwzględniając wyniki oceny, o której mowa w ust. 2, Komisja, w drodze aktu wykonawczego:

4. Wnioskodawcy są powiadamiani o decyzji podjętej w sprawie wniosku. W przypadku odmowy decyzja powinna zostać jasno i precyzyjnie uzasadniona.

5. Akt wykonawczy ustanawiający SEAP, o którym mowa w ust. 3 lit. a) niniejszego artykułu, przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 77 ust. 4. i publikuje się w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 43

Status i siedziba SEAP

1. SEAP posiada osobowość prawną od dnia, w którym akt wykonawczy w sprawie jej ustanowienia staje się skuteczny.

2. W każdym państwie członkowskim SEAP ma możliwie najszerszą zdolność do czynności prawnych przyznawaną podmiotom prawnym na podstawie prawa tego państwa członkowskiego, w szczególności zdolność do nabywania, posiadania i zbywania mienia ruchomego i nieruchomości oraz własności intelektualnej, zawierania umów i bycia stroną w postępowaniach sądowych. Wszystkie krajowe agencje finansujące w państwach członkowskich uznają SEAP za kwalifikującego się odbiorcę krajowych wkładów finansowych.

3. SEAP posiada siedzibę statutową na terytorium państwa członkowskiego.

Artykuł 44

Wymogi dotyczące członkostwa w SEAP

1. Członkami SEAP mogą być następujące państwa:

2. Państwa stowarzyszone lub Ukraina mogą być członkami SEAP pod warunkiem uznania, że SEAP posiada możliwie najszerszą zdolność do czynności prawnych przyznawaną podmiotom prawnym na podstawie prawa tego państwa, w tym na potrzeby zawierania umów i bycia stroną w postępowaniach sądowych.

3. Państwa członkowskie, państwa stowarzyszone lub Ukraina mogą dołączyć jako członkowie SEAP w dowolnym momencie po jego ustanowieniu na sprawiedliwych i rozsądnych warunkach określonych w statucie, o którym mowa w art. 45, lub jako obserwatorzy bez prawa do głosowania na warunkach określonych w tym statucie.

4. SEAP może również współpracować z niestowarzyszonym państwem trzecim innym niż Ukraina lub podmiotem z innego państwa trzeciego, w tym z wykorzystaniem aktywów, infrastruktury, obiektów i zasobów takich podmiotów prawnych, pod warunkiem że taka współpraca nie jest sprzeczna z interesami Unii i jej państw członkowskich w zakresie bezpieczeństwa i obrony, obejmującymi poszanowanie zasady stosunków dobrosąsiedzkich.

Artykuł 45

Statut SEAP

1. Statut SEAP zawiera co najmniej następujące elementy:

Na potrzeby akapitu pierwszego lit. k) niniejszego ustępu, zasady głosowania mające zastosowania do zmian w podejściu do wywozu produktów związanych z obronnością, jeżeli są one objęte statutem, oraz do systemu odpowiedzialności finansowej muszą być zgodne odpowiednio z ust. 4 niniejszego artykułu i z art. 48 ust. 5.

2. W przypadku gdy członkowie SEAP podejmą decyzję o ustanowieniu puli gotowości przemysłu obronnego statut zawiera przepisy regulujące zarządzanie tą pulą.

3. Statut, podpisany i przyjęty jednomyślnie przez wszystkich członków SEAP zgodnie z art. 42 ust. 1 lit. b), może określać podejście do wywozu produktów związanych z obronnością.

4. O wszelkich zmianach w podejściu do wywozu produktów związanych z obronnością, o których mowa w ust. 3, decydują członkowie SEAP na zasadzie jednomyślności.

Artykuł 46

Zmiana statutu SEAP

1. Zmiany statutu SEAP dotyczące kwestii, o których mowa w art. 45 ust. 1 lit. a)-k), przyjmuje się zgodnie z zasadą głosowania określoną w statucie zgodnie z art. 45 ust. 1 lit. k), a następnie SEAP przedstawia je Komisji do zatwierdzenia.

2. Zmiany statutu dotyczące kwestii, o których mowa w art. 45 ust. 3, przyjmuje się zgodnie z zasadami głosowania określonymi w statucie zgodnie z art. 45 ust. 1 lit. k), a następnie SEAP powiadamia o nich Komisję w terminie dziesięciu dni od daty ich przyjęcia.

3. Zmiany statutu inne niż określone w ust. 1 i 2 niniejszego artykułu przyjmuje się zgodnie z zasadami głosowania określonymi w statucie zgodnie z art. 45 ust. 1 lit. k), a następnie SEAP przedstawia je Komisji w terminie dziesięciu dni od daty ich przyjęcia.

4. Komisja może zgłosić zastrzeżenia do zmiany statutu, o której mowa w ust. 3, w terminie 30 dni od daty jej przedstawienia, wskazując powody, dla których zmiana ta nie jest zgodna z wymogami niniejszego rozporządzenia.

5. Zmiana statutu, o której mowa w ust. 3, staje się skuteczna dopiero po upływie terminu zgłaszania zastrzeżeń, o którym mowa w ust. 4, lub po rezygnacji przez Komisję z tego terminu, lub po wycofaniu zgłoszonego zastrzeżenia.

6. Wniosek o zmianę statutu, o której mowa w ust. 1, 2 i 3, zawiera następujące elementy:

Artykuł 47

Szczegółowe warunki dotyczące zamówień

1. Zgodnie z art. 40 ust. 3 SEAP może powierzyć prowadzenie działań w zakresie zamówień kwalifikującemu się podmiotowi, o którym mowa w art. 11 ust. 2. Taki podmiot działa w imieniu lub na rzecz tej SEAP.

2. Na potrzeby zamówień na produkty związane z obronnością SEAP uznaje się za organizację międzynarodową w rozumieniu art. 12 lit. c) dyrektywy 2009/81/WE. Poszczególne SEAP określają własne przepisy dotyczące zamówień zgodnie z zasadami regulującymi zamówienia publiczne, w szczególności zasadami niedyskryminacji, równego traktowania, proporcjonalności i przejrzystości.

3. Przy zamawianiu produktów związanych z obronnością SEAP stosuje w ramach swoich procedur udzielania zamówień i umów kryteria zapewniające zgodność swojej polityki w zakresie zamówień z celami, o których mowa w art. 40 ust. 1. SEAP aktywnie dąży do włączenia wielu podmiotów prawnych z różnych państw członkowskich do łańcuchów dostaw produktów związanych z obronnością.

4. W przypadku zawarcia umowy o delegowaniu zadań, o której mowa w art. 40 ust. 3, strony tej umowy mogą postanowić, że zastosowanie mają przepisy dotyczące zamówień podmiotu wykonującego zamówienie, pod warunkiem że są one zgodne z zasadami, o których mowa w ust. 2 niniejszego artykułu, w szczególności z zasadami niedyskryminacji, równego traktowania, proporcjonalności i przejrzystości.

5. Jeżeli państwa członkowskie lub, w stosownych przypadkach, państwa stowarzyszone, zakupują od SEAP produkty związane z obronnością, w tym z puli gotowości przemysłu obronnego, zamówienie to uznaje się za zamówienie udzielone przez rząd innemu rządowi, o którym mowa w art. 13 lit. f) dyrektywy 2009/81/WE.

Artykuł 48

Odpowiedzialność i ubezpieczenie

1. SEAP odpowiada za swoje zobowiązania.

2. Odpowiedzialność finansowa członków SEAP za zobowiązania SEAP ograniczona jest do wysokości ich odpowiednich wkładów na rzecz SEAP. Członkowie mogą przewidzieć w statucie SEAP określony pułap odpowiedzialności przekraczający wysokość ich wkładów lub nieograniczoną odpowiedzialność.

3. Jeżeli odpowiedzialność finansowa jego członków jest ograniczona, SEAP posiada odpowiednie ubezpieczenie w celu pokrycia szczególnych ryzyk związanych z ustanowieniem zdolności SEAP i zarządzaniem nimi.

4. SEAP może emitować papiery wartościowe zgodnie z prawem państwa członkowskiego, w którym znajduje się jego siedziba statutowa, jeżeli jego członkowie tak zdecydują na zasadzie jednomyślności. SEAP ponosi odpowiedzialność z tytułu takich papierów wartościowych.

5. O zmianach zasad odpowiedzialności lub działaniach mających wpływ na odpowiedzialność finansową członków SEAP decydują członkowie na zasadzie jednomyślności.

6. Unia nie ponosi odpowiedzialności za zobowiązania SEAP.

Artykuł 49

Prawo mające zastosowanie i właściwa jurysdykcja

1. Ustanowienie i wewnętrzne funkcjonowanie SEAP podlega:

2. Bez uszczerbku dla przypadków, w których na mocy Traktatów właściwy jest Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, właściwość sądów do rozstrzygania sporów między członkami SEAP w odniesieniu do SEAP, między członkami SEAP a SEAP oraz między SEAP a osobami trzecimi określa prawo krajowe państwa członkowskiego, na terytorium którego SEAP ma swoją siedzibę statutową.

3. W umowach o delegowaniu zadań, o których mowa w art. 40 ust. 3, określa się właściwość sądów państwa członkowskiego do rozstrzygania sporów związanych z daną umową. Umowy o delegowaniu zadań mogą również przewidywać mechanizmy polubownego rozstrzygania sporów. Pozostaje to bez uszczerbku dla przypadków, w których na mocy Traktatów właściwy jest Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Artykuł 50

Likwidacja i niewypłacalność

1. W statucie SEAP określa się procedurę, która ma być stosowana w przypadku likwidacji SEAP w następstwie decyzji zgromadzenia jej członków lub w przypadku uchylenia przez Komisję aktu wykonawczego w sprawie ustanowienia SEAP, jak określono w art. 51 ust. 7. Likwidacja może się wiązać z przekazaniem działalności oraz własności produktów związanych z obronnością innemu podmiotowi prawnemu.

2. Niezwłocznie po podjęciu przez zgromadzenie członków SEAP decyzji o jej likwidacji, a w każdym przypadku nie później niż w terminie dziesięciu dni od podjęcia takiej decyzji, SEAP powiadamia o niej Komisję i wyznacza przedstawiciela ds. likwidacji. Komisja publikuje odpowiednie ogłoszenie o decyzji o likwidacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

3. Postępowanie likwidacyjne nie może zostać zakończone przed zakończeniem przenoszenia własności produktów związanych z obronnością będących własnością SEAP.

4. Niezwłocznie po zakończeniu postępowania likwidacyjnego, a w każdym przypadku nie później niż w terminie dziesięciu dni od zakończenia tego postępowania, przedstawiciel SEAP powiadamia o tym fakcie Komisję. Komisja publikuje odpowiednie ogłoszenie w sprawie zakończenia postępowania likwidacyjnego w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. SEAP przestaje istnieć w dniu publikacji ogłoszenia.

5. W przypadku niezdolności do spłaty swoich zobowiązań SEAP niezwłocznie powiadamia o tym Komisję. Komisja publikuje odpowiednie ogłoszenie w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 51

Sprawozdawczość i kontrola

1. SEAP sporządza roczne sprawozdanie z działalności, zawierające opis techniczny i sprawozdanie finansowe z działań SEAP, o których mowa w art. 40. Jest ono przekazywane Komisji w terminie sześciu miesięcy od końca roku obrachunkowego. Komisja przekazuje to sprawozdanie wszystkim państwom członkowskim.

2. Komisja przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie zbiorcze roczne sprawozdanie dotyczące działalności wszystkich aktywnych SEAP.

3. Komisja może przedstawić SEAP zalecenia dotyczące kwestii ujętych w rocznym sprawozdaniu z działalności, o którym mowa w ust. 1.

4. SEAP oraz dane państwa członkowskie informują Komisję o wszelkich okolicznościach, które w poważnym stopniu zagrażają realizacji zadań SEAP lub stanowią przeszkodę w spełnieniu wymogów określonych w niniejszym rozporządzeniu.

5. W przypadku gdy Komisja otrzyma informacje wskazujące, że SEAP działa w sposób stanowiący poważne naruszenie niniejszego rozporządzenia, ustanawiającego ją aktu wykonawczego, jej statutu lub innych mających zastosowanie przepisów, zwraca się do SEAP lub jej członków o wyjaśnienia.

6. Jeżeli Komisja stwierdzi - po zapewnieniu SEAP lub jej członkom co najmniej dwóch miesięcy na przedstawienie uwag - że SEAP działa w sposób stanowiący poważne naruszenie przepisów niniejszego rozporządzenia, ustanawiającego ją aktu wykonawczego, jej statutu lub innych mających zastosowanie przepisów, może ona zaproponować SEAP i jej członkom działanie naprawcze.

7. W przypadku niepodjęcia działań naprawczych, o których mowa w ust. 6 niniejszego artykułu, Komisja może uchylić akt wykonawczy ustanawiający SEAP. Akt uchylający publikuje się w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Publikacja aktu powoduje wszczęcie postępowania likwidacyjnego SEAP, o którym mowa w art. 50.

ROZDZIAŁ VII

BEZPIECZEŃSTWO DOSTAW

SEKCJA 1

ZAMÓWIENIA W DZIEDZINIE OBRONNOŚCI OPARTE NA WSPÓŁPRACY

Artykuł 52

Zmiana umów ramowych w kontekście sytuacji kryzysowej na mocy dyrektywy 2009/81/WE

1. W przypadku gdy co najmniej dwa państwa członkowskie zawierają umowę w celu udzielania zamówień na produkty związane z obronnością realizowanych na zasadzie współpracy dla nich samych lub dla Ukrainy oraz gdy jest to uzasadnione pilną sytuacją wynikającą z sytuacji kryzysowej w rozumieniu art. 1 pkt 10 dyrektywy 2009/81/WE, zasady określone w ust. 2-6 niniejszego artykułu mogą być stosowane do umów ramowych, które nie zawierają postanowień regulujących możliwość istotnej zmiany umowy. Stosując zasady określone w ust. 2 i 3 niniejszego artykułu, instytucja zamawiająca, która zawarła umowę ramową, musi uzyskać zgodę przedsiębiorstwa, z którym zawarła umowę ramową.

2. Instytucja zamawiająca z państwa członkowskiego może zmienić istniejącą umowę ramową dotyczącą produktów związanych z obronnością, jeżeli ta umowa ramowa została zawarta z przedsiębiorstwem spełniającym kryteria równoważne z kryteriami określonymi w art. 9 ust. 1, 3 i 4 niniejszego rozporządzenia, w celu dodania nowych instytucji zamawiających jako stron umowy ramowej, tak aby jej postanowienia miały zastosowanie do instytucji zamawiających, które pierwotnie nie były stronami umowy ramowej. Art. 29 ust. 2 akapit pierwszy dyrektywy 2009/81/WE nie ma zastosowania do instytucji zamawiających, które pierwotnie nie były stronami umowy ramowej.

3. Na zasadzie odstępstwa od art. 29 ust. 2 akapit trzeci dyrektywy 2009/81/WE, udzielając zamówień na podstawie umowy ramowej o szacunkowej wartości powyżej wartości progowej określonej w art. 8 tej dyrektywy, instytucja zamawiająca z państwa członkowskiego może dokonać istotnych zmian w ilościach określonych w tej umowie o ilość odpowiadającą do 100 % wartości tej umowy ramowej, jeżeli ta umowa ramowa została zawarta z przedsiębiorstwem spełniającym kryteria równoważne z kryteriami określonymi w art. 9 ust. 1, 3 i 4 niniejszego rozporządzenia oraz w zakresie, w jakim zmiana ta jest absolutnie niezbędna do zastosowania ust. 2 niniejszego artykułu.

4. Na potrzeby obliczenia wartości, o której mowa w ust. 3, w przypadku gdy zamówienie zawiera klauzulę indeksacji, punktem odniesienia jest zaktualizowana wartość.

5. W przypadkach, o których mowa w ust. 2 i 3, zasada równości praw i obowiązków ma zastosowanie do stosunków między instytucjami zamawiającymi będącymi stronami umowy ramowej, w szczególności w odniesieniu do kosztu dodatkowych zamawianych ilości.

6. Instytucja zamawiająca, która zmieniła umowę ramową w przypadkach, o których mowa w ust. 2 lub 3 niniejszego artykułu, publikuje w związku z tym stosowne ogłoszenie w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Takie ogłoszenie publikuje się zgodnie z art. 32 dyrektywy 2009/81/WE.

Artykuł 53

Przypadki uzasadniające zastosowanie procedury negocjacyjnej bez publikacji ogłoszenia o zamówieniu w kontekście inicjatywy współpracy w dziedzinie obronności

Instytucja zamawiająca z państwa członkowskiego, w przypadku gdy ustanawia nową inicjatywę faktycznej współpracy w dziedzinie obronności na mocy umowy międzynarodowej lub porozumienia międzynarodowego między państwami członkowskimi a, w stosownych przypadkach, co najmniej jednym państwem stowarzyszonym lub Ukrainą lub gdy przystępuje do takiej inicjatywy z myślą o konwergencji zdolności wojskowych, może udzielić zamówienia przedsiębiorstwu lub zawrzeć z przedsiębiorstwem umowę ramową na produkt związany z obronnością, zgodnie z art. 28 ust. 1 lit. e) dyrektywy 2009/81/WE, o ile spełnione są wszystkie następujące warunki:

SEKCJA 2

GOTOWOŚĆ

Artykuł 54

Przyspieszenie procesu wydawania zezwoleń w celu zapewnienia terminowej dostępności i terminowych dostaw produktów istotnych w kontekście kryzysu

1. Państwa członkowskie zapewniają efektywne i terminowe rozpatrywanie wniosków administracyjnych związanych z planowaniem, budową i eksploatacją obiektów produkcyjnych, transferem nakładów wewnątrz Unii oraz z kwalifikacją i certyfikacją produktów końcowych. W tym celu wszystkie odpowiednie organy krajowe zapewniają, aby takie wnioski były rozpatrywane najszybciej jak to możliwe z prawnego punktu widzenia.

2. Państwa członkowskie zapewniają, aby w procesie planowania i wydawania zezwoleń budowa i eksploatacja zakładów i instalacji do produkcji produktów istotnych w kontekście kryzysu była w poszczególnych indywidualnych przypadkach traktowana w sposób priorytetowy przy wyważaniu interesów prawnych.

Artykuł 55

Ułatwienie procesu certyfikacji krzyżowej

1. Państwa członkowskie przyjmują wykaz krajowych organów certyfikacji do celów obronnych i powiadamiają o tym Komisję, która udostępnia go państwom członkowskim.

2. Komisja, uwzględniając opinie EDA, sporządza i aktualizuje - w drodze aktów wykonawczych - urzędowy wykaz krajowych organów certyfikacji do celów obronnych określonych przez państwa członkowskie. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 77 ust. 4.

3. Organ certyfikacji jednego państwa członkowskiego może zwrócić się do organu certyfikacji innego państwa członkowskiego o informacje na temat zakresu certyfikacji danego produktu związanego z obronnością.

4. Krajowe organy certyfikacji, o których mowa w ust. 1, współpracują ze sobą przy wykonywaniu swoich zadań wynikających z niniejszego rozporządzenia i udzielają organom innych państw członkowskich wszelkiego niezbędnego wsparcia w tym celu. Komisja, w stosownych przypadkach zwracając się do EDA o pomoc ekspercką, wspiera taką współpracę, aby ułatwić efektywny i skuteczny przepływ produktów związanych z obronnością na rynku wewnętrznym.

Artykuł 56

Mapowanie łańcuchów dostaw w sektorze obronności

1. Mapowanie unijnych łańcuchów dostaw w sektorze obronności służy analizie mocnych i słabych stron takich łańcuchów dostaw, ze szczególnym uwzględnieniem wąskich gardeł. W stosownych przypadkach stanowi ono wkład w opracowanie programów prac EDIP i Instrumentu Wsparcia Ukrainy, o których mowa w art. 21 i 34.

2. Mapowanie unijnych łańcuchów dostaw w sektorze obronności obejmuje następujące, przeprowadzane regularnie, działania:

3. Komisja, we współpracy z Radą ds. Bezpieczeństwa Dostaw w Sektorze Obronności (RBDSO), przeprowadza działania, o których mowa w ust. 2 lit. b), c) i d). Państwa członkowskie przeprowadzają działania, o których mowa w ust. 2 lit. a) i e). Każde państwo członkowskie może zwrócić się do Komisji o prowadzenie w jego imieniu działań, o których mowa w ust. 2 lit. a) i e).

4. Po konsultacji z RBDSO Komisja opracowuje ramy i metodykę na potrzeby wskazania produktów istotnych w kontekście kryzysu, ze szczególnym uwzględnieniem istniejących wąskich gardeł, a także związanych z nimi zdolności produkcyjnych w Unii oraz na potrzeby mapowania łańcuchów dostaw tych produktów. Metodyka ta opiera się na ramach lub metodykach już istniejących w państwach członkowskich. W tym celu RBDSO może wydawać zalecenia co do rodzaju informacji odpowiednich do mapowania łańcuchów dostaw produktów istotnych w kontekście kryzysu, co do specyfikacji technicznych i co do formatów przekazywania tych informacji oraz częstotliwości takiego przekazywania.

5. Na podstawie ram i metodyki opracowanych zgodnie z ust. 4 państwa członkowskie wskazują na swoim terytorium odpowiednie zdolności produkcyjne i łańcuchy dostaw produktów związanych z obronnością i przekazują Komisji wyniki tego działania.

6. Komisja agreguje dane przekazane przez państwa członkowskie zgodnie z ust. 5 i przeprowadza ich kontrolę krzyżową w celu określenia wykazu produktów istotnych w kontekście kryzysu i powiązanych z nimi zdolności produkcyjnych oraz w celu oceny mocnych i słabych stron unijnych łańcuchów dostaw takich produktów.

7. Jako uzupełnienie danych przekazywanych przez państwa członkowskie Komisja wykorzystuje publicznie i komercyjnie dostępne dane oraz odpowiednie informacje nieobjęte klauzulą poufności pochodzące od podmiotów gospodarczych, jak również wyniki przeprowadzonych podobnych analiz, w tym w kontekście przepisów prawa Unii dotyczących surowców, półprzewodników oraz energii odnawialnej, wyniki odpowiednich działań EDA, wyniki testów warunków skrajnych przeprowadzonych na podstawie art. 58 i wyniki oceny przeprowadzonej na podstawie art. 85 ust. 2.

8. W przypadku gdy dane, o których mowa w ust. 6 i 7, nie są wystarczające do wykonania jej zadań na podstawie ust. 6, Komisja może zwrócić się do odpowiednich podmiotów zaangażowanych w dane łańcuchy dostaw i mających siedzibę w Unii o dobrowolne przekazanie informacji państwu członkowskiemu, na którego terytorium znajduje się zakład produkcyjny podmiotu gospodarczego będącego adresatem wniosku. We wniosku Komisji wyraźnie wskazuje się, że podmiot gospodarczy może odmówić spełnienia takiego wniosku. Wniosek o udzielenie informacji zawiera dane kontaktowe właściwych organów krajowych państwa członkowskiego, na którego terytorium znajduje się zakład produkcyjny podmiotu gospodarczego będącego adresatem wniosku, do których to organów ma zostać wysłana odpowiedź. W przypadku gdy dany podmiot gospodarczy podejmuje decyzję o przekazaniu żądanych informacji danemu państwu członkowskiemu, państwo to udostępnia te informacje Komisji.

9. Komisja, w drodze aktu wykonawczego, sporządza i regularnie aktualizuje wykaz produktów istotnych w kontekście kryzysu. Ten akt wykonawczy jest przyjmowany zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 77 ust. 4.

10. Komisja informuje RBDSO o zbiorczych wynikach mapowania co roku lub na wniosek jednego z członków RBDSO, o których to wynikach mowa w art. 76 ust. 5. Wyniki te stanowią informacje niejawne.

11. Na podstawie wyników działań przeprowadzonych na podstawie ust. 4, 6 i 7 oraz po konsultacji z RBDSO Komisja sporządza wykaz wskaźników wczesnego ostrzegania służących zidentyfikowaniu czynników, które mogłyby zakłócić dostawy produktów istotnych w kontekście kryzysu, zagrozić tym dostawom lub negatywnie na nie wpłynąć. Po konsultacji z RBDSO Komisja regularnie, co najmniej raz na dwa lata, dokonuje przeglądu wykazu wskaźników wczesnego ostrzegania.

12. Państwa członkowskie, w stosownych przypadkach we współpracy z Komisją i EDA, wskazują głównych dostawców produktów istotnych w kontekście kryzysu, którzy mają siedzibę na ich terytorium, niezwłocznie po przyjęciu aktu wykonawczego, o którym mowa w ust. 9 niniejszego artykułu. Każde państwo członkowskie powiadamia głównych dostawców produktów istotnych w kontekście kryzysu mających siedzibę na jego terytorium o ich wskazaniu zgodnie z niniejszym ustępem i informuje ich o obowiązku zgłaszania zakłóceń w dostawach produktów istotnych w kontekście kryzysu, jak określono w art. 57 ust. 1 lit. c). Powiadomienie to zawiera również odpowiednie dane kontaktowe właściwych organów krajowych, do których ma zostać przesłane takie zgłoszenie.

13. Przy wskazywaniu głównych dostawców, o których mowa w ust. 12, można wziąć pod uwagę następujące elementy:

14. Bez uszczerbku dla ust. 10 niniejszego artykułu wszelkie informacje uzyskane na podstawie niniejszego artykułu traktuje się zgodnie z obowiązkami dotyczącymi poufności określonymi w art. 80.

15. Niniejszy artykuł pozostaje bez uszczerbku dla prawa każdego państwa członkowskiego do ochrony swoich podstawowych interesów bezpieczeństwa zgodnie z art. 346 ust. 1 lit. a) TFUE.

Artykuł 57

Monitorowanie

1. Państwa członkowskie i Komisja, we współpracy z RBDSO, regularnie monitorują zdolności produkcyjne Unii niezbędne do dostaw produktów istotnych w kontekście kryzysu, określonych zgodnie z art. 56 ust. 9, w celu zidentyfikowania ewentualnych ryzyk dla dostaw tych produktów. Prowadząc to monitorowanie:

Komisja, po konsultacji z RBDSO, określa częstotliwość monitorowania, o którym mowa w akapicie pierwszym.

2. Komisja i państwa członkowskie zwracają szczególną uwagę na MŚP w celu zminimalizowania obciążeń administracyjnych wynikających z monitorowania, o którym mowa w ust. 1, i w razie potrzeby mogą udzielać specjalnej pomocy.

3. Komisja, po konsultacji z RBDSO, może zwrócić się do głównych dostawców produktów istotnych w kontekście kryzysu, o których to dostawcach mowa w art. 56 ust. 12, państw członkowskich, krajowych stowarzyszeń przemysłu obronnego lub innych odpowiednich zainteresowanych stron o dobrowolne przekazywanie informacji na potrzeby przeprowadzania działań monitorujących zgodnie z ust. 1 akapit pierwszy lit. a) niniejszego artykułu.

4. Na potrzeby ust. 1 akapit pierwszy lit. b) niniejszego artykułu państwa członkowskie mogą zwracać się do głównych dostawców produktów istotnych w kontekście kryzysu, o których to dostawcach mowa w art. 56 ust. 12, o dobrowolne przekazywanie informacji w przypadku gdy jest to konieczne i proporcjonalne.

5. Na potrzeby ust. 3 właściwe organy państw członkowskich sporządzają i prowadzą wykaz kontaktów dotyczący głównych dostawców produktów istotnych w kontekście kryzysu, którzy mają siedzibę na ich terytorium. Wykaz ten jest przekazywany Komisji. Komisja określa standardowy format wykazu kontaktów na potrzeby RBDSO.

6. Bez uszczerbku dla ochrony poufnych informacji handlowych, państwa członkowskie przekazują RBDSO dodatkowe istotne informacje, w szczególności informacje na temat identyfikacji kwestii związanych z dostawami produktów istotnych w kontekście kryzysu w całej Unii oraz odpowiednich przyszłych środków na poziomie krajowym dotyczących zamówień, zakupu lub wytwarzania produktów istotnych w kontekście kryzysu.

7. Na podstawie informacji zgromadzonych w ramach działań monitorujących przeprowadzonych zgodnie z niniejszym artykułem, Komisja regularnie przedstawia RBDSO sprawozdanie na temat zbiorczych ustaleń. Sprawozdanie to stanowi informacje niejawne. RBDSO zbiera się w celu oceny wyników sprawozdania i wskazania, w stosownych przypadkach, potencjalnych rozwiązań kwestii będących przedmiotem wspólnego zainteresowania. W stosownych przypadkach Komisja, po konsultacji z RBDSO, może zaprosić na takie posiedzenia krajowe stowarzyszenia przemysłu obronnego, głównych dostawców produktów istotnych w kontekście kryzysu, o których to dostawcach mowa w art. 56 ust. 12, oraz ekspertów ze środowisk akademickich i społeczeństwa obywatelskiego.

8. Niniejszy artykuł pozostaje bez uszczerbku dla prawa każdego państwa członkowskiego do ochrony swoich podstawowych interesów bezpieczeństwa zgodnie z art. 346 ust. 1 lit. a) TFUE.

Artykuł 58

Testy warunków skrajnych

1. Komisja, po konsultacji z RBDSO, określa istotne tematy na potrzeby przeprowadzania testów warunków skrajnych.

2. Komisja, uwzględniając istotne tematy określone zgodnie z ust. 1 niniejszego artykułu, przeprowadza i koordynuje testy warunków skrajnych, w tym symulacje mające na celu przewidzenie kryzysu dostaw, o którym mowa w art. 60, i przygotowanie się na taki kryzys, w szczególności zaś może:

3. Komisja może regularnie przeprowadzać testy warunków skrajnych, o których mowa w ust. 2. RBDSO przedstawia zalecenia dotyczące częstotliwości przeprowadzania takich testów warunków skrajnych.

4. Komisja zaprasza przedstawicieli wszystkich państw członkowskich do udziału w testach warunków skrajnych, o których mowa w ust. 2. Po konsultacji z RBDSO Komisja może również zaprosić przedstawicieli Wysokiego Przedstawiciela, EDA lub innych odpowiednich podmiotów do udziału w testach warunków skrajnych.

5. Na wniosek co najmniej dwóch państw członkowskich Komisja może przeprowadzać testy warunków skrajnych w określonych obszarach geograficznych lub regionach przygranicznych w tych państwach członkowskich.

6. Po zakończeniu testów warunków skrajnych przeprowadzonych zgodnie z niniejszym artykułem Komisja informuje o wynikach uczestniczące państwa członkowskie. Komisja niezwłocznie przekazuje RBDSO sprawozdanie zawierające zalecenia oparte na wynikach tych testów warunków skrajnych. Te wyniki i to sprawozdanie stanowią informacje niejawne.

Artykuł 59

Ostrzeganie i działania zapobiegawcze

1. W przypadku gdy właściwy organ państwa członkowskiego dowie się o ryzyku poważnego zakłócenia w dostawach produktu istotnego w kontekście kryzysu lub gdy ma konkretne i wiarygodne informacje o innym istotnym czynniku ryzyka lub zdarzeniu wpływającym w poważnym stopniu na dostawy produktu istotnego w kontekście kryzysu, niezwłocznie ostrzega RBDSO.

2. W celu ustalenia, czy ryzyko poważnego zakłócenia w dostawach produktu istotnego w kontekście kryzysu powinno pociągać za sobą ostrzeżenie, o którym mowa w z ust. 1, państwa członkowskie biorą pod uwagę następujące elementy:

3. W przypadku gdy RBDSO lub Komisja dowiedzą się o ryzyku poważnego zakłócenia w dostawach produktu istotnego w kontekście kryzysu lub gdy mają konkretne i wiarygodne informacje o innym istotnym czynniku ryzyka lub zdarzeniu wpływającym w poważnym stopniu na dostawy produktu istotnego w kontekście kryzysu, w tym na podstawie wskaźników wczesnego ostrzegania, po otrzymaniu ostrzeżenia zgodnie z ust. 1 lub dzięki informacjom od partnerów międzynarodowych, Komisja niezwłocznie podejmuje następujące działania zapobiegawcze:

4. Niniejszy artykuł pozostaje bez uszczerbku dla prawa każdego państwa członkowskiego do ochrony swoich podstawowych interesów bezpieczeństwa zgodnie z art. 346 ust. 1 lit. a) TFUE.

SEKCJA 3

ŁAGODZENIE SKUTKÓW KRYZYSU DOSTAW

Artykuł 60

Wprowadzenie stanu kryzysu dostaw

1. Uznaje się, że kryzys dostaw występuje w przypadku gdy:

2. W przypadku gdy zgodnie z art. 59 Komisja lub RBDSO dowiedzą się o ryzyku poważnego zakłócenia w dostawach produktów istotnych w kontekście kryzysu lub gdy mają konkretne i wiarygodne informacje o innym istotnym czynniku ryzyka lub zdarzeniu wpływającym w poważnym stopniu na dostawy takich produktów, Komisja, po konsultacji z RBDSO, ocenia, czy spełnione są warunki określone w ust. 1 niniejszego artykułu. W ocenie tej uwzględnia się potencjalne skutki i konsekwencje stanu kryzysu dostaw dla łańcuchów dostaw danych produktów istotnych w kontekście kryzysu w całej Unii, wyniki testów warunków skrajnych przeprowadzonych na podstawie art. 58 oraz oceny przeprowadzone w kontekście innych odpowiednich unijnych ram zarządzania kryzysowego. W przypadku gdy taka ocena dostarczy konkretnych i wiarygodnych dowodów Komisja może - po konsultacji z RBDSO - zaproponować Radzie wprowadzenie stanu kryzysu dostaw. W przypadku gdy Komisja proponuje Radzie wprowadzenie stanu kryzysu dostaw, informuje ona o tym Parlament.

3. Rada, w drodze aktu wykonawczego przyjmowanego większością kwalifikowaną na wniosek Komisji, może wprowadzić stan kryzysu dostaw. W akcie wykonawczym określa się okres obowiązywania stanu kryzysu dostaw, który początkowo nie może przekraczać 12 miesięcy. W tym akcie wykonawczym określa się również, które spośród środków wymienionych w art. 62 i 63 zostają wprowadzone. W akcie wykonawczym można ponadto określić, w odniesieniu do których produktów istotnych w kontekście kryzysu niebędących produktami związanymi z obronnością wprowadza się te środki.

4. Rada stanowiąc większością kwalifikowaną może zmienić wniosek, o którym mowa w ust. 3.

5. Komisja regularnie, a co najmniej raz na trzy miesiące, składa Radzie i Parlamentowi Europejskiemu sprawozdania na temat stanu kryzysu dostaw.

6. Przed upływem okresu obowiązywania stanu kryzysu dostaw Komisja, uwzględniając zalecenie RBDSO, ocenia, czy przedłużenie okresu obowiązywania tego stanu jest uzasadnione. W przypadku gdy taka ocena dostarczy konkretnych i wiarygodnych dowodów na to, że warunki wprowadzenia stanu kryzysu dostaw są nadal spełniane, oraz po konsultacji z RBDSO, Komisja może zaproponować Radzie przedłużenie okresu obowiązywania stanu kryzysu dostaw.

7. Rada, w drodze aktu wykonawczego przyjmowanego większością kwalifikowaną na wniosek Komisji, może przedłużyć stan kryzysu dostaw. Okres przedłużenia jest ograniczony do maksymalnie 12 miesięcy i zostaje określony w akcie wykonawczym.

8. Podczas obowiązywania stanu kryzysu dostaw Komisja, po konsultacji z RBDSO, ocenia stosowność wcześniejszego zakończenia obowiązywania stanu kryzysu dostaw. Jeżeli ocena na to wskazuje, Komisja może przedstawić Radzie wniosek w sprawie zakończenia obowiązywania stanu kryzysu dostaw.

9. Rada może - w drodze aktu wykonawczego przyjętego większością kwalifikowaną na wniosek Komisji - zakończyć obowiązywanie stanu kryzysu dostaw przed upływem terminu określonego w akcie wykonawczym, o którym mowa w ust. 3 lub 7.

10. Podczas obowiązywania stanu kryzysu dostaw Komisja, na wniosek państwa członkowskiego lub z własnej inicjatywy, zwołuje w razie potrzeby nadzwyczajne posiedzenia RBDSO. Zgodnie z art. 76 ust. 10 RBDSO zaprasza, w stosownych przypadkach, przedstawicieli przemysłu wysokiego szczebla na spotkanie w specjalnym składzie w celu omówienia kwestii związanych z produktami istotnymi w kontekście kryzysu. Państwa członkowskie ściśle współpracują z Komisją w ramach RBDSO w celu zapewnienia koordynacji wszelkich środków unijnych i krajowych podejmowanych w odniesieniu do łańcuchów dostaw danych produktów istotnych w kontekście kryzysu niebędących produktami związanymi z obronnością.

11. Po upływie okresu, na jaki wprowadza się lub przedłuża stan kryzysu dostaw, lub w momencie wcześniejszego zakończenia jego obowiązywania, środki podjęte zgodnie z art. 62 i 63 natychmiast przestają mieć zastosowanie. Akty wykonawcze przyjęte zgodnie z art. 63 ust. 7 i 9 nadal mają jednak zastosowanie do czasu całkowitego wykonania danych zleceń priorytetowych lub zamówień priorytetowych.

12. Komisja i państwa członkowskie aktualizują mapowanie i monitorowanie unijnych łańcuchów dostaw w sektorze obronności na podstawie art. 56 i 57, uwzględniając doświadczenia z kryzysu dostaw, nie później niż sześć miesięcy od upływu okresu obowiązywania lub od wcześniejszego zakończenia obowiązywania stanu kryzysu dostaw.

Artykuł 61

Zestaw narzędzi na wypadek kryzysu dostaw

1. W przypadku wprowadzenia stanu kryzysu dostaw na podstawie art. 60 i, w razie potrzeby, aby zaradzić kryzysowi dostaw w Unii, Komisja może zastosować środki przewidziane w art. 62 i 63 na podstawie aktu wykonawczego przyjętego przez Radę zgodnie z art. 60 ust. 3.

2. Po konsultacji z RBDSO Komisja ogranicza stosowanie środków, o których mowa w ust. 1, do niebędących produktami związanymi z obronnością produktów istotnych w kontekście kryzysu, których dotyczą poważne zakłócenia lub bezpośrednie ryzyko poważnych zakłóceń w wyniku kryzysu dostaw. Stosowanie środków, o których mowa w ust. 1, jest proporcjonalne i ograniczone do tego, co jest konieczne do przeciwdziałania poważnym zakłóceniom wpływającym na łańcuchy dostaw danych produktów istotnych w kontekście kryzysu w Unii lub do ograniczenia bezpośredniego ryzyka takich zakłóceń, oraz leży w najlepszym interesie Unii. Podczas stosowania tych środków unika się nakładania nieproporcjonalnych obciążeń administracyjnych, w szczególności na MŚP.

3. W przypadku wprowadzenia stanu kryzysu dostaw na podstawie art. 60 i, w stosownych przypadkach, aby zaradzić kryzysowi dostaw w Unii, RBDSO ocenia odpowiednie i skuteczne środki oraz przedstawia opinię w tym zakresie.

4. Komisja regularnie informuje Parlament Europejski i Radę o wszelkich środkach podjętych zgodnie z ust. 1 oraz wyjaśnia powody swojego działania.

5. Uwzględniając zalecenie RBDSO, Komisja wydaje wskazówki dotyczące wdrażania i stosowania środków przewidzianych w art. 62 i 63.

Artykuł 62

Wnioski o udzielenie informacji

1. W przypadku gdy Rada wprowadza środek na podstawie niniejszego artykułu zgodnie z art. 60 ust. 3, Komisja może - gdy dostępne informacje nie są wystarczające - zwrócić się do podmiotu gospodarczego wnoszącego wkład w produkcję produktów istotnych w kontekście kryzysu niebędących produktami związanymi z obronnością, za uprzednią zgodą państwa członkowskiego, na którego terytorium znajduje się zakład produkcyjny tego podmiotu gospodarczego, o udzielenie temu państwu członkowskiemu w określonym terminie informacji na temat potencjału produkcyjnego danego podmiotu, jego zdolności produkcyjnych oraz bieżących zakłóceń pierwotnych. Dane państwo członkowskie udostępnia żądane informacje Komisji. Żądane informacje ograniczają się do tego, co jest niezbędne do oceny charakteru kryzysu dostaw lub do określenia i oceny potencjalnych środków łagodzących.

2. Przed wystąpieniem z wnioskiem o udzielenie informacji na podstawie ust. 1, oraz za uprzednią zgodą państwa członkowskiego, na którego terytorium znajduje się zakład produkcyjny danego podmiotu gospodarczego, Komisja może przeprowadzić dobrowolne konsultacje z reprezentatywną liczbą odpowiednich podmiotów gospodarczych w celu określenia odpowiedniej treści i proporcjonalnego zakresu takiego wniosku. Komisja przygotowuje wniosek o udzielenie informacji we współpracy z RBDSO.

3. Komisja niezwłocznie przekazuje kopię wniosku o udzielenie informacji właściwemu organowi krajowemu państwa członkowskiego, na którego terytorium znajduje się zakład produkcyjny danego podmiotu gospodarczego.

4. Wniosek o udzielenie informacji:

5. W przypadku gdy dane państwo członkowskie zgadza się na wystąpienie z wnioskiem o udzielenie informacji na podstawie ust. 1, może ono podjąć decyzję o skierowaniu tego wniosku, przygotowanego przez Komisję zgodnie z ust. 2 i 4, bezpośrednio do danego podmiotu gospodarczego.

6. Każdy podmiot gospodarczy, którego to dotyczy, lub osoba należycie upoważniona do reprezentowania tego podmiotu gospodarczego udziela danemu państwu członkowskiemu żądanych informacji na zasadzie indywidualnej.

7. Dane państwo członkowskie zapewnia, aby żądane informacje były niezwłocznie udostępniane Komisji.

8. Jeżeli podmiot gospodarczy mający siedzibę w Unii otrzyma od państwa trzeciego wniosek o udzielenie informacji dotyczących jego działalności związanej z dostawą produktów istotnych w kontekście kryzysu niebędących produktami związanymi z obronnością, informuje o tym, odpowiednio szybko, państwo członkowskie, na którego terytorium znajduje się jego zakład produkcyjny. To państwo członkowskie informuje o tym Komisję tak, aby umożliwić danemu państwu członkowskiemu i Komisji wystąpienie do tego podmiotu gospodarczego z wnioskiem o udzielenie podobnych informacji. Komisja informuje RBDSO o fakcie wystąpienia przez państwo trzecie z takim wnioskiem.

9. Jeżeli w odpowiedzi na wniosek złożony na podstawie niniejszego artykułu podmiot gospodarczy dostarczy nieprawidłowe, niekompletne lub wprowadzające w błąd informacje lub nie dostarczy tych informacji w wyznaczonym terminie, podlega karze pieniężnej ustalonej zgodnie z art. 72, z wyjątkiem sytuacji, gdy podmiot gospodarczy ma wystarczające powody, aby nie dostarczyć żądanych informacji lub aby nie dostarczyć ich w wyznaczonym terminie, w szczególności gdy spełnienie przez niego wniosku o udzielenie informacji mogłoby w znacznym stopniu zakłócić prowadzoną przez niego działalność, gdy dane informacje są niejawne i przeznaczone wyłącznie do użytku krajowego lub gdy ujawnienie tych informacji mogłoby wyrządzić znaczne szkody działalności gospodarczej tego podmiotu.

10. Komisja i dane państwo członkowskie korzystają z bezpiecznych środków do zwracania się z wnioskiem o informacje i przetwarzania wszelkich informacji uzyskanych zgodnie z art. 80.

11. Niniejszy artykuł pozostaje bez uszczerbku dla prawa każdego państwa członkowskiego do ochrony swoich podstawowych interesów bezpieczeństwa zgodnie z art. 346 ust. 1 lit. a) TFUE.

Artykuł 63

Priorytetowe traktowanie produktów niebędących produktami związanymi z obronnością

1. W przypadku gdy Rada wprowadza środek na podstawie niniejszego artykułu zgodnie z art. 60 ust. 3, państwo członkowskie, które mierzy się z poważnymi trudnościami ze złożeniem zamówienia lub z wykonaniem umowy na dostawy produktów istotnych w kontekście kryzysu, może zwrócić się do Komisji z wnioskiem o zlecenie podmiotowi gospodarczemu przyjęcia lub priorytetowego traktowania danego zamówienia na produkty istotne w kontekście kryzysu niebędące produktami związanymi z obronnością.

2. W przypadku otrzymania wniosku, o którym mowa w ust. 1, Komisja może - jeżeli produkcji lub dostawy produktów istotnych w kontekście kryzysu niebędących produktami związanymi z obronnością nie można zapewnić za pomocą innych środków przewidzianych w niniejszym rozdziale - skierować zlecenie do danego podmiotu gospodarczego po przeprowadzeniu:

3. Zlecenie, o którym mowa w ust. 2, zawiera informacje o podstawie prawnej zlecenia, określa produkty, ich specyfikacje i ilości, określa harmonogram i termin wykonywania i całkowitego wykonania zamówienia oraz wskazuje powody uzasadniające zastosowanie procedury zlecenia priorytetowego.

4. Komisja wykazuje, że wybór odbiorców i beneficjentów zlecenia, o których mowa w ust. 2, jest niedyskryminacyjny i zgodny z unijnymi regułami konkurencji.

5. Komisja opiera zlecenie, o którym mowa w ust. 2, na obiektywnych, rzeczywistych, wymiernych i uzasadnionych danych, z których wynika, że takie priorytetowe traktowanie jest niezbędne do zapewnienia prawidłowego funkcjonowania rynku wewnętrznego, oraz uwzględnia przy tym uzasadnione interesy danego podmiotu gospodarczego oraz koszty i nakład pracy wymagane w przypadku wszelkich zmian w kolejności produkcji w łańcuchu dostaw.

6. Dany podmiot gospodarczy odpowiada Komisji w terminie pięciu dni roboczych od otrzymania zlecenia, o którym mowa w ust. 2, i stwierdza, czy przyjmuje to zlecenie czy je odrzuca. Jeżeli wymaga tego pilny charakter sytuacji, Komisja może, podając uzasadnienie tego pilnego charakteru, zwrócić się do podmiotu gospodarczego z wnioskiem o udzielenie odpowiedzi w krótszym terminie.

7. W przypadku gdy podmiot gospodarczy, do którego skierowane jest zlecenie, o którym mowa w ust. 2, wyraźnie przyjął to zlecenie, Komisja przyjmuje, w drodze aktu wykonawczego, zlecenie priorytetowe, w którym określa:

8. W przypadku gdy podmiot gospodarczy odmawia wykonania zlecenia, o którym mowa w ust. 2, przedstawia Komisji szczegółowe uzasadnienie tej odmowy.

9. Z należytym uwzględnieniem uzasadnień przedstawionych przez podmiot gospodarczy zgodnie z ust. 8 niniejszego artykułu oraz po konsultacji z państwem członkowskim, na którego terytorium znajduje się zakład produkcyjny danego podmiotu gospodarczego, i z państwem członkowskim, na którego terytorium znajduje się zarządcza struktura wykonawcza tego podmiotu gospodarczego, oraz po otrzymaniu uprzedniej zgody tych państw, Komisja może przyjąć, w drodze aktu wykonawczego, zamówienie priorytetowe nakładające na dany podmiot gospodarczy obowiązek wykonania zamówienia. Komisja podaje powody, dla których, zgodnie z zasadą proporcjonalności i prawami podstawowymi przysługującymi temu podmiotowi gospodarczemu na mocy Karty praw podstawowych Unii Europejskiej oraz w świetle okoliczności opisanych w ust. 1, konieczne było przyjęcie tego aktu wykonawczego. Każdy taki akt wykonawczy zawiera informacje, o których mowa w ust. 7.

10. Komisja nie składa zamówienia priorytetowego w którymkolwiek z następujących przypadków:

11. Zlecenia priorytetowe, o których mowa w ust. 7, i zamówienia priorytetowe, o których mowa w ust. 9:

12. Podmiot gospodarczy objęty zleceniem priorytetowym na podstawie ust. 7 lub zamówieniem priorytetowym na podstawie ust. 9, nie ponosi odpowiedzialności za jakiekolwiek naruszenie zobowiązania umownego, które podlega prawu państwa członkowskiego, pod warunkiem że:

13. Konflikty między zleceniem priorytetowym lub zamówieniem priorytetowym a środkiem w ramach innego unijnego mechanizmu priorytetowego traktowania są omawiane na forum RDBSO i rozstrzygane przez Komisję na podstawie wyważenia interesu publicznego.

14. Podmiot gospodarczy objęty zleceniem priorytetowym na podstawie ust. 7 lub zamówieniem priorytetowym na podstawie ust. 9 może zwrócić się do Komisji z wnioskiem o zmianę aktu wykonawczego, o którym mowa w ust. 7 lub 9, jeżeli uważa to za należycie uzasadnione, powołując się na jeden z następujących względów:

15. Podmiot gospodarczy dostarcza wszelkich istotnych i uzasadnionych informacji, aby umożliwić Komisji ocenę zasadności wniosku o zmianę aktu wykonawczego, o której mowa w ust. 14.

16. Na podstawie analizy przyczyn i dowodów przedstawionych przez podmiot gospodarczy Komisja może - po konsultacji z państwem członkowskim, na którego terytorium znajduje się zakład produkcyjny podmiotu gospodarczego, i z państwem członkowskim, na którego terytorium znajduje się zarządcza struktura wykonawcza tego podmiotu gospodarczego - zmienić swój akt wykonawczy w celu częściowego lub całkowitego zwolnienia danego podmiotu gospodarczego z jego obowiązków na podstawie niniejszego artykułu.

17. W przypadku gdy podmiot gospodarczy mający siedzibę w Unii jest objęty środkiem państwa trzeciego, który skutkuje zamówieniem priorytetowym lub zleceniem priorytetowym dotyczącym produktu istotnego w kontekście kryzysu niebędącego produktem związanym z obronnością, powiadamia o tym Komisję. Komisja informuje następnie RBDSO o istnieniu takich środków.

18. W przypadku gdy podmiot gospodarczy objęty zleceniem priorytetowym na podstawie ust. 7 lub zamówieniem priorytetowym na podstawie ust. 9 umyślnie lub w wyniku rażącego zaniedbania nie wykona tego zlecenia lub zamówienia, nakładane są na niego kary określone zgodnie z art. 72, z wyjątkiem sytuacji, gdy:

19. Komisja przyjmuje akt wykonawczy określający praktyczne i operacyjne ustalenia dla funkcjonowania zleceń priorytetowych i zamówień priorytetowych, w tym metodykę na potrzeby ustalenia ceny produktów istotnych w kontekście kryzysu będących przedmiotem zamówień priorytetowych.

20. Akty wykonawcze, o których mowa w niniejszym artykule, przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 77 ust. 4.

21. Niniejszy artykuł pozostaje bez uszczerbku dla prawa każdego państwa członkowskiego do ochrony swoich podstawowych interesów bezpieczeństwa zgodnie z art. 346 ust. 1 lit. b) TFUE.

SEKCJA 4

STAN KRYZYSU DOSTAW ZWIĄZANY Z BEZPIECZEŃSTWEM

Artykuł 64

Wprowadzenie stanu kryzysu dostaw związanego z bezpieczeństwem

1. Uznaje się, że kryzys dostaw związany z bezpieczeństwem występuje w przypadku gdy:

2. Jeżeli zgodnie z art. 59 Komisja lub RBDSO dowiedzą się o ryzyku poważnego zakłócenia w dostawach produktów związanych z obronnością istotnych w kontekście kryzysu lub jeżeli mają konkretne i wiarygodne informacje o innym istotnym czynniku ryzyka lub wydarzeniu wpływającym w poważnym stopniu na dostawy takich produktów, Komisja, po konsultacji z RBDSO, ocenia, czy spełnione są warunki określone w ust. 1 niniejszego artykułu. W ocenie tej uwzględnia się potencjalne skutki i konsekwencje stanu kryzysu dostaw związanego z bezpieczeństwem dla łańcuchów dostaw w sektorze obronności w całej Unii, wyniki testów warunków skrajnych przeprowadzonych na podstawie art. 58 oraz oceny przeprowadzone w ramach innych odpowiednich unijnych ram zarządzania kryzysowego. W przypadku gdy taka ocena dostarczy konkretnych i wiarygodnych dowodów Komisja może - po konsultacji z RBDSO - zaproponować Radzie wprowadzenie stanu kryzysu dostaw związanego z bezpieczeństwem. W przypadku gdy Komisja proponuje Radzie wprowadzenie stanu kryzysu dostaw związanego z bezpieczeństwem, informuje ona o tym Parlament.

3. Oceniając, czy warunki określone w ust. 1 niniejszego artykułu są spełnione zgodnie z ust. 2, Komisja bierze w szczególności pod uwagę, czy w obszarze WPZiB zidentyfikowano kryzys mający wpływ na interesy Unii i jej państw członkowskich w zakresie bezpieczeństwa i obrony, np. czy ten kryzys spowodował uruchomienie klauzuli wzajemnej pomocy zgodnie z art. 42 ust. 7 TUE.

4. Rada, w drodze aktu wykonawczego przyjmowanego większością kwalifikowaną na wniosek Komisji, może wprowadzić stan kryzysu dostaw związany z bezpieczeństwem. W akcie wykonawczym określa się okres obowiązywania stanu kryzysu dostaw związanego z bezpieczeństwem, który początkowo nie może przekraczać 12 miesięcy. W tym akcie wykonawczym wskazuje się również, które spośród środków określonych w art. 65-71 zostają wprowadzone. W akcie wykonawczym można ponadto określić, w odniesieniu do których produktów związanych z obronnością istotnych w kontekście kryzysu środki te zostają wprowadzone.

5. Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną, może zmienić wniosek, o którym mowa w ust. 4.

6. Komisja regularnie, co najmniej raz na trzy miesiące, składa Radzie i Parlamentowi Europejskiemu sprawozdania na temat stanu kryzysu dostaw związanego z bezpieczeństwem.

7. Nie później niż trzy tygodnie przed upływem okresu, na jaki wprowadzono stan kryzysu dostaw związany z bezpieczeństwem, Komisja, uwzględniając zalecenie RBDSO, przedkłada Radzie sprawozdanie oceniające, czy okres ten powinien zostać przedłużony. W sprawozdaniu tym analizuje się w szczególności wpływ środków wprowadzonych wcześniej na mocy niniejszego rozdziału. W przypadku gdy taka ocena dostarczy konkretnych i wiarygodnych dowodów na to, że warunki wprowadzenia stanu kryzysu dostaw związanego z bezpieczeństwem są nadal spełniane, oraz po konsultacji z RBDSO, Komisja może zaproponować Radzie przedłużenie okresu obowiązywania stanu kryzysu dostaw związanego z bezpieczeństwem.

8. Rada, w drodze aktu wykonawczego przyjmowanego większością kwalifikowaną na wniosek Komisji, może przedłużyć stan kryzysu dostaw związany z bezpieczeństwem. Okres przedłużenia jest ograniczony do maksymalnie 6 miesięcy i określa się go w akcie wykonawczym Rady. W tym akcie wykonawczym określa się również, które spośród środków określonych w art. 65-71 są nadal stosowane, lub, w stosownych przypadkach, zostają wprowadzone. Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną, może wielokrotnie podjąć decyzję o przedłużeniu okresu, na jaki wprowadza się stan kryzysu dostaw związany z bezpieczeństwem, jeżeli jest to uzasadnione w celu zaradzenia kryzysowi dostaw związanemu z bezpieczeństwem.

9. Komisja może przedstawiać Radzie wnioski o przedłużenie stanu kryzysu dostaw związanego z bezpieczeństwem tak często, jak uzna to za konieczne do zaradzenia kryzysowi dostaw związanemu z bezpieczeństwem, z zastrzeżeniem warunków określonych w ust. 7. W odpowiedzi na taki wniosek Komisji zastosowanie ma ust. 8.

10. Podczas obowiązywania stanu kryzysu dostaw związanego z bezpieczeństwem Komisja, po konsultacji z RBDSO, ocenia stosowność wcześniejszego zakończenia obowiązywania stanu kryzysu dostaw związanego z bezpieczeństwem. Jeżeli ocena potwierdza tę stosowność, Komisja przedstawia Radzie wniosek w sprawie zakończenia obowiązywania stanu kryzysu dostaw związanego z bezpieczeństwem.

11. Rada może - w drodze aktu wykonawczego przyjętego większością kwalifikowaną na wniosek Komisji - zakończyć obowiązywanie stanu kryzysu dostaw związanego z bezpieczeństwem przed upływem jego okresu obowiązywania określonego w akcie wykonawczym, o którym mowa w ust. 4 lub 8.

12. Z upływem okresu, na jaki wprowadza się lub przedłuża stan kryzysu dostaw związany z bezpieczeństwem, lub w momencie wcześniejszego zakończenia jego obowiązywania, środki podjęte zgodnie z art. 65-71 natychmiast przestają mieć zastosowanie. Akty wykonawcze przyjęte zgodnie z art. 66 ust. 6 nadal mają jednak zastosowanie do czasu całkowitego wykonania danych zleceń priorytetowych.

W trakcie przygotowywania i wdrażania środków określonych w art. 65-71 Komisja w miarę możliwości działa w ścisłej koordynacji z RBDSO, która udziela porad odpowiednio szybko. Komisja informuje RBDSO o podjętych działaniach. Podczas obowiązywania stanu kryzysu dostaw związanego z bezpieczeństwem Komisja, na wniosek państwa członkowskiego lub z własnej inicjatywy, zwołuje w razie potrzeby nadzwyczajne posiedzenia RBDSO. Zgodnie z art. 76 ust. 10 RBDSO zaprasza, w stosownych przypadkach, przedstawicieli przemysłu wysokiego szczebla na spotkanie w specjalnym składzie w celu omówienia kwestii dotyczących danych produktów związanych z obronnością. Państwa członkowskie ściśle współpracują z Komisją w ramach RBDSO w celu zapewnienia koordynacji wszelkich środków unijnych i krajowych podejmowanych w odniesieniu do łańcuchów dostaw w sektorze obronności dotyczących danych produktów związanych z obronnością istotnych w kontekście kryzysu.

13. W przypadku wprowadzenia stanu kryzysu dostaw związanego z bezpieczeństwem Komisja może zaproponować Radzie wprowadzenie środków przewidzianych w art. 62 i 63, na warunkach określonych w tych artykułach oraz w art. 60 i 61.

Artykuł 65

Gromadzenie informacji

W przypadku gdy Rada wprowadza środek na podstawie niniejszego artykułu zgodnie z art. 64 ust. 4, Komisja może zastosować środek przewidziany w art. 62 w odniesieniu do produktów związanych z obronnością istotnych w kontekście kryzysu, zgodnie z warunkami w nim określonymi.

Artykuł 66

Priorytetowe traktowanie produktów związanych z obronnością

1. W przypadku gdy Rada wprowadza środek na podstawie niniejszego artykułu zgodnie z art. 64 ust. 4, państwo członkowskie może zwrócić się do Komisji z wnioskiem o zlecenie podmiotowi gospodarczemu, którego zakład produkcyjny znajduje się na jego terytorium, przyjęcia lub priorytetowego traktowania określonego zamówienia na produkty związane z obronnością istotne w kontekście kryzysu, aby zaradzić poważnym trudnościom, z którymi mierzy się to państwo członkowskie lub inne państwo członkowskie w odniesieniu do złożenia zamówienia lub wykonania umowy na dostawy takich produktów.

2. W przypadku otrzymania wniosku, o którym mowa w ust. 1, Komisja może - jeżeli produkcji lub dostawy produktów związanych z obronnością istotnych w kontekście kryzysu nie można zapewnić za pomocą innego środka przewidzianego w niniejszym rozdziale - skierować zlecenie do danego podmiotu gospodarczego po:

W zleceniu Komisji wyraźnie wskazuje się, że podmiot gospodarczy ma swobodę odrzucenia zlecenia.

3. Zlecenie, o którym mowa w ust. 2, zawiera informacje o podstawie prawnej zlecenia, określa produkt, ich specyfikacje i ilości, określa harmonogram i termin wykonania i całkowitego wykonania zamówienia oraz wskazuje powody uzasadniające zastosowanie procedury zlecenia priorytetowego.

4. Komisja wykazuje, że wybór odbiorców i beneficjentów zleceń, o których mowa w ust. 2, jest niedyskryminacyjny i zgodny z unijnymi regułami konkurencji.

5. Komisja opiera zlecenia, o których mowa w ust. 2, na obiektywnych, rzeczywistych, wymiernych i uzasadnionych danych, z których wynika, że takie priorytetowe traktowanie jest niezbędne do zapewnienia prawidłowego funkcjonowania rynku wewnętrznego, a także uwzględnia przy tym uzasadnione interesy danego podmiotu gospodarczego oraz koszty i nakład pracy wymagane w przypadku wszelkich zmian w kolejności produkcji w łańcuchu dostaw.

6. W przypadku gdy podmiot gospodarczy, do którego skierowane jest zlecenie, o którym mowa w ust. 2, wyraźnie zaakceptował to zlecenie, Komisja - w drodze aktu wykonawczego i po konsultacji z państwem członkowskim, na którego terytorium znajduje się zakład produkcyjny danego podmiotu gospodarczego, i z państwem członkowskim, na którego terytorium znajduje się zarządcza struktura wykonawcza danego podmiotu gospodarczego, oraz po otrzymaniu uprzedniej zgody tych państw - przyjmuje zlecenie priorytetowe określające:

Akt wykonawczy, o którym mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 77 ust. 4.

7. Zlecenia priorytetowe, o których mowa w ust. 6:

8. Podmiot gospodarczy, którego dotyczy wniosek priorytetowy zgodnie z ust. 6, nie ponosi odpowiedzialności za naruszenie zobowiązania umownego, które podlega prawu państwa członkowskiego, pod warunkiem że:

9. Podmiot gospodarczy objęty zleceniem priorytetowym może zwrócić się do Komisji z wnioskiem o zmianę aktu wykonawczego, o którym mowa w ust. 6, jeżeli uważa to za należycie uzasadnione, powołując się na jedną z następujących podstaw:

10. Podmiot gospodarczy dostarcza wszelkich istotnych i uzasadnionych informacji, aby umożliwić Komisji ocenę zasadności wniosku o zmianę aktu wykonawczego, o którym mowa w ust. 9.

11. Na podstawie analizy przyczyn i dowodów przedstawionych przez podmiot gospodarczy Komisja może - po konsultacji z państwem członkowskim, na którego terytorium znajduje się odpowiedni zakład produkcyjny danego podmiotu gospodarczego, i z państwem członkowskim, na którego terytorium znajduje się zarządcza struktura wykonawcza danego podmiotu gospodarczego, oraz po otrzymaniu uprzedniej zgody tych państw - zmienić swój akt wykonawczy w celu częściowego lub całkowitego zwolnienia danego podmiotu gospodarczego z obowiązków wynikających z niniejszego artykułu.

12. W przypadku gdy podmiot gospodarczy, po wyraźnym wyrażeniu zgody na priorytetowe traktowanie zamówień, o które wystąpiła Komisja, umyślnie lub w wyniku rażącego zaniedbania nie wywiązuje się z obowiązku priorytetowego traktowania tych zamówień, podlega on karze pieniężnej ustalonej zgodnie z art. 72, z wyjątkiem sytuacji, gdy:

13. W przypadku gdy podmiot gospodarczy mający siedzibę w Unii jest objęty środkiem państwa trzeciego, który skutkuje zleceniem priorytetowym dotyczącym związanego z obronnością produktu istotnego w kontekście kryzysu, powiadamia o tym Komisję. Komisja informuje następnie RDBSO o istnieniu takich środków. W stosownych przypadkach Komisja może skonsultować się z RDBSO w sprawie odpowiednich działań, które mają być podjęte w odpowiedzi na taki środek.

14. Niniejszy artykuł pozostaje bez uszczerbku dla prawa każdego państwa członkowskiego do ochrony swoich podstawowych interesów bezpieczeństwa zgodnie z art. 346 ust. 1 lit. b) TFUE.

Artykuł 67

Wewnątrzunijne transfery produktów związanych z obronnością istotnych w kontekście kryzysu

1. W przypadku gdy Rada wprowadza środek na podstawie niniejszego artykułu zgodnie z art. 64 ust. 4 niniejszego rozporządzenia i bez uszczerbku dla dyrektywy 2009/43/WE i prerogatyw państw członkowskich wynikających z tej dyrektywy, państwa członkowskie zapewniają, aby wnioski dotyczące transferów wewnątrzunijnych były rozpatrywane w sposób efektywny i terminowy. W tym celu wszystkie dane organy krajowe zapewniają, aby takie wnioski były rozpatrywane najszybciej jak to możliwe z prawnego punktu widzenia. W akcie wykonawczym Rady, o którym mowa w art. 64 ust. 4 niniejszego artykułu, określa się termin, w którym odnośne organy krajowe rozpatrują wnioski po otrzymaniu wszystkich niezbędnych informacji od wnioskodawcy. Termin ten nie może być dłuższy niż dwa tygodnie.

2. W przypadku gdy państwo członkowskie wprowadza, zgodnie z art. 4 ust. 8 dyrektywy 2009/43/WE, ograniczenia eksportu na komponenty, które są produktami istotnymi w kontekście kryzysu, to państwo członkowskie nie wymaga dalszych zezwoleń na wewnątrzunijny transfer danych komponentów, jeżeli odbiorca przedstawi deklarację zastosowania, w której oświadcza, że komponenty podlegające temu zezwoleniu na transfer są wbudowane lub mają być wbudowane w produkt związany z obronnością i nie mogą jako takie podlegać transferowi lub być eksportowane. Pozostaje to bez uszczerbku dla obowiązków odbiorców określonych w art. 10 dyrektywy 2009/43/WE.

Artykuł 68

Wsparcie dla nadzwyczajnych działań w zakresie innowacji w sektorze obronności

W przypadku gdy Rada wprowadza środek na podstawie niniejszego artykułu zgodnie z art. 64 ust. 4, działania w zakresie innowacji związane z jednym z następujących działań uznaje się za kwalifikowalne w ramach EDIP:

Artykuł 69

Certyfikacja

1. W przypadku gdy Rada wprowadza środek na podstawie niniejszego artykułu zgodnie z art. 64 ust. 4 państwa członkowskie zapewniają jak najszybsze przeprowadzanie procedur administracyjnych związanych z certyfikacją produktów związanych z obronnością istotnych w kontekście kryzysu oraz, w razie konieczności, dostosowań technicznych takich produktów, zgodnie z mającymi zastosowanie krajowymi przepisami ustawowymi i wykonawczymi.

2. W przypadku gdy taki status istnieje w prawie krajowym, certyfikacji produktów związanych z obronnością istotnych w kontekście kryzysu przypisuje się status o najwyższym możliwym znaczeniu.

3. W przypadku wprowadzenia tego środka produkty związane z obronnością istotne w kontekście kryzysu certyfikowane w jednym państwie członkowskim uznaje się za certyfikowane w innym państwie członkowskim bez poddawania ich dodatkowym kontrolom.

4. Akt wykonawczy, o którym mowa w art. 64 ust. 4, może zawierać przepisy szczegółowe dotyczące zakresu tego środka.

5. Niniejszy artykuł pozostaje bez uszczerbku dla prawa każdego państwa członkowskiego do ochrony swoich podstawowych interesów bezpieczeństwa zgodnie z art. 346 ust. 1 lit. b) TFUE.

Artykuł 70

Przyspieszenie na poziomie krajowym procedur wydawania zezwoleń

W przypadku gdy Rada wprowadza środek na podstawie niniejszego artykułu zgodnie z art. 64 ust. 4 niniejszego rozporządzenia, bezpieczeństwo dostaw produktów związanych z obronnością istotnych w kontekście kryzysu można uznać za powód o charakterze zasadniczym wynikający z nadrzędnego interesu publicznego w rozumieniu art. 6 ust. 4 i art. 16 ust. 1 lit. c) dyrektywy 92/43/EWG oraz art. 4 ust. 7 dyrektywy 2000/60/WE. W związku z tym planowanie, budowę i eksploatację związanych z nimi obiektów produkcyjnych można uznać za leżące w nadrzędnym interesie publicznym, o ile spełnione są inne warunki określone w tych przepisach.

Artykuł 71

Ciągłość produkcji produktów istotnych w kontekście kryzysu

1. W przypadku gdy Rada uruchamia środek na podstawie niniejszego artykułu zgodnie z art. 64 ust. 4 niniejszego rozporządzenia i w przypadku gdy dyrektywa 2003/88/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (46) ma zastosowanie do danej działalności produkcyjnej, państwa członkowskie mogą podjąć decyzję o korzystaniu lub o zachęceniu podmiotów gospodarczych, których zakłady produkcyjne znajdują się na ich terytorium i które produkują dane produkty związane z obronnością istotne w kontekście kryzysu, do korzystania z odstępstw przewidzianych w art. 17 ust. 3 dyrektywy 2003/88/WE, aby umożliwić rozszerzenie pracy w systemie zmianowym, a tym samym ułatwić ciągłość produkcji danych produktów związanych z obronnością istotnych w kontekście kryzysu, jeżeli uznają to za konieczne do osiągnięcia celów niniejszego rozporządzenia.

2. W przypadku gdy wymagane jest uprzednie zezwolenie, wszystkie dane organy krajowe zapewniają, aby wnioski o zastosowanie odstępstw, o których mowa w ust. 1, przedkładane przez podmioty gospodarcze produkujące produkt związany z obronnością istotny w kontekście kryzysu były rozpatrywane najszybciej jak to możliwe z prawnego punktu widzenia.

SEKCJA 5

KARY

Artykuł 72

Kary

1. W przypadku gdy Komisja uzna to za konieczne i proporcjonalne, może ona, w drodze aktów wykonawczych, nałożyć na podmioty gospodarcze będące adresatami wniosków o udzielenie informacji na podstawie art. 62 lub podlegające jednemu z obowiązków informowania Komisji o zobowiązaniu wobec państwa trzeciego na podstawie art. 63 ust. 17 i art. 66 ust. 13 lub priorytetowego traktowania produkcji produktów istotnych w kontekście kryzysu na podstawie art. 63 i 66 następujące rodzaje kar:

Akty wykonawcze, o których mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 77 ust. 4.

2. Przed podjęciem decyzji na podstawie ust. 1 niniejszego artykułu Komisja zapewnia danemu podmiotowi gospodarczemu możliwość skorzystania z prawa do bycia wysłuchanym zgodnie z art. 75. Komisja uwzględnia wszelkie należycie uzasadnione wyjaśnienia przedstawione przez podmiot gospodarczy w celu ustalenia, czy kara pieniężna lub okresowa kara pieniężna jest konieczna i proporcjonalna.

3. Przy określaniu kwoty kary pieniężnej lub okresowej kary pieniężnej Komisja bierze pod uwagę charakter, wagę i czas trwania naruszenia, w tym - w związku z przypadkami niewykonania obowiązku przyjęcia lub nadania pierwszeństwa zamówieniu priorytetowemu określonemu w art. 63 ust. 9 lub zleceniu priorytetowemu określonemu w art. 63 ust. 7 lub art. 66 ust. 6 - to, czy podmiot gospodarczy wykonał częściowo zamówienie priorytetowe lub zlecenie priorytetowe.

4. Kary pieniężne stanowią zewnętrzne dochody przeznaczone na określony cel w rozumieniu art. 21 ust. 5 rozporządzenia finansowego i są kierowane na rzecz Instrumentu Wsparcia Ukrainy.

Artykuł 73

Terminy przedawnienia dotyczące nakładania kar

1. Uprawnienia powierzone Komisji na podstawie art. 72 podlegają następującym terminom przedawnienia:

2. Bieg terminów przedawnienia, o których mowa w ust. 1, rozpoczyna się w dniu, w którym popełniono naruszenie. W przypadku ciągłych lub powtarzających się naruszeń bieg terminów przedawnienia rozpoczyna się w dniu, w którym popełniono ostatnie naruszenie.

3. Wszelkie działania podjęte przez Komisję lub właściwe organy państw członkowskich w celu zapewnienia zgodności z niniejszym rozporządzeniem przerywają bieg terminu przedawnienia.

4. Przerwanie biegu terminu przedawnienia ma skutek wobec wszystkich stron ponoszących odpowiedzialność za udział w naruszeniu.

5. Każde przerwanie biegu terminu przedawnienia powoduje, że termin ten zaczyna biec od początku. Termin przedawnienia upływa jednak najpóźniej w dniu, w którym upłynął okres wynoszący dwukrotność terminu przedawnienia bez nałożenia przez Komisję kary pieniężnej lub okresowej kary pieniężnej. Termin ten przedłuża się o okres, na który bieg terminu przedawnienia został zawieszony w związku z tym, że decyzja Komisji jest przedmiotem postępowania toczącego się przed Trybunałem Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Artykuł 74

Terminy przedawnienia dotyczące egzekwowania kar

1. Uprawnienia Komisji do egzekwowania decyzji wydanych na podstawie art. 72 ulegają przedawnieniu po upływie trzech lat.

2. Bieg terminu przedawnienia rozpoczyna się w dniu, w którym decyzja stała się ostateczna.

3. Bieg terminu przedawnienia dotyczącego egzekwowania kary pieniężnej i okresowej kary pieniężnych zostaje przerwany przez:

4. Każde przerwanie terminu przedawnienia, o którym mowa w ust. 3, powoduje, że termin ten zaczyna biec od początku.

5. Bieg terminu przedawnienia dotyczącego egzekwowania kary pieniężnej lub okresowej kary pieniężnych ulega zawieszeniu:

Artykuł 75

Prawo do bycia wysłuchanym w związku z karą pieniężną lub okresową karą pieniężną

1. Przed przyjęciem decyzji na podstawie art. 72 Komisja zapewnia danym podmiotom gospodarczym możliwość przedstawienia uwag dotyczących:

2. Dane podmioty gospodarcze mogą przedstawić Komisji swoje uwagi do wstępnych ustaleń Komisji w terminie wyznaczonym przez Komisję we wstępnych ustaleniach, przy czym termin ten nie może być krótszy niż 14 dni roboczych.

3. Komisja opiera nakładanie kar pieniężnych lub okresowych kar pieniężnych wyłącznie na zastrzeżeniach, co do których dane podmioty gospodarcze mogły przedstawić swoje uwagi.

4. W przypadku gdy Komisja poinformowała dane podmioty gospodarcze o swoich wstępnych ustaleniach, o których mowa w ust. 1, udziela ona, na wniosek, dostępu do akt Komisji na warunkach wynegocjowanego ujawnienia, z zastrzeżeniem uzasadnionego interesu podmiotów gospodarczych w zakresie ochrony ich tajemnic handlowych lub w celu zachowania tajemnic handlowych lub innych poufnych informacji jakiejkolwiek osoby. Prawo dostępu do akt nie obejmuje informacji poufnych i dokumentów wewnętrznych Komisji ani organów państw członkowskich; w szczególności nie obejmuje ono korespondencji między Komisją a organami państw członkowskich. Niniejszy ustęp nie uniemożliwia Komisji ujawnienia i wykorzystania informacji koniecznych do udowodnienia naruszenia.

SEKCJA 6

RADA DS. BEZPIECZEŃSTWA DOSTAW W SEKTORZE OBRONNOŚCI

Artykuł 76

Rada ds. Bezpieczeństwa Dostaw w Sektorze Obronności

1. Niniejszym ustanawia się Radę ds. Bezpieczeństwa Dostaw w Sektorze Obronności (RBDSO).

2. Ogólnym zadaniem RBDSO jest wspieranie Komisji oraz udzielanie jej zaleceń na podstawie niniejszego rozdziału.

3. Komisja utrzymuje regularny przepływ informacji do RBDSO na temat wszelkich planowanych środków i na temat środków, które zostały podjęte w następstwie wprowadzenia stanów kryzysu dostaw na podstawie art. 60 lub 64. Komisja przekazuje niezbędne informacje za pośrednictwem zabezpieczonego systemu informatycznego.

4. W celach przygotowania się do stanu kryzysu dostaw i przeciwdziałania temu stanowi, o czym mowa w art. 60 lub 64, RBDSO wspiera Komisję w:

5. RBDSO składa się z przedstawicieli reprezentujących wszystkie państwa członkowskie, Komisję, Wysokiego Przedstawiciela i EDA. Współprzewodniczą jej przedstawiciel Komisji i przedstawiciel państwa członkowskiego sprawującego rotacyjną prezydencję w Radzie. Komisja zapewnia sekretariat RBDSO. Tylko państwa członkowskie mają prawo do głosowania.

6. Współprzewodniczący zapraszają przedstawicieli Parlamentu Europejskiego do udziału, w charakterze obserwatorów, w posiedzeniach RBDSO.

7. Państwa stowarzyszone mają prawo zostać członkami RBDSO - bez prawa do głosowania - zgodnie z warunkami określonymi na mocy Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym.

8. RBDSO zbiera się w każdym przypadku, gdy wymaga tego sytuacja, na wniosek Komisji, państwa członkowskiego lub państwa stowarzyszonego, które zostało jej członkiem. RBDSO przyjmuje swój regulamin wewnętrzny na podstawie wniosku przedłożonego przez Komisję. Ten regulamin wewnętrzny przewiduje mechanizmy zapewniające prawidłowe funkcjonowanie RBDSO w ramach wykonywania jej zadań, w tym poprzez ustanowienie procedur rozstrzygania sporów związanych z potencjalnymi sporami między współprzewodniczącymi.

9. RBDSO może wydawać zalecenia na wniosek Komisji lub z własnej inicjatywy. RBDSO dokłada starań, aby znaleźć rozwiązania, które cieszą się możliwie największym poparciem.

10. RBDSO zaprasza, co najmniej raz w roku, przedstawicieli krajowych stowarzyszeń przemysłu obronnego i wybranych przedstawicieli przemysłu do udziału, w charakterze obserwatorów, w jej pracach, uwzględniając konieczność zapewnienia zrównoważonej reprezentacji geograficznej. W przypadku wprowadzenia stanu kryzysu dostaw, o którym mowa w art. 60 lub w art. 64, RBDSO zaprasza, w stosownych przypadkach, przedstawicieli przemysłu wysokiego szczebla do udziału, w charakterze obserwatorów, w jej pracach, w specjalnym składzie w celu omówienia kwestii związanych z produktami istotnymi w kontekście kryzysu lub z danymi produktami związanymi z obronnością w przypadku wprowadzenia stanu kryzysu dostaw związanego z bezpieczeństwem zgodnie z art. 64.

11. RBDSO zaprasza na swoje odpowiednie posiedzenia przedstawicieli innych organów istotnych w kontekście kryzysu na poziomie Unii w charakterze obserwatorów.

12. RBDSO zaprasza, w stosownych przypadkach, zgodnie ze swoim regulaminem wewnętrznym i z należytym poszanowaniem interesów Unii i jej państw członkowskich w zakresie bezpieczeństwa i obrony, przedstawiciela Ukrainy do udziału w posiedzeniach w charakterze obserwatora.

13. Komisja zapewnia inkluzywność i daje członkom RBDSO równy dostęp do informacji, tak by proces decyzyjny odzwierciedlał sytuację i potrzeby wszystkich państw członkowskich. RBDSO wprowadza środki niezbędne do zapewnienia bezpiecznego korzystania z informacji niejawnych i szczególnie chronionych oraz bezpiecznego przetwarzania takich informacji zgodnie z art. 79 i 80.

14. Komisja może, z własnej inicjatywy lub na wniosek RBDSO, ustanowić grupy robocze na zasadzie ad hoc, aby zapewnić RBDSO wsparcie w jej pracach w celu zbadania konkretnych kwestii na podstawie zadań, o których mowa w ust. 1. Państwa członkowskie wyznaczają ekspertów do tych grup roboczych. Na posiedzenia takich grup roboczych może być zapraszana EDA.

15. Komisja powołuje grupę roboczą, w rozumieniu ust. 14, ds. przeszkód prawnych, regulacyjnych i administracyjnych. Cele tej grupy roboczej są następujące:

ROZDZIAŁ VIII

ZARZĄDZANIE, OCENA I KONTROLA

Artykuł 77

Procedura komitetowa

1. Komisję wspomaga komitet. Komitet ten jest komitetem w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

2. EDA jest zapraszana do przedstawiania komitetowi swoich opinii i wiedzy fachowej jako obserwator. Europejska Służba Działań Zewnętrznych jest również zapraszana do uczestniczenia w pracach komitetu.

3. Komisja może, z własnej inicjatywy lub na wniosek co najmniej jednego państwa członkowskiego, zaprosić, w stosownych przypadkach, przedstawicieli Ukrainy do udziału w posiedzeniach komitetu. Przedstawiciele Ukrainy nie są obecni podczas obrad ani nie uczestniczą w głosowaniu w komitecie.

4. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5 rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

5. W przypadku gdy komitet nie wyda żadnej opinii, Komisja nie przyjmuje projektu aktu wykonawczego i stosuje się art. 5 ust. 4 akapit trzeci rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

Artykuł 78

Umowa z Ukrainą w sprawie finansowania

1. Komisja zawiera z Ukrainą umowę w sprawie finansowania w rozumieniu art. 114 ust. 2 rozporządzenia finansowego w celu wdrożenia określonych w niniejszym rozporządzeniu działań, które dotyczą Ukrainy lub podmiotów prawnych mających siedzibę w Ukrainie otrzymujących środki finansowe Unii.

2. Umowa w sprawie finansowania zawarta z Ukrainą oraz zawarte z podmiotami prawnymi z siedzibą w Ukrainie otrzymującymi środki finansowe Unii muszą zapewniać możliwość wypełnienia obowiązków określonych w art. 129 rozporządzenia finansowego.

3. Umowa w sprawie finansowania określa obowiązki organów i podmiotów ukraińskich, którym powierzono zadania związane z wykonaniem budżetu, dotyczące podjęcia wszelkich niezbędnych środków, w tym środków ustawodawczych, wykonawczych i administracyjnych, w celu poszanowania zasad należytego zarządzania finansami, przejrzystości i niedyskryminacji, zapewnienia wyeksponowania działań Unii podczas zarządzania środkami finansowymi Unii, wypełnienia odpowiednich obowiązków w zakresie kontroli i audytu oraz przyjęcia wynikających z tego obowiązków, a także w celu ochrony interesów finansowych Unii, w szczególności poprzez szczegółowe postanowienia wykonawcze dotyczące:

4. Finansowanie przyznaje się Ukrainie dopiero po wejściu w życie umowy w sprawie finansowania i po realizacji przez strony działań niezbędnych do wdrożenia określonych w niej wymogów.

5. Komisja ze swojej strony zapewnia podjęcie wszelkich niezbędnych kroków, aby umowa w sprawie finansowania stała się skuteczna nie później niż 1 lipca 2026 r.

Artykuł 79

Ochrona informacji niejawnych

1. Informacje niejawne utworzone, przetwarzane, przechowywane, wymieniane lub udostępniane na mocy niniejszego rozporządzenia są chronione zgodnie z przepisami bezpieczeństwa określonymi w decyzji Komisji (UE, Euratom) 2015/444 (48) lub w umowie między państwami członkowskimi Unii Europejskiej, zebranymi w Radzie, w sprawie ochrony informacji niejawnych wymienianych w interesie Unii Europejskiej, stosownie do przypadku.

2. Uczestniczące państwa członkowskie decydują, kto jest wytwórcą nowych informacji niejawnych wygenerowanych w ramach realizacji kwalifikujących się działań wymienionych w art. 10.

3. Komisja ma dostęp do informacji niejawnych niezbędnych do wykonywania zadań powierzonych jej na mocy niniejszego rozporządzenia dotyczących kwalifikujących się działań wymienionych w art. 10.

4. W kontekście SEAP postanowienia dotyczące ochrony informacji niejawnych, o których mowa w art. 45 ust. 1 lit. n), muszą być zgodne z ust. 1 niniejszego artykułu.

5. W przypadku gdy wśród członków lub obserwatorów SEAP znajdują się państwa stowarzyszone lub Ukraina, dana SEAP zapewnia poziom ochrony równoważny poziomowi zapewnianemu przez umowę między państwami członkowskimi Unii Europejskiej, zebranymi w Radzie, w sprawie ochrony informacji niejawnych wymienianych w interesie Unii Europejskiej.

6. Ramy bezpieczeństwa mające zastosowanie do danego działania zostają wprowadzone przez uczestniczące państwa członkowskie najpóźniej przed podpisaniem umowy o udzielenie dotacji lub zamówienia. Odpowiednie dokumenty stanowią integralną część umowy o udzielenie dotacji lub zamówienia.

7. Komisja ustanawia system posiadający akredytację bezpieczeństwa zgodnie z decyzją (UE, Euratom) 2015/444 w celu ułatwienia wymiany informacji niejawnych między Komisją i państwami członkowskimi oraz państwami stowarzyszonymi, w stosownych przypadkach, a wnioskodawcami i odbiorcami.

Artykuł 80

Poufność informacji

1. Informacje otrzymane w wyniku stosowania niniejszego rozporządzenia są wykorzystywane wyłącznie w celu, w którym o nie wystąpiono.

2. Państwa członkowskie, Komisja, Europejska Służba Działań Zewnętrznych i EDA zapewniają ochronę tajemnic przedsiębiorstwa i tajemnic handlowych oraz innych informacji szczególnie chronionych, uzyskanych i wygenerowanych w ramach stosowania niniejszego rozporządzenia, zgodnie z prawem Unii i odpowiednimi przepisami prawa krajowego.

3. Komisja przetwarza informacje zawierające dane podmiotu lub tajemnice przedsiębiorstwa w sposób nie mniej rygorystyczny niż w przypadku informacji szczególnie chronionych, w tym z zastosowaniem zasady ograniczonego dostępu oraz wykorzystaniem odpowiednich zaszyfrowanych środowisk do przetwarzania i udostępniania takich informacji.

Artykuł 81

Ochrona danych osobowych

Niniejsze rozporządzenie pozostaje bez uszczerbku dla dyrektywy 2002/58/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (49) oraz rozporządzeń Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 (50) i (UE) 2018/1725 (51).

Artykuł 82

Audyty

Audyty dotyczące wykorzystania wkładu Unii przeprowadzane przez osoby lub podmioty, w tym przez osoby lub podmioty inne niż te, które zostały upoważnione przez instytucje, organy lub jednostki organizacyjne Unii, stanowią podstawę ogólnej pewności zgodnie z art. 127 rozporządzenia finansowego. Europejski Trybunał Obrachunkowy kontroluje rachunki wszystkich dochodów i wydatków Unii zgodnie z art. 287 TFUE.

Artykuł 83

Ochrona interesów finansowych Unii

1. W przypadku gdy państwo stowarzyszone uczestniczy w EDIP na mocy decyzji przyjętej na podstawie Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub innego instrumentu prawnego, przyznaje ono właściwemu urzędnikowi zatwierdzającemu, OLAF oraz Europejskiemu Trybunałowi Obrachunkowemu prawa i dostęp niezbędne do wykonywania w pełni ich odpowiednich kompetencji. W przypadku OLAF takie prawa obejmują prawo do prowadzenia dochodzeń, w tym kontroli na miejscu i inspekcji, przewidzianych w rozporządzeniu (UE, Euratom) nr 883/2013.

2. Umowa, o której mowa w art. 78, przewiduje następujące zobowiązania Ukrainy:

Artykuł 84

Informacje, komunikacja i promocja

1. Odbiorcy finansowania unijnego podają informacje o pochodzeniu tych środków oraz zapewniają wyeksponowanie tego finansowania, w szczególności podczas promowania działań i ich rezultatów, poprzez dostarczanie spójnych, skutecznych i proporcjonalnych ukierunkowanych informacji przeznaczonych dla różnych adresatów, w tym dla mediów i opinii publicznej.

2. Komisja prowadzi działania informacyjne i komunikacyjne związane z niniejszym rozporządzeniem oraz realizowanymi w jego ramach działaniami i uzyskanymi rezultatami.

3. Zasoby finansowe przydzielone na EDIP i Instrument Wsparcia Ukrainy mają pomóc w komunikacji instytucjonalnej na temat priorytetów politycznych Unii, w zakresie, w jakim priorytety te są związane z celami, o których mowa w art. 4 i 22.

4. Zasoby finansowe przydzielone na EDIP i Instrument Wsparcia Ukrainy mogą przyczynić się do organizacji działań w zakresie upowszechniania, imprez ułatwiających nawiązywanie kontaktów i działalności mającej na celu podnoszenie świadomości, w szczególności mających na celu otwarcie łańcuchów dostaw z myślą o wsparciu transgranicznego uczestnictwa MŚP.

Artykuł 85

Monitorowanie, ocena i przegląd

1. Komisja regularnie monitoruje wdrażanie EDIP i Instrumentu Wsparcia Ukrainy oraz co roku składa Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie z poczynionych postępów, w tym dotyczące poziomu zaangażowania MŚP i małych spółek o średniej kapitalizacji oraz ogólnych wydatków EDIP i Instrumentu Wsparcia Ukrainy w podziale na rodzaje działań i formę wkładu Unii.

Komisja wprowadza niezbędne mechanizmy monitorowania zapewniające efektywne, skuteczne i terminowe gromadzenie danych na potrzeby monitorowania wdrażania i rezultatów EDIP i Instrumentu Wsparcia Ukrainy. W tym celu na odbiorców środków finansowych Unii oraz, w stosownych przypadkach, na państwa członkowskie, mogą być nakładane proporcjonalne wymogi dotyczące sprawozdawczości.

2. Do dnia 30 czerwca 2027 r. Komisja sporządzi, opierając się, w stosownych przypadkach, na wskaźnikach, sprawozdanie oceniające wdrożenie środków określonych w niniejszym rozporządzeniu i ich rezultaty oraz oceniające potrzebę ewentualnej zmiany niniejszego rozporządzenia. Sprawozdanie z oceny jest oparte na konsultacjach z państwami członkowskimi i kluczowymi zainteresowanymi stronami i ocenia się w nim wkład niniejszego rozporządzenia w postępy poczynione w kierunku zwiększenia wartości wyposażenia obronnego zamawianego w Unii na zasadzie współpracy, wartość wewnątrzunijnego handlu związanego z obronnością oraz wartość inwestycji państw członkowskich w dziedzinie obronności, które to inwestycje są zamawiane w Unii.

3. Komisja przedkłada to sprawozdanie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, w stosownych przypadkach wraz z odpowiednimi wnioskami ustawodawczymi.

Artykuł 86

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.