Akty prawa miejscowego a akty kierownictwa wewnętrznego

Poza aktami prawa miejscowego, zawierającymi przepisy powszechnie obowiązujące, organy jednostek samorządu terytorialnego stanowią tzw. akty kierownictwa wewnętrznego. Ich cechą charakterystyczną jest to, że normują zachowania adresatów, usytuowanych wewnątrz układu organizacyjnego administracji publicznej, podporządkowanych służbowo i organizacyjnie. Akty kierownictwa wewnętrznego nie wywołują natomiast żadnych skutków prawnych w stosunku do podmiotów innych niż np. stanowiąca je gmina.

Do najbardziej znanych i rozpoznawanych aktów prawa miejscowego zaliczyć należy uchwałę rady gminy w sprawie przystąpienia do sporządzenia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, jak i samo studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. Na wymienionych przykładach widać już pierwsze podobieństwo pomiędzy aktami kierownictwa wewnętrznego a aktami prawa miejscowego o charakterze powszechnie obowiązującym. Zarówno pierwsze, jak i drugie są podejmowane na podstawie ustawy. Przesądzają i tym przepisy Konstytucji RP. Ta w art. 93 wskazuje bowiem, że uchwały Rady Ministrów oraz zarządzenia Prezesa Rady Ministrów i ministrów mają charakter wewnętrzny i obowiązują tylko jednostki organizacyjnie podległe organowi wydającemu te akty wydawane tylko na podstawie ustawy. A ponadto podlegają kontroli co do ich zgodności z powszechnie obowiązującym prawem. Co prawda przepis ten mówi jedynie o uchwałach i zarządzeniach Rady Ministrów i Prezesa Rady Ministrów, ale w doktrynie panuje zgodność, że powinien być on traktowany jako ustanawiający ogólny - bezwzględnie wiążący - model aktu o charakterze wewnętrznym.