Metoda kasowa i memoriałowa ewidencjonowania kosztów

W prowadzeniu podatkowej księgi przychodów i rozchodów (PKPiR), ważną sprawą jest rozpoznanie momentu poniesienia kosztu, tj. momentu zewidencjonowania go w PKPiR.

Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodu, co do zasady uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do ujęcia kosztu w PKPiR. Jednakże zasada ta nie zawsze odnosi do kosztów dotyczących okresów na przełomie roku. Np. faktura wystawiona w 2016 r., ale dokumentująca koszt uzyskania przychodu, który przedsiębiorca osiągnie w 2017 r., czy też faktura wystawiona w 2016 r., a odnosząca się do usług, które zrealizowane będą w 2017 r.

W takim przypadku masz do wyboru dwie metody ewidencjowania kosztów:

• metodę memoriałową
• metodę uproszczoną (kasową).

Ważne! Nie należy tych metod ewidencjowania kosztów mylić z kasowym rozliczaniem podatku VAT.

Wyboru metody prowadzenia PKPiR nie musisz zgłaszać naczelnikowi urzędu skarbowego, ani uwidaczniać we wpisie w CEIDG. Jest to wewnętrzny, przyjęty przez ciebie sposób ewidencji kosztów. Musisz jednak pamiętać, że wybraną metodę trzeba stosować przez cały rok podatkowy.