Naruszenie ustawy pzp a odpowiedzialność kierownika zamawiającego

Niezależnie od osób wykonujących czynności w postępowaniu to na kierowniku zamawiającego ciąży obowiązek prawidłowego postępowania w sprawie zamówienia publicznego. Za wszystkie naruszenia dyscypliny finansów publicznych określone w art. 5-18c ustawy o odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych (Dz.U. z 2018 r., poz. 1458 t.j.) - dalej dfp, odpowiedzialność ponosi kierownik jednostki sektora finansów publicznych. Dyscyplina finansów publicznych polega na przestrzeganiu zasad prawidłowej gospodarki finansowej związanej z gromadzeniem i wydatkowaniem środków publicznych. Wskazana ustawa określa zasady zachowania się osób odpowiedzialnych za środki publiczne. Obejmuje przestrzeganie prawa w zakresie budżetowania, wydatkowania i rozliczania środków publicznych. Instytucja dyscypliny budżetowej postrzegana jest także jako ważny instrument mający zapewnić racjonalne i efektywne ekonomiczne planowanie budżetowe.

Zgodnie z definicją ustawową zawartą w art. 2 ustawy Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2018, poz. 1986 ze zm.) - dalej pzp, za kierownika zamawiającego należy uznać osobę lub organ, który zgodnie z obowiązującymi regulacjami (np. ustawa, statut, umowa) jest uprawniony do zarządzania zamawiającym, z wyłączeniem ustanowionych pełnomocników. Mając powyższe na uwadze należy podkreślić, że każdorazowo należy odnieść się do przepisów ustrojowych danego podmiotu, by prawidłowo wskazać osobę będącą kierownikiem zamawiającego. Dużo łatwiej wyznaczyć osobę, która będzie ponosiła odpowiedzialność w trybie ustawy dfp w zakresie zamówień publicznych, bowiem zgodnie z art. 4 ustawy dfp, w zakresie odpowiedzialności za naruszenia dyscypliny finansów publicznych związanymi z procesem udzielenia zamówienia publicznego podlegają:

1. osoby wchodzące w skład organu wykonującego budżet lub plan finansowy jednostki sektora finansów publicznych albo organu zarządzającego podmiotu niezaliczanego do sektora finansów publicznych, któremu przekazano do wykorzystania lub dysponowania środki publiczne lub zarządzającego mieniem tych jednostek lub podmiotów;