Podzielona płatność – problemy praktyczne

Z mechanizmem podzielonej płatności podatnicy oswajają się od lipca 2018 r. Stopniowe wprowadzanie go nie uchroniło stosujących go podmiotów od powstawania coraz to nowych problemów. Wiele z nich pojawiło się dopiero w praktyce stosowania split payment i podatnicy nie mieli możliwości, by przygotować się na nie wcześniej. Jak regulować należności z tytułu umów ramowych? Czy warto dzielić transakcje na dwie faktury? Czy można uniknąć MPP, regulując należność kartą płatniczą? Na te i inne pytania odpowiemy w artykule.

Od 1 listopada 2019 r. podatnicy mają obowiązek stosowania podzielonej płatności (dalej także: MPP, split payment) przy regulowaniu niektórych zobowiązań. Aby on powstał, niezbędne jest spełnienie trzech warunków:

• przedmiotowego (towary lub usługi wymienione w załączniku nr 15 do ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT),
• wartościowego (kwota należności ogółem na fakturze nie powinna być mniejsza niż 15 000 zł)
• podmiotowego (czynność jest dokonywana na rzecz podatnika).

Tylko w przypadku, gdy wszystkie warunki są spełnione łącznie, powstaje obowiązek uregulowania płatności przy zastosowaniu split payment (zobacz: PRZYKŁAD 1).

PRZYKŁAD 1

Jednostka dokonała zakupu paliwa opałowego. Jest to towar wymieniony w załączniku nr 15 do ustawy o VAT. Jednak wartość ogółem na fakturze to 10 000 zł. W takim przypadku nie ma obowiązku dokonania zapłaty przy użyciu mechanizmu podzielonej płatności, gdyż nie został spełniony warunek wartościowy.

Kwota należności ogółem na fakturze

Określając kryterium wartościowe zobowiązujące do zastosowania mechanizmu podzielonej płatności, ustawodawca nie posłużył się wartością transakcji, o której mowa np. w regulacjach dotyczących białej listy, a pojęciem kwoty należności ogółem na fakturze. Taka konstrukcja przepisu wzbudza wiele wątpliwości podatników. Stosując go, należy pamiętać, że: