Opinia rzecznika generalnego A. Rantosa przedstawiona w dniu 12 maja 2022 r. Raiffeisen Leasing przeciwko Republika Slovenija., sygn. C-235/21

1.

Niniejszy wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym dotyczy wykładni art. 203 dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (VAT) (zwanej dalej „dyrektywą VAT”) (2).

2.

Wniosek ten został złożony w ramach sporu pomiędzy Raiffeisen leasing, d. o. o. (zwaną dalej „Raiffeisen”) a Republika Slovenija (Republiką Słowenii), reprezentowaną przez Ministrstvo za finance (ministerstwo finansów, Słowenia) w przedmiocie opodatkowania podatkiem od wartości dodanej (VAT) należnym od umowy leasingu, którą zakwalifikowano jako „fakturę” w rozumieniu art. 203 dyrektywy VAT ze względu na to, że określała wartość VAT.

3.

Mimo nietypowej konfiguracji faktycznej związanej z metodą realizacji transakcji poprzez sprzedaż i leasing zwrotny (sale and lease back) (3), niniejsza sprawa dotyczy kwestii stosunkowo prostej. Czy i pod jakimi warunkami umowa pisemna między dwoma stronami, dotycząca transakcji podlegającej opodatkowaniu VAT, taka jak umowa leasingu nieruchomości, w której podana jest wartość VAT, może sama w sobie zostać uznana za „fakturę” w rozumieniu dyrektywy VAT i zrodzić, po pierwsze, obowiązek zapłaty VAT ciążący na wystawcy faktury, a po drugie, prawo odbiorcy rzeczonej faktury do odliczenia VAT naliczonego?