Postanowienie SN z dnia 12 września 2023 r., sygn. III UZ 8/23

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Romualda Spyt (przewodniczący, sprawozdawca)
‎SSN Józef Iwulski
‎SSN Krzysztof Staryk

w sprawie z odwołania H. M.
‎od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w Radomiu
‎o rekompensatę z tytułu pracy w warunkach szczególnych,
‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 12 września 2023 r.,
‎zażalenia odwołującej się na postanowienie Sądu Apelacyjnego w Lublinie
‎z dnia 4 stycznia 2023 r., sygn. akt WSC U 90/22, III AUa 903/21,

1. oddala zażalenie,

2. zasądza od H. M. na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w Radomiu kwotę 240 (dwieście czterdzieści) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego z ustawowymi odsetkami zgodnie z art. 98 § 1¹ k.p.c.

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 4 stycznia 2023 r. Sąd Apelacyjny w Lublinie odrzucił skargę kasacyjną H. M. od wyroku tego Sądu dnia 11 maja 2022 r. oddalającego jej apelację od wyroku Sądu Okręgowego w Radomiu z dnia 16 września 2021 r.

W uzasadnieniu postanowienia Sąd Apelacyjny wskazał, że w dniu 1 września 2022 r. pełnomocnik ubezpieczonej złożył skargę kasacyjną od powyższego orzeczenia, wskazując jako wartość przedmiotu zaskarżenia kwotę 51.500 zł. Postanowieniem z dnia 29 września 2022 r. Sąd Apelacyjny w Lublinie postanowił sprawdzić wartość przedmiotu zaskarżenia i w tym celu zarządzić dochodzenie. Zarządzeniem z dnia 29 września 2022 r. wezwano pełnomocnika ubezpieczonej do wskazania sposobu wyliczenia wartości przedmiotu zaskarżenia podanej w skardze kasacyjnej. W odpowiedzi na wezwanie pełnomocnik H. M. stwierdził, że kwota 51.500 zł to wysokość rekompensaty, która zwiększałaby wysokość kapitału początkowego, a tym samym wysokość emerytury odwołującej się. Zarządzeniem z dnia 20 października 2022 r. wezwano pełnomocnika organu rentowego do ustosunkowania się do wyliczeń pełnomocnika ubezpieczonej oraz obliczenia różnicy pomiędzy wysokością emerytury H. M. z uwzględnieniem rekompensaty i bez niej. W odpowiedzi na przedmiotowe zobowiązanie organ rentowy wskazał, że w okresie od 1 lipca 2020 r. do 28 lutego 2021 r. różnica ta wynosiła 499,09 zł brutto miesięcznie, w okresie od 1 marca 2021 r. do 28 lutego 2022 r. - 520,25 zł brutto miesięcznie, zaś od 1 marca 2022 r. do 30 listopada 2022 r. - 556,66 zł brutto miesięcznie. Razem za okres od 1 lipca 2020 r. do 30 listopada 2022 r. różnica pomiędzy świadczeniem liczonym z rekompensatą i bez niej wynosi 15 245,66 zł brutto. Wezwany do ustosunkowania się do powyższych wyliczeń pełnomocnik H. M., w piśmie procesowym z dnia 27 grudnia 2022 r., oświadczył, że uznaje sposób wliczenia rekompensaty i tym samym modyfikuje wartość przedmiotu zaskarżenia wymienioną w skardze kasacyjnej na kwotę 27.292,61 zł, podkreślając, że jest to suma, którą finalnie otrzymałaby skarżąca w kwocie wypłacanej emerytury. Pełnomocnik dodał, że przyjęcie przez Sąd wartości przedmiotu zaskarżenia według wyliczeń organu rentowego na kwotę 15.245,66 zł również nie wpływa na próg ustawowy dopuszczalności skargi kasacyjnej.