Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 19 stycznia 2022 r., sygn. II SA/Bd 1413/21
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Elżbieta Piechowiak Sędziowie sędzia WSA Joanna Brzezińska asesor WSA Mariusz Pawełczak (spr.) po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 19 stycznia 2022 r. sprawy ze skargi A. R. na uchwałę Rady Miasta z dnia [...] kwietnia 2019 r. nr [...] w przedmiocie szczegółowych warunków udzielania świadczeń pomocy materialnej o charakterze motywacyjnym uczniom oddala skargę.
Uzasadnienie
1. Rada Miasta Torunia 11 kwietnia 2019r., na podstawie art. 90t ust. 4 ustawy z dnia 7 września 1991r. o systemie oświaty (tj. Dz. U. z 2018r., poz. 1457 ze zm.) oraz art. 18 ust. 2 pkt 14a ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tj. Dz.U. z 2019r. nr 506 ze zm. - dalej "u.s.g.") podjęła uchwałę nr 107/19 w sprawie szczegółowych warunków udzielania świadczeń pomocy materialnej o charakterze motywacyjnym uczniom uczęszczającym do szkół w Toruniu, form i zakresu tych świadczeń oraz trybu postępowania w tych sprawach.
2. Skargę na powyższą uchwałę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wniosła A. R. (dalej: skarżąca, strona) reprezentowana przez zawodowego pełnomocnika wnosząc o stwierdzenie nieważności § 9 ust. 11 powyższej uchwały.
W uzasadnieniu skargi podniesiono m.in., że uchwała Rady Miejskiej z dnia 11 kwietnia 2019r. określa także ujemne przesłanki przyznania prawa do świadczeń pomocy materialnej, pomimo spełnienia warunków do jej uzyskania określonych w tym akcie. Jedna z takich przesłanek została opisana w § 9 ust. 11 uchwały. Zgodnie z treścią tego przepisu świadczenie pomocy materialnej nie zostaje przyznane osobie spełniającej warunki do jego uzyskania, jeżeli nie zostanie dostarczone zaświadczenie, o którym mowa w ust. 11. Jednakże § 9 ust. 11 uchwały nie wskazuje o jakie zaświadczenie chodzi. Zaskarżona uchwała jest aktem prawa miejscowego i do jej wykładni nie stosuje się zasad interpretacji oświadczeń woli, określonych dla umów lub innych oświadczeń z zakresu prawa cywilnego. Akt prawny, w szczególności akt prawa miejscowego musi być precyzyjny i nie może pozostawiać miejsca na wątpliwości dotyczące użytych w nim określeń w szczególności takich, które pozbawiają prawa do świadczeń określonych w uchwale. Dalej strona wskazała, że wprawdzie o zaświadczeniu jest mowa w § 9 ust. 10 uchwały, jednakże ust. 11 nie odsyła do zaświadczenia, o którym mowa w ust. 10, lecz do zaświadczenia z ust. 11. Reasumując strona wskazała, że akt prawa miejscowego musi być precyzyjny i jasno określać zasady przyznawania pomocy uczniom, a zaskarżony § 9 ust. 11 uchwały nie spełnia tego wymagania, albowiem z jego treści nie wynika wprost brak jakiego zaświadczenia pozbawia ucznia prawa do stypendium, dlatego wskazany przepis powinien zostać usunięty z porządku prawnego.
