Kierunki rozwoju miast i regionów

Głównymi ośrodkami napędzającymi rozwój gospodarczy w Polsce są metropolie. To powoduje, że w sposób naturalny właśnie tam kierowany jest główny strumień wsparcia. Oczywiste jest też to, że pomoc dla metropolii można skutecznie połączyć z pomocą dla obszarów peryferyjnych. Kluczem do sukcesu jest odpowiednie połączenie głównych ośrodków rozwoju z ich peryferyjnym zapleczem. Taka konkluzja wynika z najnowszego raportu Instytutu Rozwoju Miast i Regionów „Wyzwania, trendy i procesy rozwoju gospodarczego. Identyfikacja biegunów wzrostu i ośrodków równoważenia rozwoju w Polsce”.

W kontekście polityki rozwoju regionalnego tak naprawdę istotne są dwie podstawowe kwestie, mianowicie równowaga oraz efektywność rozwoju. Czy dążenie do efektywności wyklucza stan równowagi, czy też zrównoważony rozwój może być jednocześnie efektywny? W jakim kierunku będą rozwijać się polskie miasta i regiony?

Modele rozwojowe

W ramach nowelizacji Krajowej Polityki Miejskiej do roku 2030 proponuje się odejście od opartego głównie na rynkowych mechanizmach modelu polaryzacyjno-dyfuzyjnego na rzecz rozwoju w oparciu o model globalizacyjno-równoważący. Ten drugi podkreśla znaczenie dwóch równoległych kierunków interwencji. Dalsze intensywne wzmacnianie silnych metropolii o międzynarodowym znaczeniu przy jednoczesnym wspieraniu pozostałych ośrodków miejskich, w stosunku do których ukierunkowane interwencje publiczne – zwłaszcza dotyczące polityki mieszkaniowej i społecznej – mają łagodzić istniejące i potencjalne dysproporcje, co umożliwi większą spójność terytorialną.