Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 20 kwietnia 2022 r., sygn. II SA/Gd 34/22

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jolanta Górska (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Jacek Hyla Sędzia WSA Paweł Mierzejewski Protokolant Starszy sekretarz sądowy Marta Sankiewicz po rozpoznaniu w dniu 20 kwietnia 2022 r. w Gdańsku na rozprawie sprawy ze skargi M. W. i Z. W. na uchwałę Rady Gminy z dnia 3 sierpnia 2020 r., nr [...[ w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obejmującego działki nr [...], [...] i [...] w obrębie ewidencyjnym S., gmina S. 1. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w części dotyczącej terenów o symbolach [...] i [...]; 2. zasądza od Rady Gminy S. solidarnie na rzecz skarżących M. W. i Z. W. kwotę 780 zł (siedemset osiemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Z. W. i M. W. wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku skargę na uchwałę Rady Gminy z dnia 3 sierpnia 2020 r., nr XXV/159/2020, w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obejmującego działki nr [...]-[..] w obrębie ewidencyjnym S., gmina S., domagając się stwierdzenia nieważności tej uchwały w całości.

Skarżący zarzucili niezgodność ustaleń zaskarżonego planu z uchwałą Sejmiku Województwa z dnia 25 lipca 2016 r., nr 259/XXIV/16, w sprawie obszarów chronionego krajobrazu w województwie oraz niezgodność z Prawem geologicznym i górniczym poprzez dopuszczenie realizacji inwestycji, która nie spełnia wymogów przepisów prawa. Niezgodność zarzucono następującym przepisom uchwały, dotyczącym przeznaczenia dla terenów o symbolach 1PG o powierzchni 23,15 ha i 2PG o powierzchni 8,82 ha, w zakresie w jakim: "1) teren przeznacza się na powierzchniową eksploatację kruszyw; 2) wydobywanie kruszyw, a także granice obszaru oraz terenu górniczego i lokalizacja filarów ochronnych, powinny być zgodne z warunkami określonymi w projekcie zagospodarowania złoża, koncesji oraz w planie ruchu zakładu górniczego; 3) masy ziemne i skalne, które będą przemieszczane w granicach obszaru górniczego w związku z prowadzeniem eksploatacji, nie będą stanowić odpadów i nie staną się w jej wyniku zanieczyszczone obcymi, niebezpiecznymi substancjami. Wydobyta kopalina winna być wywożona z kopalni i winna być wykorzystywana jako kruszywo naturalne w budownictwie ogólnym i drogownictwie. Masy nadkładowe i wydzielone przerosty płonne, po okresowym zwałowaniu na zwałowiskach, winny być przemieszczone do wyrobiska poeksploatacyjnego i winny być wykorzystane do jego rekultywacji, np.: poszerzenia pozostawionych pasów ochronnych, złagodzenia skarp wyrobiska i jego spłycenia itp. Trudno zbywalne frakcje kopaliny (np. piasek z odsiewki) po okresowym składowaniu na składowiskach, mogą zostać wykorzystane do rekultywacji wyrobiska poeksploatacyjnego; 4) dopuszcza się budowę, przebudowę i rozbudowę wewnętrznych dróg dojazdowych, placów manewrowych i składowych, miejsc parkingowych itp.; 5) na terenie dopuszcza się wstępne sortowanie urobku oraz pełną przeróbkę kopalin; 6) obowiązują maksymalne nieprzekraczalne linie zabudowy zgodne z rysunkiem planu; 7) dopuszcza się realizację zabudowy socjalnej i administracyjnej, wagi samochodowej, masztów, budowli, obiektów i urządzeń technologicznych, itp. związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą: a) ustala się maksymalną wysokość budynków socjalnych i administracyjnych: do 8,0 m, b) ustala się maksymalną wysokość obiektów budowlanych nie będących budynkami: do 20 m, c) dla budynków socjalnych i administracyjnych obowiązują maksymalnie dwie kondygnacje nadziemne, d) obowiązują dachy płaskie; 8) po zakończeniu eksploatacji kruszyw wszystkie obiekty budowlane związane z jej eksploatacją należy zlikwidować’’.