Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 27 kwietnia 2022 r., sygn. II SA/Gd 691/21

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Magdalena Dobek - Rak (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Jolanta Górska Sędzia WSA Dariusz Kurkiewicz Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Agnieszka Pazdykiewicz po rozpoznaniu w dniu 27 kwietnia 2022 r. w Gdańsku na rozprawie sprawy ze skargi Wojewody na uchwałę Rady Miasta z dnia 26 sierpnia 2021 r., nr [...] w sprawie zasad postępowania z zielenią na terenie Gminy Miasta 1. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały, 2. zasądza od Rady Miasta na rzecz Wojewody kwotę 480 (czterysta osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Wojewoda wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku skargę na uchwałę nr XXXVIII/976/21 Rady Miasta z dnia 26 sierpnia 2021 r. w sprawie zasad postępowania z zielenią na terenie Gminy Miasta, domagając się stwierdzenia jej nieważności w całości.

Zaskarżonej uchwale zarzucono:

1. naruszenie art. 4 w zw. z art. 13 ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 1461), poprzez wskazanie, że uchwała wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia w Dzienniku Urzędowym Województwa, a tym samym uznanie jej za akt prawa miejscowego, podczas gdy uchwała nie zawiera przepisów powszechnie obowiązujących, generalnych i abstrakcyjnych, co wyklucza jej zakwalifikowanie do kategorii aktów prawa miejscowego,

2. naruszenie art. 30 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2022 r., poz. 559), zwanej dalej u.s.g., w zw. z art. 7 Konstytucji RP poprzez wkroczenie w uprawnienia organu wykonawczego gminy i wskazanie Prezydentowi Miasta sposobu wykonania uchwały,

3. naruszenie art. 83c ust. 4 ustawy dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (t.j. Dz.U. z 2021 r., poz. 1098 ze zm.), zwanej dalej ustawą o ochronie przyrody, w zw. z art. 7 Konstytucji RP poprzez nie mające podstawy prawnej nakazanie prezydentowi podjęcia zarządzenia oraz naruszenie kompetencji organu wykonawczego poprzez ustalenie kryteriów dotyczących warunków obliczania liczby i powierzchni nasadzeń zastępczych w sytuacji, gdy uprawnienia w tym zakresie należą do prezydenta,