Wyrok WSA w Krakowie z dnia 27 kwietnia 2022 r., sygn. I SA/Kr 1711/21

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: SWSA Bogusław Wolas (spr.) Sędziowie: WSA Maja Chodacka WSA Paweł Dąbek po rozpoznaniu w dniu 27 kwietnia 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym sprawy ze skargi P. . w K. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w K. z dnia 29 października 2021 r., nr: [...], w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji I. uchyla zaskarżoną decyzję, II. zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w K. na rzecz P. w K. kwotę [...]zł (słownie złotych: [...]) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 29 października 2021 r Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Krakowie utrzymał w mocy swoją decyzje z dnia 10 sierpnia 2021 r odmawiającą stwierdzeni nieważności ostatecznej decyzji Naczelnika Małopolskiego Urzędu Celno – Skarbowego w Krakowie z dnia 29 lipca 2019 r Nr [...] utrzymującej w mocy decyzję Naczelnika Małopolskiego Urzędu Celno Skarbowego w Krakowie z dnia 23 maja 2019 r Nr [...] określającą wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu zawarcia umów sprzedaży z dnia 13 października 2015 r w kwocie 57 881 zł

Powyższa decyzja została wydana w następującym stanie faktycznym:

Wnioskiem z 05.03.2020 r., uzupełnionym pismem z 17.11.2020 r., Spółka P. Sp. z o.o. z siedzibą w K. zwróciła się do Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Krakowie o stwierdzenie nieważności ostatecznej decyzji Naczelnika Małopolskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Krakowie z 29.07.2019 r. Nr [...] utrzymującej w mocy decyzję Naczelnika Małopolskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Krakowie z 23.05.2019 r. Nr [...] określającą wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu zawarcia umów sprzedaży z 13.10.2015 r. w kwocie 57.881,00 zł.. W uzasadnieniu wniosku wskazano, że decyzja Organu I instancji została wydana częściowo bez podstawy prawnej, natomiast Organ II instancji, utrzymując ją w mocy, rażąco naruszył art. 233 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej. W piśmie uzupełniającym z 17.11.2020 r. Spółka zarzuciła wydanym decyzjom, rażące naruszenie prawa materialnego, tj. art. 1 ust. 1 oraz art. 9 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.