Wyrok WSA w Warszawie z dnia 28 kwietnia 2022 r., sygn. I SA/Wa 2934/21

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Przemysław Żmich sędzia WSA Małgorzata Boniecka–Płaczkowska (spr.) sędzia WSA Elżbieta Lenart Protokolant specjalista Katarzyna Krynicka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 kwietnia 2022 r. sprawy ze skargi J. B. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] października 2021 r. nr [...] w przedmiocie reformy rolnej oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z 15 października 2021 r., nr GZ.rn.625.305.2017 Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi, po rozpoznaniu odwołania [...], utrzymał w mocy decyzję Wojewody Małopolskiego z 2 października 2017 r., nr WS- III.7515.1.39.2011.MB w zaskarżonej części.

W uzasadnieniu Minister wskazał, że wnioskiem z 9 lipca 2001 r. (sprecyzowanym ostatecznie pismem z 19 września 2016 r.) [...] wystąpił o wydanie decyzji stwierdzającej, że część nieruchomości ziemskiej [...], obejmująca aktualne działki ewidencyjne: nr [...] (w części odpowiadającej dawnym parcelom: [...]), nr [...] (w części odpowiadającej dawnym parcelom: [...]), nr [...] (w części odpowiadającej dawnym parcelom: [...]) oraz nr [...] - nie podpadała pod działanie przepisu art. 2 ust. 1 lit e dekretu PKWN z 6 września 1944 r. o przeprowadzeniu reformy rolnej (Dz. U z 1945 r., Nr 3 poz. 13 ze zm.).

Wojewoda Małopolski decyzją z 4 kwietnia 2002 r., nr RR.X.Zc.7716/1-7/02 stwierdził, że 1) parcele budowlane 1.kat.: [...] oraz 2) parcele gruntowe 1.kat.: [...] podpadają pod działanie przepisu art. 2 ust. 1 lit. e dekretu.

Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi decyzją z 22 października 2002 r., nr GZrn057- 625-262/02 utrzymał w mocy decyzję Wojewody z 4 kwietnia 2002 r.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 26 marca 2004 r., sygn. akt IV SA 4815/02, IV SA 4816/02 uchylił decyzję Ministra oraz decyzję Wojewody. Sąd stwierdził, że organy nie poczyniły dokładnych ustaleń odnośnie powierzchni lasów wchodzących w skład majątku, a także dokonały zbyt szerokiej interpretacji pojęcia "nieruchomości ziemskiej". Dodał, że na cele reformy rolnej dekret przeznaczał nieruchomości lub ich części, które są lub mogą być wykorzystywane do prowadzenia działalności rolniczej, a zatem należało ustalić, które parcele były lub mogły być wykorzystywane do prowadzenia takiej działalności. Sąd podkreślił, że "organy prawidłowo jako podstawę do oceny poszczególnych parcel przyjęły klasyfikację wynikającą z odpisu z księgi gruntowej [...] prowadzonej przy Sądzie Okręgowym w Krakowie, jak również posłużyły się pojęciem użytków rolnych w rozumieniu § 4 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Reform Rolnych z dnia 1 marca 1945 r. w sprawie wykonania dekretu PKWN", co oznacza, że "w konsekwencji organy zasadnie przyjęły, że parcele gruntowe wymienione w pkt 2 decyzji Wojewody Małopolskiego z dn. 4 kwietnia 2002 r., za wyjątkiem parceli [...] stanowiącej las, podpadają pod działanie przepisu art. 2 ust. 1 lit. e dekretu PKWN z dn. 06.09.1944 r. o przeprowadzeniu reformy rolnej". W uzasadnieniu wyroku podniesiono, że w przypadku parcel budowlanych decydujące znaczenie ma cel na jaki były one wykorzystywane, a o tym decydował charakter zabudowań. Zdaniem sądu "nie budzi wątpliwości, że parcele zabudowane stajnią, oborą z chlewem, wozownią, spichrzem, czworakiem, stodołą i kurnikiem były wykorzystywane do celów rolniczych i tworzyły z parcelami gruntowymi jeden kompleks gospodarczy".