Postanowienie WSA we Wrocławiu z dnia 17 czerwca 2022 r., sygn. IV SA/Wr 28/21

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: asesor WSA Marta Pająkiewicz-Kremis (sprawozdawca) po rozpoznaniu w dniu 17 czerwca 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Wydziale IV sprawy ze skargi M. S. na decyzję D. Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego we W. z dnia [...] listopada 2020 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za niezastosowanie się do obowiązku zakrywania ust i nosa w miejscu ogólnodostępnym postanawia: zasądzić od D. Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego we W. na rzecz skarżącego kwotę 1.457 zł (słownie: tysiąc czterysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego. 1

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 24 września 2021 r., sygn. akt IV SA/Wr 28/21 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, po rozpoznaniu skargi M. S. (dalej: skarżący, strona) uchylił zaskarżoną decyzję (w punkcie I wyroku) oraz zasądził od D. Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego we W. na rzecz skarżącego kwotę 1.117 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego (w punkcie II wyroku).

Na skutek zażalenia strony na zawarte w tym wyroku rozstrzygnięcie co do kosztów postępowania, Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 22 marca 2022 r. (sygn. akt II GZ 38/22) uchylił zaskarżone postanowienie i przekazał w tym zakresie sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu we Wrocławiu do ponownego rozpoznania. W motywach tego postanowienia podniesiono, że Sąd pierwszej instancji nie wziął pod uwagę tego, że pełnomocnik skarżącego złożył oświadczenie o wysokości kosztów poniesionych przez stronę z tytułu wynagrodzenia radcy prawnego, o którym mowa w § 16 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych i ograniczył się jedynie do stwierdzenia, że ma możliwości zasądzenia kosztów postępowania uwzględniających stawkę inną niż stawka minimalna, określona w § 14 w zw. z § 2 rozporządzenia. Zauważyć należy, że § 16 rozporządzenia umożliwia złożenie oświadczenia o wysokości kosztów obciążających stronę z tytułu wynagrodzenia w każdej sprawie, a więc zarówno rozpoznawanej na rozprawie, jak i niewymagającej przeprowadzenia rozprawy. Treść § 16 rozporządzenia świadczy o tym, że prawodawca nie wykluczył możliwości złożenia przez stronę wniosku o zasądzenie – na podstawie oświadczenia – wynagrodzenia radcy prawnego w sprawie, która rozpozna została na posiedzeniu niejawnym. Okolicznościami, które mają decydujący wpływ na przyznanie wynagrodzenia w stawce innej niż minimalna i nieprzekraczającej sześciokrotności tej stawki są te wskazane w pkt 1-4 ust. 3 § 15. Dalej Naczelny Sąd Administracyjny podniósł, że fakt złożenia oświadczenia o wysokości kosztów obciążających stronę z tytułu wynagrodzenia radcy prawnego na podstawie § 16 rozporządzenia nie obliguje sądu do zasądzenia kosztów zastępstwa procesowego w wysokości określonej w tymże oświadczeniu. Tym niemniej w sytuacji, kiedy strona domaga się zwrotu kosztów poniesionych z tytułu wynagrodzenia pełnomocnika w oparciu o złożone oświadczenie, Sąd powinien był ocenić, czy możliwe jest jej zasądzenie na podstawie § 16 rozporządzenia. Takich rozważań natomiast zabrakło w uzasadnieniu postanowienia o zasądzeniu kosztów postępowania. Innymi słowy, nie zostały rozważone wszystkie okoliczności mające znaczenie przy ustalaniu kosztów postępowania przed Sądem pierwszej instancji.