Wyrok NSA z dnia 29 czerwca 2022 r., sygn. II FSK 2986/19

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Beata Cieloch (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Tomasz Kolanowski Sędzia WSA del. Artur Kot po rozpoznaniu w dniu 29 czerwca 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 6 sierpnia 2019 r. sygn. akt I SA/Gl 314/19 w sprawie ze skargi W. sp. z o.o. w R. na interpretację Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 29 stycznia 2019 r. nr 0111-KDIB1-1.4010.577.2018.1.ŚS w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 6 sierpnia 2019 r., sygn. akt I SA/Gl 314/19 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach uwzględnił skargę W. sp. z o.o. w R. (dalej: "Skarżąca", "Spółka") na interpretację Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 29 stycznia 2019 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych.

Treść uzasadnienia zaskarżonego orzeczenia dostępna jest w serwisie internetowym CBOSA (orzeczenia.nsa.gov.pl).

W skardze kasacyjnej pełnomocnik Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej zaskarżył powyższy wyrok w całości, zarzucając na podstawie art. 174 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.; dalej jako: "p.p.s.a.") naruszenie przepisów prawa materialnego mających istotny wpływ na wynik sprawy, tj.:

- art. 15e ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2018 r., poz. 1036 ze zm., dalej też "u.p.d.o.p.") przez błędną wykładnię, a w konsekwencji nieprawidłowe zastosowanie, polegające na przyjęciu przez Sąd, że w przedstawionym we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego stanie faktycznym koszty spornych usług w obszarze Sekretariatu Generalnego, zakwalifikowanych przez Stronę jako "Usługi w zakresie stosunków międzyludzkich (public relation) i komunikacji" (PKWiU - 70.21.10) nie stanowią usług, o których mowa w art. 15e ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p., a co za tym idzie nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów, lecz zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów.