Wyrok WSA w Warszawie z dnia 20 lipca 2022 r., sygn. I SA/Wa 1112/22

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Marta Kołtun-Kulik, asesor WSA Anna Fyda-Kawula (spr.), sędzia WSA Bożena Marciniak, Protokolant referent Aneta Suchecka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 lipca 2022 r. sprawy ze skargi M. P. na decyzję Ministra Rodziny i Polityki Społecznej z dnia [...] lutego 2022 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia i zobowiązania do zwrotu nienależnie pobranego świadczenia wychowawczego uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Wojewody [...] z dnia [...] października 2021 r. nr [...]

Uzasadnienie

Minister Rodziny i Polityki Społecznej zaskarżoną decyzją z 21 lutego 2022 r. nr DSZ.V.5321.1.1281.2021.AC po ponownym rozpatrzeniu sprawy w wyniku odwołania M. P. (dalej: Skarżąca) na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 oraz art. 17 pkt 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz. U. z 2021 r., poz. 735 ze zm., zwanej dalej: k.p.a.) w zw. z art. 1 ust. 2 i 3, art. 16 i art. 25 ust. 1, ust. 2 pkt 3, ust. 6 i ust. 9 ustawy z dnia 11 lutego 2016 r. o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci (tekst jedn. Dz. U. z 2019 r., poz. 2407 ze zm.) utrzymał w mocy decyzję Wojewody Warmińsko-Mazurskiego z 28 października 2021 r. nr KS-I.9470.3.797.2018.DJ w przedmiocie ustalenia i zobowiązania do zwrotu nienależnie pobranego świadczenia wychowawczego.

Zaskarżona decyzja została wydana w następującym stanie faktycznym i prawnym.

Skarżąca na podstawie decyzji Burmistrza Gminy G. z 12 października 2016 r. nabyła uprawnienia do świadczenia wychowawczego w wysokości po 500 zł miesięcznie na dziecko O. P. na okres od 1 kwietnia 2016 r. do 17 maja 2017 r. oraz na dziecko N. P. na okres od 1 kwietnia 2016 r. do 30 września 2017 r. Decyzja ta została następnie uchylona decyzją tego organu z 9 kwietnia 2018 r. co do okresu od 1 kwietnia 2016 r. do 6 maja 2016 r. oraz od 3 października 2016 r. do 10 grudnia 2016 r. z uwagi na zastosowanie przepisów o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego. Następnie decyzją z 10 sierpnia 2020 r. Wojewoda Warmińsko-Mazurski odmówił przyznania Skarżącej prawa do dodatku dyferencyjnego na dzieci: N. P. oraz O. P. w okresach od 1 kwietnia do 6 maja 2016 r. oraz od 3 października 2016 r. do 10 grudnia 2016 r. W uzasadnieniu informacji Wojewoda wskazał, że w tej sprawie krajem pierwszeństwa do wypłaty świadczeń w okresach wskazanych w decyzji są N.