Wyrok WSA w Warszawie z dnia 31 sierpnia 2022 r., sygn. I SA/Wa 2503/21

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Przemysław Żmich (spr.), asesor WSA Dorota Kozub-Marciniak, sędzia WSA Elżbieta Lenart, , Protokolant referent stażysta Marta Stec po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 31 sierpnia 2022 r. sprawy ze skargi K.K. na decyzję Ministra Rodziny i Polityki Społecznej z dnia 9 sierpnia 2021 r. nr DSZ-V.5321.1.532.2021.AC w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia wychowawczego 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Wojewody Podkarpackiego z dnia 31 maja 2021 r. nr PUW/012482/W/2021; 2. zasądza od Ministra Rodziny i Polityki Społecznej na rzecz K. K. kwotę 480 (czterysta osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Minister Rodziny i Polityki Społecznej, po rozpatrzeniu odwołania K. K., decyzją z 9 sierpnia 2021 r. nr DSZ-V.5321.1.532.2021.AC utrzymał w mocy decyzję Wojewody P. z 31 maja 2021 r. nr PUW/012482/W/2021 o odmowie przyznania prawa do świadczenia wychowawczego.

Zaskarżona decyzja została wydana w następującym stanie sprawy.

Wnioskiem z 16 kwietnia 2021 r. K. K. wystąpiła o ustalenie prawa do świadczenia wychowawczego na dziecko P. M., ur. [...] 2007 r., na okres zasiłkowy 2021/2022.

Wojewoda P. decyzją z 31 maja 2021 r., działając na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) Nr 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz. Urz. UE L Nr 166, str. 1, ze zm.) – dalej zwanego "rozporządzeniem", rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) Nr 987/2009 z dnia 16 września 2009 r. dotyczącego wykonywania rozporządzenia (WE) Nr 883/2004 w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz. Urz. UE L Nr 284, str. 1 ze zm.) – dalej zwanego "rozporządzeniem wykonawczym" oraz ustawy z dnia 11 lutego 2016 r. o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci, odmówił przyznania K. K. prawa do świadczenia wychowawczego. Organ I instancji uznał, że członkiem rodziny skarżącej jest ojciec dziecka (obywatel Republiki Włoskiej, zamieszkujący we Włoszech), chociaż nie prowadzi z matką i dzieckiem (zamieszkującymi w Rzeczypospolitej Polskiej) wspólnego gospodarstwa domowego i wobec tego, na zasadzie pierwszeństwa, zastosowanie ma ustawodawstwo włoskie. Zdaniem Wojewody prawa do świadczenia wychowawczego należało odmówić, ponieważ brak jest podstaw do przyznania dodatku dyferencyjnego, skoro miesięczna wysokość świadczeń przysługujących za granicą przekracza wysokość świadczeń możliwych do uzyskania w Polsce.