Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 26 października 2022 r., sygn. III SA/Gl 283/22

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Magdalena Jankiewicz, Sędziowie Sędzia WSA Dorota Fleszer, Sędzia WSA Adam Gołuch (spr.), Protokolant Monika Rał, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 października 2022 r. sprawy ze skargi A. O. na czynność Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w Lublińcu w przedmiocie objęcia kwarantanną stwierdza bezskuteczność zaskarżonej czynności.

Uzasadnienie

A. O. (dalej: Skarżąca) reprezentowana przez przedstawiciela ustawowego – ojca J. O. (dalej: przedstawiciel, skarżący) zaskarżyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach czynność objęcia ją kwarantanną, wykonaną przez Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w L. (dalej: PPIS) w dniu 24 grudnia 2021 r.

Ze skargi wynika, że o czynności objęcia kwarantanną ojciec Skarżącej dowiedział się w dniu 24 grudnia 2021 r. W tym dniu otrzymał przedstawiciel telefon od urzędnika PPIS informujący o nałożonej na córkę kwarantannie od dnia 24 grudnia 2021r. począwszy do dnia 27 grudnia 2021r. (łącznie 4 dni) w związku z informacją ze Szkoły, iż córka w dniu 17 grudnia 2021 r. miała kontakt z osobą zarażoną u której stwierdzono wynik pozytywny testu COVID19, zostaje więc nałożona na nią kwarantanna.

Jak podaje ojciec Skarżącej nie wydano decyzji administracyjnej o zastosowaniu kwarantanny. Według przedstawiciela urzędnik nie wykazał, że córka spełnia definicję osoby chorej lub podejrzanej o zakażenie a zatem nie wykazał, że zobowiązana była się poddać kwarantannie. Córka nie miała objawów chorobowych zatem nie wolno było nakładać na nią żadnych obowiązków czy ograniczeń.

Ojciec Skarżącej powołał się na stosowne w tym zakresie orzecznictwo sądowoadministarcyjne. Nakładanie na osoby zdrowe kwarantanny tj. zakazu opuszczania określonego miejsca jest jednoznacznie z "pozbawieniem wolności" bez wyroku sądowego, w znaczeniu nadanym temu przez art. 41 ust. 1 Konstytucji RP. Regulacje dotyczące tej materii muszą zatem sprostać standardowi ochrony praw obywatela określonym normą art. 41 ust. 2 Konstytucji RP.