Wyrok WSA w Warszawie z dnia 5 stycznia 2022 r., sygn. II SAB/Wa 522/21

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Kołodziej, Sędzia WSA Łukasz Krzycki (spr.), Sędzia WSA Waldemar Śledzik, po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 5 stycznia 2022 r. sprawy ze skargi Fundacji [...] z siedzibą w L. na bezczynność Komendanta Głównego Policji w przedmiocie rozpoznania wniosku z dnia [...] czerwca 2021 r. o udostępnienie informacji publicznej 1. zobowiązuje Komendanta Głównego Policji do rozpoznania wniosku skarżącej Fundacji [...] z siedzibą w L. z dnia [...] czerwca 2021 r. o udostępnienie informacji publicznej, w terminie 14 dni od daty doręczenia prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy; 2. stwierdza, że bezczynność organu nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; 3. zasądza od Komendanta Głównego Policji na rzecz skarżącej Fundacji [...] z siedzibą w L. kwotę 100 (słownie sto) złotych, tytułem zwrotu uiszczonego wpisu od skargi.

Uzasadnienie

Skarżące stowarzyszenie, zwane dalej "Wnioskodawcą", zarzuciło organowi administracji bezczynność przy rozpatrywaniu żądania udostępnienia informacji publicznej, sformułowanego w piśmie z [...] czerwca 2021 r.

Uzasadniając skargę wskazano:

- Wnioskodawca skierował do organu żądanie udostępnienia informacji publicznej:

- wskazanie z imienia i nazwiska oraz stopnia służbowego osób, które w Komendzie Głównej Policji opracowywały "Rekomendowane zasady postępowania Policji w przypadku ujawnienia naruszeń prawa, tj. nakazów, zakazów lub ograniczeń związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19" z 1 kwietnia 2020 r. (dokument ten będzie zwany dalej "Wytycznymi");

- udzielenie informacji, czy przy tworzeniu Wytycznych współpracowali także adwokaci lub radcowie prawni;

- wskazanie tych osób z imienia i nazwiska,

- pismem z 13 lipca 2021 r. organ poinformował Wnioskodawcę, że żądana informacja nie stanowi publicznej w rozumieniu ustawowym; z faktu wcześniejszego udostępnienia Wnioskodawcy dokumentu, stanowiącego załącznik do pisma, podpisanego przez osobę pełniącą funkcję organu administracji publicznej, nie należy wnosić o publicznym charakterze informacji o wszelkich osobach, wschodzących w skład aparatu urzędowego, obsługującego ów organ, które mogły uczestniczyć w jakimkolwiek zakresie w procesie przygotowywania, czy wstępnego redagowania udostępnionego dokumentu - ostatecznie akceptowanego i sygnowanego wyłącznie przez osobę pełniącą funkcję publiczną; uczynienie zadość wnioskowi skutkowałoby uznaniem, że dowolny zakres informacji o jakichkolwiek aspektach wewnętrznego procesu formowania wniosków, zaleceń czy rekomendacji, przedstawianych do wglądu i akceptacji osobie stojącej na czele urzędu - z intencją ich ewentualnego wykorzystania w przyszłości na wewnętrzne potrzeby jednostek tworzących jedną ze służb państwa - stanowi z mocy prawa informację publiczną; przyjęcie takiej tezy nie koresponduje z brzemieniem ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2020 r. poz. 2176 ze zm.) zwanej dalej: "ustawą o informacji", i wypracowaną w judykaturze koncepcją informacji publicznej sensu stricto; organ przywołał na poparcie swojego stanowiska tezę z wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 4 lutego 2015 r., (sygn. akt l OSK 586/14 – dostępny na stronie internetowej orzeczenia.nsa.gov.pl/cbo/query, w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych, zwanej dalej "CBOSA"); w piśmie organu wskazano też, że potencjalne przygotowanie żądnej informacji wiązałoby się z koniecznością przeprowadzenia swoistego postępowania sprawdzającego, czy wyjaśniającego - dla ustalenia interesujących Wnioskodawcę danych; działanie takie wykracza poza obowiązujący stosunek prawny; na poparcie tego przywołano orzeczenie (wyrok o sygn. akt I OSK 1797/10 – dostępny w CBOSA),