Wyrok WSA w Łodzi z dnia 27 sierpnia 2024 r., sygn. I SA/Łd 381/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi – Wydział I w składzie następującym: Przewodnicząca: Sędzia WSA Joanna Grzegorczyk - Drozda (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Bożena Kasprzak Asesor WSA Agnieszka Gortych - Ratajczyk Protokolant: St. sekretarz sądowy Dominika Borowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 sierpnia 2024 r. sprawy ze skargi U. B. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi z dnia 29 kwietnia 2024 r. nr 1001-IOD-2.4102.2.2024.21/U24/AW w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2016 rok oraz wysokości odsetek od nieuregulowanych w terminie płatności zaliczek na podatek dochodowy oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z 29 kwietnia 2024 r. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Łodzi (dalej także: "DIAS") utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w Tomaszowie Mazowieckim z 30 listopada 2023 r., określającą U. B. (dalej także: "Podatniczce" albo "Stronie") zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2016 r. w kwocie 59.136 zł oraz wysokość odsetek od nieuregulowanych w terminie płatności zaliczek na ww. podatek w kwocie 2.202 zł.

Podatniczka prowadziła w 2016 r. pod nazwą P. U. B. (dalej: P.) działalność gospodarczą, której zakres obejmował realizację projektów budowlanych.

W wyniku ustaleń kontroli podatkowej, po przeprowadzeniu postępowania podatkowego m.in. w sprawie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2016 r., decyzją z 9 lutego 2022 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w Tomaszowie Mazowieckim określił Stronie z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2016 r . w kwocie 59.136 zł i wysokość odsetek od nieuregulowanych w terminie płatności zaliczek na ww. podatek dochodowy w kwocie 2.202 zł.

W efekcie postępowania odwoławczego, decyzją z 16 września 2022 r. DIAS w Łodzi uchylił w całości zaskarżoną decyzję i przekazał sprawę organowi I instancji do ponownego rozpatrzenia, wskazując na konieczność przeprowadzenia postępowania dowodowego w znacznej części.