Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 3 września 2024 r., sygn. I SA/Bd 391/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Leszek Kleczkowski Sędziowie: sędzia WSA Tomasz Wójcik (spr.) asesor WSA Joanna Ziołek Protokolant: asystent sędziego Kamila Wenskowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 września 2024 r. sprawy ze skargi A. Sp. z o.o. w P. na decyzję Dyrektora Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w T. z dnia [...] marca 2024 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego oddala skargę

Uzasadnienie

W dniu [...] r. do Biura Powiatowego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa (ARiMR) w Ż. wpłynął wniosek A. Sp. z o.o. (dalej także: Skarżąca, Spółka, Strona) o przyznanie płatności na rok 2022. Do wniosku zostały załączone wymagane dokumenty, w tym materiał graficzny w ilości 62 szt, oświadczenie o powierzchni obszarów proekologicznych oraz oświadczenie o zwierzętach zadeklarowanych do płatności do bydła. Na podstawie złożonego wniosku i zmiany do niego, Spółka ubiegała się o przyznanie jednolitej płatności obszarowej i płatności za zazielenianie do powierzchni 501,30 ha, uzupełniającej płatności podstawowej do powierzchni 455,69 ha, płatności dodatkowej, płatności do powierzchni upraw strączkowych na ziarno do powierzchni 2,80 ha oraz płatności do bydła do 8 sztuk zwierząt.

Decyzją z dnia [...] r. Kierownik Biura Powiatowego ARiMR w Ż. odmówił przyznania Stronie każdej z płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego, o które Strona wnioskowała w roku 2022, czyli jednolitej płatności obszarowej, płatności za zazielenienie, uzupełniającej płatności podstawowej, płatności redystrybucyjnej, płatności związanej do bydła oraz płatności do powierzchni upraw strączkowych na ziarno. Organ stwierdził, że w przedmiotowej sprawie zachodzą przesłanki do uznania stworzenia sztucznych warunków do uzyskania środków pomocowych. Organ stwierdził istnienie powiązań osobowych, geograficznych, organizacyjnych i ekonomicznych pomiędzy Stroną a innymi podmiotami występującymi formalnie jako niezależni i samodzielni producenci rolni. Charakter i stopień tych powiązań w ocenie organu uzasadniał sformułowanie wniosku o istnieniu obiektywnych i subiektywnych przesłanek pozwalających na uznanie, że gospodarstwo rolne Strony znalazło się w łańcuchu wzajemnych powiązań świadczących o stworzeniu sztucznych warunków w celu osiągnięcia korzyści wynikających z uregulowań przepisów prawnych Unii Europejskiej, które to działania traktowane są jako obejście prawa.