Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 4 września 2024 r., sygn. II SA/Po 378/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wiesława Batorowicz Sędziowie Asesor WSA Arkadiusz Skomra (spr.) Asesor WSA Robert Talaga Protokolant: starszy sekretarz sądowy Agata Tyll-Szeligowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 września 2024 r. sprawy ze skargi I. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 26 marca 2024 r., nr [...] w przedmiocie odmowy ustalenia warunków zabudowy oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 26 marca 2024 r., nr [...], Samorządowe Kolegium Odwoławcze (dalej jako "organ" lub "Samorządowe Kolegium Odwoławcze", po rozpoznaniu odwołania I. M., utrzymało w mocy decyzję Wójta Gminy [...] z dnia 12 lutego 2024 r., znak: [...] w przedmiocie odmowy ustalenia warunków zabudowy.

Zaskarżona decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego, jak wynika z jej uzasadnienia, zapadła w następującym stanie faktycznym sprawy.

W dniu 12 lutego 2024 r. Wójt Gminy [...] odmówił ustalenia, na wniosek I. B., warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie siedmiu budynków mieszkalnych jednorodzinnych i drogi wewnętrznej, na terenie położonym w miejscowości J., gm. L. , oznaczonym w ewidencji gruntów jako działka nr [...] (obręb J.).

Z treścią decyzji nie zgodziła się I. M., będąca stroną postępowania, wskazując, iż organ administracyjny błędnie uznał, że planowane budynki nie spełniają warunku kontynuacji funkcji zabudowy w obszarze analizowanym.

Wskazaną na wstępie decyzją Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję wyjaśniając, po przytoczeniu treści przepisów prawa, że w przedmiotowej sprawie w bezpośrednim sąsiedztwie terenu objętego złożonym wnioskiem o ustalenie warunków zabudowy występuje zabudowa zagrodowa w gospodarstwach rolnych (budynki mieszkalne jednorodzinne, budynki inwentarskie, budynki gospodarcze). W obszarze analizowanym brak jest zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej.

Organ podniósł, iż w kontekście powyższego zgodzić należało się z organem I instancji, że planowana inwestycja nie spełnia wyrażonej w art. 61 ust. 1 pkt 1 u.p.z.p. zasady dobrego sąsiedztwa, której celem jest zagwarantowanie ładu przestrzennego w rozumieniu art. 2 ust. 1 u.p.z.p., a więc takiego ukształtowania przestrzeni, które tworzy harmonijną całość oraz uwzględnia wszelkie uwarunkowania i wymagania funkcjonalne, gospodarczo-społeczne, środowiskowe, kulturowe oraz kompozycyjno-estetyczne. Odnosząc się do powyższej kwestii, organ wskazał, że z zasady kontynuacji funkcji wynika wymóg, aby nowa zabudowa dostosowana była do funkcji obiektów już istniejących i wyklucza zabudowę sprzeczną z istniejącymi obiektami. Organ zwrócił również uwagę na fakt, iż w orzecznictwie sądów administracyjnych podkreśla się, że warunek ten nie jest spełniony, gdy projektowana inwestycja jest sprzeczna z dotychczasową funkcją terenu i nie da się z nią w praktyce pogodzić, nie wymaga się natomiast przy projektowaniu nowych inwestycji powielania celu i charakterystyki zabudowy istniejącej na terenach sąsiednich. Niemniej jednak, w dalszej części organ odwoławczy skupił się na wskazaniu, iż czym innym jest zabudowa mieszkaniowa w postaci zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej i zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej, a czym innym zabudowa zagrodowa w gospodarstwach rolnych, hodowlanych i ogrodniczych, w ramach której występują co prawda budynki mieszkalne, służą one jednak zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych rolnika, są więc związane z prowadzeniem gospodarstwa rolnego. Zabudowa mieszkalna w ramach zabudowy zagrodowej nie jest więc tożsama z zabudową mieszkaniową jednorodzinną, służącą zaspokajaniu wyłącznie potrzeb mieszkaniowych jej właścicieli.