Wyrok WSA w Warszawie z dnia 20 sierpnia 2024 r., sygn. III SA/Wa 1423/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Matylda Arnold-Rogiewicz, Sędziowie sędzia WSA Konrad Aromiński, asesor WSA Tomasz Grzybowski (sprawozdawca), Protokolant referent Klaudia Staręga, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 sierpnia 2024 r. sprawy ze skargi P. sp. z o.o. z siedzibą w W. na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 23 maja 2024 r. nr 0114-KDIP2-1.4010.205.2024.1.KW w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych 1) uchyla zaskarżoną interpretację indywidualną, 2) zasądza od Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej na rzecz P. sp. z o.o. z siedzibą w W. kwotę 697 zł (słownie: sześćset dziewięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

W interpretacji indywidualnej z 23 maja 2024 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał za nieprawidłowe stanowisko P. sp. z o.o. z siedzibą w W. (skarżąca) w zakresie pytania dotyczącego podatku dochodowego od osób prawnych.

Stan faktyczny przedstawiony we wniosku interpretacyjnym spółki przedstawiał się następująco. Strona jest spółką nieruchomościową w rozumieniu art. 4a pkt 35 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 z późn. zm.; dalej: "ustawa o CIT"). Nieruchomość posiadana przez wnioskodawcę jest wykorzystywana wyłącznie w celu prowadzenia ww. działalności gospodarczej. Spółka jako właściciel nieruchomości regularnie ponosi wydatki związane z zarządzaniem i utrzymaniem nieruchomości, w tym koszty modernizacji i remontów. Zgodnie z przyjętymi przez spółkę zasadami (polityką) rachunkowości, inwestycje długoterminowe w nieruchomości spółka wycenia według wartości rynkowej. Wartość rynkowa jest określana na podstawie wyceny sporządzonej przez niezależnego rzeczoznawcę majątkowego. Skutki przeszacowania wartości inwestycji ujmuje się w ciężar pozostałych kosztów lub przychodów operacyjnych. Nieruchomość jest ujmowana w bilansie wnioskodawcy jako "nieruchomości inwestycyjne" w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 17 ustawy o rachunkowości. W ramach stosowanej polityki rachunkowości nieruchomość nie jest traktowana przez wnioskodawcę jako środek trwały. Tym samym spółka nie dokonuje w związku z nieruchomością odpisów amortyzacyjnych w rozumieniu przepisów ustawy o rachunkowości. W związku ze zmianą od 1 stycznia 2022 r. brzmienia art. 15 ust. 6 ustawy o CIT wynikającą z wejścia w życie Polskiego Ładu, spółka powzięła wątpliwość co do podatkowego rozliczania jako kosztów uzyskania przychodu odpisów amortyzacyjnych od nieruchomości dokonywanych od wskazanej daty, tj. czy w świetle tego przepisu w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2022 r. jest uprawniona do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych sklasyfikowanych w grupie 1 KŚT w sytuacji, w której nieruchomość dla celów bilansowych nie stanowi środka trwałego podlegającego odpisom amortyzacyjnym? Zdaniem skarżącej na pytanie powyższe należy udzielić odpowiedzi twierdzącej.