Postanowienie WSA w Gliwicach z dnia 14 października 2024 r., sygn. II SA/Gl 308/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie: Przewodniczący: Sędzia WSA Wojciech Gapiński po rozpoznaniu w dniu 14 października 2024 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. J. na uchwałę Rady Miasta L. z dnia 6 lutego 2024 r. nr [...] w przedmiocie zajęcia stanowiska w przedmiocie określenia stawki procentowej renty planistycznej dla projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego p o s t a n a w i a: 1. odrzucić skargę, 2. zwrócić stronie wnoszącej skargę kwotę 300 zł (słownie: trzysta złotych) tytułem uiszczonego wpisu sądowego od skargi.

Uzasadnienie

Rada Miasta L. (dalej – Rada Miasta, organ uchwałodawczy) w dniu 6 lutego 2024 r. podjęła uchwałę nr [...] w sprawie zajęcia stanowiska w przedmiocie określenia stawki procentowej renty planistycznej dla przygotowywanego projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla obszaru położonego w rejonie ul. [...] w L. (dalej – uchwała).

W skardze z dnia 13 lutego 2024 r., wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, M. J. (dalej – Skarżący) zakwestionował powyższą uchwałę Rady Miasta z dnia 6 lutego 2024 r. nr [...] i wniósł o:

1) uchylenie jej w całości;

2) zabezpieczenie postępowania poprzez zawieszenie wykonalności uchwały do czasu rozpoznania skargi;

3) zabezpieczenie postępowania poprzez nakazanie organowi obwieszczenia treści postanowienia o zabezpieczeniu wskazanym w punkcie 2 poprzez umieszczenie odpisu postanowienia niezwłocznie po jego otrzymaniu: na drzwiach wejściowych budynku Urzędu Miasta L., na stronie internetowej Urzędu Miasta L. w dziale komunikaty, na stronie BIP Urzędu Miasta L.;

4) zasądzenie od organu na rzecz Skarżącego kosztów postępowania z uwzględnieniem kosztów dojazdu na rozprawę w przypadku jej wyznaczenia w kwocie 50 km x 1,15 zł/km x 2 strony, co stanowi 115 zł za każdą rozprawę stacjonarną.

W uzasadnieniu skargi Strona w pierwszej kolejności podkreśliła, że jest mieszkańcem gminy L.. Następnie powołując się na art. 36 ust. 4 oraz art. 37 ust. 4 i 3 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (dalej – u.p.z.p.) stwierdziła, że warunkiem powstania uprawnienia do uchwalenia wysokości renty planistycznej jest uchwalenie lub zmiana planu zagospodarowania przestrzennego. Dopiero więc jego uchwalenie powoduje powstanie możliwości określenia stawki renty planistycznej. Tymczasem – jak zauważył Skarżący – nie został jeszcze uchwalony plan miejscowy, a tym samym nie zaistniała przesłanka dla ustalenia stawki renty planistycznej. Ponadto wskazano, że Rada Miasta nie dysponuje operatem szacunkowym pozwalającym na stwierdzenie, czy i w jakim stopniu doszło do zmiany wartości zarówno nieruchomości objętych planem, jak i nieruchomości sąsiednich. Zaznaczono bowiem, że właścicielom nieruchomości sąsiednich względem obszaru objętego planem, bądź jego zmianą, może również przysługiwać odszkodowanie z tytułu obniżenia wartości nieruchomości wskutek przyjęcia wspomnianej uchwały. Celem renty planistycznej jest nie tylko uzyskanie podatku w związku z nagłym wzrostem wartości nieruchomości objętych planem, ale także zabezpieczenie środków niezbędnych do wypłacenia odszkodowań właścicielom nieruchomości sąsiednich, jeśli wskutek zmiany planu lub jego uchwalenia stracą one na wartości. Zatem – według Skarżącego – dopóki nie zostaną ujawnione zdarzenia powodujące powstanie roszczeń wobec gminy, to niedopuszczalnym jest ustalenie wysokości renty planistycznej. Natomiast w przedmiotowej sprawie przewiduje się zmianę przeznaczenia gruntów rolnych na tereny przemysłowe (z przeznaczeniem na magazyny, co wiąże się ze wzrostem ruchu ciężarowego i zanieczyszczeniem), co spowodować może spadek wartości nieruchomości sąsiednich, w tym budynków mieszkalnych.