Wyrok WSA w Warszawie z dnia 4 czerwca 2024 r., sygn. II SAB/Wa 132/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Izabela Głowacka-Klimas, Sędzia WSA Andrzej Wieczorek, Asesor WSA Mateusz Rogala (spr.), po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 4 czerwca 2024 r. sprawy ze skargi J. N. na bezczynność Starosty Powiatu C. w przedmiocie rozpoznania wniosku (prezentata [...]) z dnia [...] sierpnia 2023 r. o udostępnienie informacji publicznej 1. zobowiązuje Starostę Powiatu C. do rozpatrzenia wniosku skarżącego J. N. z dnia [...] sierpnia 2023 r. (prezentata [...]) o udostępnienie informacji publicznej, w terminie 14 dni od daty doręczenia prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy; 2. stwierdza, że bezczynność organu nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; 3. zasądza od Starosty Powiatu C. na rzecz skarżącego J. N. kwotę 100 (słownie: sto) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

W piśmie z dnia [...] września 2023 r. J.N. wystąpił do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ze skargą na bezczynność Starosty C. m.in. w rozpoznaniu wniosku z dnia [...] sierpnia 2023 r. (prezentata [...]) o udzielenie informacji publicznej.

W opatrzonym prezentatą organu nr [...] wniosku z dnia [...] sierpnia

2023 r. J.N. wniósł o udostępnienie informacji publicznej w zakresie realizacji umowy z dnia [...] lipca 2021 r. nr [...] zawartej pomiędzy Powiatem C. a B. S.A., której przedmiotem jest "[...]", poprzez przekazanie kopii wszelkich dokumentów oraz korespondencji mailowej przekazanych przez Powiat C. do B. S.A. oraz odebranych przez Powiat C. od B. S.A. po rozwiązaniu ww. umowy.

Skarżący zarzucił organowi naruszenie:

1. art. 19 ust. 2 Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych w zakresie, w jakim przepis ten stanowi o prawie do swobodnego wyrażania opinii obejmującego swobodę poszukiwania, otrzymywania i rozpowszechniania wszelkich informacji i poglądów, bez względu na granice państwowe, ustnie, pismem lub drukiem, w postaci dzieła sztuki bądź w jakikolwiek inny sposób według własnego wyboru, poprzez jego niezastosowanie i nieudostępnienie na wniosek informacji podlegającej udostępnieniu, co w konsekwencji doprowadziło do nieuzasadnionego ograniczenia prawa człowieka do informacji,