Wyrok WSA w Łodzi z dnia 3 października 2024 r., sygn. II SA/Łd 584/24

Dnia 3 października 2024 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi – Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Robert Adamczewski Sędziowie: Sędzia WSA Jarosław Czerw Asesor WSA Beata Czyżewska (spr.) po rozpoznaniu w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 3 października 2024 roku sprawy ze skargi E. A. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Skierniewicach z dnia 11 czerwca 2024 roku znak: KO.4111.527.2023 w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z 11 czerwca 2024 r. znak: KO.4111.527.2023 Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Skierniewicach, po rozpatrzeniu odwołania E. A., utrzymało w mocy decyzję Burmistrza Miasta Ł. z 9 listopada 2023 r. nr DS-SR.5211.184.2023.SP w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej.

Jak wynika z akt sprawy 11 września 2023 r. E. A. reprezentowana przez adwokata, zwróciła się do organu pierwszej instancji z wnioskiem o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego.

Decyzją z 9 listopada 2023 r. Burmistrz Miasta Ł. odmówił E. A. przyznania świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 u.ś.r. wnioskowanego na matkę T. S., ponieważ w sprawie nie została spełniona przesłanka z art. 17 ust. 1b u.ś.r. Ponadto wnioskodawczyni posiada prawo do emerytury, renty (...).

W odwołaniu od powyższej decyzji E. A. reprezentowana przez adwokata wniosła o jej uchylenie i w tym zakresie orzeczenie co do istoty sprawy poprzez przyznanie prawa do przedmiotowego świadczenia ewentualnie o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia organowi pierwszej instancji, podnosząc zarzuty naruszenia przepisów prawa materialnego, mające wpływ na wynik sprawy poprzez zastosowanie normy prawnej wyrażonej w:

1. art. 17 ust. 1b u.ś.r. i pominięcie okoliczności, że w następstwie wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 21 października 2014 r. sygn. akt K 38/13 doszło do uznania niekonstytucyjności części wskazanej normy prawnej w zakresie, w jakim różnicuje prawo do świadczenia pielęgnacyjnego osób sprawujących opiekę nad osobą niepełnosprawną ze względu na datę powstania niepełnosprawności osoby wymagającej opieki, a przez to naruszenie art. 190 ust. 1 Konstytucji RP;