Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 7 listopada 2024 r., sygn. IV SA/Wr 275/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Daria Gawlak-Nowakowska, Sędziowie: Asesor WSA Aneta Brzezińska (sprawozdawca), Sędzia WSA Gabriel Węgrzyn, Protokolant: Starszy referent Przemysław Pawłowski, po rozpoznaniu w Wydziale IV na rozprawie w dniu 7 listopada 2024 r. sprawy ze skargi N. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we Wrocławiu z dnia 18 marca 2024 r. nr SKO 4532.107.2024 w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi N. B. (dalej: skarżąca) jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego we Wrocławiu (dalej: SKO) z 18 marca 2024 r. (SKO 4532.107.2024) utrzymująca w mocy decyzję Prezydenta Wrocławia (dalej: organ I instancji) z 2 lutego 2024 r. (DZSW/SP/000970/2024) o odmowie przyznania skarżącej świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad jej mężem (O. B., ur. [...] r.).

Jak wynika z zaskarżonej decyzji, skarżąca wnioskiem z 6 grudnia 2023 r. wniosła o przyznanie jej prawa do świadczenia pielęgnacyjnego. W toku postępowania wyjaśniającego organ I instancji ustalił, że skarżąca i jej mąż opuścili Ukrainę w związku z konfliktem zbrojnym oraz, że wjechali na terytorium RP odpowiednio 9 marca 2022 r. i 30 stycznia 2023 r. Na mocy orzeczenia Powiatowego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności we Wrocławiu z 28 października 2023 r. mąż skarżącej został uznany za osobę niepełnosprawną w stopniu znacznym do 31 października 2026 r.

W decyzji z 2 lutego 2024 r. organ I instancji odmawiając skarżącej wnioskowanego świadczenia wskazał (w szczególności), że skarżąca nie spełnia przesłanki opisanej w art. 17 ust. 1b u.ś.r. gdyż niepełnosprawność jej męża powstała po ukończeniu wieku określonego wskazanym przepisem.

Od decyzji tej skarżąca wniosła odwołanie, po rozpoznaniu którego SKO, zaskarżoną decyzją z 18 marca 2024 r. utrzymało w mocy decyzję organu I instancji. SKO – po przywołaniu treści przepisów znajdujących zastosowanie w sprawie – wskazało, że nie znalazło podstaw do uchylenia lub zmiany zaskarżonej decyzji, choć nie podzieliło stanowiska organu I instancji o niespełnieniu warunku określonego w art. 17 ust. Ib u.ś.r. Jednocześnie SKO stwierdziło, że przyznanie skarżącej wnioskowanego świadczenia wykluczają inne przepisy ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium państwa (Dz.U z 2024 r., poz. 164), dalej: ustawa o pomocy obywatelom Ukrainy, w szczególności art. 26 ust. 1 pkt 1 i 3 tej ustawy. Zdaniem SKO z brzmienia art. 26 ust. 1 ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy wynika, że wyłącza on możliwość przyznania świadczeń rodzinnych dla osób dorosłych, jak również w związku z opieką nad dorosłymi. Przyjęta przez SKO wykładnia uwzględnia zakaz wykładni per non est, tj. zinterpretowania przepisu tak, że pewne jego elementy stają się zbędne oraz zakaz wykładni rozszerzającej przepisów, które wprowadzają wyjątki.