Ochrona Lasów w Polsce w kontekście kształtowania zagospodarowania przestrzennego obszarów szczególnego zagrożenia powodzią

Zgodnie z Ustawą o lasach, lasy mogą być uznane za szczególnie chronione, jeśli pełnią funkcje ochronne, takie jak ochrona gleby przed erozją i regulacja zasobów wodnych. Decyzję o nadaniu lub odebraniu statusu lasu ochronnego podejmuje minister środowiska lub starosta, w zależności od własności lasu, po uzyskaniu opinii rady gminy. Rada gminy ma dwa miesiące na wyrażenie opinii, a brak odpowiedzi traktuje się jako brak zastrzeżeń. Dodatkowo, lasy mogą być uznane za ochronne, jeśli chronią zasoby wodne, w tym lasy położone wzdłuż rzek, jezior i obszarów ochronnych wód podziemnych.

Zgodnie z art. 15 ustawy o lasach (dalej: U.o.l.) za lasy szczególnie chronione, zwane lasami ochronnymi, mogą być uznane lasy, które m.in. chronią:

• glebę przed zmywaniem lub wyjałowieniem, powstrzymują usuwanie się ziemi, obrywanie się skał lub lawin;
•  zasoby wód powierzchniowych i podziemnych, regulują stosunki hydrologiczne w zlewni oraz na obszarach wododziałów.

Kolejny artykuł tej ustawy stanowi, że uznanie lasu za ochronny (lub pozbawienie go tego charakteru) wymaga wydania decyzji: