Wyrok WSA w Gorzowie Wlkp. z dnia 19 grudnia 2024 r., sygn. I SA/Go 293/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dariusz Skupień Sędziowie Sędzia WSA Alina Rzepecka Sędzia WSA Anna Juszczyk – Wiśniewska (spr.) po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 19 grudnia 2024 r. sprawy ze skargi L. spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w [...] na postanowienie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie wygaśnięcia interpretacji indywidualnej w sprawie podatku dochodowego od osób prawnych 1. Uchyla zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia [...] maja 2024 r. nr [...], w całości. 2. Zasądza od Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej na rzecz strony skarżącej kwotę 597 (pięćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego. 3. Zwraca z urzędu od Skarbu Państwa – Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim stronie skarżącej na jej koszt kwotę 100 (sto) złotych tytułem nadpłaconego wpisu od skargi.

Uzasadnienie

L. Spółka Akcyjna (dalej: "Wnioskodawca", "Spółka", "Skarżąca") wniosła skargę na postanowienie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: "DKIS", "organ") z dnia [...] r. nr [...], utrzymujące w mocy postanowienia tego organu z dnia [...] r. nr [...] o wygaśnięciu interpretacji indywidualnej w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych.

Z treści zaskarżonego aktu wynikało, że 30 lipca 2019 r., wpłynął wniosek Spółki z [...] lipca 2019 r., o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, który dotyczy ulgi badawczo-rozwojowej. W dniu [...] r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydał interpretację indywidualną znak [...] uznając stanowisko Wnioskodawcy w sprawie w części za prawidłowe, a w części za nieprawidłowe. Wskazał w niej m.in., że pojęcie czasu pracy przeznaczonego na realizację działalności badawczo rozwojowej, o którym mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 865 ze zm.), odnosi się do czasu faktycznie poświęconego. Stwierdził zatem, że odliczeniu nie będą podlegały kwoty wynagrodzeń oraz składek proporcjonalnie przypisanych do dni nieobecności pracownika tj. wynagrodzeń za czas urlopu, wynagrodzeń za czas niezdolności do pracy.