Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 5 grudnia 2024 r., sygn. II SA/Sz 858/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Renata Bukowiecka-Kleczaj (spr.), Sędziowie Asesor WSA Joanna Świerzko-Bukowska,, Sędzia WSA Joanna Wojciechowska, Protokolant starszy inspektor sądowy Katarzyna Skrzetuska-Gajos, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 5 grudnia 2024 r. sprawy ze skargi W. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego I. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Burmistrza Miasta dnia [...] r., nr [...] II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz skarżącego W. S. kwotę [...] ([...] ) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Burmistrz Miasta S. (zwany dalej: "organem I instancji"), decyzją

z 22 marca 2023 r., odmówił W. S. (dalej jako: "wnioskodawca", "skarżący"), przyznania świadczenia pielęgnacyjnego w związku ze sprawowaniem opieki nad niepełnosprawną żoną G. S..

W uzasadnieniu decyzji organ I instancji wskazał, że wnioskodawca posiada prawo do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym oraz orzeczenie KRUS o trwałej i całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym z 6 kwietnia 2018 r. Wnioskodawca nie pracuje oraz nie prowadzi działalności rolniczej. W ocenie organu I instancji wnioskodawca prawidłowo sprawuje opiekę nad swoją niepełnosprawną żoną, jednak pobiera rentę, co stanowi negatywną przesłankę do przyznania świadczenia pielęgnacyjnego. Organ ten stwierdził, że bezpośrednią przyczyną niepodejmowania zatrudnienia przez wnioskodawcę jest jego całkowita niezdolność do pracy, co sprawia, że jest osobą wyłączoną z rynku pracy. Ponadto, żona wnioskodawcy orzeczeniem z 21 lutego 2023 r., została zaliczona na stałe do znacznego stopnia niepełnosprawności. Niepełnosprawność istnieje od 57 roku życia, a ustalony znaczny stopień niepełnosprawności datuje się od 23 stycznia 2023 r., tj. od 69-go roku życia. Zdaniem organu I instancji, nie została zatem spełniona przesłanka z art. 17 ust. 1b ustawy o świadczeniach rodzinnych.