Postanowienie SN z dnia 24 stycznia 2025 r., sygn. IV KK 302/20

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Antoni Bojańczyk

w sprawie L. K. i in.

skazanych z art. 148 § 1 k.k. i in.,
‎po rozpoznaniu w Izbie Karnej

na posiedzeniu bez udziału stron w dniu 24 stycznia 2025 r.

wniosku obrońcy o wyłączenie sędziów SN: Prezesa SN Zbigniewa Kapińskiego, Adama Rocha i Stanisława Stankiewicza od udziału w sprawie o sygn. akt IV KK 302/20

na podstawie art. 41 § 1 k.p.k.

p o s t a n o w i ł:

nie uwzględnić wniosku obrońcy skazanego L. K. o wyłączenie sędziów SN: Prezesa SN Zbigniewa Kapińskiego, Adama Rocha i Stanisława Stankiewicza od udziału w sprawie o sygn. akt IV KK 302/20.

UZASADNIENIE

W dniu 8 października 2024 r. (prezentata k. 801) obrońca skazanego L. K. – adw. P. G. skierował do Sądu Najwyższego wniosek z dnia 7 września 2024 r. o wyłączenie sędziów SN: Prezesa SN Zbigniewa Kapińskiego, Adama Rocha i Stanisława Stankiewicza od rozpoznania sprawy kasacyjnej o sygn. akt IV KK 302/20 na podstawie art. 41 § 1 k.p.k. i art. 42 § 1 k.p.k.

W uzasadnieniu wniosku obrońca skazanego podniósł, że do rozpoznania kasacji wniesionej w niniejszej sprawie na korzyść skazanego L. K. zostali wyznaczeni sędziowie SN w składzie orzekającym: Prezes SN Zbigniew Kapiński (przewodniczący), Stanisław Stankiewicz (sprawozdawca) oraz Adam Roch (członek składu). Wskazani sędziowie zostali powołani na stanowiska sędziów Sądu Najwyższego przy udziale Krajowej Rady Sądownictwa ukształtowanej w trybie określonym przepisami ustawy z 8 grudnia 2017 r. o zmianie ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 3). W zakresie sędziego Prezesa SN Zbigniewa Kapińskiego była to uchwała KRS Nr […]/2021 z dnia 22 września 2021 r., w zakresie sędziego SN Stanisława Stankiewicza była to uchwała KRS Nr […]/2024 z dnia 10 maja 2024 r., a w zakresie sędziego SN Adama Rocha była to uchwała KRS Nr […]/2018 z dnia 13 sierpnia 2018 r. Jak zaznaczył obrońca, zdaniem jego klienta (skazanego) Krajowa Rada Sądownictwa w jej kształcie po nowelizacji z 2017 r. została utworzona w następstwie niedopuszczalnego przerwania kadencji członków prawidłowo wybranej Krajowej Rady Sądownictwa, ponadto, wyboru nowych 15 sędziów-członków Rady dokonała władza ustawodawcza z naruszeniem art. 187 Konstytucji RP. Nie realizuje ona też swoich konstytucyjnych zadań – art. 186 ust. 1 Konstytucji – nie podejmując żadnych działań w obronie niezależności sądów i niezawisłości sędziów, nie reaguje na postępowania dyscyplinarne i immunitetowe prowadzone uprzednio przez Izbę Dyscyplinarną i aktualnie Izbę Odpowiedzialności Dyscyplinarnej, pomimo tego, że w toku postępowania zainicjowanego przez Komisję Europejską – sprawa C-204/21 – Wiceprezes Trybunału Sprawiedliwości postanowieniem z dnia 14 lipca 2021 r. w ramach środka tymczasowego, do czasu wydania orzeczenia kończącego, zobowiązała Rzeczpospolitą Polską m. in. do zawieszenia stosowania przepisów art. 42a § 1 i § 2 oraz art. 55 § 4 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. Prawo o ustroju sądów powszechnych oraz art. 26 § 2 i § 3-4, art. 29 § 2 i § 3 oraz art. 82 § 2-5 ustawy o Sądzie Najwyższym w zakresie, w jakim uznają za niedopuszczalne, aby sądy krajowe badały spełnienie wymogów Unii Europejskiej dotyczących niezawisłego i bezstronnego sądu, ustanowionego ustawą i przekazują do wyłącznej właściwości Izby Kontroli i Spraw Publicznych rozpoznawanie zarzutów braku niezawisłości sędziego lub braku niezależności sądu. Wskazana zmiana sposobu powoływania członków Krajowej Rady Sądownictwa – zdaniem obrońcy – skutkowała takim ukształtowaniem tego organu, że nie daje on gwarancji niezależności od organów władzy wykonawczej i ustawodawczej, a wniosek ten ma potwierdzać wybrane przezeń orzecznictwo Sądu Najwyższego wskazane na karcie 804.