Opinia rzecznik generalnej J. Kokott przedstawiona w dniu 11 lipca 2024 r., sygn. C-18/23

OPINIA RZECZNIK GENERALNEJ

JULIANE KOKOTT

przedstawiona w dniu 11 lipca 2024 r.(1)

Sprawa C‑18/23

F S.A.

przeciwko

Dyrektorowi Krajowej Informacji Skarbowej

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach (Polska)]

Odesłanie prejudycjalne – Opodatkowanie bezpośrednie i podstawowe wolności – Artykuł 63 TFUE – Swobodny przepływ kapitału – Opodatkowanie dochodów przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania – UCITS – AFI – Odmienne traktowanie przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania będących i niebędących rezydentami – Dyskryminacja poprzez zwolnienie z opodatkowania jedynie przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania zarządzanych zewnętrznie – Dyskryminacja pośrednia w kontekście swobodnego przepływu kapitału – Porównanie typów prawnych w międzynarodowym prawie podatkowym

I. Wprowadzenie

1. Czy swobodny przepływ kapitału wymaga, aby państwo członkowskie traktowało niebędące rezydentami fundusze inwestycyjne zarządzane wewnętrznie i będące rezydentami fundusze inwestycyjne zarządzane zewnętrznie w ten sam sposób pod względem opodatkowania? Trybunał musi odpowiedzieć na to pytanie w niniejszej sprawie. Korzystając ze swojej autonomii podatkowej, Polska zdecydowała się bowiem na zwolnienie z podatku jedynie zewnętrznie, ale nie wewnętrznie zarządzanych funduszy inwestycyjnych. Jednocześnie polskie prawo w ogóle nie zezwala na tworzenie wewnętrznie zarządzanych funduszy inwestycyjnych. Jest to zgodne z prawem wtórnym Unii, które przewiduje, że państwa członkowskie są wprawdzie uprawnione, ale nie zobowiązane, do zezwalania w swoim prawie krajowym na tworzenie zarówno wewnętrznie, jak i zewnętrznie zarządzanych funduszy inwestycyjnych.

Trybunał orzekł niedawno w sprawie Veronsaajien oikeudenvalvontayksikkö, że zwolnienie podatkowe, które ma zastosowanie wyłącznie do funduszy inwestycyjnych utworzonych w formie kontraktowej, ale nie poprzez przyjęcie statutu, jest niezgodne ze swobodnym przepływem kapitału. W tym przypadku prawo krajowe nie zezwalało na tworzenie funduszy inwestycyjnych poprzez przyjęcie statutu, w wyniku czego wszystkie podlegające opodatkowaniu fundusze pochodziły z zagranicy(). Zdaniem Trybunału doszło w tym zakresie do pośredniej dyskryminacji, ponieważ funduszowi inwestycyjnemu niebędącemu rezydentem, który został skutecznie utworzony poprzez przyjęcie statutu zgodnie z prawem jego państwa członkowskiego, odmówiono korzyści podatkowej tylko dlatego, że nie miał on wymaganej formy kontraktowej.