Opinia rzecznika generalnego Richarda de la Toura przedstawiona w dniu 28 listopada 2024 r., sygn. C-395/23

Wydanie tymczasowe

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

JEANA RICHARDA DE LA TOURA

przedstawiona w dniu 28 listopada 2024 r.(1).

Sprawa C‑395/23 [Anikovi](i)

E.M.A.,

E.M.A.,

M.I.A.

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sofiyski rayonen sad (sąd rejonowy w Sofii, Bułgaria)]

Odesłanie prejudycjalne – Współpraca sądowa w sprawach cywilnych – Rozporządzenie (UE) 2019/1111 – Zakres stosowania – Zezwolenie sądu na sprzedaż nieruchomości należącej do małoletnich – Umowa dwustronna między Republiką Bułgarii a Federacją Rosyjską – Jurysdykcja

I. Wprowadzenie

1. Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym został złożony przez Sofiyski rayonen sad (sąd rejonowy w Sofii, Bułgaria) w postępowaniu nieprocesowym wszczętym z inicjatywy działających za zgodą ich matki dwóch małoletnich obywatelek rosyjskich, mających miejsce pobytu w Niemczech, w celu uzyskania zezwolenia na sprzedaż udziałów, które każda z nich posiada w trzech nieruchomościach położonych w Bułgarii.

2. Sąd odsyłający zwraca się do Trybunału z pytaniem dotyczącym łącznika jego jurysdykcji krajowej – którym jest miejsce położenia tej nieruchomości – wywodzonego w szczególności z umowy między Bułgarską Republiką Ludową a Związkiem Socjalistycznych Republik Radzieckich o pomocy prawnej w sprawach cywilnych, rodzinnych i karnych(2), zawartej przed przystąpieniem Republiki Bułgarii do Unii Europejskiej. Sąd ten dąży do ustalenia relacji stosowania tej umowy do prawa Unii, a w szczególności do rozporządzenia (UE) 2019/1111(3), jeżeli uznaje się, że postępowanie główne wchodzi w zakres spraw dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej.

Trybunał zdefiniował już zarys pojęcia odpowiedzialności rodzicielskiej w sprawach majątkowych dotyczących małoletnich. Nie miał natomiast okazji wypowiedzieć się w przedmiocie skutków umów dwustronnych zawieranych w tej samej dziedzinie z państwami trzecimi przez państwa członkowskie przed ich przystąpieniem do Unii, chociaż relacja między rozporządzeniem Bruksela II ter a takimi umowami nie jest przedmiotem szczególnych przepisów tego rozporządzenia.