Wyrok WSA w Warszawie z dnia 11 stycznia 2024 r., sygn. VII SA/Wa 2034/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Paweł Groński, Sędzia WSA Izabela Ostrowska, Asesor WSA Michał Podsiadło (spr.), Protokolant specjalista Piotr Bibrowski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 stycznia 2024 r. sprawy ze skargi S. Z. na decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia 23 czerwca 2023 r. znak WSO-I.6233.1.1.2023 w przedmiocie zmiany nazwiska I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji, II. zasądza od Wojewody Mazowieckiego na rzecz S. Z. kwotę 597 (pięćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

1. Zaskarżoną decyzją z 23 czerwca 2023 r. znak: WSO-I.6233.1.1.2023, Wojewoda Mazowiecki utrzymał w mocy decyzję Kierownika Urzędu Stanu Cywilnego w G. z [...] kwietnia 2023 r. nr [...] w przedmiocie zmiany nazwiska.

2. Rozstrzygnięcie to zapadło w następującym stanie rzeczy.

2.1. Pismem z 21 marca 2023 r. S. Z. (dalej: skarżąca) wystąpiła do Kierownika Urzędu Stanu Cywilnego w G. (dalej: USC, organ I instancji) z wnioskiem o zmianę nazwiska ze "Z." na "Z.". W uzasadnieniu wniosku wskazała na zawarcie 22 lutego 2023 r. w Kopenhadze (Dania) związku małżeńskiego z A. R., oświadczając, że chce posługiwać się dwuczłonowym nazwiskiem. Do wniosku dołączyła akt małżeństwa wraz z tłumaczeniem przysięgłym.

2.2. Decyzją z [...] kwietnia 2023 r. nr [...], wydaną z powołaniem się na art. 4 ust. 1 w związku art. 9 i art. 12 ustawy z dnia 17 października 2008 r. o zmianie imienia i nazwiska (Dz. U. z 2021 r. poz. 1988; dalej: u.z.i.n.) oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2022 r. poz. 2000; dalej: k.p.a.), organ I instancji odmówił dokonania zmiany nazwiska skarżącej w sposób wskazany we wniosku.

2.2.1. W uzasadnieniu tej decyzji, USC podniósł, że przedstawione we wniosku uzasadnienie zmiany nazwiska nie mogło zostać uznane za ważny powód w rozumieniu przepisów ustawy. Zdaniem USC, zawarcie związku z inną osobą tej samej płci, który to związek w ramach polskiego porządku prawnego nie może posiadać statusu małżeństwa, nie daje podstawy do zmiany nazwiska na nazwisko partnerki. Jedynie zawarcie związku małżeńskiego daje możliwość dokonania wyboru nazwiska, czego konsekwencją może być przyjęcie nazwiska współmałżonka. Ustawodawca nie przewidział natomiast możliwości tworzenia innego rodzaju związków, w których partnerzy nosiliby to samo nazwisko, bądź aby jeden z członów nazwiska, w przypadku nazwisk dwuczłonowych był wspólnym dla nazwisk partnerów. USC odwołał się w tym zakresie do art. 18 Konstytucji RP oraz przepisów ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 poz. 1359; dalej: k.r.o.), jak również powołał się na orzeczenia sądów administracyjnych.