Komentarz do ustawy o pomocy społecznej – Art. 54

[Dom pomocy społecznej] Jednostkami organizacyjnymi pomocy społecznej – zgodnie z art. 6 pkt 5 u.p.s. – obok regionalnego ośrodka polityki społecznej, powiatowego centrum pomocy rodzinie, ośrodka pomocy społecznej, placówki specjalistycznego poradnictwa, w tym rodzinnego, ośrodka wsparcia i ośrodka interwencji kryzysowej, są domy pomocy społecznej. Prawo do umieszczenia w domu pomocy społecznej przysługuje osobie wymagającej całodobowej opieki z powodu wieku, choroby lub niepełnosprawności, niemogącej samodzielnie funkcjonować w codziennym życiu, której nie można zapewnić niezbędnej pomocy w formie usług opiekuńczych (art. 54 ust. 1 u.p.s.). Takie unormowanie oznacza, że obowiązek organów skierowania danej osoby do domu opieki społecznej określonego typu powstaje wówczas, gdy zaistnieją przesłanki warunkujące powstanie prawa do tego rodzaju świadczenia pomocy społecznej. W świetle omawianego przepisu powstanie prawa do umieszczenia w domu pomocy społecznej jest uwarunkowane ustaleniem, że dana osoba wymaga całodobowej opieki (z powodu wieku, choroby lub niepełnosprawności), nie może samodzielnie funkcjonować w codziennym życiu, a potrzeba opieki nie może być zapewniona w formie usług opiekuńczych. Ustaleń tych organy powinny dokonać w toku przeprowadzonego postępowania administracyjnego, które powinno zakończyć się wydaniem decyzji spełniającej kryteria określone w art. 107 k.p.a. (Wyrok WSA w Gdańsku z 22 listopada 2017 r.; sygn. akt III SA/Gd 701/17).