Wyrok NSA z dnia 28 lutego 2024 r., sygn. III FSK 785/22
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Dominik Gajewski (sprawozdawca), Sędzia NSA Sławomir Presnarowicz, Sędzia NSA Bogusław Woźniak, po rozpoznaniu w dniu 28 lutego 2024 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M. K. - Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym P. w P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 29 września 2021 r. sygn. akt I SA/Po 377/21 w sprawie ze skargi M. K. - Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym P. w P. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu z dnia 16 lutego 2021 r. nr 3001-IEW1.720.13.2020 w przedmiocie opłaty egzekucyjnej 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od M. K. - Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym P. w P. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu kwotę 2700 (słownie: dwa tysiące siedemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
UZASADNIENIE
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu (dalej: WSA) w dniu 29 września 2021 r., sygn. akt I SA/Po 377/21 w sprawie ze skargi M. K., Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym P. w P. (dalej: Skarżący) na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu (dalej: organ) z dnia 16 lutego 2021 r. nr 3001-IEW1.720.13.2020 w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty opłaty egzekucyjnej, oddalił skargę.
Naczelnik Urzędu Skarbowego Poznań G. decyzją z 20 listopada 2020 r., nr 3020-SPV.4108.3.2020, odmówił stwierdzenia nadpłaty opłaty egzekucyjnej. Następnie Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu decyzją z 16 lutego 2021 r., nr 3001-IEW1.720.13.2020, utrzymał w mocy postanowienie organu I instancji. W uzasadnieniu organ odwoławczy podzielił stanowisko organu I instancji, że wszystkie opłaty uzyskiwane przez komornika sądowego po dniu wejścia w życie ustawy z dnia 22 marca 2018 r. o komornikach sądowych (tekst jedn. Dz. U. z 2021 r., poz. 850 ze zm. – dalej: u.k.s.), o ile postanowienie ustalające je uprawomocniło się po dniu 1 stycznia 2019 r., zmieniły swój status, stanowiąc niepodatkową należność budżetu państwa i jako takie są jedyną podstawą określenia wynagrodzenia prowizyjnego komornika.
