Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 8 kwietnia 2025 r., sygn. I SA/Wr 857/24

Dokument ustanawiający pełnomocnika powinien być przedłożony do akt sprawy, w której następuje umocowanie danego pełnomocnika. Żaden natomiast przepis ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2025 r. poz 111) nie wymaga dla udzielenia pełnomocnictwa formy odrębnego dokumentu. Wymagań takich nie stawiają przepisy Działu VI rozdziału II ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 z późn. zm. dalej K.c.). Nie ma więc przeszkód formalnych, aby udzielić pełnomocnictwa szczególnego w treści pisma procesowego, jeżeli zawiera ono wszystkie wymagane elementy pełnomocnictwa.

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Marta Semiczek (sprawozdawca), Sędziowie sędzia WSA Tadeusz Haberka, asesor WSA Tomasz Trybuszewski, , po rozpoznaniu w Wydziale I w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 08 kwietnia 2024 r. sprawy ze skargi N. R. na decyzję Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Wałbrzychu z dnia 28 sierpnia 2024 r. nr SKO 4121/214/2024 w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2018 r. I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Wójta Gminy Łagiewniki z dnia 27 czerwca 2024 r. nr FiK.3120.66.2024, II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Wałbrzychu na rzecz strony skarżącej kwotę 2 000 (słownie: dwa tysiące) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Wałbrzychu (dalej SKO) utrzymało w mocy decyzję Wójta Gminy Łagiewniki ( dalej Wójt) z dnia 27 czerwca 2024 r. nr FiK.3120.66.2024, odmawiającą N. R. (dalej Skarżący, podatnik) stwierdzenia nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2018 r.

Pismem dnia 12 grudnia 2023 r. podatnik zwrócił się do organu podatkowego z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2018 rok w kwocie 114.822 zł. Uzasadniając wniosek podatnik wyjaśnił, że nadpłata powstała w wyniku przyjętej przez organy podatkowe błędnej wykładni art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1785 z późn. zm. dalej u.p.o.l.). W pierwotnej deklaracji za 2018 rok wszystkie budynki, budowle i grunty figurowały, jako związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, co nie było zgodne ze stanem faktycznym. Z tego powodu złożył korektę deklaracji za 2018 rok, uwzględniającą wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 24 lutego 2021 r., sygn. SK 39/19.