Opinia rzecznika generalnego Campos Sánchez-Bordona przedstawiona w dniu 12 grudnia 2024 r., sygn. C-414/23

Wydanie tymczasowe

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

MANUELA CAMPOSA SÁNCHEZA-BORDONY

przedstawiona w dniu 12 grudnia 2024 r.(1).

Sprawa C‑414/23

Metsä Fibre Oy

przy udziale:

Energiavirasto

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Helsingin hallinto-oikeus (sąd administracyjny dla Helsinek, Finlandia)]

Odesłanie prejudycjalne – System handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych – Rejestr Unii – Rozporządzenie (UE) nr 389/2013 – Wpis restytucji uprawnień w rejestrze Unii – Restytucja na podstawie przepisu, którego nieważność stwierdził następnie Trybunał Sprawiedliwości – Niemożność zwrotu już umorzonych uprawnień do emisji

1. Zgodnie z dyrektywą 2003/87/WE(2) przedsiębiorstwom będącym operatorami określonych instalacji przyznano uprawnienia do emisji gazów cieplarnianych(3). Każde z tych przedsiębiorstw musi co roku przedstawić do umorzenia taką liczbę przyznanych uprawnień, która odpowiada całkowitej emisji uwolnionych do atmosfery w poprzednim roku kalendarzowym gazów ze źródeł znajdujących się w jego instalacji.

2. Na podstawie dyrektywy 2003/87, i w celu jej uzupełnienia, Komisja wydała rozporządzenie (UE) nr 601/2012(4). Wskazano w nim, że obowiązek umorzenia obejmuje uprawnienia do emisji CO2 pochodzące z instalacji do kalcynacji wapnia, nawet jeśli CO2 został przeniesiony do innej instalacji w celu produkcji wytrąconego węglanu wapnia.

3. W okresie od 2013 r. do 2017 r. spółka z siedzibą w Finlandii(5), będąca operatorem instalacji, której przyznano uprawnienia do emisji, podlegała systemowi ustanowionemu dyrektywą 2003/87, a uzupełnionemu rozporządzeniem nr 601/2012. Zgodnie z tym systemem, wśród uprawnień, które corocznie przedstawiała do umorzenia, znajdowały się uprawnienia odpowiadające emisjom z tej instalacji.

Trybunał Sprawiedliwości stwierdził w 2017 r.(), że „przepisy art. 49 ust. 1 zdanie drugie rozporządzenia nr 601/2012 i pkt 10.B załącznika IV do tego rozporządzenia, w zakresie, w jakim systemowo włączają one do emisji z instalacji do kalcynacji wapnia dwutlenek węgla (CO2) przenoszony do innej instalacji dla potrzeb produkcji wytrąconego węglanu wapnia, bez względu na to, czy ów dwutlenek węgla zostaje uwolniony do atmosfery, czy też nie, są nieważne”.