Wyrok NSA z dnia 5 grudnia 2024 r., sygn. II FSK 1228/24
Stosowanie przez podatnika rachunkowej metody rozpoznawania różnic kursowych w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, określonej w art. 9b ust. 1 pkt 2 i ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm.) oznacza to, że podatnik zalicza odpowiednio do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów ujęte w księgach rachunkowych różnice kursowe z tytułu transakcji walutowych oraz wynikające z dokonanej wyceny składników aktywów i pasywów wyrażonych w walucie obcej, jak również wyceny pozabilansowych pozycji w walutach obcych. Wyklucza to równocześnie stosowanie na zasadzie analogii rozwiązań dotyczących rozliczenia w rachunku podatkowym różnic kursowych na podstawie regulacji wynikającej art. 15a tej ustawy, a więc na modelu podatkowym.
Istota problemu
Główny problem prawny dotyczył zrozumienia, czy strona skarżąca może rozpoznać ujemne różnice kursowe w związku z unieważnieniem umowy kredytowej oraz sporządzić bilansową wycenę takich należności, co wpłynęłoby na obciążenie kosztów podatkowych. Istotne było, czy różnice kursowe naliczone na podstawie przepisów rachunkowości mogą zostać uznane za różnice podatkowe na mocy art. 9b ust. 1 pkt 2 i ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Rozstrzygnięcie
Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną organy, uznając, że skarga nie miała uzasadnionych podstaw. Sąd stwierdził, że rozpatrywana różnica kursowa, będąca wynikiem wyceny bilansowej, może zostać uznana za koszt podatkowy zgodnie z art. 9b ust. 1 pkt 2 i ust. 2 u.p.d.o.p. Sąd wskazał, iż przepisy o rachunkowości, na które organ się powołał, nie mogą być narzucane w ramach postępowania interpretacyjnego, gdyż skarżąca stosowała Międzynarodowe Standardy Rachunkowości, co zostało pominięte przez organy podatkowe. Sąd uznał, że prawo bilansowe, poprzez swoje odesłania, może być zintegrowane z prawem podatkowym przy ustalaniu różnic kursowych i metodzie ich rozliczania.
