Wyrok WSA w Warszawie z dnia 22 marca 2024 r., sygn. I SA/Wa 2316/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Marta Kołtun-Kulik, Sędziowie sędzia WSA Małgorzata Boniecka - Płaczkowska, asesor WSA Kamil Kowalewski (spr.), Protokolant referent Krzysztof Włoczkowski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 marca 2024 r. sprawy ze skargi Skarbu Państwa – Prezydenta Miasta K. na decyzję Ministra Finansów z dnia 27 września 2023 r. nr PR3.6400.3.2020.3.GXKQ w przedmiocie umorzenia postępowania oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia 27 września 2023 r., nr PR3.6400.3.2020.3.GXKQ Minister Finansów utrzymał w mocy własną (wydaną jako organ pierwszej instancji) decyzję z dnia 14 stycznia 2020 r., PR4.6400.28.2018.2.RFB o umorzeniu w całości postępowania w sprawie zastosowania ustawy z dnia 9 kwietnia 1968 r. o dokonywaniu w księgach wieczystych wpisów na rzecz Skarbu Państwa w oparciu o międzynarodowe umowy o uregulowaniu roszczeń finansowych (Dz. U. z 2023 r. poz. 634 – dalej też jako ustawa z 1968 r.).

Jak wynika z akt sprawy, o wszczęcie postępowania w przedmiocie zastosowania ustawy z dnia 9 kwietnia 1968 r. o dokonywaniu w księgach wieczystych wpisów na rzecz Skarbu Państwa w oparciu o międzynarodowe umowy o uregulowaniu roszczeń finansowych do Ministra, w piśmie złożonym w dniu 15 lutego 2017 r., zwrócił się Prezydent Miasta [...], reprezentujący Skarb Państwa. W rzeczonym piśmie Prezydent wskazał, że przepisy ustawy miałyby znajdować zastosowanie w odniesieniu do nieruchomości położonej w [...] przy ul. [...], stanowiącej działkę nr [...], obręb [...], jednostka ewidencyjna [...], objętej poprzednio wykazem lwh [...][...], a obecnie księgą wieczystą [...].

Decyzją z dnia 14 stycznia 2020 r., nr PR4.6400.28.2018.2.RFB, Minister umorzył w całości postępowanie w sprawie zastosowania ustawy z 1968 r. w stosunku do nieruchomości w [...] przy ul. [...][...]. W uzasadnieniu wyjaśnił, że zebrany w sprawie materiał dowodowy nie pozwolił na stwierdzenie, że nieruchomość była objęta skutkami Układu w zakresie osoby wskazanej we wniosku Prezydenta miasta [...], tj. J. E. Minister wskazał na brak dowodów wskazujących by część nieruchomości należąca do J. E. została znacjonalizowana lub w inny sposób (wynikający z Układu) przejęta na rzecz Skarbu Państwa przed dniem zawarcia Układu. W konsekwencji w ocenie Ministra nie było tak faktycznych, jak i prawnych podstaw do prowadzenia postępowania na podstawie art. 2 ustawy z 1968 r.