Wyrok WSA w Krakowie z dnia 6 listopada 2025 r., sygn. III SA/Kr 499/25

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Urszula Zięba (spr.) Sędziowie WSA Michał Niedźwiedź WSA Bogusław Wolas Protokolant specjalista Dominika Janik po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 listopada 2025 r. sprawy ze skargi Z. Ś. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie z dnia 19 lutego 2025 r. nr SKO.PS/4110/100/2025 w przedmiocie odmowy przyznania pomocy finansowej na spłatę pożyczki oddala skargę.

Uzasadnienie

Prezydent Miasta Krakowa decyzją z 20 stycznia 2025 r. (nr F3.33307.845.2025) odmówił Z. Ś. przyznania pomocy finansowej na spłatę pożyczki.

W uzasadnieniu decyzji podano, iż na podstawie przeprowadzonego wywiadu środowiskowego i zebranej dokumentacji dotyczącej sytuacji materialnej i rodzinnej Wnioskodawczyni ustalono, że Skarżąca prowadzi jednoosobowe gospodarstwo domowe. Organ wskazał, że w grudniu 2024 r. dochód Skarżącej stanowiła emerytura wraz z dodatkiem pielęgnacyjnym w wysokości 1950,74 zł, a więc przekraczającym kryterium dochodowe umożliwiające przyznanie wnioskowanej pomocy. Ponadto Strona dysponuje dodatkiem uzupełniającym w kwocie 500 zł (którego jednak nie uwzględnia się przy ubieganiu się o pomoc finansową). Organ I instancji wskazał również na cele pomocy społecznej oraz na fakt, że wyznacznikami przyznania i ustalenia wysokości zasiłku są przede wszystkim możliwości finansowe organów pomocy społecznej. Organ zaznaczył, że uznanie administracyjne, które ma zastosowanie w tego typu sprawach obejmuje również ocenę hierarchii wartości zgłaszanych potrzeb, które ustala się w kontekście ogólnej liczby osób ubiegających się o pomoc oraz zgłoszonych przez nich żądań.

Prezydent odniósł się do przedłożonej przez Skarżącą umowy pożyczki z 2 czerwca 2023 r. przyznanej na cel mieszkaniowy i wskazał, że wW. zadeklarowała jej spłatę od 1 września 2023 r. przez okres 4 lat zgodnie ze swoimi możliwościami finansowymi w ratach wynoszących 315 zł miesięcznie (ostatnia rata w wysokości 345 zł). A zatem – w ocenie organu I instancji – Skarżąca ma możliwość spłacenia pożyczki w ratach zgodnie z przyjętą deklaracją.