Postanowienie SN z dnia 18 grudnia 2025 r., sygn. I CSK 2304/25

Sąd Najwyższy w Izbie Cywilnej w składzie:

SSN Marta Romańska

na posiedzeniu niejawnym 18 grudnia 2025 r. w Warszawie
‎w sprawie z powództwa K. C.
‎przeciwko P. spółce akcyjnej w W.
‎o zapłatę i ustalenie,
‎na skutek skargi kasacyjnej K. C.

od wyroku Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu
‎z 23 kwietnia 2025 r., I ACa 1084/24,

1.odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;

2.zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 5.400 (pięć tysięcy czterysta) zł z odsetkami w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego za czas po upływie tygodnia od dnia doręczenia powodom odpisu niniejszego postanowienia, tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.

[dr]

UZASADNIENIE

Sąd Najwyższy przyjmuje skargę kasacyjną do rozpoznania, jeżeli w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność postępowania lub skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona (art. 398⁹ § 1 k.p.c.). Obowiązkiem skarżącego jest sformułowanie i uzasadnienie wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania w nawiązaniu do powyższych przesłanek, a rozstrzygnięcie Sądu Najwyższego w kwestii przyjęcia bądź odmowy przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania wynika z oceny, czy okoliczności powołane przez skarżącego odpowiadają tym, o których jest mowa w art. 398⁹ § 1 k.p.c.

Powód powołał się na występowanie w sprawie istotnego zagadnienia prawnego (art. 398 § 1 pkt 1 k.p.c.), które przedstawił jako pytania: - „czy w świetle przepisów o świadczeniu nienależnym (bezpodstawnym wzbogaceniu), w przypadku uznania umowy kredytu waloryzowanego za nieważną w całości, gdy bezpodstawne wzbogacenie ma miejsce po obu stronach umowy, kredytobiorca może skutecznie domagać się od banku zwrotu świadczenia w postaci rat kapitałowo-odsetkowych w sytuacji, gdy nie doszło do zwrotu przez kredytobiorcę wypłaconej przez bank kwoty kredytu w nominalnej wysokości?”; - „czy w świetle art. 7 ust. 1 w zw. z motywem 24 Dyrektywy 93/13, w sytuacji częściowego oddalenia powództwa konsumentów wytoczonego przeciwko nieuczciwemu przedsiębiorcy stosującemu we wzorcu umownym klauzule abuzywne, zasadnym jest obciążenie konsumentów zgodnie z treścią art. 100 k.p.c. w zw. z art 98 k.p.c. w zw. z art 391 § 1 k.p.c. i zasadą odpowiedzialności za wynik kosztami postępowania w sytuacji, w której takie rozstrzygnięcie prowadzić może do zniechęcenia konsumentów do korzystania z przyznanego im przez Dyrektywę 93/13 prawa do skutecznej kontroli sądowej potencjalnie nieuczciwego charakteru warunków?”.