Interpretacja indywidualna z dnia 19 grudnia 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT3.4011.774.2025.4.AWO

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych - jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

10 października 2025 r. wpłynął Pani wniosek z 3 października 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwania – pismami z: 13 listopada 2025 r. (data wpływu 13 listopada 2025 r.), 1 grudnia 2025 r. (data wpływu 1 grudnia 2025 r.), 2 grudnia 2025 r. (data wpływu 2 grudnia 2025 r.) oraz 4 grudnia 2025 r. (data wpływu 4 grudnia 2025 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

8 sierpnia 2025 r. zakupiła Pani lokal użytkowy (akt notarialny Repertorium A numer: (...)) [kwestia doprecyzowana w uzupełnieniu wniosku – przypis organu], który wykorzystuje Pani na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Przedmiotowy lokal został wybudowany i przekazany po raz pierwszy do użytkowania w latach siedemdziesiątych.

Z uwagi na to, że lokal ten, przez poprzednich właścicieli, był użytkowany ponad 40 lat, chciałaby Pani zastosować indywidualną stawkę amortyzacyjną dla lokali używanych w wysokości 10%, na podstawie art. 22j ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od osób fizycznych.

W przedmiotowym lokalu prowadzona jest działalność w zakresie wynajmu pomieszczeń magazynowych. Opodatkowana jest Pani liniowym podatkiem (PIT-36L). Prowadzona jest podatkowa księga przychodów i rozchodów.

Zakupiony lokal użytkowy jest sklasyfikowany zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych (PKOB) w dziale 12, jako budynek niemieszkalny grupa 123 budynki handlowo‑usługowe. Lokal ten został wprowadzony do ewidencji środków trwałych 8 sierpnia 2025 r., to jest w dniu zakupu. Od października 2025 r. rozpoczęta została amortyzacja. Wartość początkowa środka trwałego została ustalona na podstawie ceny zakupu wskazanej w akcie notarialnym.

Zastosowano metodę liniową amortyzacji i obliczono miesięczną stawkę amortyzacji w wysokości: 10%.

Po zakupie lokal ten był kompletny i zdatny do użytku. W Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych, będącym Załącznikiem nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych lokal jest sklasyfikowany pod symbolem KŚT (grupa, podgrupa lub rodzaj) pod numerem: 103.

W uzupełnieniach wniosku doprecyzowała Pani, że:

•lokal użytkowy kupiła Pani wraz z mężem (Państwo A. i B.C.),

•lokal wykorzystuje Pani na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej,

•przedmiotowy lokal użytkowała Gmina (...) jako magazyn, a następnie Państwo D. i E.F., również jako magazyn.

•wskazany lokal użytkowy wykorzystuje Pani w swojej działalności gospodarczej, wynajmuje go Pani i nadal używany jest jako magazyn,

•w przedmiotowym lokalu - wynajem pomieszczeń magazynowych - prowadzi Pani,

•opodatkowana jest Pani podatkiem liniowym,

•w Pani firmie prowadzona jest księga przychodów i rozchodów,

•prowadzi Pani pozarolniczą działalność gospodarczą od 1 marca 1994 r., w zakresie:

–46.90.Z - Sprzedaż hurtowa niewyspecjalizowana,

–46.90.Z - Sprzedaż hurtowa niewyspecjalizowana,

–46.19.Z - Działalność agentów zajmujących się sprzedażą towarów różnego rodzaju,

–47.91.Z - Sprzedaż detaliczna prowadzona przez domy sprzedaży wysyłkowej lub Internet,

–49.41.Z - Transport drogowy towarów,

–73.11.Z - Działalność agencji reklamowych,

–73.12.A - Pośrednictwo w sprzedaży czasu i miejsca na cele reklamowe w radio i telewizji,

–73.12.B - Pośrednictwo w sprzedaży miejsca na cele reklamowe w mediach drukowanych,

–73.12.C - Pośrednictwo w sprzedaży miejsca na cele reklamowe w mediach elektronicznych (Internet),

–73.12.D - Pośrednictwo w sprzedaży miejsca na cele reklamowe w pozostałych mediach,

–74.10.Z - Działalność w zakresie specjalistycznego projektowania,

•lokal użytkowy jest posadowiony na działce gruntu o numerze: 1/1, oznaczony numerem identyfikacyjnym: (...), dla którego Sąd Rejonowy w (...) prowadzi księgę wieczystą numer: (...),

–jest to budynek trwale z gruntem związany,

–nieruchomość ta jest użytkowana zgodnie z Pani wiedzą od lat siedemdziesiątych,

•zgodnie z obowiązującą Polską Klasyfikacja Obiektów Budowlanych (PKOB) kupiony budynek (objęty zapytaniem) wyodrębniony jest w dziale: 12 - jako budynek niemieszkalny, grupa: 123 budynki handlowo-usługowe; spełnia on bowiem wszystkie cechy budynku tam opisanego,

•zgodnie z obowiązującą Klasyfikacją Środków Trwałych budynek handlowo-usługowy sklasyfikowany jest:

–w grupie: 1 - Budynki i lokale oraz spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego i spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego,

–w podgrupie: 10 - Budynki niemieszkalne,

–symbol: 103 - Budynki handlowo-usługowe,

•lokal jest wprowadzony do ewidencji środków trwałych,

•wskazany lokal użytkowy został oddany do użytkowania w 1970 r.

•lokal od dnia zakupu jest użytkowany cały czas,

•wskazany lokal użytkowy został przez Panią wprowadzony po raz pierwszy do ewidencji środków trwałych,

•w budynku znajduje się jeden lokal użytkowy,

–nie powstał w skutek podziału,

•zgodnie z aktem notarialnym repertorium A numer: (...) z 8 sierpnia 2025 r. zakupiła Pani nieruchomość gruntową zabudowaną budynkiem,

•w Pani małżeństwie obowiązuje ustrój wspólności małżeńskiej,

•cała nieruchomość - grunt i budynek, w którego skład wchodzi lokal użytkowy - stanowi składnik majątku wspólnego, lecz używany jest do prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej,

•lokal użytkowy jest użytkowany przez Państwa od dnia zakupu, a sam budynek był użytkowany przez Państwa poprzedników prawnych – (...) – od lat siedemdziesiątych jako magazyn (...), następnie przez Państwa E. i F.G., który prowadzili w budynku hurtownię, według pozyskanych informacji budynek jest użytkowany od lat siedemdziesiątych.

Pytanie sformułowane ostatecznie w uzupełnieniu wniosku

Czy prawidłowe jest zastosowanie 10% stawki amortyzacyjnej, na podstawie art. 22j ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że podatnicy mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym, że okres amortyzacji nie może być krótszy niż: dla budynków (lokali) niemieszkalnych, dla których stawka amortyzacyjna z Wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 2,5% - 40 lat pomniejszone o pełną liczbę lat, które upłynęły od dnia ich oddania po raz pierwszy do używania do dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez podatnika, z tym, że okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat (czy jeżeli stawka 10% nie jest prawidłowa, to czy zastosowanie ma stawka 2,5%)?

Pani stanowisko w sprawie

Ustosunkowując się do obu pytań podała Pani, że przepis ten stanowi, że podatnicy mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym, że okres amortyzacji nie może być krótszy niż: dla budynków (lokali) niemieszkalnych, dla których stawka amortyzacyjna z Wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 2,5% - 40 lat pomniejszone o pełną liczbę lat, które upłynęły od dnia ich oddania po raz pierwszy do używania do dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez podatnika, z tym, że okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat.

Zatem, twierdzi Pani, że prawidłowe jest zastosowanie dziesięcioprocentowej stawki amortyzacyjnej, na podstawie art. 22j ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zgodnie z generalną zasadą zawartą w cytowanym przepisie, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, to pomiędzy tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek tego typu, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Przy czym - związek przyczynowy między poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodów bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem ich źródła - należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodów bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

W świetle powyższego, żeby wydatek poniesiony przez Podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą zostać spełnione następujące warunki, tzn. dany wydatek:

•został poniesiony przez Podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność Podatnika przez osoby inne niż Podatnik),

•jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została Podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

•pozostaje w związku z prowadzoną przez Podatnika działalnością gospodarczą,

•poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

•został właściwie udokumentowany,

•nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 wskazanej ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Pierwsze zdanie art. 22 ust. 8 wskazanej wyżej ustawy stanowi, że:

Kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Natomiast, zgodnie z art. 22a ust. 1 cytowanej ustawy:

Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1)budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2)maszyny, urządzenia i środki transportu,

3)inne przedmioty

–o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Co jednak ważne, zgodnie z art. 22c tej ustawy:

Amortyzacji nie podlegają:

1)grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów,

2)budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami, lokale mieszkalne stanowiące odrębną nieruchomość, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy,

3)dzieła sztuki i eksponaty muzealne,

4)wartość firmy, jeżeli wartość ta powstała w inny sposób niż określony w art. 22b ust. 2 pkt 1 i 1a,

5)składniki majątku, które nie są używane na skutek zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów dotyczących zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej albo zaprzestania działalności, w której te składniki były używane; w tym przypadku składniki te nie podlegają amortyzacji od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zawieszono albo zaprzestano tej działalności

–zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Z okoliczności przedstawionej przez Pani sprawy wynika m.in., że:

•zgodnie z aktem notarialnym, 8 sierpnia 2025 r. zakupiła Pani nieruchomość gruntową zabudowaną budynkiem,

•kupiony budynek (objęty zapytaniem) wyodrębniony jest w dziale: 12, jako budynek niemieszkalny grupa: 123 budynki handlowo-usługowe - spełnia on bowiem wszystkie cechy budynku tam opisanego,

•w budynku znajduje się jeden lokal użytkowy,

•lokal wykorzystuje Pani na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej

•zastosowała Pani metodę liniową amortyzacji i obliczono miesięczną stawkę amortyzacji w wysokości: 10%.

Z punktu widzenia podniesionej przez Panią problematyki, istotne jest zatem to, że art. 22h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że:

Podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Z powyższego wynika zatem, że:

•wyboru metody amortyzacji środka trwałego dokonuje się przed rozpoczęciem amortyzacji,

•raz wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka, co oznacza zakaz zmiany metody amortyzacji w trakcie trwania tego procesu,

•przez metody amortyzacji, o których mowa w ustawie, rozumie się metody opisane w art. 22i-22k.

Przedmiot Pani wątpliwości interpretacyjnych zmierza do ustalenia, w oparciu o jaką stawkę amortyzacyjną powinna Pani dokonywać odpisów amortyzacyjnych? Innymi słowy, czy właściwe jest zastosowanie 10% stawki amortyzacyjnej, czy też innej (jakiej)?

Uważa Pani bowiem, że:

(…) prawidłowe jest zastosowanie 10% stawki amortyzacyjnej, na podstawie art. 22j ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wyjaśniam więc, że stosownie do art. 22j ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż:

3) dla budynków (lokali) i budowli, innych niż wymienione w pkt 4 - 10 lat, z wyjątkiem:

a) trwale związanych z gruntem budynków handlowo-usługowych wymienionych w rodzaju 103 Klasyfikacji i innych budynków niemieszkalnych wymienionych w rodzaju 109 Klasyfikacji, trwale związanych z gruntem,

b) kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500 m³, domków kempingowych i budynków zastępczych – dla których okres amortyzacji - nie może być krótszy niż 3 lata;

4) dla budynków (lokali) niemieszkalnych, dla których stawka amortyzacyjna z Wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 2,5% - 40 lat pomniejszone o pełną liczbę lat, które upłynęły od dnia ich oddania po raz pierwszy do używania do dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat.

Ustawodawca dopuszcza więc możliwość stosowania preferencyjnej stawki amortyzacyjnej w wysokości wskazanej w art. 22j ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w stosunku m.in. do:

trwale związanych z gruntem budynków handlowo-usługowych wymienionych w rodzaju 103 Klasyfikacji.

Tym samym, skoro - jak Pani podała:

•zgodnie z aktem notarialnym, 8 sierpnia 2025 r. zakupiła Pani nieruchomość gruntową zabudowaną budynkiem,

•zgodnie z obowiązującą Polską Klasyfikacja Obiektów Budowlanych (PKOB), kupiony przez Panią budynek wyodrębniony jest w dziale: 12, jako budynek niemieszkalny, grupa: 123 budynki handlowo-usługowe (spełnia on wszystkie cechy budynku tam opisanego),

•jest to budynek trwale z gruntem związany,

•zgodnie z obowiązują Klasyfikacją Środków Trwałych budynek handlowo-usługowy sklasyfikowany jest w grupie 1 Budynki i lokale oraz spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego i spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego, w podgrupie 10 Budynki niemieszkalne, symbol: 103 budynki handlowo-usługowe,

- to możliwość zastosowania indywidualnej stawki amortyzacji (przy spełnieniu pozostałych warunków ustawowych) dla opisanego środka trwałego będzie wynikała z art. 22j ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle art. 22j ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 3, uznaje się za:

1)używane - jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane przez podmiot inny niż podatnik co najmniej przez okres 60 miesięcy, lub

2)ulepszone - jeżeli przed wprowadzeniem do ewidencji wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Treść powyższych przepisów wskazuje, że zastosowanie indywidualnej stawki amortyzacyjnej jest możliwe wyłącznie do składników majątku, które przed wprowadzeniem do ewidencji środków trwałych i przed dokonaniem ulepszenia spełniały ustawowe kryteria uznania je za środek trwały. Stawkę tę można stosować dla używanych środków trwałych po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika lub dla środków trwałych, które przed wprowadzeniem do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych uległy ulepszeniu.

Zatem, żeby zastosować indywidualną stawkę amortyzacyjną dla budynku niemieszkalnego po raz pierwszy wprowadzonego do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, Podatnik musi m.in. wykazać, że dany budynek był wcześniej używany.

W zawartej w art. 22j ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych definicji: „używany środek trwały” - występują dwa istotne elementy: pojęcie „przed nabyciem”, które oznacza, że chodzi o jakiekolwiek przeniesienie własności (np. darowizna, nabycie) oraz udowodnienie „wykorzystania”, bez doprecyzowania przez kogo i na jakie cele dany składnik majątku miał być wykorzystywany. Innymi słowy, należy przyjąć, że przez używanie środka trwałego dla potrzeb tego przepisu rozumie się jego eksploatowanie (użytkowanie) przed dniem nabycia przez Podatnika.

Ustosunkowując się więc do Pani pytań, stwierdzam, że skoro opisany budynek handlowo-usługowy został wprowadzony przez Panią do ewidencji środków trwałych jako KŚT: 103 i budynek ten został oddany do użytkowania w latach siedemdziesiątych, to ma Pani możliwość - do opisanego środka trwałego (po raz pierwszy wprowadzonego do Pani ewidencji środków trwałych) - stosowania stawki amortyzacyjnej w wysokości ustalonej indywidualnie, w oparciu o regulację z art. 22j ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym, Pani stanowisko, z którego wynika m.in., żeprawidłowe jest zastosowanie 10% stawki amortyzacyjnej, na podstawie art. 22j ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uznaję za nieprawidłowe.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dacie zaistnienia zdarzenia.

Końcowo zaznaczam, że:

•przedstawiany przez Panią zakres żądania (zadane pytanie) zakreśla granice w jakich mogę wydać interpretację indywidualną. Przedmiotowe rozstrzygnięcie dotyczy więc tylko wyznaczonego przez Pana przedmiotu wniosku - zakresu Pana pytania,

•przedmiotem interpretacji indywidualnej może być wyłącznie sam przepis prawa. Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Nie prowadzę również postępowania dowodowego. Z powyższych powodów:

–niniejszej odpowiedzi udzielam wyłącznie w oparciu o informacje podane we wniosku,

–nie jestem uprawniony do analizowania i oceny załączonych dokumentów,

•wynikająca z art. 22j ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, możliwość stosowania indywidualnych stawek amortyzacyjnych dla używanych lub ulepszonych środków trwałych jest prawem, a nie obowiązkiem podatnika,

•kwestia ustalenia symbolu KŚT nie jest regulowana ustawami podatkowymi i nie może stanowić przedmiotu interpretacji indywidualnej. To na Podatniku ciąży obowiązek dokonania prawidłowej klasyfikacji środka trwałego do odpowiedniej grupy KŚT.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

•Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm., dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA) albo

• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.